Startpagina > Wandelen > Tour du Brabant Wallon
> Zowel Waver als Braine-l'Alleud hebben een treinstation maar ze liggen niet op dezelfde lijn. Braine-l'Alleud is bij het station door buslijn 36 van TEC rechtstreeks verbonden met Waver centrum. Wil je deze etappe eindigen bij de Leeuw van Waterloo dan kan je ook daar bus 36 nemen langs de N5 en zo de etappe inkorten met 3,5 km. Onderweg is er nabij het meer van Genval ook een treinstation.
> Bevoorrading en horeca bij start en einde in de stationsomgevingen van Waver of Eigenbrakel. Vanuit Waver heb je na 9 km horeca bij aankomst aan het meer van Genval en na 13 km ook uitgebreide shoppingmogelijkheid te La Mazerine. De toeristische dienst van Waver is gelegen in de voormalige kloosterkerk die nu stadhuis is, op het startpunt van GR 127 dus. In principe is de gids van Tour du Brabant Wallon er ook te koop. Voorzie voldoende extra tijd indien je een uitgebreider bezoek wil brengen op de site van de Slag van Waterloo.
> Mijn Ronde van Waals-Brabant start bij de 'Espace Wavre', de stedelijke toeristische dienst. Die is gevestigd in hartje Waver, in het stadhuis, tevens de voormalige Karmelietessenkerk. Voor we er de tanden en de wandelpas inzetten zou het zonde zijn om niet een uurtje door Waver te flaneren.
> Tegenover de Ruelle Maho nemen we de gekasseide Carré Gomand die dadelijk overloopt in het Sentier nr 60 Ruelle des Trépassés. Op een T-splitsing links (Sentier 52 de la Chapelle), hier vervoegt ook het tracé van GR 126 (Mariekerke - Semois) ons traject. We kruisen de Smohain, een toevoerbeek van de Laan en de naam van het pad verandert in Sentier 73 du Bosquet. Bij de volgende padensplitsing nemen we ter hoogte van landbouwschuren rechts het Sentier 9 Chemin du Bois des Pauvres. Rechts nog een zicht over de St-Etiennekerk van Ohain.
> We stijgen langzaam, het pad wordt hol en loopt door bos. Op het einde rechts, Rue Bois de Paris. We kruisen de verkeersweg Rue de Genleau. 200 meter verder wandelen we links het Sentier du Bois de Paris in. Het leidt naar een T-kruising, rechts hier en dadelijk opletten. GR 126 splitst naar links opnieuw af van de TBW. Naar rechts over de veldweg Rue du Vieux Monument. De weg wordt gekasseid, we houden ongeveer dezelfde richting aan bij splitsingen van de Rue Bois Paris.
> Ter hoogte van een electriciteitscabine gaan we rechts - links, Sentier 55 du Peuty. Het paadje is wat versterkt om verzakking te voorkomen en is een toonbeeld van hoe zorgzaam de gemeente Lasne met haar trage wegen omgaat. Sentier 55 du Peuty loopt rechtdoor over in Sentier 54 du Champ du Colombier. Gewoonlijk wordt dit pad jaarlijks omgeploegd door de boer die de omliggende velden bewerkt. We kruisen een eind verder de Rue de Fichermont en lopen even later rechtdoor bos in. Het Sentier du Champ du Colombier loopt verderop naadloos over in nr 35 Rue Babeau.

> Als we uit het bos komen krijgen we ons eerste zicht over de heuvel waarop de Leeuw van Waterloo staat. We blijven de Rue Babeau volgen, ook als hij een ander pad kruist. Het historische landschap waarin de zogenaamde Slag van Waterloo plaats vond, is hier overigens volledig beschermd sinds 1914. Op een holle T-kruising kiezen we rechts nr 106 Chemin du Long-Pendant om al snel in de buurt van de historische hoeve La Papelotte te komen bij een Sint-Rochuskapel in het gehucht La Marache.
> Rechts en een paar honderd meters verder links, de gekasseide Chemin 6 des Catamouriaux. Voorbij een in verval zijnde schuur houden we rechts aan, Chemin 36 de la Sablonnière. Wat verder links Chemin 46 de l'Alouette. In dit open landschap kunnen we ons met wat verbeelding voorstellen hoe de duizenden soldaten hier tijdens de Slag van Waterloo tekeer gingen. Rechtdoor tot bij de veldkapel Chapelle Notre Dame de Rosaire ofte Chapelle Jacques (rustbanken). Langs dit markant punt in open akkergebied passeren heel wat wandelroutes.

> De kapel voor OLV van de Rozenkrans stond er al toen hier in 1815 de Pruisische legers voorbij trokken om wat verder de confrontatie aan te gaan met Napoleons troepen. De oorspronkelijke kapel was wel kleiner. Een gedenksteen in de gevel vertelt ons dat ene Jacques Vandeveld het gebouwtje liet oprichten in 1779. De huidige bakstenen kapel dateert van na Slag om Waterloo. De naam 'Jacques' verwijst dus ook niet naar Sint-Jacob van Compostela, wat soms wordt gedacht.
> Bij de Chapelle Notre Dame de Rosaire links om nu in lijn koers te zetten naar de Leeuw van Waterloo via de Vieux Chemin de Wavre. Na een kruising met een andere veldweg vervolgt het pad als de Rue de la Croix en loopt het langs het Convent van Fichermont.
> We rukken verder op naar de Leeuw van Waterloo. Even later komen we ter hoogte van een picknickplaats en kleine parking bij de zeer drukke N5 Chaussée de Charleroi. Oversteken en tot bij de gebouwen en heuvel van de Leeuw.
> GR 127 TBW vervolgt rond het panoramisch museum over een betonbaantje dat richting historische kasteelhoeve van Hougoumont loopt. Ze lag in 1815 strategisch midden in het strijdgewoel tussen de Fransen en de geallieerde legers en werd toen grotendeels verwoest. De schuur en het kasteel brandden daarbij uit. Van het oorspronkelijke hoevekasteel stond dus niet veel overeind na een namiddag ongemeen hard vechten. In en rond de hoeve vielen naar schatting 6000 doden.

> Voor we de hoeve bereiken, draaien we echter naar rechts om de Brusselse ring via een brug over te steken en vervolgens voorzichtig de Chaussée de Nivelles te kruisen. Een pad rechtdoor brengt ons in de Rue Ernest Laurent in Braine l'Alleud. We nemen ter hoogte van sportvelden rechts een verhard pad langs deze terreinen. Op het einde daarvan verlaat ik GR 127 om naar het zowat 800 meter verder gelegen treinstation van Braine l'Alleud te wandelen. De grote wandelronde om Braine l'Alleud heen houden we voor de volgende etappe.
Waver
> Als je over Wallonië denkt in termen van een verpauperd landsdeel dan zit je hier in de hoofdstad van Waals-Brabant toch stevig verkeerd. Het noordelijke deel van de provincie, dat aansluit bij het Brusselse gewest, wordt wel eens Wallifornië genoemd en vormt tesamen met de streek rond Aarlen het economisch rijkste deel van Wallonië. Waver is een gezellig en bruisend stadje, het heeft zelfs iets hip met zijn trendy winkels en vele eethuizen. Pik in de toeristische dienst een brochuurtje op voor een korte stadsverkenning of wandel op goed geluk wat door de straatjes in het centrum.
Centrum Waver
> De Rue de la Source is een gezellig smal straatje met kleurrijke eethuizen. In de Rue du Christ wandel je even tot bij de oude brug over de Dijle, de Pont du Christ. Er staat een kruis waarop de lijdende Christus ook nog eens een gaatje in zijn lijf heeft gekregen. Naar het schijnt is dat het resultaat van een Pruisische kogel tijdens de Slag om Waver, op de vooravond van de slag van Waterloo in 1815.
> De grote Sint-Jan-de-Doperkerk op het Kardinaal Mercierplein (waar ook de TBW vertrekt) werd in de 15de eeuw gebouwd maar werd al na enkele jaren verwoest door een dorpsbrand. De huidige constructie is voornamelijk uit begin 17de eeuw. De toren valt op door de vele 'speklagen' van kalkzandsteen, afgewisseld met baksteen. In de toren is een carillon met 49 klokken. Regelmatig klinkt vanuit de galmgaten het muziekje 'Nous aimons notre bonne ville' over Waver. Dat liedje komt eigenlijk uit het openluchtspektakel 'Jeu de Jean et Alice'. Dat muziek- en dansspektakel in middeleeuwse sfeer werd voor het eerst opgevoerd in Waver naar aanleiding van de installatie van de nieuwe carillon in de klokkentoren in 1954. Het was bedoeld als éénmalig evenement maar wordt tegenwoordig elke 5 jaar opgevoerd. Thema is de vrijheidskeure die Waver verwierf in 1222. In 2023 zal de volgende opvoering van het 'Jeu de Jean et Alice' plaats vinden, een jaar later dan voorzien omwille van corona. Een bijzonder jaar ook omwille van 800 jaar vrijheidskeure.
> Het gemeentehuis en de toeristische dienst bevinden zich in de voormalige kerk van de Karmelietessen. Zoals elders in België moesten tijdens de Franse Revolutie de abdijgemeenschappen opkrassen en hun eigendommen werden aangeslagen. Hier in Waver namen de gemeentediensten dus hun intrek in de abdijkerk, die in de 18de eeuw werd gebouwd. Wat je ziet is eigenlijk wel een kopie. Tijdens WO II liepen deze gebouwen zware schade op, ze werden daarna bijna volledig heropgebouwd en heropend in 1961. Het bronzen ventje dat op het muurtje klimt naast het gemeentehuis is de Maca, hij symboliseert de schalkse Waverenaar. Zijn blinkende billen zijn het resultaat van de passanten die er even over strijken, omdat het geluk brengt.
Rond Waver
> Het oudste deel van Waver ligt in feite rond Basse-Wavre, een kleine 2 km van het centrum van Waver. De voorbije eeuwen is Basse-Wavre een aantrekkingspool geweest voor pelgrims, die er OLV komen vereren. Basse-Wavre ligt niet langs de TBW, een verbindingsroute van GR 579 loopt er wel langs.
> Meest bekend bij toeristen is echter Walibi. Het pretpark werd gesticht in 1974 door Eddy Meeus en was onmiddellijk een succes. Nieuwe spectaculaire attracties deden Walibi uitgroeien tot het populairste pretpark in België in de jaren '90. Amerikanen kochten Walibi op in 1998 en doopten de naam om in 'Six flags Belgium'. Het was een miskleun van jewelste om alles door een Amerikaanse bril te bekijken. In 2004 komt het pretpark in handen van een Europese investeringsgroep en de sterke merknaam Walibi evenals de oranje kangoeroe werden weer opgevist. 'Walibi' is trouwens een samentrekking van Waver, Limal en Bierges, de 3 woonkernen waartussen het pretpark is gelegen.
Maurice Carême
> Maurice Carême werd te Waver geboren in 1899, zijn inmiddels verdwenen geboortehuis bevond zich in de Rue Philibert Marschouw, op nr 53. Tijdens zijn jeugd woonde hij korter in het centrum. Hij was een tijd onderwijzer in Waver maar verhuisde in 1937 naar Anderlecht waar hij tot het einde van zijn leven (1978) woonde. Maurice Carême is in Vlaanderen vrij onbekend, in Wallonië en vooral in Frankrijk maakte hij naam met zijn gedichtenbundels. Het woonhuis te Anderlecht is nu een museum dat aan hem is gewijd. Zijn mausoleum bevindt zich wel op de stedelijke begraafplaats van Waver. Toerisme Waver ontwikkelde een paar thematische wandelingen rond zijn naam en faam.
Soeur Sourire
> Soeur Sourire was de artiestennaam van Zuster Luc-Gabriel, alias Jeannine Deckers, geboren in Waver in 1933. Ze trad in in het dominicanessenklooster van Fichermont (langs de TBW bij Waterloo). Haar gitaarliedjes hadden succes binnen de kloosterorde en ze besloten om er een plaat van te persen. Philips zag brood in de single van het nummer 'Dominique' (aanvankelijk wel een B-kantje!). Door het aanstekelijk refreintje en de aparte omkadering werd het onmiddellijk een wereldhit. In de VS haalt dat lied van The Singing Nun in 1963 de nummer 1-notering in de Billboard Hot 100. Inkomsten uit royalties gaan niet naar Jeanine Deckers maar naar het klooster van Fichermont, de zingende non heeft immers de gelofte van armoede afgelegd...
> Jeaninne Deckers treedt uit het klooster in 1967. Een nieuwe zangcarrière mislukt en voor Sœur Sourire is het bij een one-hit-wonder gebleven. Het effect van de opvallende combinatie van een muzikale non met een gitaar als een soort popster is volledig uitwerkt, iets waar ze zich zelf niet kan bij neerleggen. Wie haar niet vergeten is, is de belastingsdienst. Ondanks het feit dat de inkomsten van 'Dominique' naar het klooster zijn gegaan, krijgt zij de rekeningen toegeschoven. Ze krijgt het vooral eind jaren '70, begin jaren '80 erg lastig. Helemaal blut neemt ze in 1982 nog een elektronische versie op van 'Dominique' een productie van Marc Moulin (Telex), weer onder de naam Sœur Sourire, hoewel ze met die naam eigenlijk een haat-liefde verhouding had. Het werd geen succes, Jeannine Deckers kan de financiële tegenslagen en depressies niet langer verwerken en stapt in 1985 samen met haar vriendin Annie Pécher uit het leven in hun appartement te Waver. Ze liggen net zoals Maurice Carême op de begraafplaats van Waver, onder een steen van roze graniet. Achter de artiestennaam van 'Zuster Glimlach' schuilde altijd een droevige kant.
> Voila, eerst nog een strijk over de blinkende billen van de Maca en met deze geluksbrenger moet de 266 km lange Tour du Brabant Wallon wel voorspoedig verlopen. We zijn weg, tijd om er de pas in te zetten. Meteen een lange eerste etappe, zo'n 30 km. 't Is volop zon en naar verwachting zal de temperatuur het cijfer van de dagafstand benaderen. Redenen genoeg dus om tijdig te vertrekken en te profiteren van de koele ochtenduren.

> Het is inmiddels toch alweer 14 jaar geleden dat ik 'de oude' Tour du Brabant wandelde. Ik schrik er een beetje van dat de tijd zo snel gaat! Toch zal ik hier en daar best wel plekken herkennen alsof het gisteren was toen ik er passeerde, al lijken andere passages wel helemaal uit mijn geheugen gewist.
> Ter hoogte van het treinstation de sporen over en dadelijk rechtsvoor snel warm lopen want het traject stijgt meteen kort maar nijdig. Een paar snelle padwissels volgen, opletten op de geelrode tekens. We stijgen snel door naar het plateau boven Waver en belanden in een wijkstraat. Wat verder links de Chemin des Moissonneurs in. Op een T-kruising, met voor ons uit een enorme uitbreidingsverkaveling, links in de Avenue Henri Lepage en bij het Bois Sainte Anne rechts de bosrand een tijd volgen.
> Een aangenaam pad en duidelijk een favoriet recreatiegebied voor de inwoners van Waver. Wandelen onder overhangende haagbeuken tussen bos en weide. In het lover passeren we ook twee bunkers van de KW-linie. Dit Sentier nr 58 (Sentier de l'Arbre de la Liberté) loopt verderop even het bos in, we dalen langs een bunker die helemaal op het zuidelijke puntje ligt van de KW-linie, de lange verdedigingsgordel van honderden bunkers tussen Koninghooikt en Waver. Over een ingesneden vallei van een kleine beek en we belanden aan de andere valleizijde op een T-kruising waar GR 579 afsplitst van de Tour du Brabant Wallon.
> Vanaf nu volgen we tijdelijk enkel geelrode tekens. Naar links dus over een hol gekasseid weggetje, dat op het plateau overloopt in een brede veldweg. Die eindigt een heel eind verder op een kruispunt, waar we naar rechts de Rue de Wavre nemen. Via verkeerslichten en een zebrapad steken we de expresweg N257 over. Geruis van druk gemotoriseerd verkeer is overigens een constante op dit deel van de Tour du Brabant Wallon.

> Ter hoogte van de kapel voor OLV van de Vrede en Nieuwe Tijden, gaan we rechts de Rue des Etourneaux (Spreeuwenstraat) volgen, een paadje dat op het einde overloopt in een rustige wijkstraat, de Rue des Templiers. Onderweg zie je rechts uit op het zenderpark van Waver (RTBF). 't Is te zeggen: uitzicht op de nog zowat enig overblijvende zendantenne van de RTBF op het zogenaamde zenderpark Overijse - Waver.
Zender Waver - Overijse
> Zender Waver werd in 1952 in gebruik genomen door het toenmalige NIR, de voorloper van VRT/RTBF. De krachtige zenders richtten hun werelduitzendingen naar het toen nog koloniale Kongo. In de beginjaren werden vooral zeelui en de paters en nonnen in de verre kolonie bediend. Later onderging de Wereldomroep radicale veranderingen. In de jaren '70 gingen de Franstalige en de Nederlandstalige omroep meer en meer hun eigen weg, maar de VRT bleef de zender Waver gebruiken voor zijn uitzendingen naar Zuid-Europa en Afrika. In de loop der jaren verminderde echter het aantal Belgen in Kongo aanzienlijk. In 1983 ging een 315 meter hoge TV-mast tegen de vlakte tijdens een storm. De opvolger was 245 meter hoog. Naast Waver werd vanaf de jaren '90 ook gebruik gemaakt van buitenlandse relaisstations om de ontvangstkwaliteit in andere werelddelen te verbeteren. Door een nieuw besparingsplan werd in 2001 uiteindelijk beslist om niet langer te investeren in eigen kortegolfzenders en enkel via buitenlandse zenders de radiosignalen door te sturen. Daardoor werd na 50 jaren afscheid genomen van zender Waver. De latere uitzendingen van Radio Vlaanderen internationaal (RVi) worden vanuit Wolvertem doorgestuurd op 1512 kiloHertz en waren nog te ontvangen in een straal van pakweg 1000 km rond Brussel maar in 2009 was het helemaal uit met RVi en eind 2011 werd ook de laatste middengolffrequentie van de VRT ongebruikt. Het radiosignaal van VRT Radio 2 op 540 kHz middengolf kwam nog tot 2008 vanuit Waver. Sindsdien worden er geen Vlaamse programma's van hier nog uitgestraald. Wat staat het zenderpark van Waver daar dan nog te doen? Wel er worden nog steeds radiosignalen doorgestuurd vanuit het oude zenderpark, via FM en DAB+, met name van Waalse radiostations. De RTBF ontmandelde eind 2020, begin 2021 bijna het volledige zenderpark op de 245 meter hoge antenne na, die nog dient voor DAB+, FM en TV.
Meer van Overijse - Genval
> We volgen de meeroever langs de Waalse zijde, maar eigenlijk is het meer voor 2/3de in Vlaanderen gelegen. De overkant van het meer is dus Vlaams, grondgebied van de gemeente Overijse. Het meer van Overijse - Genval is in de eerste jaren van de 20ste eeuw kunstmatig ontstaan uit de afdamming van de Zilverbeek (de Argentine), met de bedoeling er een recreatieve attraktie van te maken. Dit verklaart ook waarom de onzichtbare provinciegrens erg grillig over het meeroppervlak loopt, de grens was vroeger de bedding van het sterk slingerende beekje. Opzet van het meer was om het Zwitserse Vierwoudstedenmeer te kopiëren. Ook het treinstation van Genval is geopend om de Brusselaar naar het meer te lokken. Al snel kreeg de plaats iets vrij exclusiefs. Ondermeer architect Victor Horta liet er een optrekje achter. Dat huis langs het meer bestaat nog maar werd door de volgende eigenaar nogal radicaal veranderd.

> Zoals je merkt langs de TBW werden nogal wat 'belle epoque'-villa's opgetrokken in de omgeving rond het meer. Het vijfsterrenhotel Château du Lac werd rond 1900 gebouwd en was oorspronkelijk een kuurhotel. In 1936 werd het de zetel van drankenproducent Schweppes, die er een bottelarij installeerde. Later verhuisde die en werd het gebouw omgevormd door de familie Martin tot hotel en seminariecentrum. Zonder scrupules noemen ze de plaats niet zomaar Genval maar 'Genval-les-Bains'. Enkele gebouwen rond het meer zijn trouwens geïnspireerd op buitenlandse gebouwen, zoals de kapel die een kopie is van de Willem Tellkapel aan het Zwitserse Vierwoudstedenmeer.
Lasne, de rijkste Waalse gemeente met de mooiste trage paden.
> Wat men in de gemeente Lasne gerealiseerd heeft aan padenherstel de voorbije 40 jaren is bijzonder opmerkelijk. Het padenbeheer van Lasne diende als voorbeeld voor veel Waals-Brabantse gemeenten en voor veel gemeenten ver daarbuiten.

> Al rond 1990 ontstond in Lasne een vereniging die het belang, onderhoud en herstel van buurtpaden, veldwegen en andere voetwegen ter harte nam. Langzaam slaagden ze er in om heel wat paden te inventariseren en waar nodig weer toegankelijk te maken. Een belangrijk werkinstrument ter staving van een wettelijke basis hiervoor is de Atlas der Buurtwegen uit 1841. Daarin werden kort na de Belgische onafhankelijkheid alle bestaande en erkende buurtpaden geïnventariseerd en genummerd. Rond de laatste eeuwwisseling is men in Lasne ook aan de slag gegaan om deze paden te integreren in uitgestippelde recreatieve wandelingen, resulterend in de uitgave van verschillende wandelgidsen en topografische kaarten. Op het terrein kregen alle trage wegen een houten bordje met padnummer en naam + wandelbewegwijzering.

> Bijna 200 kilometer aan trage wegen werden op deze wijze gemarkeerd tussen 1997 en 2002. Hiervoor kreeg de vrijwilligerswerking van vereniging Lasne Nature vaak uitgebreide financiële steun + personeelsinzet vanuit het gemeentebestuur.
Ohain
> Het gemeenteplein behoort misschien wel tot de mooiste in Wallonië. Opvallend is het groene uitzicht, over de eeuwen heen is het plein ontsnapt aan verharding, mede ook dankzij het beschermd statuut sinds 1959. Ook niet verrassend dat de omgeving heel wat landschapsschilders en andere artiesten heeft geïnspireerd. Tussen de gebouwen die het plein aflijnen zijn een aantal mooie historische gevels.
> Meer dan 400 houten palen werden geplaatst met daarop bijna 500 houten, gegraveerde naambordjes en nog eens zo'n 500 identificatietekens voor wandelroutes. Lasne beschikt dan ook over een goed gespekte gemeentekas want op basis van het persoonlijk inkomen van de inwoners is Lasne niet alleen de rijkste gemeente van Waals-Brabant maar zelfs van heel Wallonië! De Waalse vereniging voor GR-paden profiteert voor de Tour du Brabant Wallon volop van het werk dat in Lasne werd gerealiseerd, we volgen nogal wat gerehabiliteerde voetpaden.
Meer van Overijse - Genval
> Op de T-splitsing bij een bushalte van De Lijn volgen we verder de Rue des Templiers naar rechts. Voorbij de eerste bocht opnieuw rechts over de nu stijgende, holle Rue des Templiers. In het verlengde linksvoor Sentier du Pré Maillard (nr 39). Niet het bos inwandelen maar de bosrand tussen bos en weide volgen. Voor een domeincomplex links meedraaien en verderop rechts een oud hol wegje van oorspronkelijk kassei op, nu geasfalteerd. Langs enkele oude huizen (opnieuw Rue des Templiers).
> Zo komen we steeds dalend op de verkeersweg Rue de Genval, die parallel loopt met de autosnelweg E411. Rechts en langs de zwembadreclame die er 15 jaar geleden ook al stond tijdens mijn eerste TBW-tocht en die je ook ziet vanop de snelweg. Wat lager steken we de Lasne (of Laan) over en nemen we links de underpass onder de E411. Meteen zijn we in Rosières. Rechts langs de Sint-Andrékerk. Tijd om even te verpozen op een rustbank.

> De parochie Rosières (Rozenaken) behoorde tot de 13de bij Overijse, tegenwoordig is ze deel van de gemeente Rixensart. Tijdens de minder koude maanden van het jaar passeer je hier bij het kerkplein ook een plaats waar ambulante handelaars ondermeer fruit verkopen. Voorbij de kerk links, Rue du Bois du Bosquet.
> Aan onze rechterzijde laten we de Parkstraat van Overijse rechts liggen, we blijven immers in Waals-Brabant. Rechtdoor over de onaangenaam drukke Rue de Genval en net voorbij een kleine vijver rechts - links (Avenue du Lac). We volgen de meeroever en gaan dus de wandelboulevard Avenue Paul Harris op, tot helemaal bij het prestigieuze vijfsterrenhotel Hotel du Lac. Daar voorbij links - rechts de Avenue des Eaux Vives in. Hier vertrok destijds ook een 26 km lange verbindingsroute naar Chastre van de oude Tour du Brabant Wallon, La Diagonale.
> Een underpass onder spoorlijnen brengt ons rechtdoor in de Rue de Tasnière. Deze venijnig stijgende straat loopt naar de drukke verkeersweg Avenue Albert I. Rechts en net voorbij een Honda-garage links (Fond Tasnier). 100 meter verder nemen we schuinlinks het paadje Clos des Buissons dat een strook bos invoert (rustbank).
> Ongeveer eenzelfde richting aanhoudend, wandelen we door een bebost valleitje en voorbij sportvelden komen we op de Rue du Tilleul. Rechts-links tussen hoge muren een paadje op dat een straat zal kruisen en eindigt bij de verkeersweg Rue de la Bruyère ter hoogte van een Lourdeskapel. Rechts - rechts, opnieuw de Rue du Tilleul. Na 200 meter links het onopvallende Sentier Pierre Thevenet in. Het arriveert op de geasfalteerde dreef Avenue Hector Steyaert. Links volgen en ter hoogte van restaurant 'La Cuisine d'Adèle' rechts en door het handelscentrum van Genval, La Mazerine (oa Carrefour Market).

> Op het grote verkeerskruispunt van La Mazerine links tot net achter het Lukoil-tankstation. Daar nemen we het onopvallende Sentier 49 Pierre Louis Mazerine. Het begin van een erg mooi natuurpad door de vallei van de Mazerine, een toevoerbeek van het riviertje de Laan. De gemeente Lasne beschikt over een netwerk van honderden kilometers trage wegen, waar we de volgende uren nog volop zullen van profiteren.
> Met een rechts-links uitwijking komen we we langs het natuurgebied Bois des Dames en een eind verder op het laaglopende pad zelfs langs een wijngaard en een educatief schoolproject. Op de Chemin du Gros Tienne rechts en op de Rue de la Prison links. Links aanhouden (Rue du Printemps) en dan eerste rechts, de gekasseide Chemin des Champs. Voorbij de laatste huizen wordt deze kasseiweg een lichtverharde holle weg die naar een landbouwplateau stijgt. Steeds maar rechtdoor en zo komen we terecht in verkaveld bos. Op het einde, net voor we opnieuw de Rue du Printemps bereiken, links het Sentier 49 du Moulin volgen over zowat één kilometer. Onderweg kruisen we een paar straten en moeten we even uitwijken. Voorbij de kruising met de verkeersweg Route de Genval wordt het Sentier 49 Chemin des Chasseurs. Het Sentier nr 49 met de namen Sentier du Moulin - Sentier des Chasseurs is een mooi voorbeeld van een gerehabiliteerde trage weg. Het verbond het dorp Ransbeek met de molen van Ohain en was oorspronkelijk zo'n 2,7 km lang. Vandaag is het gedeeltelijk verhard als verkeersweg maar een flink deel bleef ook bewaard als voetpad.
> De Chemin des Chasseurs loopt als mooi veldpad uit in een straat die op de Route de Rénipont arriveert. Links-rechts Sentier 66 de l'Hayette volgen. Het pad is verderop gewijzigd in een toegangsweg tot een tennisterrein. Rechtdoor verder volgen over kasseien en op een kruispunt van paadjes rechts dalend de Ruelle Maho nr 81 volgen. Dat pad brengt ons op de Rue du Batty, vlakbij het mooie dorpsplein van Ohain. Het loont even de moeite om naar rechts uit te wijken voor het parkachtige centrum van Ohain (rustbanken).
> We draaien mee met de verkeersweg en wat hogerop, net voorbij tennisvelden gaan we links het Sentier du Vieux Champêtre nemen. Het daalt naar een valleitje (Le Vallon) waar we rechts een ander pad nemen, Le Chemin du Vieux Marchal. Op het einde rechts-links, Sentier du Doyen Clément. Op het einde, bij een woonerf, rechtuit tot op een T-kruising. Daar links, op de kruising rechts en nogmaals rechts. Ter hoogte van een Heilig Hartkapel nemen we opnieuw een pad, Sentier de la Chapelle aux Prés.

> Op een straat gekomen even links-rechts en bij een T-kruising links. Nog steeds draagt het pad de naam Sentier de la Chapelle aux Prés. We dalen af over trappen en wandelen dan weer eens tussen hagen. Rechtuit arriveren we in de Rue de la Chapelle aux Prés. Even later links het pad Rue du Curé. Op de Rue du Panorama gaan we rechts-rechts over een brede vernieuwde kasseiweg. Verderop links op het Sentier du Panorama. Zo arriveren we al dalend op de drukke verkeersweg Rue de Genval. Naar links verder dalen naar het Meer van Overijse - Genval.
> Startpunt van de Tour du Brabant Wallon is de provinciehoofdstad Waver. Eigenlijk is het best een compact en levendig stadje. Van hieruit trekken we door de zogenaamde Brabantse Ardennen, een streek waar, ondanks de druk van verstedelijking, toch ook nog heel wat brokken rustigere natuur te vinden zijn. De TBW wisselt tijdens deze etappe vanaf de relatief kleine provinciehoofdstad dan ook sterk van landschap: groene beekvalleien, open landbouwplateaus en plukken bos. We lopen langs de oever van het meer van Genval en belanden aan de voet van de beroemde Leeuw van Waterloo. Onderweg maken we ook kennis met de eerste holle, vaak gekasseide, paden die zo typisch zijn voor de Tour du Brabant Wallon.
Kerk Rosières
Hotel Lac de Genval
De vraag is of Jeannine Deckers deze video-clip van 'Dominique Electronique' met veel plezier heeft opgenomen. Wellicht was de drijfveer een wanhopige drang naar erkenning en ook uit geldnood. Haar stem is vervormd en hoewel ze gitaar speelt komt er geen noot gitaarmuziek bij te pas. Het succes als fuifnummer in 1982 was nog korter als de periode van haar Amerikaanse nr 1-hit in 1962. De clip is overigens opgenomen tussen de ruïnes van Villers-la-Ville, waar we over 130 km langs de TBW zullen passeren.
Le Maca
College Notre Dame de Basse-Wavre
Sentier de l'Arbre de la Liberté
Naamgeving en signalisatie buurtpaden (Foto Lasne Nature)
Ohain, kasteel
Ohain, Place Communale
Rue du Vieux Monument
Sentier du Champ du Colombier
Ferme de la Papelotte
Kapel Notre Dame de Rosaire
Fichermont
Stadhuis Waver
Sentier des Chasseurs
Sint-Jan-de-Doperkerk
Clos des Buissons
Onderweg voorbij Waver
Ferme de la Papelotte
> Zoals de meeste grote hoeven in de streek was ook de Ferme de la Papelotte betrokken in het strijdgewoel rond Waterloo in 1815. Ze vormde een verdedigingspunt in de oostelijke flank van de geallieerde legers. Even kon het Franse leger van Napoleon de hoeve in bezit nemen maar enkele uren later was ze weer ingenomen door de geallieerde legers. Tijdens de hevige gevechten werd de hoeve in de as gelegd. Pas in 1857 werd de hoeve herbouwd, daarbij kreeg ze ook de achthoekige toren boven de ingangspoort. Net zoals veel verpachte landbouwgronden in de wijde omgeving rond de voormalige slagvelden van Waterloo, is deze hoeve eigendom van de rijke familie Janssen (UCB, Solvay), via vastgoedgenootschap Imbra. Ze wordt verhuurd voor een poneyclub en ecoboerderij.
Fichermont
> Het dominicanessenklooster van Fichermont werd even wereldberoemd in 1963. Het was immers hier dat Jeanine Deckers, alias Soeur Sourire verbleef en als zingende non uitpakte met haar one-hit-wonder 'Dominique'.
> Hoe de religieuze overheid er in slaagde om in dit sinds 1914 sterk beschermde landschap zulke gebouwen in Vlaamse neogotiek toch te laten optrekken, is wat een mysterie. In 1996 verhuisden de laatste zusters naar het Brusselse. In hun plaats kwamen de zusters van de communauteit 'Verbes de la Vie'. Ze vertrokken op hun beurt na 21 jaar verblijf naar een verlaten klooster in Sint-Gillis. Sinds 2017 is in Fichermont de internationale muziekschool Musica Mundi gevestigd. De gebouwen zijn nog steeds eigendom van het Aartsbisdom Mechelen - Brussel.
Slagveld van Waterloo
> De vredige velden waar we nu wandelen liggen midden in het slagveld waar in 1815 de geallieerde legers de definitieve nederlaag aan Napoleons troepen toebrachten. Als de kruitdampen waren opgeklaard bleven er 48.000 doden en gewonden achter op de velden hier. Talrijke monumenten langs de N5 herinneren aan de moordende slag.
> De kunstmatige heuvel van 45 meter hoog en 170 meter diameter, werd aangelegd tussen 1823 en 1826. Ongetwijfeld met veel vereende krachten is daar bovenop de 28 ton zware metalen leeuw geplaatst, gegoten door de Cockerill-fabrieken in Seraing. Hij symboliseert de klauwende leeuw van het huis van Oranje (België viel toen onder het Nederlandse bewind), die zich dreigend en verdedigend richting Frankrijk heeft gekeerd. Eén van de belangrijkste veldslagen uit de Europese geschiedenis werd zo treffend voor het nageslacht in herinnering gebracht. Na het betalen van je ticket kun je ter plaatse en in het gezelschap van een pak buitenlandse toeristen de 226 treden opklimmen die naar de top leiden. Boven overzie je in de schaduw van de leeuw het enorme slagveld uit 1815. Eens beneden kun je nog enkele gerelateerde musea bezoeken, zoals het ronde panorama-gebouw waarin je binnenin ahw midden op het slagveld wordt gedropt. Verder is er nog een wassenbeeldenmuseum. In het bezoekerscentrum vind je boeken over de slag.
> Hoewel hij bekend staat als 'de Leeuw van Waterloo' ligt de kunstmatige heuvel eigenlijk niet op het grondgebied van Waterloo maar dat van Eigenbrakel. De grensligging leidt nogal eens tot gebakkelei tussen de gemeenten Waterloo en Eigenbrakel, 'de leeuw' trekt immers gemiddeld 1000 toeristen per dag en ook de lokale middenstand is daar zeker niet ongevoelig voor. In 2007 stelde Waterloo zijn nieuwe gemeentevlag voor met daarop het silhouet van de heuvel en de leeuw. Dat was zeer tegen de zin van het Eigenbrakelse gemeentebestuur die vond dat de buurgemeente de leeuw te veel gebruikt om zijn eigen economie te promoten. De commissie van heraldiek van de Franstalige gemeenschap gaf Eigenbrakel echter ongelijk. Toen Eigenbrakel in 1998 zijn nieuwe vlag ontwierp hadden ze ook aanspraak kunnen maken, bovendien had de koning in 1914 het wapen en de zegel van het leeuwenbeeld aan Waterloo geschonken. Volgens de gemeente Waterloo ligt de leeuwenheuvel trouwens te ver van het centrum van Waterloo om er economisch profijt uit te halen.