> Villers-la-Ville is bereikbaar per trein (lijn Ottignies - Ménage). Deze spoorlijn loopt dwars door de oude abdijsite van Villers-la-Ville. Via het knooppunt van Ottignies kun je verder noordelijk sporen. Het eindpunt van deze etappe, Walhain, heeft geen spoorverbinding. Je raakt er wel weg per TEC-bus naar de treinstations van Chastre, Ottignies of Gembloux.
> Cafés en winkels onderweg in Villers-la-Ville (bakker, slager, pizzeria), Chastre (AD Delhaize op 600 meter), Nil-Pierreux (N4 - Q8-shop), Walhain (Louis Delhaize op 400 meter vanaf de Rue des Boscailles richting kerk en dan Rue des Combattants).
> Opgelet voor de padmarkering onderweg, niet steeds evident in open veld. Volg goed het traject op de topokaarten van de wandelgids mee, zodat je steeds weet waar je je precies bevindt. Hou rekening met extra tijd indien je de fotogenieke abdijruïnes van Villers-la-Ville wil bezoeken. Deze passeer je na 1,5 km van het treinstation of de kerk, de toegang ligt langs GRP 127 Tour du Brabant Wallon. Bezoek is betalend, je kunt er niet zomaar vrij binnen wandelen. Check openingsuren vooraf. Het geografisch middelpunt van België te Nil-Saint-Vincent ligt langs het traject van de TBW.

> We dalen naar de verkeersweg en gaan er bij een café-restaurant scherp rechts. Op dit punt vervoegen ook de witrode streepjes van GR 126 (Mariekerke - Membre-sur-Semois) ons traject. Zo komen we langs de majestueuze ruïnes van de voormalige abdij van Villers-la-Ville. Onder een van de monumentale toegangspoorten volgen we de verkeersweg door de historische site.

> Een betonnen paadje voert ons naar een paar sporttereinen van Nil-Abbesse. We wandelen steeds rechtdoor in dit gehucht. Bij de mooi onderhouden kapel Chapelle du Warichet nemen we nog steeds rechtdoor de Rue du Warichet tot op het kruispuntje bij de kapel Notre Dame des Victoires. Rechtdoor om nu over zowat 2,2 km de Rue du Bois de Bono te volgen.

> Hou je van wandelen over een verharde weg in open landschap dan is dit iets voor jou, anders vind je dit misschien toch wel een wat eentonig traject. Het golft wat op en af, je passeert 2 bosjes om dan uiteindelijk op de verkeersweg tussen Chastre en Walhain-Saint-Paul te belanden. We gaan links deze met bomen afgelijnde verkeersweg volgen maar dan wel over het fietspad. Zo naderen we het einddoel van deze etappe, Walhain-Saint-Paul.

Chastre - roze hoeve
> De zogenaamde 'roze hoeve' of hoeve van Perbais is geklasseerd als monument. Ze is sinds 1981 in gebruik voor de gemeentediensten, waaronder de toeristische dienst. Het loont de moeite om even onder de monumentale ingangspoort door te lopen en een kijkje te nemen op het binnenplein van deze geklasseerde hoeve. De huidige gebouwen dateren uit de 17de eeuw, zoals de muurankers aan de schuurgevel (1679) en de woonvertrekken (1688) je vertellen. Tijdens de jaren '10 werden de gevels grondig 'opgekuist', waarbij de roze bekalking verdween. Vraag is of men toch nog van plan is de gevels opnieuw roze te kalken of om het huidige rustieke uitzicht van blote baksteen te behouden.

> Tussen hoge muren passeren we langs de bezoekersingang (betalend), langs meer horeca en langs de toeristische dienst van Villers-la-Ville. Na de passage onder de spoorwegbrug, wandelen we via de abdijpoort 'Porte de Namur' over kassei Villers-la-Ville alweer uit. De licht oplopende kasseiweg Rue de l'Abbaye nadert de kapel voor Notre Dames des Affligés en gaat kort daarvoor links een stijgend bospad op, het Bois de L'Hermitage ('Kluisbos'). Rond begin 18de eeuw was er nog een kluizenaarswoning in dit bos.

> Het rechte bospad (Chemin 29) bereikt een stervormig punt van bospaden, een ideale plek voor een picknick of wildkampeernacht (rustbanken). We vervolgen gewoon rechtdoor. Wat verder draaien we links mee om te dalen in de vallei van de Ry de l'Ermitage. Een eindje verder steken we het bebost valleitje over om dadelijk links de Ry de l'Ermitage stroomopwaarts te volgen. We stijgen nu een tijdje, de bebossing wijzigt naar dennenbomen.

> We houden bij padsplitsingen van Chemin 9 en Chemin 22 een oostelijke richting aan en bereiken een laag open punt van padkruisingen. Hier verlaat GR 126 het gemeenschappelijk traject met GRP 127. Terwijl GR 126 ongeveer rechtdoor verder vervolgt, gaat GRP 127 hier links-links om in het valleitje van de Ry Pirot te dalen.

> 't Is hier opvallend stil, geen geraas van autoverkeer om de rust te verstoren. Over Chemin 10 stijgen we rechtuit naar een bosrand, waar we naar rechts een weg half kassei - half asfalt nemen, de Rue d'Heuval. We volgen hem tot in het gehucht Haute-Heuval, aan een wat drukkere verkeersweg.

> Aan de overzijde van de verkeersweg te Haute-Heuval wandelen we langere tijd rechtdoor door open landschap over een gekasseide veldweg. De kassei heeft wel een aardig toplaagje aan grond verzameld. Een heel eind verder komt een veldwegje van rechts. Op dat punt blijven we rechtdoor gaan, het pad wordt hol en is ook 's winters stevig begrast. Hier komt ook van rechts het tracé van de oude Tour du Brabant Wallon er weer bij. Even later arriveren we op een T-splitsing met een gebetonneerde veldweg. We kiezen voor links om door meer open landschap koers te zetten naar Villeroux. Net voor dat dorp kruisen we de beek La Houssière, een zijbeek van de Orne.

> Op de hoofdweg door Villeroux gaan we links en al snel eerste rechts, Rue Baty de Noirmont. Het brugje waar we onder lopen is een restant van de tramlijn Incourt - Courcelles, die bovenop liep. Het pad vervolgt en is soms wat extra verhard met bouwpuin, al dan niet illegaal op het pad gekapt. We kruisen een gebetonneerde veldweg en vervolgen opnieuw rechtdoor. Weer wandelen we langere tijd door open agrarische landschap.

> De weg draait wat verder weer naar de spoorlijn Ottignies - Namen maar vlak voor de overweg gaan we rechts om even later parallel met de spoorbedding verder te wandelen. We draaien al snel weer weg van de sporen om opnieuw naar de vallei van de Orne te dalen. We kruisen de rivier ter hoogte van een vijver en de heropgebouwde historische nederzetting 'Moulin Al Poudre'.

> 'Moulin Al Poudre' verwijst naar de functie van oliemolencomplex maar refereert ook naar de locatie als opslagplaats van 'poeder' (munitiedepot) ten tijde van Napoleon. Men vertelt er in Blanmont ook graag bij dat hier de origine ligt van de latere brouwerij Grade uit Mont-Saint-Guibert. Grade was brouwer van het ooit erg populaire Vieux-Temps-bier, tot AB-Inbev de brouwerij opslokte en de produktie verhuisde naar Leuven. Vandaag wordt de site ondermeer gebruikt voor seminaries en feesten. Een gekasseide weg voert ons naar links langs de vijver en het domein.

> Nadat we nogmaals de Orne kruisen en het plaatsnaambord 'Hévillers' passeren, nemen we schuinrechts een veldweg die naar een niet meer gebruikte brug over de spoorlijn toe loopt. Nu even opletten. Ter hoogte van de ongebruikte spoorbrug niet rechts het dalend paadje nemen maar nog even verder vervolgen, parallel met de spoorlijn om dan het tweede paadje rechts in te slaan. Opnieuw dalen we naar de Orne, beneden op de Rue du Nil gaan we links om na minder dan 100 meter voor de zevende en laatste keer de Orne over te steken.

> Dadelijk rechts een onverhard pad in de riviervallei volgen. Het leidt ons langs de middeleeuwse donjon 'Tour d'Alvaux', een geruïneerde verdedigingstoren van meer dan 800 jaar oud. Opgetrokken door de heren van de burcht van Walhain met ter plaatse gewonnen natuursteen. Het geheel wordt wat ontsierd door een collectie lelijke stacaravans van de zogenaamde 'camping' d'Alvaux. Deze camping afficheert altijd het bord 'complèt' om de eenvoudige reden dat het eigenlijk geen camping is maar een collectie vaste en vervallen stacaravans. De Compostelabewegwijzering die je hier ziet is van de Via Gallia Belgica (Hélécine - Vieux-Reng - Compostela)

> Bij de campingingang gaan we links en 50 meter verder beginnen we links aan een uitgerekte stijging over een gebetonneerde veldweg. Het moet gezegd dat we vanaf hier en voor de volgende 9 etappekilometers praktisch enkel nog over verharde wegen zullen wandelen en dat ook de volgende etappe voor het overgrote deel uit verharde ondergrond zal bestaan. We stijgen dus de vallei van de Ruisseau de Corbais uit naar een landbouwplateau. Zowat 150 meter voor we een verkeersweg bereiken, kiezen we rechts voor een andere betonveldweg. We dalen weer naar de groene vallei van de Ruisseau de Corbais. Aan onze linkerzijde de Carrière des Trois Fontaines, een 19de eeuwse kwartsietgroeve met een huidige duikdiepte tot 18 meter.

> Steeds rechtdoor, we arriveren in Nil-Pierreux, en kruisen even later de beek Le Nil. Deze Nil is wel wat smaller dan haar naamgenoot in Egypte. Het is een zijbeek van de Orne. Met een uitwijking naar links bereiken we voorbij een vierkantshoeve de N4 (Waver - Namen). Tankstation met winkel. We kruisen voorzichtig de drukke verkeersweg en vervolgen aan de andere zijde schuinrechts over een parallel pad met de weg naar Nil-Abesse. Wat verder een buurtpad links om op het einde daarvan naar rechts de verkeersweg te vervoegen.

> Voor we het dorpscentrum bereiken, gaan we echter rechts een buurtpad nemen, Venelle du Chaux Prés. Einde rechts en even opletten om 170 meter verder links het volgende buurtpad niet te missen. Einde opnieuw rechts. We komen nu bij twee historische boerderijen en gaan er links de kasseistraat op. Aan onze linkerzijde een zicht over de in 2022 geconsolideerde ruïnes van de oude burcht van Walhain. We draaien mee naar het dorpscentrum over een brede macadamweg tot op de Rue des Boscailles kort bij het centrum. Hier is een bushalte waar bus 34 passeert om je naar het treinstation van Chastre te brengen.

> GRP127 vervolgt daarna verder scherplinks, langs een sportveld, nogmaals de Orne kruisen om dan op een T-kruising rechts een oplopend paadje te volgen. Aan onze rechterzijde een mooi uitzicht over de vallei van de meanderende Orne, een zijbeek van Thyle. Het pad voert ons naar een plek waar we de spoorlijn onder kunnen om dan aan de andere spoorzijde dadelijk links een ander veldpad te volgen. Dit paadje brengt ons in Blanmont, waar we links gaan. Ter hoogte van de mooie toegangspoort tot het voormalige kasteeldomein, blijven we rechtdoor gaan.

> We passeren het kerkgebouw langs de linkerzijde om aan de andere kant door een kaarsrechte lindendreef te wandelen (rustbanken). Deze dreef verbindt de kerk met de locatie van de gemeentediensten van Chastre, gelegen in de historische vierkantshoeve Ferme Rose of Ferme Perbais.
> Eerst steken we bij het einde van de dreef nog de Orne over en de hoofdverkeersweg. Daarna schuin naar de toegangspoort van de Ferme Rose om even een kijkje te nemen vanop het binnenplein.

> Ter hoogte van een apotheek links (Clos Margot), nogmaals de Nil over en 200 meter verder rechts een betonnen veldweg op. In het open landschap zien we in de verte de nog werkende windmolen Moulin de Tiège uit 1834. Na 800 meter verlaten we het hooglopende betonweggetje om rechts te gaan. Als je op het middelpunt van België wil staan dan moet je enkele tientallen meters verder de Tour du Brabant Wallon even verlaten.

Geografisch middelpunt van België.

> Tot de Eerste Wereldoorlog lag het geografisch middelpunt van België niet hier maar in Ittre. Het verschil na WO I was dat de Oostkantons bij België werden gevoegd, waardoor dus ook het middelpunt verschoof. Het duurde heel lang voor men door had dat in Nil-Saint-Vincent het nieuwe middelpunt lag.
> Op 22 augustus 1998 werd hier een monument ingehuldigd om de plek te markeren. De 3 pijlers stellen de 3 Belgische gewesten voor. Coördinaten: 50° 38' 28'' N / 04° 40' 05'' E.

> We draaien verderop naar links en zetten nu koers naar Chastre. Een heel eind verder wordt de veldweg gebetonneerd en even later vervoegen we kort de verkeersweg door Chastre. Nier voor lang, tegenover een vervallen kapelletje nemen we rechts de Rue du Piroy en na 140 meter links een buurtpad in. Weer op een straat rechts verder richting kerk. Met een korte uitwijking naar links brengt het buurtpad Ruelle Fanfan ons tot bij de 18de eeuwse Notre Dame Alerne-kerk van Chastre.

> We nemen de kerk van Villers-la-Ville als etappestartpunt van onze Tour du Brabant Wallon of GRP 127, waarop we nu bijna halfweg zijn. Bij de voet van de heuvel waarop de OLV-van-Visitatie-kerk van Villers-la-Ville is gelegen, vertrekt officieel de verbindingsroute van zo'n 250 meter (zie markering) naar het treinstation van Villers-la-Ville.

> Het traject van GRP 127 gaat echter de trappen op naar de kerk en gaat links rond het kerkgebouw. Achter de kerk vervolgen we in de eenrichtingsstraat Rue Jules Tarlier. Voorbij een schooltje gaat de weg rechtdoor over in een buurtpad, sentier 37.
> Verder rechtdoor over sentier 5, Chemin du Bachet et Marais, dat wat verder naar links stijgend wegdraait als hol bospaadje. Het arriveert op een T-kruising bij een kapel van Sint-Apollonia. Deze heilige wordt ondermeer aanbeden tegen tandpijn. We gaan er rechts de Drêve des 4 Chênes volgen en wandelen zo langs een oude muuromheining van voormalige abdij-eigendommen.

Abdijruïnes Villers-la-Ville
> De cisterciënzerabdij van Villers-la-Ville werd gesticht door Bernardus van Clairvaux zelf, die vanuit de moederabdij in Clairvaux een groepje monniken naar deze streek uitstuurde in 1146. Gesteund door de hertogen van Brabant, die de monnikengemeenschap voorzagen van duizenden hectaren grond (en de daaraan verbonden opbrengsten), kwam de abdij tot grote bloei in de 13de eeuw. Een honderdtal monniken en nog eens 3 x zoveel lekenbroeders gaven de abdij een grote culturele en religieuze uitstraling. De meeste gebouwen van de abdij werden in die periode opgetrokken. Er werd een flink deel van de 13de eeuw aan gebouwd.
> Na een paar eeuwen van verval en heropleven door het labiele politieke klimaat in de 15de tot 17de eeuw, beleefde Villers-la-Ville opnieuw een gouden tijd in de 18de eeuw, onder het Oostenrijkse bewind. De monniken weren met meer dan 10.000 hectaren wingronden, de grootste grondbezitter van Brabant. De gemeenschap werd in 1796 verjaagd en de abdijgebouwen kwamen in handen van een Brusselse opkoper. De Franse Revolutie luidde het einde in van 1000 jaar rijke en machtige kloosters en abdijen. De steen uit de eeuwenoude gebouwen werd deels verkocht.

> Een volgende eigenaar verdiende geld in 1851 door zijn toestemming te geven om de huidige spoorlijn over het domein te trekken. Aan het verdere verval van Villers-la-Ville kwam een einde toen de Belgische staat in 1893 de ruïnes opkocht. Sindsdien wordt er aan stabilisatie van de oude gebouwen gewerkt. Het geheel oogt vandaag erg fotogeniek en geeft toch nog een mooi beeld van de grandeur en uitstraling die Villers-la-Ville moet hebben gehad vanaf de 13de eeuw. Architecturaal komt ook nog zeer mooi tot uiting hoe de vroeggotische stijl zich ontwikkelde.
> De abdij van Villers-la-Ville trekt ondertussen al een volle eeuw toeristen aan, die zonder twijfel genieten van het mooie kader van de abdijrestanten, of waarin verval mooi kan zijn. Verwoesting overgaand in romantiek. Bij de consolidatie van de ruïnes werd met opzet gekozen om de belangrijkste gebouwen niet herop te bouwen om zo het mysterieus-romantisch karakter van de ruïnes te behouden.
> De ruïnes zijn dagelijks te bezoeken tegen betaling van 10 tot 18 u, 's winters een uur vroeger sluiting.

---