Versnellingsapparaat : 21 versnellingen, die zeer nodig waren. Moest regelmatig gereinigd en gesmeerd worden. Kwetsbaar bij fietsvervoer.

> Op deze foto sta ik wel in “winteruitrusting”. Vaak heb ik echter ook gewoon in T-shirt gefietst. Goede kledij kan in IJsland het verschil maken tussen een geslaagde of een mislukte vakantie.

> Fietskleding in IJsland (van boven naar beneden) : Een fleece muts voor de koudere momenten of tegen aanvallen van vogels (!). Bij zonnig weer had ik vaak een petje op. In Krafla’s elektriciteitscentrale had ik ook een muts gekregen. Hoofddeksels genoeg dus. Soms droeg ik ook een buffsjaaltje.
> Een regenjas is best niet te oud. Water moet er van af parelen en niet in kruipen. Er moet een kap aanzitten die liefst niet te veel wind vangt bij het fietsen zodat ze wat blijft zitten. Bovendien moet een goeie regenjas liefst ook nog wat ademend en ventilerend zijn. Ze is best niet te zwaar en moet ook nog windstoppend zijn. Deze jas kwam gewoon uit de Makro en deed goed dienst (wellicht omdat ze nog nieuw was en met een waterafstotend middel was bewerkt). Onder de regenjas droeg ik op koudere dagen een fleecejas, anders gewoon een T-shirt.
> Zoals u ziet draag ik een korte fietsbroek. Ik fiets altijd “kort” of het nu regent of koud is. Waarom? Ik heb weinig last van koude benen, bij nat weer zijn je blote benen veel sneller droog dan een broek. Een korte fietsbroek droogt ook zeer snel door het aansluitende contact met de huid, tenminste als het zeem binnenin niet te nat wordt. Ik haat de lange plastieken broeken. Laatste reden: weer wat gewicht minder. Voor de niet-fietsmomenten had ik wel een lichte lange broek bij. Jeans laat je best thuis. Zwaar en traagdrogend als die nat is.
> De aandachtige kijker ziet ook dat ik handschoenen draag. Sommige fietsers zullen ze niet nodig vinden maar enkele malen vond ik het toch net wat te fris aan de handen, zoals hier nabij de Fjällsjökull ijskap.
> Kousen en schoenen: Ik koos voor verstevigde sportschoenen (geen trekkingboots) die ook dienst doen voor een korte trekking over IJsland's scherpe lavastenen. Ze moeten liefst flink waterafstotend zijn. Als extra waterbescherming droeg ik soms overzethoesjes (van Agu) die het water niet volledig buitenhouden maar waardoor ik toch nooit natte voeten had in IJsland. Deze schoenen kwamen ook weer gewoon uit de Makro en deden prima dienst. De kousen mogen redelijk dik zijn, maar je voet moet nog vlot genoeg kunnen bewegen binnenin. Toch had ik soms wat last van “dode voeten” door de koude.

Verlichting: Kan je vooraf demonteren als je fietst tussen ongeveer 5 juni tot 5 juli of indien je ’s nachts niet fietst. Buiten deze periode wordt het ’s nachts wel voldoende donker om verlichting te gebruiken.

IJsland heeft bijzonder weinig fietsenmakers. Ze zijn op één hand te tellen. Met andere woorden: Je moet uitgerust zijn om zelf alle problemen onderweg op te lossen. Vertrek met een fiets die volledig in orde is en uitgetest vooraleer je in IJsland komt..

Spaken : Nooit een spaakbreuk gehad, maar enkele reservespaken zijn essentieel. Ter plaatste is de juiste spaak wellicht moeilijk te vinden. Bij spaakbreuk onmiddellijk kapotte spaak vervangen om meer gebroken spaken te vermijden. Zorg voor gelijke spaakspanning, zeker op het meer belaste achterwiel. Spaaksleutel is ook handig bij een “slag in het wiel”.

Bagage : Alles achterop ; geen toonbeeld van even-wicht of gewichtverdeling, maar 3 tassen + stuurtas lijken mij meer dan genoeg. Nog eens 2 voorwieltassen vind ik te veel. Waterdichte tassen zijn noodzakelijk.Dit zijn dure Ortliebtassen. Daarop 1 grote Ortliebzak waarin tent, slaapzak, Thermarest en extra grond-zeil. Op de tassen zijn re-flectoren.Totaal aan bagage achterop ongeveer 17 kg zonder eten. 1 snelbinder om de topzak vast te maken achter het zadel. Bagage-drager moet stevig zijn.Let op de aanhechtingpunten

Ketting : Ziet behoorlijk af van de combinatie stof, zand en water. Regelmatig kuisen en smeren is noodzakelijk. Op sommige pistes kan de aarde bij nat weer een betoneffect veroorzaken op de ketting, waardoor kettingbreuk mogelijk wordt. Een kettingponsje en eventueel een reserveketting zijn dan ook handig. Ik heb bijna een heel busje smeerolie verbruikt.

Kader: Moet robuust genoeg zijn om putten en hoge druk te weerstaan, let op de aanhech-tingspunten. Een kaderbreuk kan het einde betekenen van een fietsvakantie.

Binnenbanden: Hard opgepompt zodat de kans op een lekke band vermindert. Veel lekke banden worden immers nog steeds veroorzaakt door een doorslag van de binnenband op de velg ter hoogte van een spaakbevestiging. Bij te hard opgepompte banden voel je dan weer elke oneffenheid in de weg en loop je kans op een knalband. Ik had 2 reservebanden bij om in geval van lekke band dadelijk een andere band te kunnen plaatsen zodat je ’s avonds op de camping rustig de tijd hebt voor reparatie. Slechts 1 lekke band.

Buitenbanden: Vertrek best met nieuwe banden, zodat je geen reservebanden moet meenemen. Zelf gebruikte ik Continental Top Touring 2000, een sterke band, gekend voor dit soort werk. Band met ondiep profiel maar toch een stevige wegligging. Er zijn ook andere goede banden zoals Schwalbe of Nokian. Door de hoge druk op de achterband was die na 2660 km wel klaar om verwisseld te worden met de voorband. Voor het IJslandse binnenland zijn MTBbanden nodig.

Stuurtas: Voor bijdehand spullen. Deze is van Jack Wolfskin, niet waterdicht, wat wel nodig was. Een stevige bevestiging en een plastic erop om een kaart in te steken. Hooggeplaatst, wat makkelijk leest.

Stuur : Ik heb een vlinderstuur om wat afwisseling te hebben aan polsen en handen bij urenlang fietsen. Bij vliegtuigvervoer moet het stuur een kwart worden gedraaid, een gepaste sleutel voor dit werk is dus nodig. Hier ontbreekt iets wat ik volgende keer wel zou meenemen : een achteruitkijkspiegel : Bij tegenwind hoor je rugverkeer nl slecht aankomen.

Zadel : Mag niet te hard zijn als je urenlang op de fiets zit. Is best al een tijdje “ingereden” voor je vertrekt. Een fietsbroek met zeem verzacht de pijn nog meer.