Geldenaken (Jodoigne)
> Eigenlijk sluit de Vlaamse stadsnaam veel nauwer aan bij de middeleeuwse naam Geldonia dan de Franstalige naam. Jodoigne is best een aangenaam en levendig stadje ondanks het feit dat het wordt doorsneden door de N29 en de N240. Vooral de witte Gobertangse bouwsteen, waaruit nogal wat oude gebouwen zijn opgetrokken, bezorgt Geldenaken een aantrekkelijk uitzicht. Een wandeling door Geldenaken leidt je langs allerlei kleine pleintjes, over kasseiwegen en langs interessante gevels.

> De gotische 14de eeuwse kapel Notre Dame du Marché, gelegen op het marktplein en geflankeerd door een 180 jaar oude linde (tot 2010), is de voorbije jaren grondig gerestaureerd. De gedesacraliseerde kapel is nu een cultuurcentrum geworden. De linde die voor het ernaast gelegen voormalige stadhuis (nu VVV) stond, sneuvelde bij een storm in juli 2010. Hij werd in 1831 geplant, ter gelegenheid van de Belgische onafhankelijkheid. Een jong boompje vervangt hem nu. De kapel van Notre Dame du Marché is getopt met een verdraaide torenspits en vormt een opvallend landmerk in Jodoigne. Na de restauratie is de kapel cultuurhuis geworden.

> Hoewel de kapel centraal gelegen is, was het nooit de hoofdkerk van Jodoigne, dat is de Sint-Médardkerk, gelegen op een ander hoog punt in de stad. Delen van die geklasseerde kerk zijn van romaanse en gotische oorsprong.

> Niet ver van het grote marktplein, waar ook de Notre Dame du Marche-kapel is, ligt het classicistische kasteel Pastur, omgeven door groen midden in de stad. De 18de eeuwse gebouwen vervangen een veel oudere burcht waarrond Geldenaken zich ontwikkelde. Het kasteel herbergt nu de belangrijkste stadsdiensten.

> Terug in Florival bij de treinhalte en GR 579. Vandaag gaat de tocht verder naar een stadje in Waals-Brabant, Jodoigne (Geldenaken). We wandelen hier door Waals-Brabants Haspengouw. Het wandelgebied bestaat vooral uit uitgestrekte landbouwgronden waardoor veldwegen slingeren. Holle wegen leiden naar stille dorpen en kasteelboerderijen.
> Het is mogelijk om tussen Jodoigne en Florival met openbaar vervoer te reizen, al is het wat ingewikkeld: bus van Jodoigne naar Tienen, trein naar Leuven, trein naar Florival. De overstappen verliepen perfect. Niet ver hier vandaan ligt ook de treinhalte van Pécrot. Al even stil daar dan in Florival als was dat op een fatale dag in 2001 wel even anders.

> We stijgen aan de andere kant van de spoorlijn te Florival weer de Dijlevallei uit. De bosdoortocht verloopt ook over een mooie holle weg, kleurrijk in de herfst omwille van de vele Amerikaanse eiken en tamme kastanjes langs het pad. Langs een monumentje dat herinnert aan omwonenden die hier omkwamen door een Duits bombardement in 1944.

Treinramp Pécrot
> In 2001 was het kleine Pécrot dagenlang in het nationaal nieuws door een frontale botsing tussen twee treinen waarbij 8 doden vielen. De treinbestuurder uit de richting Waver had een rood sein genegeerd en kwam zo op het verkeerde spoor terecht. De ramp was ook het gevolg van slechte communicatie, enerzijds kon de treinbestuurder niet via GSM worden verwittigd (hij had er geen bij), anderzijds doordat de Waalse seingever niet in staat was zijn collega aan Vlaamse zijde in het Nederlands in te lichten over het urgente probleem van een snel naderende botsing. Bij de 8 doden waren ook beide treinbestuurders. Er werden lessen getrokken uit deze ramp die werd veroorzaakt door menselijke fouten, zo ondermeer kreeg elke treinbestuur een dienst-GSM ter beschikking.

> In de verte zie je de torenspitsen van Jodoigne (Geldenaken) al liggen. Via een meer bereden veldweg komt het pad bij de eerste huizen van Jodoigne. De tocht door Jodoigne is leuk uitgewerkt, je wandelt door volkswijken met oude straatjes en langs enkele kerken.
> Net voorbij de kerk St Médard hield ik het voor bekeken voor vandaag.

> De kerk van Bossut is 19de eeuws en oogt als een gewone dorpskerk. Binnenin herbergt de kerk echter een orgel dat niet enkel een beschermde status heeft maar tevens op de lijst staat van uitzonderlijk Waals erfgoed. Het staat in de dorpskerk sinds 1807 maar is vele jaren ouder. Vermoedelijk werd het naar hier verplaatst na de opheffing van de cisterciënzerabdij van Florival.

> Na dit boerendorpje kruist GR 579 de drukke verkeersweg N25 Waver - Leuven. Aan de andere kant loopt een verhard wegje naar een wijk van Gottechain. Even wat stijgen en dan via holle paden en grassige veldwegen naar het bos van Linsmeau. Midden in dit vrij grote bos kruist GR579 de Tour du Brabant Wallon. De padmarkeerders van SGR hebben hier extra tekens van GR 579 aangebracht om verwarring met de rood-lichtblauwe markering van de TBW te vermijden. Toen ik hier in de lente langs de TBW liep, was het op deze plek dat een op hol geslagen paard plots het pad kwam op geschoten. Deze keer is alles rustig in het bos.

> De GR 579 vervolgt hier bij de Ferme de Linsmeau in dezelfde richting, negeer dus het roodblauwe kruis van de TBW. Langs de bosrand bereikt GR 579 een stuk verder een enorme 18de eeuwse vierkantshoeve, haast een dorp op zich, zo groot.
> De Ferme de Beausart is ook nu nog als boerderij in bedrijf. Vanop het wandelpad heb je via een populierendreef uitzicht over de monumentale toegangspoort uit 1726. De hoeve was eeuwenlang eigendom van de abdij van Aulne.

> Bij een oude staafkapel (1775) was het tijd voor een picknick onder een nogal schrale herfstzon. Daarna verder, het pad dat volgt is nogal grassig. Door veld kom je bij seinlichten van de luchthaven van Bevekom (Beauvechain). Deze militaire luchthaven wordt vooral gebruikt voor helikopters en opleidingsvliegtuigen.
> Net voor je de verkeersweg N91 bereikt, gaat het kwartdraai rechts om over een andere veldweg naar de N240 te lopen. Deze verkeersweg oversteken en de meest rechtse veldweg nemen. Die loopt naar het gehucht Chapelle St-Laurent, een gehucht van Piétrebais.

> Het pad daalt naar de betonnen hoofdstraat door dit dorp en volgt deze over een kleine kilometer. Bij het einde van Piétrebais een straat rechts nemen die al snel overgaat in een mooie gekasseide holle weg. Die volgen we over slechts 100 meter, want GR 579 neemt al snel een graspad links, dat tussen weideafspanningen naar een voetgangerssluis loopt. Er hangt hier een waarschuwing dat het pad moeilijk toegankelijk is, maar dat viel best mee, het lag er alvast redelijk droog bij.

> In een scherpe bocht naar links en dan even klimmen naar de boerderij van Petite Haquedau. Voorbij de hoeve komt GR 579 op een kruispunt van veldwegen bij een kruis uit 1974. Vanaf hier volgt weer een zone met weinig of geen markering omdat er weinig steunpunten zijn. Rechts hier om een paar 100 meter verder links af te slaan in de eerste veldweg die je tegenkomt. Deze veldweg loopt over zowat 2 km rechtdoor, helemaal tot in Roux-Miroir.

> GR 579 loopt in dit dorp over gekasseide kerkwegels en buurtpaden rond de Sint-Martinuskerk (romaanse toren uit de 12de eeuw in Gobertangesteen) om wat verder over een betonweg naar de drukke verkeersweg N91 te lopen. Aan de overkant volgt een mooie veldweg langs een bosje en een langs een watertoren die aanvankelijk wat achter het bosje verscholen ligt.

> Weer weinig padmarkering mogelijk onderweg maar de richting licht voor de hand: steeds rechtdoor. Doel is het gehucht Brocui. Links daarvan zie je een tijd lang de kerk van Lathuy liggen, waar GR 579 niet passeert. Na de korte passage door het kleine Brocui vervolgt het langeafstandspad in dezelfde richting over zowat 2,5 km.
> Links zie je een merkwaardige watertoren uit 1949, rechts kom je langs de Ferme Pastur (19de eeuw). Voorbij een lindendreef van kasteel Beaulieu (19de en 20ste eeuw) wordt het pad wel erg grassig, waterdicht schoeisel is hier nodig op een vroege morgen of bij nat weer.

> Eens op hoogte nemen we - nog steeds in bos - kwartdraai rechts en enkele honderden meters verder links. We betreden het agrarisch plateau en in een klein bos verderop veranderen we radicaal van richting door scherp rechts te gaan. GR 579 loopt dus sinds 2017 niet meer tot bij een eenzame llinde op het agrarisch plateau.
> Scherp rechts dus en op een volgende kruising van paden houden we links aan. Weer uit het bos is het alsmaar rechtdoor met als richtpunt in de verte de kerk van Bossut.