> In het centrum van het dorp Gulpen staat een groot infobord over het Krijtlandpad. Daar takt ook de kortsluitroute af van de hoofdroute. We nemen dus dit keer de kortsluitroute die in de vallei van de Gulp loopt. Het pad volgt de gekanaliseerde oever van de Gulp en komt ondermeer langs de fabriek waar het Gulpener bier wordt gebrouwen om dan een zuidelijke koers te volgen langs enkele recreatieve gebouwen.
> Aan je rechterzijde passeer je de 'Pannenkoekenmolen', een taverne die erg populair is bij weekend fietsers en wandelaars. Over een rustige asfaltweg hou je een zuidwestelijke koers aan langs de beboste rand van kasteeldomein Neuborg.

> Er was wel onweer aangekondigd, maar ik had toch gehoopt om weer Slenaken te bereiken voor het zover was. De hemel is ondertussen al zwaar bewolkt geworden en er klinkt nu in de verte ook al gedonder. Ik besluit om er wat steviger de pas er in te zetten en alsnog Slenaken snel te bereiken, het is nog 5 kilometer, een goed uurtje gaan dus.
> Het stijgend pad klimt stevig door langs een kruis bij een bosrand, maar eens in het bos vlakt het snel uit. Het onweer komt nu snel korter, ik haal het dus niet. Alvast regenfrak uit, alles in plastic zakken gestopt. Ik hou er niet van om over relatief hoog gebied te lopen als er een onweer aankomt.

> Aan de linkerzijde zie je een rechte rij populieren die het talud van een verdwenen tramspoor markeren. Over dat talud liep ooit de enige 'bergtramlijn' van Nederland, tussen Vaals en Maastricht. Het project werd één gigantische, geldverslindende flop. Na decennia palaveren werd hier een massa geld besteed aan de onteigening van gronden en aan grootschalige bouwwerven. Met een beetje verbeelding zie je op de plek waar het talud abrupt eindigt nog het meer dan 600 meter lange stalen viaduct dat de Gulpvallei overspande. Op 28 juni 1922 wordt de lijn met veel vertoon geopend en dat draaide uit op een fiasco... de trein met notabelen ontspoort zowaar! Een schandaal dat men nog probeerde toe te dekken.

De volgende jaren zouden nog verscheidene ongelukken gebeuren, vooral bij kruisingen met verkeerswegen. Enkele malen raakten ook wagons los die kilometers lang de helling afrolden en uiteindelijk ongelukken veroorzaakten. Tussen 1925 en 1938 vond er regulier passagiers- en vrachtvervoer plaats maar de uitbating was sterk verlieslatend. Het was een stuk goedkoper om met bussen te reizen. En zo gebeurde het dat al in 1938 alles tot stilstand kwam. De enige die er goed aan heeft verdiend en zelfs rijk is van geworden, is de schroothandelaar die het stalen viaduct en de rails opkocht in 1939.

> Even in westelijke richting open veld over om aan een volgend stuk bos links af te slaan en verder een bosrand te volgen. Nu begint het pas zwaar te onweren. Probleem is dat ik nog een hoog gelegen open stuk over moet, over een afstand van zo'n 500 meter. Het is te riskant. Ik besluit om te schuilen in het bos tot het ergste door is. Gelukkig, want de bliksem slaat met hels lawaai verscheidene malen neer vlak in de buurt. Kortsluiting boven de kortsluitroute. In het bos voel ik me nog relatief veilig. Harde regen, afgewisseld met hagelbollen zo dik als knikkers komen naar beneden. Het bladerdak van een dikke beuk beschermt me toch een beetje. Een half uur houdt dit natuurgeweld aan, tot het gedonder en de regen stilaan minder intensief worden.

> Het Krijtlandpad volgt steeds maar rechtdoor. Rechts zie je in de verte de vijvers van de viskwekerij 'Forel-Dorado'. Zo komen we in het centrum van het verspreid gehucht Pesaken. Op een kruispuntje was de padmarkering niet erg duidelijk. Je moet hier nog steeds rechtdoor om zowat 300 meter verderop dan een stijgend pad links te nemen. We verlaten hier tijdelijk de vallei van de Gulp.

> Voor alle zekerheid kies ik echter niet het pad over de heuvel langs de boerderij maar een omwegje door het bos, waardoor ik niet in open veld moet. Wat verder pik ik dan weer het Krijtlandpad op, dat de daling naar Slenaken inzet. Bij een brugje aan de Gulp neemt het Krijtlandpad dan links door een draaihekje een prettig pad dat dwars door de weiden op de oostelijke helling van de Gulpvallei loopt. Even later komt Slenaken alweer in zicht. Mooie wandeling, hoewel alles er na het hevige onweer wat zompig bij lag.