> Terug op de wandelroute van Sint-Dagobert. We blijven dus beneden en lopen een tijd op de straat die uit het dorp loopt. Asfalt gaat al snel weer over in dolomietverharding. Langere tijd gaan we nu licht stijgen. Ook hier gevarieerde plantengroei met in het begin veel reuzepaardenstaart en hogerop passeren we zowaar een veldje éénbes.
> Alle zijpaden negeren, bewegwijzering is er hier niet zoveel. Pas op het hoogste punt in het bos verlaten we de bosweg waarover we nu al een paar kilometer lopen. Daar is een zevensprong en even opletten hier. We nemen hier een niet zo duidelijk pad rechtsvoor (gemarkeerd). Dit pad kan verderop wat overgroeid zijn en gaat wat dalen.
> Ook hier zijpaden negeren maar kort voor je een beekvallei bereikt moet je een iets smaller paadje rechts nemen. Dit gaat parallel lopen met een asfaltwegje links van ons in de vallei en bereikt enkele honderden meters verder deze weg. We steken hem over om een asfaltweg te nemen die staat bewegwijzerd met 'Ferme de Ste Marie'.

> Het hoogtepunt van deze 4de en laatste etappe ligt in het begin. Nadat we Dun de rug hebben toegekeerd klimmen we uit de Maasvallei door mooi bos om aan de overkant van de cuesta af te dalen naar Mont-devant-Sassey met zijn schitterend gelegen pelgrimskerk. Na een lange tocht door bos en veld passeren een reeks kleine dorpen de revue: Halles-sous-les-Côtes, Beauclair en Beaufort-en-Argonne. Helaas schuift er tussenin nogal wat asfalt onder de wandelschoenen. Eens weer in bos beginnen we aan de laatste kilometers van de Dagobert wandelroute. Via het dorp Cesse zoeken we weer de Maasvallei op en eindigen na 4 dagen weer te Martincourt-sur-Meuse.

> Ook deze etappe loopt grotendeels over rustige paden en wegen. Helaas een beetje lang over asfalt in de omgeving van Beaufort-en-Argonne. De mooie kerk van Mont-devant-Sassey is meestal gesloten maar het interessantste aan het gebouw is misschien wel het portaal dat nog zowat al zijn gotische beelden heeft, daarvoor hoef je niet binnen te zijn.
> Onderweg ook nu geen cafés of winkels, enkel bij de start te Dun-sur-Meuse. Er is geen busverbinding. Enkel de mogelijkheid om met bus 37 te reizen tussen Dun-sur-Meuse en Stenay. Van Martincourt-sur-Meuse is het zowat 4,5 km om weer in Stenay te raken. Lift of zoek parallelle paden om wandelen langs de grote weg te vermijden.
> Opgelet met de padmarkeringen in het bos van Dieulet (tussen Beaufort en Cesse). Het traject loopt ook hier mogelijk iets anders dan op je kaart en er is verwarrende markering die je noordelijk leidt, waardoor je na een tijd arriveert bij een afgesloten weide. Sla op tijd rechts af.

> We kruisen een pak andere paden maar houden dezelfde richting aan. De markering is gelukkig goed hier. Als we wat scherper gaan dalen komen we al snel bij een asfaltweg. Deze loopt vlot naar beneden, het dorpje Halles-sous-les-Côtes binnen. Langs een rustbank en de oude 'lavoir' bij de dorpsingang. We wandelen tot bij de kerk, waarnaast de 'Halles' zijn gelegen waarnaar het dorp in genoemd?
> Voor de kerk links, deze straat volgen tot het einde. De weg gaat over in een dolomietpad en draait naar rechts. Opvallend rond dit dorp zijn ook de talrijke boomgaarden. Een paar 100 meter verder gaan we weer naar rechts om koers te zetten naar het dorp Beauclair.

> We bereiken de grote weg D947 om daar rechts deze weg te volgen tot net voorbij de kerk van Beauclair. Dan links de D30 nemen naar Beaufort-en-Argonne. De asfaltweg door de velden in enkele bochten volgen tot helemaal bij de kerk van Beaufort. Bij de kerk rechtdoor en de weg blijven volgen die naar links het dorp weer uitdraait.

> Dit asfaltwegje klimt wat en draait omhoog op het landbouwplateau. De afslag in de buurt van de hoeve nemen we niet maar we vervolgen rechtdoor over een steenslagpad dat daalt naar het bos. Bij de bosrand vervolgen we nog een paar 100 meter rechtdoor om dan rechts een brede grassige weg te nemen door het bos.
> Na zowat 500 meter komen we uit op een 'chemin forestier' die we rechtdoor volgen. Even later vervolgen we weer over een grasweg. Als de grasweg overgaat in een aardenweg krijg je een V-splitsing. Hier links wegdraaien en dat pad een hele tijd volgen in dezelfde richting.

> Na een goeie km kom je in de bocht van een geasfalteerde veldweg. Volg deze 30 meter rechtdoor om dadelijk rechts een dalend asfaltwegje te nemen dat achtereenvolgens 2 beken kruist. In een paar bochten kom je op een andere asfaltweg op een T waar je links neemt.
> We steken een spoorlijn over en blijven de Rue de la Chamaille rechtdoor volgen tot op de hoofdweg door het dorp Cesse, de Grand Rue. Links hier, langs de kerk en daarna de Grand Rue meevolgen in een bocht 90° naar rechts. In de volgende 90° bocht naar links verlaten we de Grand Rue om rechtdoor een met steenslag verharde veldweg te volgen.

> Vanuit het centrum van Dun-sur-Meuse, bij het oorlogsmonument, de brug over de Maas oversteken en rechtdoor nog een Maasarm kruisen. Aan deze kant van de rivier zijn we blijkbaar in een ander dorp, Doulcon. We passeren langs de camping van Dun en kruisen een oude spoorbedding. Kort daarna rechts een wijkstraat in. Iets verder links de Rue des Acacias in tot op een T-kruising waar we rechts de D313 nemen. Deze volgen we een tijdje tot de weg net over een beekje een bocht van 90° naar rechts maakt.

> In de verte achter ons een mooi zicht over de hooggelegen kerk van Dun-sur-Meuse. In die bocht verlaten we de weg om rechtdoor over een steenslagweg te klimmen naar bos. Na zowat 150 meter, bij een V-splitsing rechts aanhouden.
> Langs de padrand zie ik ook weer prachtige puperorchissen. Hier groeit en bloeit een uitbundige en gevarieerde lenteflora van bosanemonen , sleutelbloemen, gevlekte aronskelk, zenegroen, gele dovenetel, meiklokjes, viooltjes, wolfsmelk,...
> Steeds dit pad blijven volgen, het komt op hoogte en gaat dan weer dalen richting Mont-devant-Sassey. De aanloop naar dit dorpje is ook weer schitterend: De indrukwekkende kerk ligt hoog gelegen en dominerend boven de woonkern. Aan de dorpsrand steken we een beekje over om dan de eerste weg links te nemen. Het is echter zondermeer de moeite om even tot bij de kerk van Mont-devant-Sassey te klimmen.

> Wat saaie kilometers volgen nu, het Dagobertpad loopt in deze streek toch wel lang over asfalt. Paraplu open want er valt regen. Weinig aangenaam wandelen dus. Op den duur bereiken we toch het grote Forêt Dieulet en bij een bareel gaan we rechts een pad op dat verschrikkelijk was omgewoeld door boswerkers. Een hele tijd volgen maar toch opletten om de afslag naar rechts niet te missen. De padmarkering was hier heel verwarrend, wellicht veroorzaakt door jagers die ook geelrode kleuren gebruiken.
> Als je dit pad ten einde volgt zie je op het einde van de bosrand een boerderij aan de overzijde van een weide, maar dan ben je dus te ver gewandeld. Je moet een paar honderd meter voor je de bosrand bereikt rechts afslaan dus. Trouwens het Dagobertpad loopt hier weer verschillend dan ingetekend op mijn kaart. Dit wat overgroeide pad komt verderop uit op een duidelijker pad.

Mont-devant-Sassey
> Verrassend dat een dorp van amper een goeie 100 inwoners zo'n indrukwekkend kerkgebouw heeft. In dat opzicht is de situatie hier enigsinds vergelijkbaar met die van Avioth met zijn 'veldbasiliek'. Het moet gezegd dat het huidige inwonersaantal historisch laag ligt, in de 18de eeuw waren er meer dan 700 inwoners.

> Voor de verklaring van dit heiligdom moeten we in de Condroz zijn, bij Begga, dochter van Pepijn van Landen. Ze stichtte in Andenne een klooster in 692. (Slechts enkele jaren nadat onze Koning Dagobert was vermoord...) De Augustinessen-zusters werden in de 11de eeuw op de vlucht gejaagd uit Andenne door de graaf van Henegouwen en kwamen oa hier in Mont-devant-Sassey terecht, waar ze een nieuw klooster stichtten. De kerk van Mont-devant-Sassey werd gebouwd tussen de 12de en 14de eeuw. Je ziet dus zowel Romaanse als Gotische stijlelementen en zoals vele kerken werd er in latere eeuwen aan bijgebouwd en veranderd in de bouwstijl van dat moment. De kerk werd later versterkt aan de basis met verdedigingsmuren maar kwam toch zwaargehavend uit de vele oorlogen die in de 17de eeuw woedden. Ondanks de schade is het portaal één van de mooist bewaarde van heel Lotharingen. Geef je ogen rustig de tijd om de bijbelse onderwerpen op te nemen: De 12 apostelen, taferelen uit het leven van Christus en uit het Oude en Nieuwe Testament. Als je het geluk hebt om de kerk open te vinden bekijk dan ook even de crypte en let op de gebeeldhouwde kantelen die de zuilen toppen.

> We komen op een open plek, waar we de piste volgen in NO-richting. Deze draait verderop licht naar de D30 toe. We bereiken deze weg na een passage onder hoogspanningslijnen bij het 'Maison Blanche'. Na 300 meter (richting Stenay) neem je links een veldweg die wat overgroeid kan zijn. Deze gaat licht dalen in een valleitje en stijgt dan weer door de velden.

> Deze volgen we een hele tijd rechtdoor tot we op een grassige veldweg kort bij de Maas komen. Links hier, noordelijk deze volgen. De grasweg bereikt een dolomietweg die we rechtdoor volgen. Hij maakt al snel een bocht naar rechts en de puttenweg bereikt de ijzeren brug over de Maas. Deze steken we over om kort daarna ook via een brug over het Maaskanaal (Canal de l'Est) te lopen. Nog even klimmen nu om bij de kerk van Martincourt-sur-Meuse op de grote D964 te komen. En zo zit de 113 km wandelroute van Sint-Dagobert er helemaal op.