Startpagina
> Wandelen > GRP 571
>
Tijdens deze eerste etappe gaan we meteen op zoek naar de rivier Amblève. Een paar maal klimmen we uit de vallei, die moeite wordt telkens beloond met mooie uitzichten. Best een sportieve en erg afwisselende etappe: De mooie ruïnes van het Amblève-kasteel en de beroemde grotten van Remouchamps passeren de revue.
> Aan je rechterkant passeer je de “Puits Hayard” bij een kruis met de datum 1908. De eerste 5 km zitten er op, tijd om hier even te rusten in de schaduw van de mooie lindes. Tijd ook voor een eerste legende, de topogids laat ons hier jammer genoeg in de steek, dus we geven het verhaal over deze wonderlijke bron hier even mee.
> GRP571 daalt over de ‘kasteelweg’ door het bos naar de vallei van de Amblève. Bij de uitgang van het bos wordt het pad een geasfalteerd wegje dat doorloopt tot Aywaille. Even de drukke N30 op tot vlak bij het centrum van Aywaille. GRP571 steekt de brug over de Amblève niet over. Moet je in het centrum zijn (oa GB-supermarkt, een winkel met sportmateriaal, toeristische dienst, trein- en busstation) dan ga je wel over de Amblèvebrug.
> GR 15 komt en er bij, even opletten dus om niet verkeerd te lopen. Tesamen met dit pad even een wegje links op om dadelijk een achterafstraatje te nemen. Kort daarna neem je links een pad dat zich in een paar brede zigzags stevig stijgend opwerkt op de beboste helling langs de Amblève. Onderweg een paar banken om even uit te blazen. Je passeert ook een klein oorlogsmonument en bereikt ten slotte een open landgoed waar je in wijzerzin rond draait.
> GR 15 komt en er bij, even opletten dus om niet verkeerd te lopen. Tesamen met dit pad even een wegje links op om dadelijk een achterafstraatje te nemen. Kort daarna neem je links een pad dat zich in een paar brede zigzags stevig stijgend opwerkt op de beboste helling langs de Amblève. Onderweg een paar banken om even uit te blazen. Je passeert ook een klein oorlogsmonument en bereikt ten slotte een open landgoed waar je in wijzerzin rond draait.
Puits Hayard
> De Puits Hayards is eigenlijk een ondiepe waterput, voor drievierde gevuld met kristalhelder water. Aan dat water werd een wonderlijke kracht toegeschreven tegen allerlei kwaaltjes, met name oogziekten. Hoe dat water aan zijn genezende kracht kwam zit als volgt in elkaar. Op een nacht drongen dieven een kapel in de buurt binnen. Onder de waardevolle stukken waarop ze beslag legden hoorde ook de ciborie. Op hun vluchtweg ontdeden de dieven zich van de hosties die nog in de ciborie waren. Ze gooiden die in de Puits Hayard, waarop het water miraculeuze genezingskracht kreeg. Helaas is daarvan nu niet veel meer te merken. De put was helemaal opgedroogd toen ik er passeerde. Gelukkig is mijn oogzicht nog voldoende om GR-tekens te vinden.
> De Puits Hayards is eigenlijk een ondiepe waterput, voor drievierde gevuld met kristalhelder water. Aan dat water werd een wonderlijke kracht toegeschreven tegen allerlei kwaaltjes, met name oogziekten. Hoe dat water aan zijn genezende kracht kwam zit als volgt in elkaar. Op een nacht drongen dieven een kapel in de buurt binnen. Onder de waardevolle stukken waarop ze beslag legden hoorde ook de ciborie. Op hun vluchtweg ontdeden de dieven zich van de hosties die nog in de ciborie waren. Ze gooiden die in de Puits Hayard, waarop het water miraculeuze genezingskracht kreeg. Helaas is daarvan nu niet veel meer te merken. De put was helemaal opgedroogd toen ik er passeerde. Gelukkig is mijn oogzicht nog voldoende om GR-tekens te vinden.
> Over een paar snelle zigzags werkt het pad zich vlug omhoog. Boven loop je nog even tussen bosrand en weide. Door open weidelandschap loopt deze veldweg naar het dorpje Oneux toe.
> Een rondje door Oneux, we verlaten het rustige dorp weer door op een kruispunt te kiezen voor de straat rechtdoor die langs de begraafplaats loopt. Voorbij dat dorpskerkhof vervolgen we rechtdoor over de holle en inmiddels onverharde weg die door het glooiend landschap boven de Amblèvevallei loopt.
> We kruisen niet veel later een beekje, ter hoogte van de beekkruising zie je links in het landschap een zink. Het gaat om een typisch geologisch fenomeen voor deze kalkhoudende regio: een chantoire of zink- en verdwijngat. We blijven nog een tweetal kilometers op dit rustige veldwegje dat verderop redelijk goed hoogte houdt. Enkele aftakkende paden richting bos negeren we tot we voorbij een kleine beek en na nog een paar bochten op een verhard wegje komen.
> We zijn nu in het gehucht Chambralles en nemen er op het kruispunt het weggetje rechts. Ter hoogte van een rustbank gaan we rechts om nog even stevig stijgend het plateau op te draaien. Helaas is het weggetje een nog een tijdje verhard, als compensatie krijgen we weidse uitzichten in een groen en golvend landschap hoog boven de Amblèvevallei.
> We zijn nu in het gehucht Chambralles en nemen er op het kruispunt het weggetje rechts. Ter hoogte van een rustbank gaan we rechts om nog even stevig stijgend het plateau op te draaien. Helaas is het weggetje een nog een tijdje verhard, als compensatie krijgen we weidse uitzichten in een groen en golvend landschap hoog boven de Amblèvevallei.
> Ook verderop wisselt GRP571 een paar malen van pad, loopt langs een kruis aan een boom om daar rechts een paadje te nemen dat uiteindelijk uitkomt bij het enorme houten kruis van Cwimont, gelegen op bijna 300 meter hoogte.
> Geen problemen om onderweg eens een café of een winkel binnen te lopen. GRP 571 passeert immers op dit traject de grote dorpen Aywaille en Remouchamps. Aangezien het pad door een toeristische streek loopt is er geen gebrek aan campings en andere overnachtingsfaciliteiten.
> Start en aankomst van deze etappe zijn vlot bereikbaar per bus, mogelijk met een wissel in Aywaille. Indien je enkel deze etappe van GRP 571 wil wandelen en per auto naar de Ardennen rijdt dan kan je in Sedoz een vroege bus nr 42a nemen die je tot in Comblain-au-Pont brengt (halte Pont de Scay!!) en dan kan je zo terug naar je auto wandelen.
> Let op dat je het juiste pad blijft volgen, er zijn onderweg naar Fonds de Quarreux immers nogal wat kruisingen met andere GR-paden.
> Combinatie van GRP 571 + vallei Ninglinspo: Lees de wandelinfopagina.
> Start en aankomst van deze etappe zijn vlot bereikbaar per bus, mogelijk met een wissel in Aywaille. Indien je enkel deze etappe van GRP 571 wil wandelen en per auto naar de Ardennen rijdt dan kan je in Sedoz een vroege bus nr 42a nemen die je tot in Comblain-au-Pont brengt (halte Pont de Scay!!) en dan kan je zo terug naar je auto wandelen.
> Let op dat je het juiste pad blijft volgen, er zijn onderweg naar Fonds de Quarreux immers nogal wat kruisingen met andere GR-paden.
> Combinatie van GRP 571 + vallei Ninglinspo: Lees de wandelinfopagina.
Bessen in de padberm: Bramen, Gelderse roos en acacia
>
Bij deze plek neemt GRP571 een pad links, de sporen van een oude weg zijn nog duidelijk herkenbaar over een gedeelte van dit pad. Even dalen tot in een beekvallei en weer stijgen. Op een driesprong de meest linkse weg op, dit was niet zo goed gemarkeerd toen ik hier passeerde.
De Ourthe vanop de Pont de Sçay nabij Comblain
Graspad naar Oneux
Oneux
>
GRP 571, Vallées de Légendes, vertrekt eigenlijk niet in het centrum van Comblain-au-Pont, maar bij de brug Pont de Sçay over de Ourthe. Hier loopt ook een korte verbindingsroute GR 57(Ourthe).
> De brug dus richting Aywaille verlaten, de RAVeL en de spoorweg over en meteen het eerste straatje rechts. Hier staat de eerste markering van GRP571. 100 meter verder verlaat je alweer deze straat en neem je hier een paadje links dat dadelijk achter een rusthuis loopt. Meteen klimmen, langs een grot en omhoog door een natuurgebied dat ‘Les Tartines’ noemt, (de boterhammen), genaamd naar de snedige vorm van de onregelmatig geërodeerde rotsen hier. Van die rotsen zie je echter niet zo veel.
> De brug dus richting Aywaille verlaten, de RAVeL en de spoorweg over en meteen het eerste straatje rechts. Hier staat de eerste markering van GRP571. 100 meter verder verlaat je alweer deze straat en neem je hier een paadje links dat dadelijk achter een rusthuis loopt. Meteen klimmen, langs een grot en omhoog door een natuurgebied dat ‘Les Tartines’ noemt, (de boterhammen), genaamd naar de snedige vorm van de onregelmatig geërodeerde rotsen hier. Van die rotsen zie je echter niet zo veel.
Weideklokje
Omgeving
rond Puits Hayards
Croix de Septroux
> Het is duidelijk dat dit kruis er niet is gezet voor de intieme passant. Bedoeling is natuurlijk dat dit kruis de hele omgeving domineert en zichtbaar is van uit de vallei van de Amblève, vandaar ook de lampjes. Het eerste kruis werd hier al geplaatst in 1937, ter gelegenheid van één of ander lokaal katholiek feest. Het huidige kruis dateert uit 1982.
> Het is duidelijk dat dit kruis er niet is gezet voor de intieme passant. Bedoeling is natuurlijk dat dit kruis de hele omgeving domineert en zichtbaar is van uit de vallei van de Amblève, vandaar ook de lampjes. Het eerste kruis werd hier al geplaatst in 1937, ter gelegenheid van één of ander lokaal katholiek feest. Het huidige kruis dateert uit 1982.
Kruis aan een boom voor Antoine Compere, echtgenote van Elisabeth Malo, vermoedelijk
afkomstigvan een kerkhof
Hemelsleutel
>
Met een mooi uitzicht recht voor op de Amblèvevallei daalt GRP 571 naar het gehucht Septroux en neemt daar een asfaltweg naar links die een tijdje hoogte houdt. Het pad wordt onverhard en daalt in een brede zigzag door een bos naar Martinrive toe. Door boomkap lag het bos er erg modderig bij en de stilte werd verstoord door brommende bostractoren.
> Verder dalend kom je zo voor het eerst in de vallei van de Amblève waar je de brug overgaat om het dorp Martinrive binnen te lopen. Geen faciliteiten in dit dorp.
> De spoorlijn over en via een wegje een stevig stijgend pad op dat dwars door het dichte bos loopt. De blauwwitte strepen die een hele tijd samen zullen lopen met GRP571 zijn van een mountainbikeroute.
> Verder dalend kom je zo voor het eerst in de vallei van de Amblève waar je de brug overgaat om het dorp Martinrive binnen te lopen. Geen faciliteiten in dit dorp.
> De spoorlijn over en via een wegje een stevig stijgend pad op dat dwars door het dichte bos loopt. De blauwwitte strepen die een hele tijd samen zullen lopen met GRP571 zijn van een mountainbikeroute.
>
Midden in dit bos stoot je dan op de ruïnes van het kasteel van Amblève. Het is de moeite om dit kasteel even te exploreren. Achter de hoogste slottoren heb je een schitterend uitzicht over de rivier Amblève, een uitstekende plek voor een picknick.
>
Het pad door dit bos wordt na een tijdje interessanter. In het donkerste deel van dit bos zie je sporen van oude mijnaktiviteiten, zoals de resten van een oude spoorbrug, het traject van dat oude bosspoor is ook nog merkbaar, het loopt iets boven het wandelpad. Ook de plantengroei in deze kalkhoudende omgeving is best boeiend, met onder andere tongvaren en vrouwenmantel.
De
Amblève bij Martinrive
Aywaille ziet er nu ook weer niet zo sexy uit dan
deze poster uit de jaren '50 doet uitschijnen...
deze poster uit de jaren '50 doet uitschijnen...
Onderweg naar Croix de Cwimont / Septroux
Croix de Cwimont
Klimmend pad na Aywaille
Wit vetkruid
Tongvaren
> In het centrum van Remouchamps ga je even links om dadelijk (tegenover de ingang tot de grotten) een straatje rechts te nemen. 50 meter verder splitst GRP 575 af van GRP 571 door links een paadje te nemen. GRP571 blijft tesamen met GR15 de straat volgen. Rechts heb je een uitzicht over het oude spoorwegviaduct en het kasteel van Montjardin. De weg loopt onder het snelwegviaduct van Remouchamps en gaat daar dadelijk rechts over een wel erg steil stijgende asfaltweg.
> Het gaat keihard omhoog aan een percentage van 20 %. We blijven dit wegje een hele tijd volgen, ook als het verderop langs een kruis loopt en onverhard wordt. Op het plateau loop je langs weiden en landerijen. In feite snij je hier een lange Amblèvemeander af.
> Het natuurreservaat, waar je dus eigenlijk niet door loopt, wordt al 100 jaar bedreigd. Edmond Rahir, die veel heeft betekent voor de bescherming en toeristische valorisatie van deze Amblève-streek was toen, begin 20ste eeuw, echt een pionier in België toen hij in een tijd waar natuurbescherming amper bestond al Heid des Gattes op een lijst zette van natuurstukken die een beschermd statuut verdienden. Decennia lang is er afgraving geweest voor ertswinning. Dat is al een tijdje gestopt, maar tegenwoordig komt de bedreiging van lager.
> Tussen de Amblève en Heid des Gattes loopt een weg van Aywaille naar Remouchamps. Omwille van het gevaar van vallende rotsblokken uit de Heid des Gattes-kam is de weg al jaren afgesloten. Er zijn al lang plannen om duizenden tonnen rots weg te blazen langs de wegkant om een veiligere doorgang te garanderen. Dat is echt een aanslag op de unieke natuur van Heid des Gattes en er wordt dan ook vanuit natuurorganisaties hevig protest aangetekend wat een lange procedureslag tot gevolg heeft. De weg is dus al enkele jaren afgesloten, ook voor voetgangers. Je zou het natuurreservaat langs onder kunnen benaderen maar het is eigenlijk illegaal, wat duidelijk aangegeven staat op de versperring bij de verboden weg.
> Tussen de Amblève en Heid des Gattes loopt een weg van Aywaille naar Remouchamps. Omwille van het gevaar van vallende rotsblokken uit de Heid des Gattes-kam is de weg al jaren afgesloten. Er zijn al lang plannen om duizenden tonnen rots weg te blazen langs de wegkant om een veiligere doorgang te garanderen. Dat is echt een aanslag op de unieke natuur van Heid des Gattes en er wordt dan ook vanuit natuurorganisaties hevig protest aangetekend wat een lange procedureslag tot gevolg heeft. De weg is dus al enkele jaren afgesloten, ook voor voetgangers. Je zou het natuurreservaat langs onder kunnen benaderen maar het is eigenlijk illegaal, wat duidelijk aangegeven staat op de versperring bij de verboden weg.
Château d'Amblève
> De oudste bronnen die de aanwezigheid van een versterking melden gaan terug tot de 9de eeuw. In de middeleeuwen ging de vesting talloze malen over in de handen van nieuwe feodale krijgsheren.
> De ligging en stoere opbouw van de constructie laten er geen twijfel over bestaan dat de burcht vooral controlerende en militaire functie had. In 1578 wordt de vesting verwoest in de godsdienstoorlogen tussen de Spaanse katholieken en de Hollandse calvinisten. Ze zou nooit meer in de oude glorie worden hersteld.
> Meer dan 400 jaren later is het eigenlijk verrassend om te zien dat er nog zoveel muren van recht staan. En natuurlijk hangt er rond spookachtige ruïnes hier in de Ardennen altijd wel een legende. Ook dit kasteel is verbonden met het hoofse epos van de vierheemskinderen, maar het is vooral het drama rond Blanche de Montfort dat tot de verbeelding spreekt.
> Blanche de Montfort vermoordde hier haar voormalige minnaar en diens vrouw om zich daarna zelf van het kasteel naar beneden te storten. Op de vooravond van Allerheiligen loop je hier liefst niet over GRP571, de kans is groot dat je rond de ruïnes Blanche ziet rondspoken…
> De oudste bronnen die de aanwezigheid van een versterking melden gaan terug tot de 9de eeuw. In de middeleeuwen ging de vesting talloze malen over in de handen van nieuwe feodale krijgsheren.
> De ligging en stoere opbouw van de constructie laten er geen twijfel over bestaan dat de burcht vooral controlerende en militaire functie had. In 1578 wordt de vesting verwoest in de godsdienstoorlogen tussen de Spaanse katholieken en de Hollandse calvinisten. Ze zou nooit meer in de oude glorie worden hersteld.
> Meer dan 400 jaren later is het eigenlijk verrassend om te zien dat er nog zoveel muren van recht staan. En natuurlijk hangt er rond spookachtige ruïnes hier in de Ardennen altijd wel een legende. Ook dit kasteel is verbonden met het hoofse epos van de vierheemskinderen, maar het is vooral het drama rond Blanche de Montfort dat tot de verbeelding spreekt.
> Blanche de Montfort vermoordde hier haar voormalige minnaar en diens vrouw om zich daarna zelf van het kasteel naar beneden te storten. Op de vooravond van Allerheiligen loop je hier liefst niet over GRP571, de kans is groot dat je rond de ruïnes Blanche ziet rondspoken…
>
GRP 571 is daarmee kort bij de top van het plateau gekomen. Je stijgt nog even licht verder, door een strook bos en langs weiden om dan door het gehucht Falize te lopen. Onder dit gehucht bevindt zich een afgesloten natuurgebied, Heid des Gattes.
>
GRP571 gaat van het uitzichtpunt vrij steil naar beneden. Ook hier is de typische Calestienne-flora erg gevarieerd. Je arriveert op een breder en langzamer hellend cornichepad dat je naar links moet nemen. Rechts is het pad trouwens niet officieel toegankelijk (het leidt naar de oude mijnsite). Niet veel later passeer je een afsluiting, de weg wordt geasfalteerd en draait naar rechts, onder de verbindingsweg tussen de E25 en Remouchamps.
> Zo bereik je Sougné. Dit Amblèvedorpje heeft nog een aantal oude huizen en straten. Van de kerk is vooral de Romaanse toren goed bewaard, hij is geflankeerd door een paar forse kastanjebomen. Uit Sougné is ook de Waalse volksschrijver Marcellin La Garde afkomstig. La Garde is hier in 1818 geboren. Hij heeft in zijn leven een massa volksliteratuur geschreven, veelal verhalen, vertellingen en romans die zich op herkenbare plaatsen in de streek afspelen.
> GRP571 zoekt de oever van de Amblève op, passeert langs een eerste brug waar ook nog GRP 575 er bij komt en bereikt het centrum van Remouchamps bij een tweede brug. De attraktie van Remouchamps zijn de grotten.
> Zo bereik je Sougné. Dit Amblèvedorpje heeft nog een aantal oude huizen en straten. Van de kerk is vooral de Romaanse toren goed bewaard, hij is geflankeerd door een paar forse kastanjebomen. Uit Sougné is ook de Waalse volksschrijver Marcellin La Garde afkomstig. La Garde is hier in 1818 geboren. Hij heeft in zijn leven een massa volksliteratuur geschreven, veelal verhalen, vertellingen en romans die zich op herkenbare plaatsen in de streek afspelen.
> GRP571 zoekt de oever van de Amblève op, passeert langs een eerste brug waar ook nog GRP 575 er bij komt en bereikt het centrum van Remouchamps bij een tweede brug. De attraktie van Remouchamps zijn de grotten.
>
In Falize neem je een veldweg die tussen weides door naar een uitzichtpunt draait. De dorpen Sougné en Remouchamps zie je van hier mooi liggen langs een blinkende Amblève. Net onder dit uitzichtpunt ligt ook een verlaten gebouwtje waar je eventueel kan schuilen als je hier bij regenweer passeert.
>
in deze omgeving passeer je nog duidelijk resten van de mijnaktiviteiten hier. Op de rotsige, zuiders georiënteerde hellingen groeien plantensoorten die je normaal aantreft in meer zuiderse streken, met name een aantal vetplanten. Onder de gevarieerde plantengroei zal je zeker ook de fel rood gekleurde bloemen van hemelsleutel herkennen.
Heid des Gattes
> Heid des Gattes is Waals voor 'geitenheuvel', het is een beboste scherpe kam, gelegen naast een verlaten steengroeve. Het eigenlijke reservaat krijg je langs GRP 571 niet te zien, het is trouwens door de steilte moeilijk toegankelijk en afgeschermd. Daar is alle reden toe want er groeit ondermeer een plantje dat nergens anders in Europa in het wild voorkomt, het heeft dan ook een specifieke naam die refereert naar de plaats: De Amblève-huislook of in het Frans 'Joubarbe d'Aywaille'.
> Heid des Gattes is Waals voor 'geitenheuvel', het is een beboste scherpe kam, gelegen naast een verlaten steengroeve. Het eigenlijke reservaat krijg je langs GRP 571 niet te zien, het is trouwens door de steilte moeilijk toegankelijk en afgeschermd. Daar is alle reden toe want er groeit ondermeer een plantje dat nergens anders in Europa in het wild voorkomt, het heeft dan ook een specifieke naam die refereert naar de plaats: De Amblève-huislook of in het Frans 'Joubarbe d'Aywaille'.
Sougné
Witte engbloem
Oude bunker
Grotten Remouchamps
> Dit is één van de oudste attrakties van de Ardennen. Tesamen met de waterval van Coo was dit lange tijd dé trekpleister in de vallei van de Amblève. In 1820 start de Luikse professor Philippe-Charles Schmerling een eerste onderzoek. Sinds 1829 komen er toeristen, hoewel er toen maar een 80 meter galerij te bezoeken was. In het begin van de 20ste eeuw vindt er voor het eerst grondig onderzoek plaats en worden de galerijen gedetailleerd in kaart gebracht. Vanaf 1913 zijn langere delen van de galerijen te bezoeken en komt er een regelmatige toeristenstroom op gang.
> Dit is één van de oudste attrakties van de Ardennen. Tesamen met de waterval van Coo was dit lange tijd dé trekpleister in de vallei van de Amblève. In 1820 start de Luikse professor Philippe-Charles Schmerling een eerste onderzoek. Sinds 1829 komen er toeristen, hoewel er toen maar een 80 meter galerij te bezoeken was. In het begin van de 20ste eeuw vindt er voor het eerst grondig onderzoek plaats en worden de galerijen gedetailleerd in kaart gebracht. Vanaf 1913 zijn langere delen van de galerijen te bezoeken en komt er een regelmatige toeristenstroom op gang.
> Onderzoek en toegankelijk maken van de grotten is voor een groot deel het werk van geoloog Edmont Rahir. We kwamen zijn naam al eerder tegen op de pagina over de geschiedenis van GRP 571. Tegenwoordig zijn er zowat 2 kilometer aan galerijen op 2 verdiepen opengesteld. Opmerkelijkste zaal is de 40 meter hoge kathedraalzaal met grillige stollingen. Deel van het spektakel tijdens een bezoek is de terugtocht per bootje over de volledig onderaardse rivier Rubicon.
> Bijzonder merkwaardig is dat het riviertje Rubicon wordt gevoed door water dat in een wijde omgeving rond Remouchamps in allerlei – door kalkoplossing ontstane – verdwijngaten is terechtgekomen. Zo’n verdwijngaten of ‘chantoirs’ kan je volop bekijken langs een ander GR-pad, GRP 575, zie het verslag over dit pad op deze site.
> 100 jaar geleden werd er duidelijk met minder respect voor de natuurlijke kunstwerken in de grot omgesprongen, met nogal wat afgebroken stalactieten en stalagmieten als gevolg. Verlichting gebeurde met fakkels, zwarte roetafzetting op de druipsteenformaties vormt daar ook nu nog een onuitwisbaar spoor van.
> Bijzonder merkwaardig is dat het riviertje Rubicon wordt gevoed door water dat in een wijde omgeving rond Remouchamps in allerlei – door kalkoplossing ontstane – verdwijngaten is terechtgekomen. Zo’n verdwijngaten of ‘chantoirs’ kan je volop bekijken langs een ander GR-pad, GRP 575, zie het verslag over dit pad op deze site.
> 100 jaar geleden werd er duidelijk met minder respect voor de natuurlijke kunstwerken in de grot omgesprongen, met nogal wat afgebroken stalactieten en stalagmieten als gevolg. Verlichting gebeurde met fakkels, zwarte roetafzetting op de druipsteenformaties vormt daar ook nu nog een onuitwisbaar spoor van.
Remouchamps, ingang grotten, uitgang Rubicon
Wegkruis uit 1820
Hengel
Over een oude steenweg naar Sedoz
Remouchamps
Kasteel Montjardin en spoorwegbrug
Kasteel Montjardin en spoorwegbrug
'Le palmier' (foto Monde Sauvage)
> Binnenin overwinteren ook verscheidene soorten vleermuizen, maar liefst 12 verschillende soorten zijn er waargenomen. In het water van de Rubicon leven een soort blinde en transparante garnaaltjes.
> Een bezoek aan de grotten van Remouchamps bestaat uit een wandeling langs galerijen, zalen en druipsteenformaties. Daarna vaar je over 700 meter de Rubicon af met als hoogtepunt op het einde een enorme kalkzuil die feeëriek is verlicht en ‘de palmboom' heet.
> Een bezoek aan de grotten van Remouchamps bestaat uit een wandeling langs galerijen, zalen en druipsteenformaties. Daarna vaar je over 700 meter de Rubicon af met als hoogtepunt op het einde een enorme kalkzuil die feeëriek is verlicht en ‘de palmboom' heet.
> De grotten zijn dagelijks te bezoeken met een gids, foto’s nemen is verboden, voorzie anderhalf uur. Trek iets warms aan voor een zomers bezoek, de temperatuur is er zo’n 12° tijdens de zomer en 8 à 10° ‘s winters. Die lichte schommeling wordt veroorzaakt door de watertemperatuur van de Rubicon, die het hoogst
is na zomerse stortbuien. Tot slot nog deze waarschuwing van de populaire wandelauteur Julien van Remoortere: “Loop de grotten niet in als er niemand te zien is. Mijn vrouw en ik waren ooit zo vermetel. Toen we naar schatting een kilometer ver waren floepten alle lichten uit. Op de tast, terug naar de ingang, hebben we op de wanden duizenden vingerafdrukken achter gelaten…”
> Als je bos bereikt gaat GRP571 al snel weer dalen. In de vallei wordt het geluid van auto’s die door de Amblèvevallei rijden, steeds luider. Je bereikt deze valleiweg (en het einde van deze etappe) onmiddellijk bij een café
in het gehucht Sedoz, strategisch gelegen bij de ingang van de Ninglinspokloof.
> Het caféetje wordt open gehouden door een Vlaamse familie en trekt
op een zomerse dag nogal wat (wandelend) volk. Hier splitst GR 15 af om door de Ninglinspovallei te lopen. Van rechts over de asfaltweg komt ook GRP 571 toe, ons pad vormt vanaf Sedoz namelijk een grote circuit.
>
Hier eindigt deze eerste etappe. Je kan hier eventueel een bus nemen naar Coo, Trois-Ponts, Remouchamps, Aywaille of Comblain-au-Pont. Dit is ook het startpunt om de schitterende Ninglinspo te exploreren.
Kruispunt van GR-paden bij de monding van de Ninglinspo
Ninglinspo
