> We vertrekken in Martincourt-sur-Meuse, een straatdorp gelegen op 4,5 m ten noorden van Stenay, langs de weg naar Sedan. Het dorp was grondig verwoest tijdens de oorlog. Het huidige kerkje dateert dan ook uit de jaren '50. Met de rug naar de kerk lopen we even links over de grote weg en dan direct rechts, in de Route d'Olizy. Vergewis je ervan dat je de juiste straat nemen want even ten zuiden van Martincourt is nog oude padmarkering aanwezig van het oude (verlaten) traject.

> De Sint-Dagobertwandelroute vangen we ongeveer 4 km ten noorden van Stenay aan, in Martincourt-sur-Meuse, waar we de geelrode streepjes van de Chemin de Saint-Dogobert terug vinden. Eens uit de Maasvallei uitgeklommen, volgen we na 2 km een bosrand op het plateau. Langs een windmolenpark naar het Bos van Bronelle. De leuke bospassage eindigt in een beekvallei. we lopen er even door tot het dorp Brouennes waarna we weer terug keren naar het agrarisch plateau. Na het stille dorp Quincy-Landzécourt volgen we lange tijd een vergeten oude steenweg. In de vallei van de Chiers ligt het dorp Vigneul-sous-Montmédy. Over asfalt klimmen we tot slot helemaal tot boven bij de indrukwekkende Vauban-citadel van Montmédy.

> Er zitten leuke hoogteverschillen in deze etappe maar bergachtig is het landschap helemaal niet, eerder golvend Het is een tocht langs enkele stille dorpen en eigenlijk leuk wandelen. In Montmédy eindigen we vlak bij de camping en de gîte de randonnée. Laat wat tijd over voor een bezoek aan de citadel.

> Winkels zijn er niet onderweg maar je kunt eventueel van de citadel van Montmédy afdalen in de benedenstad (100 meter hoogteverschil). Een bron onderweg passeer je te Quincy. Het is mogelijk om te starten in Montmédy en daar, in de benedenstad bus 37 te nemen helemaal tot Stenay of je halfweg te laten droppen tussen Brouennes en Quincy-Landzécourt. Opgelet onderweg met oude padmarkering die niet is verwijderd op verlaten trajecten, met name als je deze etappe wandelt in de richting Montmédy - Stenay.
> Vroeger was er ook een link van het Dagobertpad uitgewerkt en gemarkeerd naar Stenay. Dat is nu niet meer zo. De wandeling via Cervizy is vrij oninteressant. Gedeeltelijk kan je de grote weg vermijden door parallelwegen. Die oude verbinding liep langs de kapel van Sint-Lambertus, waarover je in de gids tekst en uitleg vindt. Het is zo dat deze kapel dringend aan restauratie toe was maar dat is niet doorgegaan omdat de eigenaar van de grond waarop de kapel zich bevindt, zijn medewerking aan de Cercle Saint-Dagobert weigerde. Inmiddels is de kapel helemaal vervallen en is dit stukje patrimonium zowat geheel verloren.

> Helaas starten we met 2 km asfaltweg. Daarbij stijgen we de hele tijd, van 188 meer naar 300 meter op het hoogste punt, de ingang tot het Bois du Pèlerin. Amper 50 meter nadat de daling door het bos is ingezet nemen we rechts een veldweg die langs de Ferme d'Heurtebise leidt. Vanaf hier volgt de veldweg nu licht golvend de bosrand, loopt even door het Bois du Pèlerin om dan langs een windmolen te komen die hier werd geplaatst in 2006.
> Het nu brede dolomietpad komt bij de asfaltweg D13, die we 300 meter naar rechts volgen om dan links een veldweg te nemen. We volgen nu deze steenslagweg om 400 meter verder op een kruispuntje van paden te komen bij de ingang van het grote Bois de Bronelle. Rechtdoor is het bos privé, we gaan hier rechts dus en beginnen aan een lange en mooie bosdoorsteek.

> Onderweg altijd splitsingen negeren en dezelfde richting aanhouden. Eerst dus een tijd over veldweg, dan gaat het over in een graspad en later een bospad tot we op de afspanning van een weide stoten. Rechtdoor in de weide, sporen van de weg zijn duidelijk te herkennen in de horizontale breuklijn van dit hellende terrein. Aan de overzijde weer door de afspanning en we wandelen nu over een mooie bosweg. De grasbedekking gaat over in een aarden weg Splitsingen ook nu negeren.
> Verderop draait de weg licht links om sterker te dalen en voorbij een wegkruis op asfalt te komen. We dalen en draaien verder om Vigneul-sous-Montmédy binnen te lopen. Op een T-kruising in het dorp rechts langs de kerk en daar links de brug over de Chiers oversteken.

> De veldweg verbetert verderop. Onderweg zijpaden negeren tot je uiteindelijk het kerkhof van Quincy-Landzécourt bereikt. Dit tweeledige dorp is een samensmelting van 2 oude kleine dorpen. Rechtdoor over de asfaltweg tot je de 'mairie' bereikt.

> Links hier, langs de kerk, de brug over de Loison over, langs een picknickplaats en een bron. Op het kruispuntje rechtdoor vervolgen tot een bocht in de weg bij huis nr 3 in de Rue Haute. Daar omhoog over een graspad tot je een bochtende veldweg bereikt. Licht verder stijgen in dezelfde richting. Wellicht is dit een zeer oude weg zoals je verderop zal merken, hij loopt in de richting van Montmédy. We zullen hem verscheidene kilometers volgen.

> Verderop lopen we langs de rand van dat bos en komen nogmaals op een kruispunt van paden. Rechts en wat verborgen achter schuren ligt het kasteel van Bronelle. Het GRP-pad loopt echter rechtdoor en even later lopen we licht dalend over een hobbelige grasweg tussen bewerkte akkers.

> Het bosgedeelte links is in kleine percelen opgedeeld en heeft op de kaart de naam 'Aiséments', het diende zonder twijfel om de armere inwoners van Brouennes te voorzien van brandhout. Niet ongewoon in de streek. 'Aiséments' betekent zoiets als 'verlichting', zeg maar het draagbaar maken van de primaire levensbehoeften voor de bevolking. Meestal waren het gronden van een eerder povere kwaliteit die de lokale kasteelheer en grootgrondbezitter ter beschikking stelde aan de families in de dorpen. En zo bleven ze natuurlijk van zijn andere eigendommen af.

> De veldweg duikt het donkere bos weer in en in een paar dalende bochten komt het grassige pad langs een weide uit op het asfaltwegje tussen het kasteel van Bronelle en het dorp Brouennes.

> Links hier, we lopen langs een reeks van 6 vijvers die in het beekdal van de Baalon zijn gevormd. Oude markering op een pad dat van scherp links komt toont nog hoe het oude traject van de SD liep. Negeer het. Net voor de ruïne van een oude watermolen - we wandelen ondertussen door het straatdorp Brouennes - gaan we rechts de beek over om naar rechts licht te stijgen over een asfaltwegje. Op een kleine open plek bij een splitsing van veldwegen nemen we de veldweg die links omhoog loopt door de akkers. Zo komen we na een stijging van bijna 100 meter hoogteverschil bij een bosrand. Onderweg mooie uitzichten over de beekvallei en zijn vijvers.
> We gaan het bos niet in maar gaan hier links en blijven de bosrand volgen. Het pad gaat dalen, eerst over een graspad, dan over een stenige veldweg. Dit veldpad heeft op de stafkaart de naam 'Route des poiriers'. We komen uit op de asfaltweg tussen Brouennes en de D947 (Montmédy - Stenay). Rechts daar, een tijdje deze weg door de velden volgen. Hij komt uit op de snelle D947 (Stenay - Montmedy) bij een wegkruis.

> Oversteken en rechtdoor. In een zink van dit wegje, na zowat 300 meter, links over een weinig opvallend graspad. Dit leidt naar een bosje waar je in dezelfde richting vervolgt door tussen veld en bosrand te lopen. Waar het bos een hoek maakt ga je rechts het bos in. Je bereikt de rand van een weide. Vervolgen in dezelfde richting. Een wat modderig stukje door waar een beek voor wat overstroming kan zorgen en langs de bosrand wat hogerop wandelen. De padmarkering op dit stuk was niet zo goed. Onderweg toch enkele prachtige mannetjesorchissen gefotografeerd, de vroegste orchideeën die in de lente verschijnen. Ze voelen zich hier goed op de wellicht kalkhoudende bosgrond langs de zonnige kant van de bosrand.

> We volgen nu de geasfalteerde D110 uit de vallei van de Chiers. Op een V-splitsing rechtsvoor deze weg blijven volgen tot we de brede ringweg rond Montmedy bereiken. Aan de overzijde rechtdoor over een smalle asfaltweg die helemaal naar boven klimt om uit te komen vlakbij de citadel van Montmédy, bij een oude wasplaats. Rechts daar om naar de citadel en de gîte te gaan.
> De GRP vervolgt echter rechtdoor om de eerste weg rechts te nemen op een kruispunt en zo te dalen naar het commerciële centrum van Montmédy. Dat is echter voor morgen.

Montmédy
> Door de natuurlijke uitstulping van een rotsige heuvel heeft Montmédy altijd een functie gehad van versterkte verdediging. De stad zag dan ook nogal wat oorlogen passeren. Vermoedelijk stond er in de Galloromeinse periode al een tempel.
> Een eerste bloeiperiode kende Montmédy toen de graven van Chiny hun hoofdstad van Chiny naar Montmédy verhuisden in 1221. Van hieruit bestuurden ze een streek die ruwweg overeenkomt met wat nu de Belgische Gaume is + Carignan + Neufchâteau. De abdij van Orval had in die tijd al de geestelijke macht over de streek.
> Karel V liet hier in de 16de eeuw een burcht optrekken tegen de aanvallen van de Fransen. Vele Noordfranse stadjes, zoals bvb ook Stenay en Sedan zijn immers pas sinds enkele eeuwen deel van Frankrijk geworden, dat vroeger vaak een vijand was. Onder Spaans bestuur werd zwaar slag geleverd met Frankrijk. De immer door expansiedrang gedreven Lodewijk XIV veroverde Montmédy in 1657 maar pas na een wekenlange belegering, waarbij zijn leger duizenden doden telde.

> Hij gaf zijn militaire architect Vauban de opdracht om ook rond Montmédy een versterking op te trekken om de buitengrenzen van zijn rijk te verdedigen. Vandaag is de Vauban-omwalling één van de best bewaarde in Europa. Met alle hoekjes en insnijdingen inbegrepen is de omwalling bijna 6 km lang. Ze is ook voorzien van een 2 km lange gracht. Zonder meer indrukwekkend.
> Over een deel van de wallen kan je vandaag ook een wandeling maken. Binnenin vind je verder een paar oude straatjes en de neoclassicistische Sint-Maartenkerk uit 1756. Verder zijn er nog 2 musea, waaronder het museum van versterkingen.