> Geen narcissen in september maar waar een zijbeek de Fuhrtsbach vervoegt groeien op een schisthoop zowaar gele schijnpapavers. We passeren iets lager voorbij een schuilhut en komen op een kruispunt van paden. Links loopt een pad de Fuhrtsbach over om langs een bunker te passeren, maar we nemen dit pad niet. We blijven hier langs dezelfde oeverzijde van de Fuhrtsbach en nemen een stijgend pad rechtdoor. Op deze hoogte domineert vooral denaanplant het boskarakter met links in de natte beekvallei grasland dat kort wordt gehouden om de natuur (en de narcissen) maximale kansen te bieden.

> De weg over, even rechts en dadelijk links, verderop meedraaien naar links. We verlaten de GR-route 56 hier om over een steenslagweg licht dalend door het wijde dal van de Wüstebach te lopen. Verrassing onderweg: Gentianen, ik had ze nog nooit gezien. Nadere opzoeking achteraf, aan de hand van de foto's, leert dat het over de franjegentiaan gaat, die hier zomaar in de beekrand langs het Wildnis Trail bloeit.
> Een hele tijd diezelfde grindweg door de vallei van de Wüstebach volgen. Verderop een pad dat links het bos inloopt laten liggen en steeds maar rechtdoor. Bij een V-splitsing rechts aanhouden en 50 meter verder nogmaals rechts. Over een grassig prettig paadje dalen we wat om verderop nogmaals rechts een rotsig paadje te nemen dat de beekvallei in daalt. We steken de Wüstebach over en vervolgen langs de andere beekoever. Een wild paadje, dat we over meer dan 1 kilometer volgen, draait uiteindelijk links. Over gebroken asfalt stevig klimmen in zigzag naar het plateau.

> Het Wildnis Trail loopt rechtdoor langs de Perlenbach over een met boomwortels geaccidenteerd pad en bereikt 5 minuten later de Fuhrtsbach. Wisselen van beekvallei hier op een plek die 'Am Holländerhäuschen' heet. Links dus langs de Fuhrtsbach, nog steeds tesamen met de witrode markering van GR 56, een Belgisch lange afstandspad dat vooral door de Oostkantons loopt. Het padverloop is nu een hele tijd zeer licht stijgend over grind. Links ligt een natuurreservaat en wat verder komen we in een vallei die in de lente vol met wilde narcissen staat.

> Nog een heel tijdje rechtdoor om dan links mee te draaien over de beek tot bij een 'Feuerwehrhütte' (rustbanken). Links de fietsroute even op en bij infoborden dadelijk rechts meedraaien met GR 56. Kortbij in dit vredige natuurkader is het storende lawaai van mitrailleurvuur en bomontploffingen te horen. (Afkomstig van het Belgische militaire oefenterrein van Elsenborn?) 150 meter verder rechtdoor vervolgen, licht stijgend. In de graskant vond ik een mooie groep oranje bekerzwammen.
> Een stuk verder lopen we een brugje over, we volgen aan de overzijde een moerassig beekdalletje langs een bosrand van dennen. Op het einde van dit pad draai je links over asfalt in zigzag hogerop door beukenbos. Kruising rechtdoor en kort daarna is een schuilhut. We hebben nu zowat 7 km afgelegd. Rechtdoor over een kaarsrechte grindweg die je tot doorstappen aanzet om uiteindelijk te arriveren bij de weg Monschau-Schleiden en parking Wahlerscheid. We zijn hier nu op een hoogte van zowat 650 meter, het hoogste punt van het hele Wildnis Trail.

> Het brugje over de Perlenbach steek je niet over. We komen uit bij de Perlenbacher Mühle of Höfener Mühle en lopen hier verder samen met de Rhein-Rureifelweg van het Eifelverein. Eind april is het hier koppen lopen. De Duitsers komen dan massaal afgezakt naar de Perlenbach Mühle om van hieruit naar de gele zeeën van miljoenen bloeiende narcissen te kijken. Zo'n grote concentratie wilde narcissen is uniek in Europa. De narcissenweiden liggen op slechts een kwartiertje wandelen van de molen, in de valleien van Perlenbach en Fuhrtsbach.

> Deze etappe loopt de eerste 12 km vooral over grindweg. Spectaculair wandelen hier eind april als massaal wilde narcissen bloeien. Het tweede deel loopt over meer gevarieerde paden en meer geaccidenteerd reliëf, met een paar mooie 'Eifelblicke' (uitzichtpunten) aan de rand van de Dreiborner Hoogvlakte. Eindpunt is het dorp Einruhr, schitterend gelegen aan de Obersee, een stuwmeer.

> Aan de start van het Wildnis Trail te Höfen wordt meteen duidelijk dat wandelen hier in de Eifel echt hip is. Wellicht is die relatieve drukte hier ook te verklaren omdat de eerste kilometer Wildnis Trail samenvalt met het traject van de zeer populaire Eifelsteig. In het 'National Park Tor'-gebouw te Höfen bevindt zich een mooie tentoonstelling rond thema's zoals wildleven, insekten in het woud en de wilde narcissen. Het gebouw is smaakvol gerenoveerd en was achtereenvolgens een melkerij, metaalbedrijf en museum van Europese kertkribben, tot in 2007 de deuren opnieuw opengingen als een aantrekkelijk bezoekerscentrum van het Nationaal Park Eifel. Zeker eens binnen wippen.

> Uiteindelijk was het al tegen elven toen ik er de pas inzette. Onder de eenvoudige houten toegangspoort tot het Nationaal Park door en meteen beginnen we over een veldweg langs een bosrand aan een aanvankelijk zachte daling vanaf 542 meter naar 470 meter hoogte. Beneden stroomt de Perlenbach en ligt het gelijknamige stuwmeer.
> In de vallei van de Perlenbach volgen we bij het meereinde links de Perlenbach stroomopwaarts. Nogal wat paddenstoelen langs het oeverpad maar het is dan ook eind september. We lopen hier samen met GR56 en een pak lokale paden in een schitterende wandelomgeving. De Eifelsteig verlaten we hier.

> Nog iets hoger heb je een mooi zicht over het militaire oefengebied, we lopen links langs een pad dat in de lente is afgelijnd met bloeiende brem (ook wel 'Eifelgold' genaamd hier) en lopen naar links kort tesamen met de Matthiasweg van het Eifelverein. Rond een bosje naar rechts draaien (rustbanken met mooi uitzicht). Langs een weideafspanning en op het einde daarvan weer links (meer schitterende uitzichten) om wat verder aan een daling te beginnen door dennenbos en enkele percelen beuken, nog steeds tesamen met het Schöpfungspfad.

> Eens boven stijgen we nog wat verder door, we ontmoeten hier het Scheppingspad (Schöpfungspfad). Vreemd pad waarbij borden met bijbelse citaten de wandelaar tot bezinning aanzetten. We lopen door een stukje 'Aards Paradijs' van groene weide en wilde uitzichten om zo bij het infobord te komen dat ons waarschuwt om op de paden te blijven. We zijn hier immers bij de rand gekomen van het voormalige militaire gebied 'Vogelsang'. Heerlijk zonnig weer hier, ideale wandelomstandigheden. Het Scheppingspad werkt inspirerend om hier als een Adam over de zongeoriënteerde weide te dartelen, alleen ontbreekt er daarvoor nog een Eva.

> Doorstijgen langs de rand van dennenbos. In een bocht kom je weer op niveau. Je gaat naar links, langs meer bremstruiken en je gaat uiteindelijk weer stevig en lang dalen door bos, helemaal tot in het dal waar het dorp Erkensruhr ligt (infopanelen, café, restaurant, hotel, bushalte). Update 2015: café-resto staat over te nemen, wel 3 Zimmerfrei-locaties. Stilaan moet ik uitkijken naar een kampeerplaats. Doordat ik vanmorgen te laat ben vertrokken raak ik niet ver genoeg om morgenavond de camping van Heimbach te halen. Dat wordt wellicht 2 nachten bivakkeren ipv 1 nacht.

> Langs een paar grotten die nu een schuilplaats bieden voor vleermuizen. We kruisen een beekje, ik nam hier wat slokken drinkwater. Merk ook de M-palen op. We dalen wat verder door dennenbos en passeren op een plek waar je links een café beneden aan de weg ziet. Het Wildnistrail loopt daar niet langs maar gaat scherp rechts een holle weg op die hard stijgt.

> Na een korte rustpauze te Erkensruhr tijd voor het laatste wandeldeel van vandaag. Links de weg door Erkensruhr op tot bij de mooie Sint-Hubertuskerk. Hier rechts en hard stijgen over een weg die aanvankelijk is geasfalteerd. Bij splitsingen volg je de meest stijgende weg. Over een onverharde bosweg klim je steil verder tot je eindelijk weer op niveau komt bij een beukenbos. Bij een schuilhut rechts, verderop langs een GSM-mast en wat later begin je stilaan weer te dalen. Kort voor het pad sterker begint te dalen naar Einruhr heb ik me een kampeerplek gezocht. Ik durf niet goed nog korter tot Einruhr wandelen om volledig onopgemerkt te kunnen kamperen. De ideale kampeerplek vind ik niet, dan maar midden op een pad de tent opgezet want het begint zo tegen halfacht al te schemeren.