> Op een mooie aprildag wandel ik de tweede etappe van Langeafstandswandeling Kempen~Broek. Vanuit gehucht 't Hasselt pik ik bij de kruising met de N73 weer aan.

't Hasselt is met openbaar vervoer vlot verbonden met Kinrooi door bus 16 van De Lijn. Om vanuit eindpunt IJzeren Man terug te keren met openbaar vervoer moet je eerst naar het station van Weert wandelen (ongeveer 1,8 km) en daar Veolia bus 74 nemen naar halte Molenbeersel Grens. Neem op die halte en bus van De Lijn verder zuidelijk naar Kinrooi.

De Voorste Luysenmolen is een prettige en op een mooie dag populaire pleisterplaats om iets te drinken of te snacken. Verder op dit traject kom je niet langs horeca, zelfs niet door een dorp. Pas op eindpunt IJzeren Man heb je alle faciliteiten.

Je krijgt echter prachtige en sterk wisselende natuur onder je voeten tijdens deze etappe, hoewel de eerste kilometers vanuit 't Hasselt misschien wat saai uitvallen. Hoogtepunten qua natuur zijn domein De Luysen, Smeetshof, de Laurabossen en de duinengordel voor IJzeren Man.

De helft van deze etappe van LAW Kempen~Broek loopt op Nederlands grondgebied.

> De omgeving rond 't Hasselt, waar we starten, is niet bijster interessant. De N73 oversteken en vervolgen op het asfaltwegje Beerselerdijk. Op het eerste kruispunt links (Processie) en in een bocht van deze weg gaan we een grindweg op. 150 meter verder op een kruispunt links afslaan om nog 200 meter verder rechts af te slaan op een zacht verharde veldweg tussen jonge eiken. Voorbij de Romesheikebeek rechtdoor over een asfaltwegje. In een bocht van deze weg bij een Mariakapelletje de asfaltweg mee volgen naar links. Verderop zien we aan de linkerkant een oud hoevecomplex, het Philpkenshof, van oorsprong minstens 16de eeuws.

> Bij een kruispuntje blijf je de Houterstraat verder rechtdoor volgen. Onderweg kruis je enkele beken zoals de Breeërstadsbeek. 's Zomers moet het hier vrij eentonig wandelen zijn tussen muren van maïs. Ook nu, nog zonder maïs, is dat wat het geval. Kruising met de Soerbeek. Paden links en rechts negeer je de hele tijd, we blijven de Houterstraat volgen. Langs een bosje dennen kom je langs een picknickbank. We kruisen de bredere Mariahofstraat en 400 meter verder maakt de Houterstraat een bocht van 90° naar links.

> We blijven de Houterstraat nog even volgen tot een volgende kruispunt. Daar gaan we rechts de Luysenstraat op, tesamen met GR-pad 561 dat er is bijgekomen. Niet veel later kruis je de Emissairebeek en kort daarna de Abeek. We zijn aangekomen in een leuke uithoek van Bocholt, de Voorste Luysmolen, een watermolen en tevens symbolische toegangspoort tot Grenspark Kempen~Broek. Je vindt er picknickbanken onder een jonge hoogstamboomgaard of bij regen kan je schuilen onder een overdekte picknickplaats. Er is ook toegang tot sanitair. Sinds 2012 is er ook een café, 'Herberg De Luysmolen' met snacks (check de openingsuren vooraf).

> Opgelet, LAW Kempen~Broek gaat net voor de molen rechts om er de Abeek stroomafwaarts te volgen. Op dit punt splitst van het witrood gemarkeerde wandelpad GR561 een variant af die tijdelijk ons pad volgt. Het aangenaam graspad langs de Abeek leidt je naar een eerste brugje over deze beek. Hier tesamen met de GR-variant naar rechts door een dreef van populieren en wilde kastanjelaars. Aan het einde van de dreef op een T-kruising naar links, de eerste splitsing rechts laten liggen en rechtdoor verder over een prettig bospad.

> Het bosbestand is gevarieerd, opletten 's zomers want aan de padrand groeit weelderig de gevaarlijke reuzenberenklauw. Op de vele dode populierenstammen in het nat bos links kan je vaak de bonte specht horen 'kloppen'. Het kunstmatig uitgezet populierenbos moet stilaan plaats maken voor meer natuurlijk bos- en moerasgebied.
> Je komt langs een vijver met nogmaals een padsplitsing en hier moet je opnieuw een keuze maken. De hoofdroute loopt samen met de GR-variant een brugje over, vervolgt langs de oever van de Abeek, gaat een volgende voetgangersbrug over en loopt zo richting Nederlandse grens. De verkortingsroute daarentegen loopt door het vijvergebied van natuurreservaat De Luysen / St Maartensheide en volgt een prachtig traject (zie hieronder).

> We blijven op de hoofdroute en gaan dus via een brugje over een vlinderrijk pad tot een T-kruispunt met een asfaltwegje. Dit grenspunt wordt gemarkeerd door een zogenaamde 'tussenpaal', grenssteen 160A. We gaan er rechts verder, voor het eerst Nederland in. Na zowat 300 meter links, tesamen met een fietspad (rustbank). We wandelen voorbij enkele rustbanken over een steenslagweg met fietspiste. Een paar bochten verder staat er een bord naar het restaurant van toeristenpark 'Vosseven' (op 200 meter). Verder rechtdoor met het fietspad.

> De inkortingsroute van 2,3 km dwars door natuurreservaat De Luysen / St Maartensheide is zeer de moeite, vooral de eerste kilometer. Heb je tijd en energie op overschot dan kan je ook even afwijken van de hoofdroute voor dit zijsprongetje.
> Je wandelt dan rechts door een voetgangerssluis en gaat zo een dijkje op. Konikpaarden begrazen de open ruimtes. Het prachtige paadje loopt door een wild moerasgebied. Niet veel later neem je een paadje rechts maar het loont de moeite om eerst even rechtdoor te wandelen tot bij de vogelkijkhut, je zal er zeker vogelleven kunnen waarnemen. Ik zag er een fuut, meerkoet, wilde ganzen, reigers, eenden en rietzangers.
> Een deel van het natuurreservaat is enkel open tijdens het weekend. Volg het slingerende grindpad langs de rand van het reservaat dat rond de vijvers draait. Het is mogelijk om tijdens het weekend nog twee vogelkijkhutten te bezoeken. De inkortingsroute verlaat het natuurgebied op een wegje tussen twee velden en bereikt een asfaltweg. Links hier richting Mariahof, nu een onthaalruimte van Natuurpunt. Einde asfaltweg het meest linkse pad nemen. Rond een eerste vijver in wijzerzin, je loopt hier tussen 2 vijvers door. Het kan zijn dat het padverloop hier licht gewijzigd is. In 2014 vonden er nogmaals herinrichingswerken plaats waarbij de omgeving rond de visvijvers een meer natuurlijk karakter zal krijgen, beter aansluitend bij de rest van het natuurgebied.
> Een brugje over, de toegangsweg tot een villa kruisen en door een weide (overdekte picknickbank). Op een kruispunt van bospaden rechtdoor vervolgen door een halfopen landschap. Na een kleine km over deze rechte weg bereiken we bij de Abeek op een T-kruising terug de hoofdroute van langeafstandswandeling Kempen~Broek.

> Voorbij de laatste chalets van Vosseven gaan we links over een steenslagweg en we pikken even het traject van het Graaf van Hornepad op (geelblauwe bewegwijzering). Weer op de grens bij een brugje. Links net voor het brugje is opnieuw een tussengrenspaal (160B). Over de grens zijn we weer in het Vlaamse Bocholt.

> Rechts op Belgische bodem een picknickhut en infobord. Het Kempen~Broekpad loopt hier niet onmiddellijk het natuurgebied Smeetshof in maar volgt het asfaltwegje rechtdoor tot een hoeve. Bij deze hoeve rechts een graspad op tot bij de rand van het Kreielerbos waar je links een paadje neemt langs de rand van het bosje.

> Het Kreielerbos bestaat uit een nogal exotische samenstelling van ondermeer Amerikaanse eik en verschillende dennensoorten. Dit bos is er pas gekomen tijdens de tweede helft van de 19de eeuw, ongetwijfeld als resultaat van drooglegging door afwateringskanalen. Tevoren was het altijd heide- en vennengebied. Vanaf 1995 kocht Natuurreservaten (voorloper van Natuurpunt) de eerste percelen bos hier op. Het vormde de eerste kern van wat later zou uitgroeien tot een van de grootste natuurgebieden die Natuurpunt beheert: Het Smeetshof. We zullen verder langs LAW Kempen~Broek nog uitgebreid kennis maken met deze mooie brok natuur.

> We volgen voorbij een korte bocht een graspad langs akkers en velden en meer plukken bos. Uiteindelijk kom je op een bredere, licht verharde weg, je volgt deze kort naar rechts in twee snelle bochten. Na amper 200 meter verlaat je alweer deze piste voor een grassig paadje naar rechts langs struweel en eiken. We zijn weer in natuurgebied Smeetshof.

> Bij een vijver links door een poortje en door een dreef van Amerikaanse eik. Voorbij een volgend poortje kom je op een bochtend asfaltwegje. Naar rechts hier, ook dit asfaltwegje is afgezoomd met Amerikaanse eik. Links ligt een uitgestrekte weide die in de lente geel ziet van de paardenbloemen. Rechts ligt een natter gebied.
> Op het einde van dit wegje een veerooster over en dadelijk links een pad op. We draaien een beek over, gevolgd door een beekkanaal, de Emissaire (ook bekend stroomafwaarts als De Lossing), die we passeren over een brugje. We komen nogmaals het geelblauw gemarkeerde Graaf van Hornepad tegen en nu ook het witrood gemarkeerde Grenslandpad.

> Na de brug dadelijk de oever verlaten om met de twee andere lange paden door vochtig broekbos te lopen tussen een galerij van essen. Het kan hier nogal modderig zijn, maar het is een prachtig stukje natuur. We lopen hier ongemerkt weer op Nederlandse bodem. Door het bos hoor je het autoverkeer al van de Bocholterweg, een verkeersweg die we kort daarna bereiken. LAW Kempen~Broek gaat hier links tot grenspaal 164.

> Aan die grenspaal nogmaals inks en dadelijk rechts een voetgangerssluis door en een brugje over, België en natuurgebied Smeetshof in. Ben je hier op het juiste moment dan kan je misschien het zeldzame waterdrieblad ontdekken in een van de waterpartijen. Over plankenpaden kom je bij een weide. Draai op de rand van de weide naar Hoeve Smeetshof toe, het onthaalcentrum van het natuurreservaat.

> De gebouwen van het gerestaureerde hoeve Smeetshof zijn eigendom van Natuur & Bos (de Vlaamse overheid), in gebruik door Natuurpunt. Op zondagnamiddag kan je er mogelijk terecht voor een drankje. Van hieruit wordt het natuurgebied beheerd.
> Bij de parking van het Smeetshof, met de rug naar de verkeersweg gekeerd, ga je rechts over een kort paadje dat naar een poortje bij de bosrand leidt. Op een bospad wandel je door een gemengd bos van eikensoorten om al na 50 meter weer rechts te draaien naar de weg Bocholt - Weert. Oversteken en de veldweg nemen naar een ander voetgangerspoortje. We komen nu in het grote natuurgebied Smeetshof terecht.

> Een troep Highlander-runderen zorgt voor de verwelkoming. De meesten profiteren van een poel om bij dit warme lenteweer wat verkoeling te zoeken. Via een plankenpaadje loopt LAW Kempen~Broek over het water en langs de runderen. Het pad slingert daarna eerst door groen en dan door een eikenbosje om via een bruggetje de Veldhouwerbeek te kruisen.
> LAW Kempen~Broek volgt de beekoever naar links over een graspad. Links liggen akkers, rechts een groot moerasgebied. 400 meter verder steek je bij een volgende brug de Veldhouwerbeek weer over om een pad te volgen in westelijke richting over 200 meter. Dan ga je rechts weer het natuurgebied in dwars door een weide. Dit amper zichtbaar pad komt weer bij de Veldhouwerbeek, kruist ze nogmaals en vervolgt over een graspad langs de beek.

> Als het broekgebied natter wordt, gaat het graspad naadloos over in een aangelegd plankenpad. Bij het einde van de plankjes naar rechts langs de rand van het moerasgebied. Bij een gemengd bosje steek je de rechtgetrokken Lozerbroekbeek over. Dadelijk naar rechts langs de bosrand. We lopen hier krak op de grens met Nederland. Net voor we voor langere tijd Nederland in trekken, heb je voor je nog een 'sterrenplekje', met een zitbank en een aardig uitzichtpunt over de gerestaureerde moerassen van Smeetshof.

> OK, we draaien onze rug naar Vlaanderen, klaar om het Nederlandse deel van Grenspark Kempen~Broek te ontdekken. Je wandelt nu via een plankenpad over 200 meter door natuurgebied Kettingdijk om bij een dreef links te wandelen.

> We ontmoeten hier bij een rustbank andere lange afstandspaden: het 95 km lange Graaf van Hornepad, onderhouden door de Ollandse lange afstand trippers (OLAT) en het 372 km lange LAW Grenslandpad van Wandelnet. Na een kleine kilometer over de Kettingdijk gaan we rechts een andere dreef in, nog steeds te samen met de geelblauwe bewegwijzering van het Graaf van Hornepad. Op het einde van deze dreef rechtdoor (picknickbank, rustbank).
> Tesamen met het Graaf van Hornepad en het Grenslandpad trekken we nu de Laurabossen in over een zanderig pad. Eerste splitsing weer links. Je volgt een kaarsrecht pad rechtdoor waarbij je alle zijpaden moet negeren.

> Een heel eind verderop nader je een bareel. Even opletten nu: je wandelt niet tot op de dijk van de Zuid-Willemsvaart (picknickbank) maar gaat 100 meter VOOR je die bereikt rechts een pad op tussen weiden. Uit ervaring weet ik dat je hier makkelijk verkeerd wandelt! Ik ben er zelfs in geslaagd om dat - met een interval van een paar jaren - twee keer verkeerd te doen. Het traject op de kaart is ook niet helemaal juist ingetekend, dat is misschien het probleem.
> Het pad loopt dus rechts tussen weiden, loopt achter een paar optrekjes en gaat dan verder door de Laurabossen rechtuit over zowat 700 meter.

> Bij een picknickbank gekomen, draai je naar rechts om zo pal zuidelijk te lopen. Voor dit bospad een bocht gaat maken, neem je een ander pad rechts. Het Graaf van Hornepad is er weer bij gekomen. Net voor een zoveelste rustbank neem je een pad naar links. Op een T-kruispunt van bospaden links en onmiddellijk rechts meedraaien. 150 meter verder op een volgende T naar rechts en 80 meter verder bij een rustbank weer naar links.
> Aan de rechterzijde is nog mooi te zien hoe voor de dennenaanplant allemaal bedden en beken werden gegraven voor afwatering. Er kunnen hier nogal veel steekmuggen voor een portie irritatie zorgen. Het bospaadje slingert langs Corsicaanse en grove dennen. Einde paadje rechts over een iets breder graspad om wat later over een nog duidelijker pad links te nemen. Bij een kruispunt van paden (rustbank) links vervolgen.

> We lopen nu een tijdje rechtdoor tot je bij een militair oefenterrein komt. Een bord vertelt ons dat wandelaars hier wel door mogen. Over brede zandpaden almaar rechtdoor, zijpaden negerend. Rechts ligt het uitgestrekte open militair oefenterrein Kruispeel en Achterhoek, waar pijpestrootje welig tiert. Uitkijken in de lente als eikenprocessierupsen hier vanop de alleenstaande eiken voor irritatie kunnen zorgen.

> Bij het volgende kruispunt van brede paden heb je de mogelijkheid om rechts weer een inkortingsroute (800 meter) van het LAW Kempen~Broek te nemen die naar de natuurgebieden Wijffelterbroek en Smeetshof loopt.
> Rechtdoor over brede zanderige pistes tussen dennenbegroeiing. Hier en daar ook wat loofbomen, vooral berk. Steeds rechtdoor. Bij de splitsing op de hoek van een golfterrein verder rechtdoor (rustbank). Bij de Sint-Jozefshoeve (vlakbij hostellerie Laurabossen) komen we op asfalt en ook hier gaat het verder rechtdoor. Aan de rechterzijde een dierenboerderij (rondleiding op afspraak).

> Op een T-kruising met een grotere asfaltweg (Diesterbaan) naar links. We kruisen dadelijk de Tungelroysche Beek. Het Graaf van Hornepad verlaat na 100 meter weer het gezamelijk traject met LAW Kempen~Broek en wij volgen in een zachte bocht de Diesterbaan verder mee.

> Volgende kruispunt links op asfalt (Heihuisweg), er komt hier weer een GR-pad bij, het Pelgrimspad en dat is een Compostelaroute. Bij de V-splitsing met een veldweg blijven we de Heihuisweg volgen, dus licht links meedraaien. Bij een kruispunt (Boerengolf Huispeel) rechtdoor over asfalt om 120 meter verder langs een rustbank te passeren. Rechtdoor en aan de Voorhoeveweg gaan we rechts tesamen met het Graaf van Hornepad en het Pelgrimspad. Ook deze weg is geasfalteerd. Langs dierenpension Lindenhof en een luxueuze villa.
> Op de drukkere Herenvenneweg even links lopen. Opgelet: Toen we hier passeerden stond het markeringspaaltje verkeerd. Na 150 meter op de Herenvenneweg rechtsaf en voorbij een bareel en rustbank. Niet het bruggetje over de beek nemen maar rechtdoor vervolgen over een prettig pad langs een beek. Dit stukje parkachtige natuur is een restant van een vennengebied. Eerste pad links de beek over en rechts meedraaien wat verderop. Dan weer een bruggetje over en links over het pad door domein de IJzeren Man vervolgen.

> Je komt voorbij een gebied met stuifzandduinen (links gelegen) en gaat parallel lopen met een verkeersweg kortbij. Langs een vijver met veel rietkragen en wat vogelleven. Onderweg verscheidene rustbanken. Net voor je het recreatiedomein IJzeren Man bereikt, loop je over een plankenpad nog even langs wat vennen. Hier zag ik mooie witte bloempjes van waterviolier uit het water piepen.
> In recreatiedomein IJzeren Man zijn er allerlei faciliteiten. We zijn nu op het meest noordelijke punt van de LAW Kempen~Broek. Over de volgende etappe zakken we weer helemaal af naar Kinrooi.

Het Smeetshof

Natuurreservaat Het Smeetshof is zonder twijfel een van de boeiendste en meest uitgestrekte in Grenspark Kempen~Broek. Traditioneel is dit een heide- en moerasgebied. Eeuwenlang was dit ook vrij woest, haast onaangeroerd gebied. Er waren in de wijde omgeving ook geen doorgaande wegen. Daar kwam allemaal verandering in met de plannen van de Belgische overheid voor massale ontwatering rond 1850. Het kanaaltje De Lossing (hier de Emissaire genaamd) moest het overtollige water afvoeren. In de plaats kwamen weiden en massale bebossing met naaldbomen. Heide en moeras werden sterk terug gedrongen.

In de 20ste eeuw ontstond er sterke versnippering: een deel van de naaldbossen werd omgezet naar akkers en weiden en braakland met heide. In 1974 kocht de Limburgse industrieel Machiels het gebied op. Hij ging er letterlijk met de botte bijl door: na enkele jaren schoten er van de 56 hectare bos nog 10 over, 8 km houtwallen werden gekapt en bijna 13 km bomenrijen verdwenen. Bulldozers nivelleerden grote stukken land om er sterk bemeste maïsakkers van te maken. Allemaal zeer tot ongenoegen van ontluikende natuurverenigingen en de gemeentelijke overheid. Er werd jarenlang geprotesteerd tegen de praktijken van Machiels, die zonder veel vergunningen zijn arrogante gang ging. Van een boswachtershuis maakte hij een illegale villa.

Na jaren onderhandelen kon vzw Natuurreservaten in 1999 zowat 160 hectare aankopen. Er werden al snel ambitieuze plannen ontvouwd. Dankzij een natuurinrichtingsprogramma, betaald door de Vlaamse overheid en uitgevoerd door de Vlaamse Landmaatschappij, kon op slechts enkele jaren tijd heel wat worden gerealiseerd. Het Smeetshof onderging een radicale uitzichtverandering, opnieuw aansluitend bij het natuurgebied Wijffelterbroek aan de Nederlandse kant van de grens.

De Voorste Luysmolen & omgeving

De naam van deze watermolen heeft niks te maken met 'kriebelende beestjes' maar alles met de oudst bekende molenaar, Petrus Luijs. Zijn familienaam zou verwijzen naar de vele rietkragen in het landschap, wat regionaal luijs werd genoemd. Je herkent er nog het huidige 'lis' in. Sinds begin 16de eeuw is er hier een watermolen, oorspronkelijk een volmolen (verwerking van wolvezels voor lakens), vanaf de 19de eeuw werd er graan gemalen. In 1965 stopte het molenrad definitief.

De Vlaamse Landmaatschappij kocht de vervallen molengebouwen op in 1995, na het overlijden van de laatste molenaarsfamilie en restaureerde zowel de molengebouwen als de omgeving grondig en met respect voor de natuurlijke omgeving en het historisch karakter. Ook de molen zelf is sinds 2002 weer maalvaardig, regelmatig wordt er wel eens een maaldemonstratie gegeven. Ter plaatse vind je infoborden die de geschiedenis van het molencomplex verder verklaren.

Sinds 2014 is de molen overgedragen aan de gemeente Bocholt. Die wil met de hulp van Europese subsidies in 2015 de molensite en de omgeving verder aanpassen met ondermeer een fietsstraat en een onthaalcentrum voor Grenspark Kempen~Broek. Op een zonnige dag is het hier een gaan en komen van fietsers die massaal langs hier fietsen nu er ook een café is.

Als er een Voorste Luysmolen is dan moet er ook een Achterste Luysmolen zijn? Jawel, die was er sinds 1602 maar hij werd in 1926 afgebroken.

De Abeek

De Abeek is de belangrijkste natuurlijke waterloop in Grenspark Kempen~Broek. Ze ontspringt op de Hoge Kempen, enkele kilometers ten noorden van Genk en ten zuiden van Meeuwen. Ze mondt uiteidenlijk uit in de Maas. De mens heeft stevig ingegrepen op de loop van de beek, met name voor de aanleg van watermolens in de middeleeuwen en in de 19de en 20ste eeuw in pogingen om grote moerassige gebieden droog te leggen voor landbouw.

Het waterbeheer van de Abeek vormde ook regelmatig een twistappel tussen moleneigenaars maar ook tussen de Belgische en Nederlandse overheden. Op de vorige etappe-pagina deden we het verhaal van De Lossing al uit de doeken, een kanaal ontstaan als gevolg van conflict tussen Nederland en België.

Tegenwoordig wordt er naar gestreefd om het natuurlijk landschap zoveel mogelijk terug te herstellen en daarbij speelt ook de oorspronkelijke loop een belangrijke rol. Dankzij Europese steun komt er de laatste jaren veel geld vrij voor landschapsherinrichting waarbij de natuurlijke biodiversiteit centraal staat, met name waar de Abeek door Grenspark Kempen~Broek loopt.

Kettingdijk

Ook aan Nederlandse zijde wordt gewerkt aan meer natuur. Het gebied ten noorden van de nationale grenslijn, waarlangs ook de Lozerbroekbeek loopt, is onder beheer van Natuurmonumenten, de Nederlandse nationale natuurvereniging.

Het stukje waar we in wandelen is moerassig bos maar Kettingdijk bestaat ook uit agrarische akkers. Die werden in 2014, naar het voorbeeld van Het Smeetshof, weer omgezet naar het oorspronkelijke moerasgebied en hooiland door de bovengrondlaag weg te nemen en het waterpeil te verhogen.

De naam Kettingdijk verwijst naar de gelijknamige hoeve en de zandweg aan de noordkant van het natuurgebied. Het herstel van natuurgebied Kettingdijk sluit uitstekend aan bij de omliggende bestaande natuur.

De Laurabossen

Dit natuurgebied bestond oorspronkelijk vooral uit stuifduinen, heide en hooiland. Begin 20ste eeuw werd er massaal grove den aangeplant, ten behoeve van de Limburgse steenkoolmijn Laura.

De Laura-mijn produceerde vooral antraciet en lag in de buurt van de stad Heerlen, in vogelvlucht op 50 km van waar we nu zijn. Door de expansie van de Limburgse steenkoolmijnen was er snel en massaal veel hout nodig om de mijngangen te stutten. Den groeit snel, ook op de veelal arme Limburgse zandgrond. Aldus dienden de Laurabossen de mijn als produktiebos. In 1964 sloot de Laura-mijn.

Kort bij de Zuid-Willemsvaart vindt je het jongste bos, hier konden immers het makkelijkst worden vervoerd. De oudste bomen (1925) zijn te vinden in de verder afgelegen percelen. Na de sluiting van de mijn heeft de gemeente Weert geprobeerd meer variatie in het bos te brengen met de aanplant van gediversifieerde naaldhoutsoorten, zoals Corsicaanse den en Douglasspar.

De IJzeren Man

De benaming 'IJzeren Man' verwijst wel eens naar een grenspaal of geodetische paal. Dat is hier niet het geval. De grote vijver is ontstaan door zandwinning voor de aanleg van de spoorwegberm tussen Weert en Eindhoven. die graafwerken werden uitgevoerd net voor WO I, een periode waarin de mechanische graafmachine (aangedreven door stoom?) wellicht nog echt een bezienswaardigheid was. De 'IJzeren Man' verwijst dus naar die graafmachine.

Het natuurgebied IJzeren Man is Kempen~Broek in miniatuur. Je vindt er op kleine schaal zowel vennen, stuifduinen, vijvers, moeras als bos en heide. Het is echter niet zo'n uitgestrekt gebied. De gemeente Weert pakt graag uit met de IJzeren Man om zich als groene gemeente te profileren. Toch staat het natuurgebied er onder nogal hoge recreatieve druk, temeer daar er ook een populair zwembad, kinderboerderij en speeltuin zijn.

Interessant om weten is dat je hier ook kan overnachten op een natuurcamping. De IJzeren Man vormt ook de symbolische toegangspoort tot Grenspark Kempen~Broek van Nederlandse kant. Je kan er terecht in het natuureducatief centrum voor alle inlichtingen over Kempen~Broek. Het treinstation van Weert (met busstation) ligt op ongeveer anderhalve kilometer.