> Aan de andere Ruroever wandelen we langs een camping en sportvelden. In mijn oorspronkelijke wandelschema had ik gedacht om hier te overnachten maar de plek ziet er eigenlijk weinig aantrekkelijk uit met al die stacaravans. Na een voetbalterrein zonder gras (!) links en dan omhoog draaien via een brugje in een smalle beekvallei. Nog even klimmen en wat hogerop rechts houden. Kort daarna kom je bij een picknickplaats met bron (!). Bijna geen bronnen gezien eerder op het Wildnis Trail. Even bijtanken hier.
Startpagina > Wandelen > Wildnis Trail
Etappes
> Het is nog vroeg op de dag, ik plof me op deze mistige morgen even neer op een terras voor een koffie. Je steekt bij de brug niet de Rur over maar wandelt rechtdoor. Meer café's onderweg. Ook de voetgangersbrug steek je niet over. De volgende brug steek je wel over. Ter hoogte van deze brug ligt rechts het oude stationsgebouw waarin nu een 'Tor' van het Nationaal Park Eifel met infopunt en tentoonstellingsruimte (thema bosleven) is gevestigd.
> Eigenlijk had ik gisteravond nog gedacht om hier op dat prachtig kort geschoren gras de tent recht te zetten maar het respect voor de mensen die hier op deze dodenakker liggen won het toch. Het kerkhof over, door een poortje en op een kleine parkeerplaats een brede onverharde piste nemen, niet de asfaltweg. We volgen die bosweg kilometers lang. Hij slingert wat langs berghellingen en wandelt erg vlot. Dé gebeurtenis onderweg waren burlende herten. Op een moment was ik zo kortbij dat ik het geluid van in elkaar bonkende geweien kon horen. Rugzak even afgelegd maar ik kon enkel nog één van de opgehitste vechtersbazen zien afdruipen, hij was overigens gekroond met een enorm gewei.
> Alle zijpaden negeren onderweg tot je op een T komt waar je naar rechts gaat. We hebben sinds Mariawald op die plaats 5 km afgelegd, het is nog 3,9 km tot Heimbach. Het gevarieerde pad slingert verder door loofwoud. Bij een V-splitsing verlaat je de grotere weg voor een kleiner pad (2,9 km tot Heimbach). Dit graspad gaat wat stijgen en daalt verderop in zigzag naar een stuwmeer. Kort over een asfaltweg naar Heimbach, je kan eventueel het park inlopen, waarbij je een uitzicht op de burcht hebt. Even later sta ik in het centrum van Heimbach bij de brug over de Rur. Het is best leuk om even rond te wandelen in Heimbach. Behalve de burcht heeft het toeristische Heimbach een paar mooie straatjes met vakwerkhuizen. Veel horecagelegenheden.
> De eerste 8 km van deze laatste etappe van het Wildnis Trail lopen volledig door loofbos. De overige kilometers naar eindpunt Zerkall lopen door een gemengd landschap van bossen en meer open landschap. Af en toe zwerven we ook even buiten het Nationaal Park Eifel. Minder spectaculair als de vorige etappe maar best leuk wandelen. Het dorp Heimbach nodigt uit om onderweg voor minstens een uurtje de rugzak af te leggen.
> Met het eerste licht de door dauwnat doordrenkte tent opgebroken. Voor mij ligt het abdijcomplex van Mariawald uitgerekt in een mistig landschap van weiden en beboste heuvels. Even de pas er in gezet om het warm te krijgen. Dadelijk komen we langs het oorlogskerkhof bij Mariawald, om ineens weer kil van te worden.
> Snel ben je beneden in de vallei van de Schliebach. Links en langs nog zo'n schuilplaats in paddenstoelvorm. Kort daarna weer links om voor langere tijd de vallei van de Schliebach in te klimmen, een heel geleidelijke klim. Hogerop bij een schuilhut vervolg je rechtsvoor, even door een natuurreservaat en bij een asfaltweg loop je vrij hard stijgend in een paar korte zigzags tot de top van het plateau. Dit was zowat de laatste stijging op het Wildnis Trail.
> Bovenaan is een rustbank om even uit te blazen vooraleer, na een vlak stuk, een lange daling wordt ingezet. Bij het eerste huis rechts over een veldweg die helemaal naar de bosrand loopt. Bij dat bos links, de weg Schmidt - Nideggen oversteken en kort daarna rechts weer het Nationaal Park in. Over een bijwijlen nat pad daal je door bos. Die daling gaat vrij snel om verder in een beekvallei te komen en opnieuw hoogte te verliezen. Voorbij een paar waterbekkens. Kort weer stijgen hier en bovenaan verder afdalen door een weide, langs een afspanning, tot je Zerkall bereikt.
> Even de bruggen over de Kall over en zowat 100 meter rechts ligt het eindpunt van onze tocht. Het infopunt van het Nationaal Park te Zerkall. De man achter de balie had zowaar een oorkonde voor mij, maar die verdween weer in de schuif toen bleek dat ik de verkeerde persoon was! Tja, ik had geen arrangement geboekt!
> Even gestopt hier en mijn tent open gegooid om ze te drogen onder wat schrale zonnestralen. We zijn weer in het Nationaal Park Eifel nu. Licht stijgen tot een schuilhut waar je rechts gaat. Vrij vlak wandelen tot een V-splitsing waar je het kleinere pad neemt rechts. Onmiddellijk daarna hou je links aan, alles staat goed gemarkeerd. Dalen en weer wat stijgen door beukenbos. We lopen naar rechts en het pad gaat nu langzaam zowat helemaal draaien rond de Rosberg die aan onze linkerzijde ligt. Deze berg is hoofdzakelijk begroeid met den. Je komt bij een kruising van paden waar je rechts moet nemen. We beginnen zacht aan een lange afdaling langs een beekvallei.
> Mooie tocht maar misschien heb ik ze net iets te haastig afgelegd. Geen nood. Een maand later ben ik naar de Eifel terug gekeerd om er de 313 km lange Eifelsteig te lopen en sommige stukjes van het Wildnis Trail nog eens te beleven, maar dat is voer voor een ander wandelverslag. Einde.
> Bij die bron rechts vrij ruw omhoog tot je de geasfalteerde weg 'An der Bühl' bereikt. Op het einde van deze wijkstraat links en onmiddellijk rechts een stijgend paadje op. Het bereikt een asfaltweg waar deze een haarspeldbocht maakt. Niet die weg op maar scherp rechts vervolgen, voorbij een waterpompstation en voorbij een bareel waar je links gaat. We stijgen nog even verder door en bovenaan, bij een schuilhut, draaien we naar links een brede grasweg op die er uitziet als een brandgang in het bos. Hier loopt namelijk een gasleiding onder de grond.
> Over lange afstand volgen we deze brede gang. In de lente staat hier volop brem (of 'Eifelgold') in bloei. Een heel eind verderop kruis je een weg en nog verder kom je op een T-kruising waar je rechts gaat. Bij een jachtkijktoren, zowat 100 meter verder, draai je links. Een paar honderd meter verder weer links, een bosje rond en net voor een gasdrukstation weer naar rechts. Bij de bosrand nogmaals rechts en 300 meter verder, bij een rustbank, draai je weer bos in.
> Dan maar de Rurtalbahn genomen naar het kort bijgelegen station van Nideggen-Brücke. Hier eeen bus genomen naar Schmidt. Daar nog wat gepicknicked (30 min overstaptijd), dan een minibus genomen, bleek dat de chauffeur daarna ook een rit naar Höfen moest uitvoeren, even een dood stuk meegereden dus en zo moest ik 2 bussen minder nemen en was ik al op anderhalf uur terug in Höfen.
De paters van abdij Mariawald moesten tijdens de oorlogsjaren opkrassen van het Nazi-regime. In de plaats kwam oa een verplegingstehuis en een schietstand. Zware bombardementen van de geallieerden vernietigden in 1944 grotendeels de abdij. Op het kerkhof rusten 414 doden uit het gebied rond Mariawald en Heimbach. Ze stierven bij het geweld in WO II. De meeste kruisen zijn van soldaten maar er zouden ook burgerdoden liggen. Om zwaarmoedig van te worden als je via de data op de kruisen leest hoe jong deze mensen waren toen hun leven eindigde.
De abdij Mariawald werd meer dan 300 jaar bewoond door cisterciënzermonniken, tot ze werd opgeheven en haar goederen verbeurd verklaard in 1804. Pas in 1860 kwamen er terug monniken, dit maal trappisten. Er is nog steeds een kleine gemeenschap van deze paters. De trappistenabdij van Mariawald is vandaag een populaire bestemming voor dagjestoeristen. Trappistenbier wordt er niet gebrouwen, wel een likeurtje. De abdij heeft echter bij toeristen vooral een reputatie voor de erwtensoep!
Heimbach, niet gezien vanaf het Wildnis Trail maar wel van een uitzichtpunt op de Ardennen-Eifel Rundweg.
Het stadje Heimbach is ideaal om een dagje te blijven plakken. Behalve veel wandelmogelijkheden is de opvallendste bezienswaardigheid in Heimbach de burcht van Hengebach. De geschiedenis ervan gaat terug tot de periode van de vroege middeleeuwen (11de eeuw), ze had een verdedigende functie tegen de aanvallen van de Vikings. Het gebouw dat je nu ziet is niet het oorspronkelijke. Een zware brand in 1687 verwoestte de burcht grotendeels. Pas in 1904 begon men aan een eerste restauratiefase. De heropbouw vond plaats in verschillende fases gedurende de 20ste eeuw. De burcht is nu eigendom van de stad Heimbach en kreeg een multifunctionele bestemming. Er zijn feest- en cultuurzalen en hotel- en restaurantfaciliteiten. Niet ver van de burcht bevindt zich de moderne Salvotorkerk, "aangeplakt" aan de oudere Sint-Clemenskerk. Als je ze open vindt loop dan even binnen : Er is nog een Antwerps houtgesneden retabel te bewonderen. Verder is het plezierig flaneren door de hoofdstraat, met terrassen, kleine kunstgalerijen en inkoopmogelijkheden.
Zerkall: Infopunt Nationaal Park
en eindpunt van het Wildnis Trail
Wildnis Trail - 84 km