> Rechts aan het kruis van Pierre Labbé. Afdalen langs de Côte des Morts naar de vallei van het riviertje Moulaine. Je bereikt de Moulaine op een plaats waar enkele oude grensstenen staan.De volgende uren wordt dit riviertje de rode draad langs het traject van GR 570.
> Eerst volgt GR570 een tijd de Moulaine stroomopwaarts zonder over te steken. De omgeving is soms erg idyllisch. De beek is uitnodigend op sommige plaatsen om er tijdens een hete zomerdag even in te baden.

> Even rechts-links en dan langs een boerderij. Daarna wandel je weer door veld. Waar het pad het bos indraait ga je sterker dalen. In dit bos groeide op verschillende plaatsen in juli de merkwaardige plant eenbes. Je komt uiteindelijk bij een spoorweglijn. Daar links over een stijgend pad weide en bos. De net gedaalde meters klim je weer helemaal omhoog. Even opletten als je de eerste huizen van Cutry weer ziet. De hoofdroute van GR570 neemt scherp rechts een stijgend bospad dat bijna in tegengestelde richting loopt. Raar genoeg en wat verwarrend is hier ook een variant traject gemarkeerd dat je weer in Cutry brengt. Dat stuk maakt een klein circuit door het dorp, wellicht om je de streng gerestaureerde tunnellavoir van Cutry te tonen, om dan weer aansluiting te zoeken met de plek waar je het hoofdtraject net hebt verlaten.

> Vroeg op, kwestie van de wat ingewikkelde busritten van Cutry naar Lasauvage via Longwy-Bas niet te missen. In Saulnes Centre stapt ik van de bus om vandaar naar GR 570 te Lasauvage te wandelen.
> Bij het infobord over GR570 en de geel geverfde grenspalen dus de Franse grens oversteken en meteen zijn er weer witrode merktekens die je begeleiden.

> GR570 stijgt stijl het beekvalleitje uit en komt al snel op de weg D26 (Saulnes – Differdange). Even rechts op die weg en dan een pad links omhoog (mogelijk wat overgroeid). De oversteek is stijl! Na 100 meter links om verder te stijgen parallel met de weg beneden. Het bewegwijzerde traject loopt lichtjes anders dan op de topografische kaart in de gids. Opletten in deze omgeving met de bewegwijzering. Even steviger klimmen om hogerop rechts te lopen en uiteindelijk uit te komen bij een pyloon. Links over de brandweg en 50 meter na een jagerstoren rechts een goed bospad op dat na 200 meter uitkomt op een bosweg die ‘Sommière de la Crosnière’ heet. Links hier. Het pad draait na een tijdje naar een kruispunt, Les 4 chemins’. Nogmaals links hier over een breed bospad dat na zowat 1 km uitkomt bij een picknickweide, de Prairie de Saint-Nicolas. Helaas was de plek in 2024 in verval. Het is wel erg rustig hier. Bij het kruispunt van bospaden vlakbij loop je links, door meer bos. Even dalen tot het kruis voor Pierre Labbé.

> Dit prachtige boskruis is meer dan 200 jaar oud. De tekst op het kruis is als volgt: ‘A la mémoire de Pierre Labbé, garde des eaux et forêts du roi, décédé le 1er mars 1794 à l’age de 46 ans / Priez dieu pour son âme.' Vertaling: 'Ter herinnering aan Pierre Labbé, boswachter van de Koninklijke waters en bossen, overleden op 1 maart 1794 / Bid voor zijn ziel.
> Wat is hier gebeurd? Pierre Labbé (° 1744) was van beroep schoenmaker. In bijberoep was hij ook boswachter, wellicht omdat hij geletterd was. Op een stormachtige avond in 1794 haastte Pierre Labbé zich per paard van zijn huis te Godbrange naar zijn superieur te Villers-la-Montagne. Tijdens de rit passeerde Labbé hier over dit kort maar steil dalend pad. Labbé viel van zijn paard, kwam op zijn hoofd terecht en stierf. Hij werd begraven op een (nu verdwenen) kerkhof te Villers-la-Montagne. Het kruis werd geplaatst op de plek waar dit ongeval gebeurde. Dit type kruis is een 'croix d'occis'. Met het oud-franse woord 'croix d'occis' wordt een herdenkings-kruis bedoeld, geplaatst voor iemand die op onnatuurlijke wijze om het leven kwam (meestal ongeval).

> Het pad stijgt verderop wat boven de rivier en bereikt voorbij een visvijver de weg D26b.
> Aan de andere kant van de weg 1 km de Moulaine volgen over een geasfalteerde weg om voorbij een chaletcomplex en in de buurt van een waterpompstation rechts de vallei over te steken en zo 180° te draaien.

> De Moulaine vormt ook de grens tussen de gemeenten Hussigny-Godbrange en Villers-la-Montagne. Het is een zijriviertje van de Chiers en ze is 12,5 km lang.

> Aan de andere oever volg je de Moulaine afwaarts door een schaduwrijk bos. Langs het stenige pad over zand- kalk- en ijzerhoudende bodem groeit een grote variatie aan wilde planten. Het is moeilijk voor te stellen maar op amper 1 km links van dit pad bevindt zich de grote industriële zone van Villers-la-Montagne. Na 2,5 km stroomopwaarts door de Moulainevallei gaat het pad in zigzags stijgen.

> Hogerop verandert GR570 nog enkele malen van wandelrichting maar de padmarkering was goed hier. Zo kom je bij de rand van het uitgestrekte Bois de Biveau. Rechts de bosrand even volgen. GR570 neemt dan een veldweg links die op een elektriciteitspyloon afgaat. Eens de pyloon bereikt, rechts op een asfaltweg tot een betonnen jagershut. Als je in Villers-la-Montagne wil zijn kun je hier 1 km rechtdoor wandelen, GR 570 vervolgt voor de jagerschalet rechts.

> Zoals de meeste dorpen met de naam ‘Villers’ gaat de herkomst van de naam Villers-la-Montagne terug naar het Latijnse ‘Villa’. Er zijn hier inderdaad fundamenten en ornamenen gevonden die wijzen op de aanwezigheid van een Gallo-Romeinse villa tijdens de eerste eeuwen van de jaartelling. Het toevoegsel ‘la Montagne’ is nogal raar, want van een berg in de omgeving kun je moeilijk spreken. Het was in de streek de gewoonte om dorpen die op een verhoging waren gelegen het achtervoegsel ‘montagne’ te geven. Ergens had men wel gelijk, want van waaruit je het dorp ook nadert, het is altijd wat stijgen geblazen. Villers heeft in feite weinig interessants te bieden, ondanks de belangrijke geschiedenis. Villers-la-Montagne werd in 1751 de zetel voor rechtspraak voor een gebied dat zich uitstrekte over zowat alle dorpen die we vandaag en tijdens de volgende etappe zullen passeren (behalve Mexy). Zelfs de (nu Belgische) dorpen Aubange, Athus en Aix-sur-Cloye en de Luxemburgse dorpen Lamadelaine en Rodange behoorden tot het rechtsgebied van Villers-la-Montagne. Dat dit relatief onbelangrijke dorp werd uitgeroepen tot rechtszetel is wat een speling van het lot. Dat had alles te maken met de annexatie van de stad Longwy bij Frankrijk door Lodewijk XIV. De meeste omliggende dorpen behoorden nog steeds tot het hertogdom Bar en Lotharingen. Tegelijk met de installatie van de rechtbank van Villers-la-Montagne werd de grens opnieuw gemarkeerd. In het bos tussen Mexy en Cutry kan je nog zo’n oude grenssteen zien (niet langs GR 570). In 1766 komt heel Lotharingen bij Frankrijk. Het oude rechtssysteem blijft aanvankelijk behouden. Bij de Franse Revolutie wordt ook de hele rechtsspraak herzien. Tussen 1790 en 1801 is Villers nog even kantonhoofd voor 15 dorpen maar vanaf 1801 wordt alle rechtspraak naar Longwy overgebracht.

> Rechts over een geasfalteerde bosweg die de hele tijd licht blijft dalen. Rechts ligt de stenige bedding van de Biveau. Toen ik hier passeerde stond die beekbedding helemaal droog, ze voert blijkbaar enkel tijdens hevige regen water af. Lager in de vallei, niet ver van een picknickplaats (op de rechterkant), capteert de stad Longwy het water van een bron die 600 kubieke meter (kalkarm) water per uur produceert. Die bron ligt in feite op het grondgebied van de gemeente Villers-la-Montagne. Al jarenlang zijn er twisten tussen Longwy en Villers-la-Montagne rond de rechten op de wateraftapping hier.

> We zijn weer in de vallei van de Moulaine, waar sporen van zeer oude wegen er op duiden dat deze plaats al vele honderden jaren een doorsteekpunt is. GR570 gaat over de Moulaine en loopt dan links (stroomafwaarts) verder over een prettig pad. Dit pad komt langs het ‘Centre Aéré’. In de buurt zijn links enkele vijvers, waarrond zitbanken.

> Aan het infobord over GR570 gaat het pad tussen enkele visvijvers en het riviertje in lopen om bij een sluisje kort bij het dorp Moulaine links-links een asfaltweg te nemen. Deze asfaltweg wordt haast onmiddellijk weer verlaten voor een parallel en flink stijgend graspad. Eens op het plateau vlakt de stijging uit, je passeert een slagboom en komt weer even op de asfaltweg om dadelijk rechts te lopen. Mogelijk ontbreekt hier bewegwijzering! Ditmaal loop je parallel met de snelweg Longwy – Metz. Zowat 550 meter verder rechts een open veldweg op. Bij een hangar links over een gebroken asfaltweg. Een kwartier later ga je de snelweg over en loop je Mexy binnen.
> GR 570 loopt niet door tot in het centrum van dit dorp. Na het kruisen van de drukke weg D196b via een rotonde, neem je de eerste wijkstraat links (bij de 'Salle polyvalente'). Heb je bevoorrading nodig dan kun je hier tijdelijk afwijken om naar een Carrefour Express te wandelen (op 500 meter), vraag de weg ter plaatse.

> Voorbij nog een infobord over GR570. Volg deze wijkstraat op het einde in dezelfde richting over een graspad. Links-rechts achter een huis en bij de bosrand dadelijk rechts zonder aanvankelijk echt het bos in te trekken. Uiteindelijk ga je toch het bos in. Het pad kan in deze omgeving erg modderig zijn en bijwijlen overgroeid met torenhoge distels. Je komt voorbij een tunnellavoir (openbare wasplaats) uit 1777, die de lyrische naam 'Fontaine des roses' draagt. De plek kan eventueel ook dienen als schuilplaats bij regen.

> De Fontaine des Roses ligt er in 2024 vervallen bij, deze lavoir is hier gemaakt om de voor de hand liggende reden dat er bronnen waren. Het tongewelf dat boven de bron en wasbakken werd gebouwd is typisch voor Lotharingen en de regio rond Aarlen.

> De volgende kilometers verander je enkele malen scherp van wandelrichting, maar de padmarkering was goed. Na de oude wasplaats draait het pad weer naar Mexy toe maar bij de eerst huizen ga je alweer scherp links, een aanvankelijk mogelijk wat dicht gegroeid pad. Dat pad daalt en stijgt kort en daalt tenslotte naar de eerste huizen van het dorp Réhon. Na 200 meter in de Rue du Tir scherp links. Zo zit je al snel weer op een onverhard pad.
> 700 meter na Réhon steek je de beek Ruisseau des Neuf Fontaines over.Wat verder passeren we een punt dat in vogelvlucht op minder dan 300 meter van de 'Fontaine des Roses' is gelegen. Over GR 570 hebben we sinds die wasplaats wel 2,8 km afgelegd. Het pad verder volgen door de vallei van de Ruisseau des Neuf Fontaines. Het komt uit in een U-bocht bij een afgelegen villa. De rechtse arm nemen. GR570 zal over 2,2 km deze goede, zacht oplopende bospiste volgen. Uiteindelijk bereik je zo de asfaltweg Réhon - Chenières. Rechts hier.
> Helaas volgt nu een stuk van 1,3 km langs deze verkeersweg die zowat de hele tijd licht stijgt. Deze weg leidt naar het dorp Cité d’Heumont waarvan de huizen werden opgetrokken in 1930 om aan de sterk toegenomen vraag naar arbeiders in de zware metaalfabrieken te voldoen. Zover loopt GR570 echter niet.

> Pas op het hoogste punt, op de grens van de gemeenten Réhon en Chenières ga je links, recht op een antenne af. Het volgende richtpunt voorbij de antenne is de watertoren. Voorbij dit landmerk loop je in dezelfde richting verder over een graspad en op een straat van een recente woonwijk, tot de weg Chenières – Cutry.
> Op die weg rechts, richting kerk. Nog voor de rotonde neemt GR570 een buurtpad rechts. Zo kom je langs een kapel uit 1751.

> Cutry kreeg het biezonder hard te verduren in 1918 bij oorlogsmanoeuvres. Het dorp werd grotendeels kapot geschoten. Veel oude gebouwen zijn er dus in feite niet, ook de kerk werd nieuw gebouwd in de 20ste eeuw. Geschiedenis moet je hier zoeken in het plaatselijke museum.

> Cutry heeft een (eerder lelijk) kasteel. Sinds 1977 huist in een gedeelte een archeologisch museum. Het herbergt de vondsten van opgravingen in de streek, met name van gallo-romeinse en merovingische sites. Aanleiding om in Cutry zo’n museum in te richten is het feit dat er in de buurt een merovingische necropool van 900 graven werd bloot gelegd in 1973. Daarbij werden interessante vondsten gedaan, zoals gebruiksvoorwerpen, sierraden en riemen. Rond Cutry was een belangrijke nederzetting vanaf de Gallo-Romeinse periode. Bij noodopgravingen voor de aanleg van de nieuwe woonverkaveling waar we passeerden, werden in 2004 en 2005 ondermeer gesculpteerde bouwstenen boven gehaald.
> De openingsuren zijn beperkt, check Longwy Tourisme.

> Het buurtpad steekt enkele wijkwegen over en vervolgt ongeveer in dezelfde richting tot aan de hoofdweg door Cutry bij het museum.

> Einde van deze minder spannende wandeldag.

> De wasplaats (lavoir) van Cutry uit 1754 ligt er prachtig bij. Van dit soort tunnellavoir, typisch voor Lotharingen, passeerden we er al één in de bossen rond Mexy. De lavoir van Cutry wordt gevoed door 2 bronnen die uitbundig water produceren. De watermassa wordt langs waterreservoirs door muuropeningen geleid. Het geheel werd in 2005 gerestaureerd nadat jarenlange erosie van het water de gele zandsteen te hard had uitgeschuurd.