> Start op Streek-GR Groene Gordel op een moment dat het eigenlijk meer Geelbruine gordel is. We vertrekken immers half november, op een moment dat de bossen onderweg nog volop herfstig verkleuren. De trein dropt me in het moderne station van het Vlaams-Brabantse Halle. Het meer dan 100 jaar oude station werd afgebroken rond 1995, het moest wijken voor de HST-spoorlijn.

> Onderweg zien we - achteruitkijjkend - aan onze rechterzijde de toren van de betonnen Sint-Rochuskerk. Best mogelijk dat je het een lelijk gebouw vindt en het zal dan ook wel verwondering opwekken dat dit een beschermd gebouw is. In 1928, toen de kerk werd gebouwd, was dat even anders. Het was toen een bijzonder modernistisch gebouw, wellicht de eerste kerk in Vlaanderen met een betonnen structuur. Die werd opgevuld met bakstenen en bepleisterd met cement. Voor die tijd een vrij spectaculaire en vernieuwende constructie. Binnenin werden art deco elementen verwerkt.

> We zijn nu 2,5 km ver sinds het treinstation van Halle. Aan de overzijde nemen we op de T-kruising rechts 'Kamerijkbos'. Op deze verkavelde weg komen we een eind verder bij een V-splitsing, we kiezen er rechtsvoor de Prins Boudewijnlaan. Het autolawaai van de ring sterft wat later langzaam uit. De asfaltweg versmalt en we bereiken een kruispuntje van holle bospaden. Vanaf hier dragen de meeste paden een mooi naambordje op een paal, hoewel vele naamplaatjes alweer zijn verdwenen.

> Rechtdoor over een helaas geasfalteerd hol paadje door beukenwoud. Deze bospassage is van korte duur. Iets verder komen we langs een oud Scoutskamp, Camp de la Fresnaye. Dit scoutsdomein bestaat al sinds 1938 en werd gebouwd op grond die werd geschonken door de familie Solvay. Vooral in de jaren '60 en '70 was het kamp populair. Ook de kleine Boudewijn heeft hier als jonge prins nog in het kamp verbleven. Vandaag is het domein in beheer door de Brusselse scouts en kunnen er meer dan 200 jongeren verblijven.

> De Streek-GR komt hier in de buurt van het station van over het kanaal uit het centrum van Halle en neemt dan de eerste straat links, de Vandenpeereboomstraat. Er zijn een paar winkeltjes en cafés in de stationsbuurt. De stad Halle bezoeken houden we voor het einde van de 140 km lange tocht.
> Voorbij de busterminal vind ik de eerste geelrode tekens van de wandelroute. We gaan er rechts de Nijverheidsstraat in om dan bij het eerste kruispunt links de Broekborre in te slaan. De straatnaam heeft te maken met een weg die naar weiden en velden loopt, verheldert het straatnaambord. Dat moet al een eeuwigheid geleden zijn, oprukkende verkaveling heeft dat oude landschap al lang weggevaagd. Ter hoogte van een Sint-Annakapel rechts de Kluisstraat in.
> Bij het technisch onderwijsinstituut KTA Halle kruisen we de Eizingenstraat en nemen we schuin rechtdoor de rustige maar geasfalteerde Remi Ghesquireweg. Het weggetje draagt de naam van een Vlaams organist / componist die tijdens het interbellum in Halle woonde en werkte.

> De Remi Gehsquièreweg voert ons langs de achterkant van tuinen naar een schuin kruispunt waar we ongeveer in dezelfde richting vervolgen over een klinkerpad. Het loopt naar en voorbij het kerkhof van Buizingen. We lopen hier overigens regelmatig samen met de Santiagoroute Via Brabantica (markering met stickers in blauw-gele kleuren met schelpmotief) en ook met het niet gemarkeerde historische Hendrik Conscience wandelpad. De urbanisatie van Halle ligt nu acher ons, we trekken de volgende uren door het sterk heuvelend landschap rond Dworp.

> Bij een kerkhof kun je even de rustbank gebruiken, mocht je nu al vermoeide benen krijgen. We kruisen verderop nog een weg en blijven het leuke pad verder volgen tot we op in de Nachtegaalstraat komen ter hoogte van een dikke wilg, op de grens met Buizingen. Die straat volgen we naar rechts en we draaien met de weg mee. Een paar straten aan onze rechterkant negeren we. De Nachtegaalstraat loopt stijgend, gedeeltelijk door bos.
> Rechts zien we een voormalig sanatorium Rose de la Reine (Roos der Koningin). Oorspronkelijk werden in het sanatorium vooral tuberculosepatiënten behandeld, later werd het een meer algemeen verzorgingscentrum. De laatste patiënten werden in 2002 naar het Hals Sint-Maria-ziekenhuis overgebracht. Sindsdien werd het sanatorium omgevormd tot een woon- en zorgcentrum van moderne serviceflats, waarin zowat 150 personen verblijven.
> Bij de ingang van het voormalige sanatorium splitst de Nachtegaalstraat. De rechtertak vormt de versmalde Nachtegaalstraat en brengt ons op een vijfsprong bij café Sanabos (bij Krol) en bij een rustbank. We nemen er rechts de brede Hof Ten Blooten en gebruiken deze verkavelde straat om even later over de drukke verkeersader van de Ring rond Brussel te geraken.

> We dalen over de nu gekasseide weg verder rechtdoor en zo bereikt de Prins Boudewijnlaan de snelle Krabbosstraat ter hoogte van een mooie oude langgevelhoeve. Nog vaag zichtbare letters verraden dat hier ooit 'Estaminet Heidebloem' was gevestigd.

> Rechtdoor na de kruising met de verkeersweg, we wandelen 'Heidebloem' in. Het straatje lijkt dood te lopen bij een poortafsluiting maar vervolgt rechts daarvan als een smal paadje dat sterk jojoot, hoewel je steeds ingesloten loopt tussen afspanningen.

> Op een T-kruising met het asfaltwegje Winkelaar / Kesterbeekbos gaan we links langzaam dalen langs protserige huizen. Links bij de T-kruising met de Kroondallaan en verder dalen in de vallei van de Steenputbeek / Kapittelbeek. Bij de start van dit mooie paadje door de Kapittelbeekvallei (deels beheerd door Natuurpunt als natuurgebied De Weikes) gaan we bij een houten rustbank links het klinkerpaadje op. Ook dit paadje ken ik al van het historische Hendrik Consciencepad.

> De volgende kilometer van GR Groene Gordel volgen we dus het vernieuwde Consciencepad (Atlas der Buurtwegen uit 1845 pad nr 70). Het werd tussen 2015 en 2018 grondig aangepakt in het kader van het landinrichtingsproject "Land van Teirlinck". Het probleem met het Consciencpad langs de Kapittelbeek was dat het soms moeilijk toegankelijk was door gronderosie van akkers hogerop, overstroming van de beek, ondergraving door de beek, een omgevallen boom of opstuw door boomwortels. Deel van het herinrichtingsproject is ook om de beek meer natuurlijke vloeiruimte te geven, zonder kunstmatig versterkte oevers. Daarom moest het Consciencepad worden verlegd, verder van de beek weg.
> Met het oog op die herlegging van het oude Consciencepad werd het pad afgesloten van mei 2015 tot begin 2018. Op 22 april werd het nieuwe Consciencepad door de Kapittelbeekvallei feestelijk heropend. De landschapsherinrichting kostte zo'n 800.000 €.

> Ik ontdek er langs het pad witte kluifzwam, eikhaas en geweizwammetjes. De natuurlijke omgeving is bijzonder mooi hier, met een grote variatie in kort bij elkaar gelegen landschapstypes. De beken, die uit het Hallerbos vloeien, hebben een zeer goede waterkwaliteit. Zeldzame soorten als beekprik en de rivierdonderpad leven er in. Planten als goudveil en bittere veldkers zijn eveneens eveneens indicatoren voor een gezonde wateromgeving. In het beboste natte deel van de beekvallei bloeien begin mei boshyacinten en daslook en in juni valeriaan. Natuurpunt beheert een flink deel van de omgeving. Behalve respect voor de natuurlijke biodiversiteit, wordt ook aandacht besteed aan het historische landschap. Zo werden op enkele weiden ook hoogstamfruitbomen heraangeplant.

> Wat is er concreet veranderd voor de wandelaar? Het eerste deel van het valleipad loopt nu een tiental meters verder van de Kapittelbeek, zodat de beek meer ruimte krijgt om haar oevers op natuurlijke wijze te laten afkalven. Een deel van het pad loopt ook over een plankendek. Verderop werd het Consciencepad via een brugje naar de andere oever verplaatst, je wandelt er op hoogte tussen struikgewas en bos, vroeger wandelde je vlak naast de beek. Het laatste stukje loopt nu langs een nieuw aangelegde vijver over een plankenpad en sluit kort daarna weer aan op het traject van voor 2016.

> Rechts van het gemeentehuis gaan we achter de 18de eeuwse schandpaal via een trappetje naar beneden en in het verlengde daarvan rechtuit en het bruggetje over de Molenbeek over. Dadelijk daarna komen we op een splitsing. GR 12 (Amsterdam - Parijs) komt er bij en we nemen deze route nu naar rechts. Vanaf hier volgen we de witrode tekens! Op een kruispunt nemen we niet de stijgende kasseiweg maar gaan we met GR 12 rechts, nog steeds over de Molenbeekstraat. De Brouwerijstraat laten we kort daarna rechts liggen en op het volgende kruispunt nemen we een minder brede asfaltweg rechtuit, de Laureinsborreweg.
> Een heel eind verder gaat deze Laureinsborreweg in dezelfde richting verder als een prachtig en wat wild paadje. As wild as Flanders can go...

> Bekijk tegen de gevel even de originele VTB-wandelplaat van het Consciencepad. Het herinnert aan het eerste recreatieve wandelpad in Vlaanderen dat op een professionele, systematische wijze werd bewegwijzerd en beschreven in een handig gidsje (en waarmee in Vlaanderen de toon werd gezet voor modern, recratief wandeltoerisme). Dat was in 1935. Het liep over 12 km van de stad Halle naar Beersel en had als thema de schrijver Hendrik Conscience en zijn roman Eene Verwarde Zaak. Meest opvallend echter is dat dit wandelpad vandaag, meer dan 80 jaren later, nog bestaat!

> We gaan rechtdoor tussen de oude gebouwen en langs een oude boerderij die tot de fabriek behoort en wandelen kort over oude kasseiweg. Voor even maar want dadelijk gaan we rechts de Papenrotweg in, een pad dat langs een weiderand boven de beekvallei loopt. Aan onze rechterzijde nog een mooi zicht over het papierfabriekje en zijn bijgebouwen. De Papenrotweg komt uit op de verkeersweg Elsemheidelaan. Rechts het voetpad op en wandelen tot op de drukke Steenweg naar Halle. Links daar en 130 meter verder weer links, de veel rustigere Oude Nijvelsebaan in. Dit weggetje draait langs wat huizen en ter hoogte van een oud vervallen industrieel gebouw gaan we op kassei lopen. Langs een vijver en op een kruising met klinkerpaden steeds maar rechtdoor tot het pad alweer bij de Molenbeek komt, hier draagt ze volgens de topokaart de naam 'Termeulenbeek'. Rechts het bruggetje over de beek over en rechts de beek volgen (Ensdelle).

> De voormalige papiermolenfabriek in het stokoude gehucht Herisem is een van de best bewaarde industriële complexen uit de 19de eeuw. Het gebouwencomplex heeft terecht een beschermd statuut. Er was hier al minstens sinds de 14de eeuw een watermolen. Wellicht rond 1532 werd de molen omgebouwd om te functioneren als papiermolen. In de 16de eeuw ontstond een langzaam stijgende vraag naar papier, dat ging gepaard met de opkomst van boekdrukken. Daarop werd ingespeeld met dit soort molens. De lompen van kledij waaruit het papier werd gemaakt, kwamen vooral uit het nabije Brussel, waar ook een grote afzetmarkt voor papier was. Recyclage avant la lettre!

> De papiermolen komt in 1763 in handen van de familie Winderickx. Geleidelijk aan wordt de stap gezet van een ambachtelijke bedrijvigheid naar een industrieel bedrijf, met ups en downs als gevolg van economische omstandigheden. Dankzij het bestaan van een boerderij ter plaatse kon economische laagconjunctuur in de papiernijverheid beter worden opgevangen. Eind 19de eeuw kende de productie een hoogtepunt. Er werd toen niet langer handgeschept papier vervaardigd maar vooral karton. Een echt succesproduct met zelfs aanzienlijke buitenlandse afzet. Daardoor drong snelle uitbreiding zich op. Uit die periode dateren de meeste bakstenen gebouwen die je vandaag nog ziet. WO I betekende dan weer het begin van de neergang. Tijdens het interbellum viel de groei stil en na WO II was het helemaal gedaan. Desondanks werden gebouwen en machinepark nog redelijk onderhouden.
> De site kwam in 1979 op de lijst van beschermd erfgoed. Sindsdien wordt beetje bij beetje gewerkt aan restauratie en herbestemming met respect voor de rijke geschiedenis van het papiermolencomplex. Vandaag kun je er ondermeer overnachten, een zaal huren of een hapje eten maar er vinden soms ook demonstraties plaats van papierfabricatie volgens de aloude methoden.

> Aan onze linkerzijde liggen meer oude gerenoveerde fabrieksgebouwen. In een voormalige kartonfabriek van Alsemberg huist nu keukenbedrijf Kitchen Company. De valleien van de Dworpse en Alsembergse beken vormen zowat de bakermat van de Belgische papier- en kartonindustrie. Van de 21 watermolens die ooit langs de Molenbeek lagen, waren er 15 papiermolens!
> Langs het heringerichte pad is ook wat industrieel patrimonium opgesteld. Bij de gekanaliseerde beek gaan we rechts en we volgen dat pad (Het Broek) helemaal tot in het centrum van Alsemberg.

> Voorbij de Colruyt kruisen we de Brusselsesteenweg (horeca) en na 50 meter gaan we bij een oude bron links tot aan de voet van de kerk van Alsemberg met zijn wel erg monumentale trap.
> We zijn nu precies 10 km ver sinds het station van Halle. Het opvallend rijke kerkgebouw vindt zijn oorsprong is de verering van een miraculeus Mariabeeld, waardoor Alsemberg zowat 800 jaar geleden uitgroeide tot een van de oudste bovenregionale bedevaartsplaatsen in België. De toren en de monumentale trap zijn echter niet zo oud, ze dateren uit eind 19de eeuw.
> Voor de kerktrap gaan we rechts de stijgende pastoor Bolsstraat op en ter hoogte van het koor van de kerk nemen we rechts een gekasseide kerkwegel die ons snel nog wat hoger brengt. We dalen dan de Kloosterweg in en volgen deze wat op en af lopende weg over een kleine kilometer. Steeds rechtdoor dus, alle zijwegen negerend en ook rechtdoor verder als de Kloosterweg even overgaat in een wandelpad. Zo komen we Sint-Genesius-Rode binnen. We lopen tussen enkels onderwijsinstellingen tot bij de Dorpsstraat van deze Vlaamse gemeente met taalfaciliteiten voor franstalige Vlamingen en gaan er rechts tot bij het gemeentehuis en de kerk. Hier vind je horecazaken en winkels, waaronder een Aldi-supermarkt.

> Bij de Sint-Genesiuskerk nemen we links de Kerkstraat. We volgen ze lange tijd, een redelijk oninteressante verstedelijkte straat. De naam 'Rode' verwijst naar een in de middeleeuwen gerooid gebied. Toen was de streek immers nog bedekt met een veel groter Zoniënwoud. Moeilijke voor te stellen dat hier bos het uitzicht bepaalde. Vooral in de 19de en 20ste eeuw viel het dorp ten prooi aan sterke verkaveling met woningen, als gevolg van immigratiedruk uit Brussel.
> Onderweg kruisen we ondermeer de Zoniënwoudlaan via het zebrapad en ter hoogte van het Cultuurcentrum draaien we rechts mee. De straat draagt nu de naam 'Wauterbos'. Bij een kleine rotonde hebben we het hoogste punt bereikt, we gaan er links en Wauterbos komt even later op een volgend kruispunt. Even opletten hier op deze vijfsprong. Linksvoor gaan we de smallere Geevaertweg in. Deze verbreedt al snel, we volgen hem langs villa's helemaal tot we voor de tweede maal bij de Zoniënwoudlaan komen. Rechts over het voetpad, langs een bushalte en langs de toegang tot het treinstation van Sint-Genesius-Rode.

> De Zoniënwoudlaan loopt onder de spoorlijn door en kort daarna gaan we rechts over 100 meter om het begin van het Visserspad te vinden. Eindelijk weer een aangenaam wandelpad, het loopt langs een reeks vijvers in een beboste omgeving. Helaas is het pad weer afgelijnd met metershoge afspanningen wat de indruk creëert dat je hier amper getolereerd wordt. Nogal wat aangelande eigendommen zijn hier wellicht in bezit van kapitaalkrachtigen. Prachtige herfstkleuren zo midden november.

> Voorbij een bareel draaien we over de Steentijdweg tot op een T-kruising met de Arthur Grumiauxlaan. Links hier, deze rechte laan verandert alweer van naam (Schoon Horizonlaan) en loopt tot op de Waterloosesteenweg. Voorzichtig deze drukke verkeersweg oversteken. Hier op deze plek met de naam Grote Hut, gaan we voor 13 km het Zoniënwoud in!
> We zijn nu 15,2 km ver over Streek-GR Groene Gordel. Aan de overzijde van de Waterloosesteenweg gaan we na 50 meter verder links over een aanvankelijk gekasseid wegje.

> We lopen nog even niet het bos in maar volgen dit weggetje ongeveer parallel met de Waterloosesteenweg. Het komt wat verder tussen enkele opslagplaatsen (van Natuur en Bos?) en dan draaien we licht rechts het bos in om bij een infobord al snel op de geasfalteerde Francusdreef te komen. Rechts, we volgen deze dreef voor een tijd.
> Onderweg fotografeer ik nog wat paddenstoelen, ook hier is de spechtinktzwam van de partij, dé paddenstoel van het Zoniënwoud. Niet zo algemeen voorkomend in België, wel in het Zoniënwoud. De goudgele herfstkleuren toveren het bos om in een prachtig natuurspektakel. Een heel eind verder komt er van rechts een dreef bij en nog wat verder komen we op een kruispunt met de Lorrainedreef. Hier volgen we de witrode tekens van GR 126 naar rechts over een 200 meters.

> Bij een picknickbank verlaten we de Lorrainedreef om links het Preumontpad te nemen. We kruisen verderop een geasfalteerde dreef en wandelen rechtdoor het natuurreservaat Joseph Zwaenepoel in. Een mooi pad dat licht dalend loopt langs een ondiep ingesneden vallei. Zacht dalend komen we zo op een open plek met een bankje (Kersselaerspleyn). Van rechts komt het Palissadepad erbij. We vervolgen rechtdoor, daarbij licht naar links draaiend, nog steeds het Preumontpad.
> Zo bereiken we de Ganzepootvijver waarop en waarrond heel wat vogelleven valt waar te nemen.

> De priorij van Groenendaal werd vooral beroemd omwille van de mystieke middeleeuwse schrijver Jan van Ruusbroec. Aanvankelijk was hier eind 13de eeuw een simpele kluizenaarshut gelegen. In de loop van de 14de eeuw kwam er een klooster, Jan van Ruusbroec was een van de eerste monniken die er zijn intrek nam, hij werd ook de eerste prior. Bijzonder ook was zijn schrijverswerk, dat hij niet in het toen voor geschriften gangbare latijn schreef maar in de gewone omgangstaal, het Diets.

> Scherp rechts, deze weg oversteken en even langs het bosmuseum Van Ruusbroeck wandelen. Het is gelegen in de voormalige priorijhoeve van Groenendaal. Dit 18de eeuws gebouw is nog het weinige dat rest van de eens zo bekende priorij van Groenendaal. Eind 18de eeuw verjoegen de Fransen immers de monniken en verklaarden ze de priorij verbeurd. Nu is de priorijhoeve een bosmuseum van Agentschap Natuur & Bos. Je verneemt er alles over het machtige Zoniënwoud en heb je nog wat tijd dan is een wandeling door het arboretum van Groenendaal zeker de moeite.

> Gewoon rechtdoor verder, met de Ganzepootvijver aan onze linkerzijde. Voor een drukke verkeersweg en picknickzone rechts om langs een volgende visvijver te lopen die tot de voormalige priorij van Groenendaal behoorde. De vijvers liggen in het brondgebied van de IJse en werden door de monniken gecreëerd door afdamming voor viskweek. Langs de Sint-Korneliuskapel en verder rechtdoor, voorbij het oude kasteeldomein van Groenendaal.
> Steeds maar rechtdoor tot we op een bareel stoten waar we niet verder mogen. Even uitwijken naar links om wat lager een parallelweg te volgen, de Aartshertoginnedreef, langs een laatste lange vijver, de Keizer Karelvijver. Op het einde van de vijver draaien we voor het wegtalud links mee rond de vijver en stijgen tot de Terhulpensesteenweg.

> Een heel eind verder over het Visserspad komen we op een V-splitsing waar we de vallei met de vijvers oversteken om aan de andere kant links de Dragonderstraat / Sint-Annalaan in te wandelen. Voorbij een laatste villa wandelen we rechtdoor de Heukenweg in, tussen twee vijvers. Dan rechts langs een vijver. Het hol paadje draait even later stijgend weg uit de vallei. Voorbij een duur villadomein lopen we rechtdoor verder over een veldweg. De Lijsterbessenlaan laten we links liggen om verder rechtdoor te wandelen.

> Het pad slingert nog even verder maar even later komen we op een T-kruising in het Steenputbos en hier verlaten we GR 12, die naar links gaat. Hier loopt ook een variant stukje GR, GR Bru 8, speciaal gemaakt voor de SGR-gids met de Brusselwandelingen. Ook dat traject volgen we niet. Hier pikken we weer de eigen geelrode bewegwijzering op van Streek-GR Groene Gordel en gaan dus over 50 meter links voorbij een bareel.
> Op de volgende splitsing rechts afdalen over een hol bospaadje, Duivelsborren. Het pad steekt wat lager de Molenbeek over en we lopen over het mooie oeverpaadje dat is afgelijnd met wilgen tot bij de Fabriekstraat. Links en we wandelen nu door het prachtig ambachtelijk-industrieel patrimonium van de papiermolen van Herisem. Er is hier een café-restaurant.

> Het pad slingert langs de stevig stromende Molenbeek en komt langs de Mariakapel van de Steenput. De sluizen en dammen hier op de beek hebben ongetwijfeld te maken gehad met oude watermolens en molenkanalen op de beek. Er waren nogal wat watermolens te Dworp, in die mate dat ze soms niet allemaal tegelijk konden werken omwille van een te laag debiet in dat geval.
> Waarom hier zoveel watermolens waren, kan eenvoudig worden verklaard als je naar het omliggende landschap kijkt. In sterk heuvelend landschap lopen gewoonlijk ook snelstromende beken met voldoende sterk debiet om machinale aandrijving mogelijk te maken.

> Over de Kerkstraat gaat GR Groene Gordel links ter hoogte van café Gildenhuis. Op die plaats kun je ook nog even rechts wandelen om de mooie oude pastorie van Dworp te bekijken. Maar we gaan dus links tot bij de sfeervolle herberg De Zwaan en tot bij het voormalige gemeentehuis van Dworp.

> Als je toch tot de Alsembergsesteenweg wandelt, dan kun je even tot in het hoteldomein van kasteel Gravenhof wandelen (hotel, restaurant, brasserie). De Franse legers hebben het middeleeuwse slot platgebrand in 1684, het werd weer snel heropgebouwd. De 4 grote hoektorens werden pas rond 1878 toegevoegd. De poorttorens dan weer verdwenen in die periode. Het oude kasteel komt voor in de roman 'Eene Verwarde Zaak' van Hendrik Conscience. Vandaag is het een traiteurzaak waar je ook als wandelaar welkom bent op het zonnig terras voor een drankje en een hapje.

> Dworp komt dichtbij. Langs een paar banken en achter bomen verborgen vijvers. Net voor we de Alsembergsesteenweg bereiken, gaan we rechts de Kerkstraat in.

> Ter hoogte van het Bosmuseum nogmaals scherp rechts de voetgangers- en fietsersaanloopbrug nemen om de Ring rond Brussel over te steken. We volgen hier een tijdje de tekens van de Vlaanderen Fietsroute. Aan de overkant dalen we en draaien we weer naar de Terhulpensesteenweg. Kort links langs deze invalsweg en dadelijk meer links om een paadje door bos te volgen dat tussen de spoorlijn en de steenweg een eind verder uitkomt op de Vandammestraat. Het tankstation heeft een winkel en koffiemachine. Links de Vandammestraat in en al snel bereiken we het treinstation van Groenendaal. Hier hou ik het voor bekeken met deze etappe, helemaal verzadigd van afwisselende landschapsindrukken en oude dorpen.

> De eerste etappe van Streek-GR Groene Gordel zit meteen vol afwisseling. We trekken door het het golvende land van Zenne en Zoniën. Rond Dworp is dat landschap behoorlijk geaccidenteerd met groene heuvels en snel stromende beken. Dworp, Herisem en Alsemberg zijn oude karakterdorpen met bakken voer voor geschiedschrijving. Voorbij Sint-Genesius-Rode dan weer duiken we voor enkele uren het Zoniënwoud in voor een tocht langs machtige beukenkathedralen.