> Het asfalt gaat over in veldweg. Helaas werd hier blijkbaar net gejaagd op de dag dat ik aan de rand van het uitgestrekte Woud van Daverdisse kom. Ik heb weinig zin om tot Porcheresse over de parallelle asfaltweg te lopen. Onderweg is een colonne schietvolk in 4X4 monsters onderweg naar de lunch, dus ik besluit om er toch door te trekken. Beetje doorstappen dan maar.
> Er volgt een rechte bospiste over een redelijk vlak terrein. Dit bos is prima geschikt om zwammen te fotograferen. Hoewel het seizoen al een beetje over de top is is de variatie aan paddestoelen grandioos. Deze biotoop van wat uiteenstaande oude beuken en eiken is dan ook ideaal voor vele soorten. In de verte hoor ik ondertussen wel wat geknal, maar ik zie gelukkig geen jagers. Toch wel verscheidene vierkante kilometers afgesloten bos.

> Een langere etappe van de Transardense route. Niks spectaculairs tijdens deze etappe, wel enkele van de mooiste oude Ardennendorpen onderweg. Een afwisselende tocht door veld, wei en vooral veel bos. Een tijd lang wordt er geflirt met de grens tussen de Naamse en Luxemburgse Ardennen. Eindpunt is een dorp dat geen dorp is, met de rare naam 'Mon Idée' (Mij gedacht!).

> Vanuit Daverdisse loopt de Transardense route over de hoofdweg het dorp uit. Op het einde van Daverdisse zijn nog een paar bronnen. Nog steeds stijgend verder. Bijna boven op het plateau loopt de Transardense route in een bocht rechts een kleinere asfaltweg op. Zo bereik je uiteindelijk een hoogte van zowat 380 meter.

> Eindelijk opent dit bos zich net voor Porcheresse. Het pad loopt het dorp binnen. In het centrum links. Een bron bij het binnen komen van Porcheresse. Vele natuurstenen huizen hier zijn minder oud dan ze er uit zien. Een groot deel van het dorp brandde in het begin van de 20ste eeuw immers af. In de lokale bouwsteen is opvallend meer rozerood te merken dan in andere dorpen. Porcheresse heeft een museum waar je alles te weten komt over klompen. Open het hele jaar, maar wel even bellen of mailen. Vrijwilligers tonen je met plezier het museum. Contact

> Over de stijgende hoofdweg door het dorp wandelen en verderop links. De Transardennaise® draait helaas weer naar hetzelfde bos dat ook hier officieel is afgesloten voor jacht. Weer er door, ook nu zijn er niet onmiddellijk jagers in zicht. Even door een lichtjes drassige open vlakte en dan rechts naar Our toe afdalen. Ik ben sneller in Our dan ik had kunnen vermoeden. Het is iets minder dan de de opgegeven 6 km tussen Porcheresse en Our denk ik. Ook de markering op dit hele stuk is erg goed.

> Aan de brug over het gelijknamige riviertje Our kruist de Transardennaise® weer GR 14, maar de routes lopen voor één keer niet te samen verder. De brug over de Our over, het dorpje inwandelen en rond de kerk draaien. Er is hier nog een café-resto, rechts net voor je de kerk bereikt. Veel kans dat je dit etablissement gesloten vindt want de openingsuren zijn niet echt voorzien op tooghangers en toevallige passanten (open 12 - 14 u en 19 - 21 u, dinsdag gesloten).
> Our is een mooi dorpje, in die mate dat het dorp vanaf 2017 ook op de officiële lijst van Mooiste Waalse dorpen is beland. Vooral het fotogenieke kerkgebouw met zijn octagonale torenspits trekt de aandacht. De natuurstenen huizen van Our zijn in harmonie rond de kerk geschaard. De meeste dateren van de 18de of 19de eeuw. De kerk zelf dateert van 1820, gebouwd nadat een vorig kerkgebouw afbrandde. Merkwaardig genoeg is in dit afgelegen dorpje ook de hoofdzetel van het misschien wel bekendste Waalse bouwbesrijf gelegen, Thomas & Piron.

> Even omhoog waarbij de wegwijzer richting Maissin moet worden genegeerd. Ook het pad dat van hier naar Beth leidt is werkelijk prachtig. Het volgt het riviertje de Our zowat de hele tijd. Eerst door bos, daarna door een afwisselend landschap van bos en weiden. In de padbermen zie je mogelijk driekleurig viooltje en het geelkleurige springzaad. Voorbij enkele privé-vijvers naar Beth toe.

> Beth bestaat uit maar een paar huizen, maar het zijn wel allen monumentale gebouwen. Eerst ga je een brugje over de Our over. Daar ligt ook een oude boerderij, vroeger ook molen. Iets verder kom je voorbij een gerestaureerd kasteel om dan aan een vijver de weg naar links op te gaan. Als je even naar rechts rond deze vijver loopt kom je aan de voormalige abdij Abbys. Het gebouw en de tuinen lijken goed onderhouden, maar de spinnenwebben aan de vensters verraden dat het gebouw leeg staat.

> Door een mooie beukengalerij. Aan de uitgang van het bos rechts en onmiddellijk links over een niet zo zichtbaar graspad, recht door het veld. Aan de spoorlijn rechts en zo kom je voorbij het treinstationnetje van Carlsbourg. Door Carlsbourg zelf komt de Transardense route niet. Het is 1,5 km tot het centrum. Carlsbourg heeft een aantal opvallend grote gebouwen voor zo’n dorp. Dat heeft alles te maken met de aanwezigheid van enkele scholen. Je vindt er ook een superette.
> De Transardennaise® volgt verder de spoorlijn nadat onder de spoorwegbrug is gegaan. Al snel draait het pad weg van de spoorlijn en gaat weer door bos. Vlak voor je de N95 Bouillon – Beauraing bereikt moet je rechts een graspad op. Op dit punt verlaat de Transardense route voor de zoveelste keer het traject van Grote Routepad 14, zij het maar voor even.

> Dat grassig pad gaat over in een asfaltwegje dat je op een T-kruispunt naar links brengt tot je de N95 bereikt ter hoogte van het gehucht Mon Idée. De Transardense route doet dit gehucht op de grens van de provincies Namen en Luxemburg aan omdat hier in de buurt een hotel-restaurant was, het echter al een tijd definitief gesloten.

> Het wegje slingert nog een tijdje door en verlaat dan op een onopvallend kruispunt de verharde weg voor een grassig pad naar rechts. Als je in Paliseul moet zijn voor inkopen of transport, dan kun je gewoon de asfaltweg verder volgen, voorbij het containerpark. In een half uur ben je zo in het centrum van Paliseul. Maar de Transardennaise® verlaat dus de asfaltweg naar rechts. De volgende kilometers tot Mon Idée zullen voornamelijk over grassige paden lopen. Het is dus best om hier bij dauw of regen met waterdicht schoeisel te lopen.
> Na een brugje volgt weer een vorksplitsing waar je links verder loopt, vanaf nu steeds dezelfde richting aanhoudend. De tocht loopt door bos, veelal loofbos, en kruist een paar andere boswegen. Na een tijdje loop je door meer open landschap, kruist nog een asfaltweg, even langs een bosrand om zo op een T-kruispunt te komen (de weg Merni – Naomé). Hier even rechts en weer links het bos in. GR 14 is er weer bijgekomen.

> De Transardennaise® loopt dus aan de vijver van Beth naar links. Helaas volgen er nu enkele kilometers verharde weg. Al snel kom je in Opont met nog een fotogeniek kerkje (17de eeuw) en enkele oude huizen. Voorbij de kerk over een asfaltwegje. Na het gehucht Frênes kom je aan een vorksplitsing, waar je rechts verder moet, nog steeds over asfalt. We zijn hier in het brongebied van het riviertje Our, hoewel, de Our wordt in feite gevormd door de samenvloeiing van de beken Frênes en Bergimont.