©
Luc Selleslagh 2008 - 2024 Trekkings.be
> Deze eerste etappe van de 115 km lange wandelroute 'Pays des 3 frontières à pied' speelt zich af op Belgische bodem. Start op de Frans-Belgische grens bij een afgelegen grenshuis, Le Chalet. De eerste kilometers lopen volledig door een stevige brok bos, waarna je afdaalt door het oude ijzermijndorp Musson. De wandeltocht vervolgt dan tussen sterk golvende weiden en door kleinere stroken bos.
> Bijna onopgemerkt wandel je zo van de Gaume het Arelerland in na het dorp Battincourt. Met de aankomst in Messancy zit je midden in het economisch boomend centrum van het land van 3 grenzen, maar daar merk je weinig van. GR570 leidt je over onopvallende groene paden tot in dit grensdorp na 22 km.
> GR 570 is als lang circuit ontworpen. Je hoeft dus niet 'Le Chalet' als startpunt te nemen. Le Chalet ligt geïsoleerd, niet in het centrum van Longwy maar krak op de landsgrens Fr-B. De kortst bijgelegen bushalte ligt tussen Longwy en Mont-St-Martin, op zowat 2 km.
> Neem een bus om Le Chalet (op de Fr-B grens) te bereiken vanuit Longwy-Bas of vanuit de bovenstad van Longwy (Place de Darche). Voorbeeld: Neem TGL-Bus D en stap af aan halte Chadelle voor 15 minuten wandelen. Achter de rotonde stap je steeds rechtdoor (Rue de la Forêt). De snelweg E411 over en meteen links, parallel met de E411. Volg de verharde weg tot hij doodloopt bij een huis (een voormalige dancing!). Daar kort rechtdoor bospad nemen door Bois Haut en op een verharde bosweg links tot bij Le Chalet. Je kunt ook vanaf Longwy Place de Darche helemaal te voet tot Le Chalet wandelen. Reken dan op iets meer dan een uur wandeltijd.
> Andere startmogelijkheid: het kortst bijgelegen dorp aan Waalse kant van de grens is Halanzy. Er is een treinstation van waaruit je Le Chalet vlot bereikt: volg bij het station gewoon zuidelijk de Rue du Paquis 2 km rechtdoor over een verharde weg en op amper een half uur heb je je startpunt bereikt.
> Om Longwy (Fr) te bereiken per trein reis je via Aubange (B) en Rodange (Lux), een nogal ingewikkelde en dure oplossing. Beter is het om in Aubange-station bij de overweg TEC-bus 751 op een werkdag te nemen die je rechtstreeks dropt aan de Place Darche in de bovenstad van Longwy. Aubange dan weer is bereikbaar vanuit Virton met een regelmatige TEC-bus 16 of per trein. Eindpunt van deze etappe, Messancy, is vlot verbonden met dezelfde bus 16 (halte Maison Communale) vanuit Aubange (Rotonde). Bus 16 passeert ook langs Halanzy en Musson. Het etappe-eindpunt ligt ook in de buurt van het treinstation van Messancy. Er zijn rechtstreekse treinen tussen Halanzy en Messancy (15 minuten reistijd).
> Bevoorrading langs de route te Musson (Spar) en te Messancy (Louis Delhaize op 1 km en een bakker in het centrum). Hypermarkten bij Messancy zoals Cora op 3 km. Café in Musson en Messancy.
> Overnachtingsmogelijkheid. Geen campings in de verste verte. Longwy (verscheidene hotels). Contacteer beter de toeristische diensten van Aubange of Longwy voor aangepaste slaapplaats..
> Het traject van GR570 valt tijdens deze etappe enkele malen te samen met dat van de
Gaume Buissonnière (zie elders op Trekkings.be), gemarkeerd met witblauwe bordjes.
> Noteer dat de Waalse vereniging voor GR-paden de voorbije jaren aan het trajectverloop nogal gesleuteld heeft en dat blijft doen. Tot dusver geen wijzigingen die de dagafstand ingrijpend verhogen. Wijzigingen oa tussen Le Chalet en Musson-centrum, voor en na het dorp Battincourt en het grenstraject voorbij Guerlange. Hou daarmee rekening als je nog met de oude topogids zou wandelen of digitaal materiaal gebruikt dat niet update is..
> Messancy (in het Letzebuergesch ‘Miezeg’) is een gemeente die uit 11 dorpen bestaat en in totaal zowat 7500 inwoners telt. Onderweg over GR570 zullen we enkel door Messancy zelf wandelen. Ook het dorp Guerlange dat we op de volgende etappe zullen passeren behoorde van oudsher tot Messancy. Bij de fusies van 1977 werd Guerlange echter los gekoppeld van Messancy en bij Aubange gevoegd.
> Het gemeentehuis waarlangs we net passeerden is oorspronkelijk een kasteel, gebouwd in 1896 in opdracht van notaris Tesch. De stijl is eclectisch. In 1970 werd het aangekocht door de gemeente die er vanaf 1972 haar intrek nam. Dwars door Messancy loopt een beek, de Ruisseau de Messancy, die nabij Athus in de Chiers uitmondt.
> Van oudsher genoten de inwoners van Messancy van burgerlijke vrijheden, hen toegekend door de wet Beaumont in de 13de eeuw. Met een enkele honderden inwoners was Messancy een belangrijke nederzetting, vergeleken met de talloze kleinere gehuchten in de streek. In de 17de eeuw werd een absoluut dieptepunt bereikt toen oorlogen, plunderingen en een pestepidemie (1636) Messancy bijna van de kaart veegden. Eind 18de eeuw was Messancy dan weer een welvarend dorp, met zowat 3 à 400 inwoners.
> Benieuwd hoe dit gaat lopen, er hangt altijd wat gezonde spanning in de lucht bij een nieuwe tocht. Ik ken niemand die deze discrete GR 570 al heeft gewandeld. Hoewel... het eerste stukje ken ik al wat, want het loopt kort samen met de 225 km lange
Gaume Buissonnière. Ik heb er alvast veel zin in.
> Bedoeling is om deze eerste wandeldag te starten met een kort bezoek aan Longwy met als uitvalsbasis de Place Darche, vlak in het centrum van
Longwy-Haut. Ik word er meteen gedoopt, in de vorm van stevige plensbui.
> De stadsnaam ‘Longwy’ komt uit het Latijn ‘Longus Vicus’ wat zoiets betekent als ‘lange woonkern’. De stad is dus al zeker sinds de Romeinse bezetting bewoond.
> Het huidige Longwy heeft een hoog en een laag gelegen stadsdeel. Oorspronkelijk ontwikkelde Longwy zich wat tussenin de huidige centra, tot Lodewijk XIV in 1679 besliste, kort na de annexatie van Longwy bij Frankrijk, om hier een versterkte stad op te trekken omwille van de grensligging. Hetzelfde scenario dus dat steden als Le Quesnoy, Montmédy te beurt viel in diezelfde periode.
> Ook hier mocht de beroemde militaire architect Vauban zich uitleven om indrukwekkende vestingsmuren te ontwerpen. De oude stad werd simpelweg met de grond gelijk gemaakt, zodat Vauban vanop een wit blad een kompleet nieuwe stad kon uittekenen. Longwy werd volledig omringd door wallen. De helft daarvan werd later weer afgebroken zodat de wallenstructuur tegenwoordig de vorm heeft van een halve maan, samengesteld uit stervormige onderdelen en 3 van de oorspronkelijke bastions. Achter deze muren kwamen onder andere kazematten, munitiedepots, 5 waterputten en kleine wooneenheden. De toegang tot de binnenstad kwam er via verstevigde poorten. De Porte de France (op de coverfoto van de oude GR570-topogids) is de enige die daar vandaag nog van overblijft, de Porte de Bourgogne werd verwoest in 1914.
Longwy-Haut, Place Darche met de St-Dagobertkerk. Op de voorgrond de 'puits' waarin de VVV is gevestigd.
Vauban-wallen rond Longwy
> In 2007 waren er in Longwy feestelijkheden rond 300 jaar overlijden van Vauban. Bovendien werden de Vaubanconstructies op de prestigieuze UNESCO-lijst van wereldpatrimonium geplaatst. Tesamen met 11 andere 'Vauban-steden' kwam ook Longwy op de UNESCO-lijst.
> Aanzienlijke woonwijken groeiden in de 19de en 20ste eeuw buiten de stadsmuren. Ze vloeiden over in de omliggende dorpen en zo werd Grand Longwy een drukke agglomeratie met vandaag meer dan 60.000 inwoners.
>Voor de bezoeker aan Longwy ligt het interessantste deel van de stad binnen de stadsmuren, waarbij de Vaubanversterkingen het meest indrukwekkend zijn. Binnen die muren ligt centraal de Place Darche, een marktplein genaamd naar een kolonel onder wiens bevel Longwy verdedigd werd in 1914. Midden op dat plein staat een raar gebouwtje: een overdekte waterput. Het smaakvol gerestaureerde gebouw huist tegenwoordig ook de VVV van Longwy, je vindt er een uitgebreide keuze aan boeken en kaarten over de streek. Ook de topografische gids ‘Le Pays des trois frontières à pied’ (met GR570-beschrijving) is (was?) er te koop. De waterput zelf is maar liefst 60 meter diep. Rondom het plein liggen ondermeer de vrij onopvallende Sint-Dagobertkerk, evenals talloze café’s.
> Weinig tijd in Longwy? Wandel dan van de Porte de France even rond / tussen de Vaubanwallen. Heb je meer tijd bezoek dan het museum van aardewerk (waarvoor Longwy beroemd is) bij de Porte de France in een gebouw dat oorspronkelijk als bakkerij voor de garnizoenstad diende. Tot hetzelfde museum behoort het museum van ...het strijkijzer (5000+ exemplaren!).
> Longwy is ook bekend voor de zware metaalindustrie die zich hier vestigde en een massa gastarbeiders aantrok. De voorbije halve eeuw ging het flink bergaf met deze industrie, maar recent profiteert de stad maximaal van de economische boom die zich in het grensgebied manifesteert.
> De benedenstad van Longwy heeft weinig interessants te bieden, behalve dan dat je er het belangrijkste busstation en het treinstation vindt.
Zonnewijzer
Porte de France
> Valse start! Om 8u 30, bij mijn aankomst in Longwy begon het hard te regenen. Schuilen in een café bij een koffie, nog een koffie en nog een koffie omdat de regenstroom maar bleef neder dalen. Op de markt op zoek gaan naar een paraplu maar ik vond er geen! Dan nog maar even schuilen bij de toeristische dienst, gelegen in de ‘puits’ midden op het marktplein. Het water in die put staat op een diepte van maar liefst 60 meters. Indrukwekkend.
> Tijd om GR570 te attaqueren. Eerst nog de stad uit raken, op zoek naar startpunt 'Le Chalet'. Te voet langs de hoofdweg van de Place de Darche naar Mont-Saint-Martin. Voor het centrum van dit stadje links door de wijk Genêts, tot de grens Frankrijk/België bij een geïsoleerd gelegen huis, in de jaren '70 tot '90 de druk bezochte dancing 'Hifi Club'. Het bos in en even links om al snel bij Le Chalet te arriveren.
> De toeristische dienst van Longwy is goed gedocumenteerd, tussen de vele lokale lectuur lag destijds ook de topogids van GR 570 te blinken. Om 10 uur stopt het dan toch plots met regenen. Ondanks de verloren tijd heb ik toch nog eerst de stadswandeling langs de Vaubanwallen gedaan. De korte stadstocht loopt nog langs enkele andere monumenten, zoals de kerk, het stadhuis en het voormalige klooster. De musea, waaronder dat van keramiek, zijn voor een andere keer.
> 'Le Chalet' beleefde een gouden periode tijdens het interbellum. 'La maison frontière' was meer dan een eeuw lang populair, vooral bij recreanten van de Franse zijde van grens, de inwoners van Longwy en Mont-Saint-martin dus. Tijdens het weekend trok de plek honderden wandelende families uit de stad. Er werd muziek gespeeld, gedanst, er was een speeltuin, een parkje met everzwijnen en tuinen waarin dames met reuzegrote hoeden en parasols flaneerden. Maar Le Chalet fungeerde door zijn grensligging ook vooral op lucratieve verkoop van Belgische chocolade, tabak en sigaren. Het domein heette aanvankelijk l'étoile'. Er was toen ook al een taverne-veranda naast het hotel, gebouwd in art nouveaustijl, met veel glas en ijzerkrullen.
> De toekomst van deze oude plek van plezier en vermaak werd rond 2006, bij het overlijden van eigenares Marie-Louise, heel onzeker. De zaak ging definitief dicht na meer dan een eeuw en stond daarna jarenlang leeg en over te nemen. Uiteindelijk kochten enkele Luxemburgers het domein op, ze maakten er een commerciële zaak voor evenementen van. De sfeer van Le Chalet is vandaag nog enkel op te snuiven via oude postkaarten... Ik had anders wel eens het mijnmuseum willen bezoeken, maar alles lijkt definitief dicht. Hier staat ook een groot infobord met de overzichtskaart van GR570.
> Terwijl de ambachtelijke ijzernijverheid na eeuwen aktiviteit zowat overal verdween in de streek tijdens de 19de eeuw, werd hier de stap gezet naar een modernere en meer grootschalige exploitatie. De mijn van Musson was in bedrijf tussen 1851 en 1963, die van Halanzy van 1881 tot 1978. In 1978 sluit de mijn van Halanzy. Een desastreus jaar voor de regio, toen sloot immers ook de mijn van Rodange-Athus (zie ook de geschiedenis van de
Gaume Buissonnière). Sindsdien is de omgeving weer 'terug gegeven' aan de natuur.
> De zware industrie is dan wel verdwenen maar zowel in Musson als Halanzy merk je nog het industriële karakter van de woningbouw, in tegenstelling tot de meeste andere dorpen in de Gaume ,die sterk 'landbouwgericht' waren.
> In het Driegrenzenland waren de enige grote ijzerersmijnen aan Belgische zijde, in Musson en Halanzy gelegen. Er was hier op de cuestaflank van Musson en Halanzy al zeer vroeg mijnexploitatie, maar dan eerder in ambachtelijke vorm: het erts werd op karren vervoerd naar de hoogoven Fourneau David (langs de wandelroute Gaume Buissonnière).
Grens Frankijk - België
Bruisend leven rond 'Le Chalet in het begin van de 20ste eeuw (postkaart)
> Le Chalet verlaat je
via het enige asfaltwegje dat hier komt. Na 400 meter links, langere tijd over een goede, kaarsrechte bosweg. Na een stevige kilometer ga je rechts, nog steeds samen met de witblauwe tekens van de G.B. Het nieuwe traject verlaat de asfaltweg al na enkele tientallen meters op een padensplitsing. Volg de bewegwijzering, deze heeft prioriteit op padbeschrijvingen. Je volgt een tijdje een pad in noordelijke richting dat 700 meter krak op de FR-B-grens loopt. Daarna loop je kilometers in westelijke richting over snel wisselende bospaden van het Bois d'Halanzy, waarbij je onderweg de geasfalteerde bosweg tussen Halanzy en Le Chalet kruist.
>
G.B. en GR 570 volgen hierbij meestal vrij rechte bospaden zonder veel hoogte te verliezen, aanvankelijk over asfalt. Het is moeilijk voor te stellen dat hier ooit een drukke mijnbedrijvigheid was. Onder de bosbodem lopen naar schatting zowat 60 kilometer mijngalerijen! Omwille van de aanwezigheid van die oude mijnschachten wordt het dan ook afgeraden om van de paden af te wijken, zeker als je hier met kinderen wandelt. Aan de ijzernijverheid herinnert op het eerste zicht enkel nog de bodemsamenstelling: de sterk rood gekleurde aarde verraadt een hoge graad aan ijzer. Het natte weer van vanmorgen heeft ook de vele naakt- en wijngaardslakken op gang gebracht.
Door rode modder
>
Je passeert een monumentje ter ere van 5 verzetstrijders tijdens WO II.
> Midden in het beukenbos boven Musson kom je langs in de buurt van dit bescheiden oorlogsmonument met een bankje. De eerste naam is die van ‘Guy de Larigaudie’. Op zijn 32ste, toen hij hier stierf, had de Fransman Guy de Larigaudie al een heel leven achter de rug. Zijn grote liefde was het scoutisme. Voortvloeiend daaruit ondernam hij talrijke avontuurlijke reizen. In 1935 en -36 brengt een wereldreis hem tot in Polynesië.
> Het is vooral zijn avontuur om met een oude Ford van Parijs naar Saigon te rijden dat sterk tot de verbeelding spreekt (foto). Zijn boeken over die belevenissen verkochten als zoete broodjes en verschenen later nog als stripverhaal. Hij stierf hier aan de vooravond van een bloedig treffen met de Duitsers nabij Musson op 11 mei 1940 te samen
met enkele strijdmakkers.
Monument Guy de Larigaudie en zijn makkers
> Het rode modderpaadje is ondertussen uitgegroeid tot een breder bospad.
Zowat 1 km na het monumentje Zowat 600 meter verder ga je rechts om scherp de cuesta af te dalen en lager langs het natuurreservaat Crassier te lopen. Een voormalig dumpingterrein van ijzerslakken waar nu vrij aparte natuur alle kans krijgt.
komt GR 570 bij een asfaltweg. De G.B. verlaat hier het gemeenschappelijke traject door scherp links te draaien.
> GR 570 loopt hier echter in dezelfde richting verder over de asfaltweg, die stevig daalt en naar rechts bocht. Daarbij passeer je een uitstekende picknickplek. Je hebt er een mooi uitzicht over Musson en de rollende heuvels van de Gaume.
> GR570 daalt verder de cuesta af over asfalt, onder GR 570 passeert langs het in 2023 geopende mijnmuseum, daarna over een spoorlijn en tot de kerk van
Musson. Het riviertje dat als kanaal door het dorp loopt is de Batte.
> Bij de kerk staat een historisch gerechtskruis. Dit kruis, ook wel ‘Franche Croix’ genoemd’ werd opgericht in 1383, als symbool voor de vrijheden die Musson en zijn burgers kregen onder de toepassing van de ‘wet Beaumont’.
> Sinds 2023 is er in Musson een mijnmuseum, uitgebouwd op basis van de verzameling van de familie Noben en gerealiseerd met een hele vrijwilligersgroep. Oorspronkelijk vond de verzameling van de familie Noben onderdak in Le Chalet. Dat verhaal eindigde in 2006, bij het eindigen van de volkse uitbating daar zoals we eerder opmerkten. Jarenlang werd geduldig gewerkt aan de openstelling van een definitief museum te Musson. Check de beperkte openingsuren vooraf.
4MH - Musée Minier Métallurgique Musson - Halanzy.
> GR 570 neemt een grassig paadje links naast de kerk, dat flink omhoog loopt, weg uit het dal van de Batte. Een prettig pad dat hogerop tussen weideafspanningen stijgt naar een bosje. Vlak na een wegkruising links verder langs de bosrand. Voorbij een volgende wegkruising loopt de steenslagweg in een grote bocht waarbij je rechts (rechtdoor) moet aanhouden. Het pad stijgt weer een tijdje en gaat bij een kruispunt rechts.
Musson: Gerechtskruis 1383
> Bij aankomst in Genevaux rechtdoor. Kort na de kruising met de weg naar Genevaux rechts een steenslagweg om zo de Ruisseau de Haza over te steken. Volgende splitsing links. Dit pad stijgt naar de N800 Musson – Rachecourt. Aan de N800 links. Na zowat 400 meter, voor de asfaltweg sterker gaat dalen naar Rachecourt, ga je bij een elektriciteitspaal rechts over een veldweg langs de bosrand naar een GSM-mast. De bosrand blijven volgen, niet het bos intrekken en dezelfde richting aanhouden. Verderop volgt GR570 een bosrand (ONO), kort voor nog een verkeersweg draaien we links even het bos in.
> Zo bereik je de verkeersweg Halanzy – Rachecourt. Links de weg richting Rachecourt op en na 200 meter rechtsVoorzichtig oversteken, rechtdoor het bos ‘Le Trou du Beau Bois’ in en na 50 meter linksvoor verder. Op een bospiste naar rechts en in lijn verder. In meer open terrein rechts en blijven volgen tot helemaal in het centrum van Battincourt. Dadelijk word je geconfronteerd met een driesprong. Je neemt de middelste, gebetonneerde weg die snel daalt en overgaat in asfalt. Dit wegje maakt een bocht in zuidelijke richting en bij een houten afsluiting passeer je een leuke plek.
> Als je even de asfaltweg verlaat vind je 50 meter na de afsluiting een bronnetje met goed water. Er is hier zelfs een picknicktafel, misschien ook een idee om hier te bivakkeren? GR570 volgt verder het asfaltwegje over zowat 1 km, tot je op je linkerkant een vijver passeert. Het wegje draait rond de vijver en komt bij een T-kruispunt met een ander wegje. Links hier.
De wollige distel (cirsium eriophorum) is in Vlaanderen en Nederland zeer zeldzaam. Op de warme kalkgronden van Lotharingen voelt hij zich beter. Je kan hem op verscheidene plaatsen langs GR 570 tegen komen. De prachtige bloem die op de wollige kop groeit, bloeit open in juli/augustus.
Een bron met lekker fris water in
'Le Trou du Beau Bois'
GR 570 draait rond deze vijver die is afgezoomd met moerasspirea, zuring, wilgenroosje en grote kattenstaart.
Battincourt |
|
|
Muurcalvarie |
Mariagrot |
> Het pad gaat over in een veldweg die in een paar bochten tussen bermen met veel wilde zomerbloemen stijgt naar open veld. Steeds deze veldweg blijven volgen. In noordwestelijke richting bereik je zo Battincourt. Hier is weer betrouwbare bewegwijzering.
> Aan een zandstenen kruis dat in een gevel is ingebouwd, neem je de
asfaltweg links Rue de la Grotte. Flinke stijging, bij een Mariagrot kan je even uitblazen op één van de zitbanken. Tussen Battincourt en Aix-sur-Cloye loopt GR570 te samen met de blauwe tekens van de Gaume Buissonnière. Je wandelt over een rustig asfaltwegje over het plateau, langs een calvariekruis tussen een groepje lindes en zo naar
Aix-sur-Cloye.
> Halfweg de doortocht in Aix-sur-Cloie splitst GR570 af van de Gaume Buissonnière in een bocht van de hoofdweg. Ga links (rechtdoor) met de witrode tekens. Volg het GR 570-traject aandachtig.
> Hier volgt een meer gedetailleerde beschrijving: volg de witrode tekens over enkele wijkstraten. GR 570 komt langs nog een oud wegkruis tussen bomen. 50 meter verder is aan je linkerzijde een rustbank. Hier blijf je rechtdoor gaan. Het pad wordt hol en bij een vorksplitsing wat verder volg je de linkse arm. Dit weggetje een hele tijd volgen. Het daalt wat en als het weer gaat stijgen neem je aan een bosrand rechts een veldweg die naar een dubbele hoogspanningslijn stijgt. Bij de hoogspanningslijn deze even volgen en dan naar rechts meedraaien over een grassig pad tussen akkers richting de weg Messancy – Meix-le-Tige. Daar vervoegt
GR 129 onze GR 570. Rechts hier tot je bos bereikt. Na 100 meter in dit bos moet je links een pad inslaan dat parallel met de asfaltweg loopt door het
Jungenbusch. Het pad kan overgroeid zijn. Over gras en weegbree kruis je nog een bospad. Rechtdoor.
Calvarie Aix-sur-Cloye
> Op een open plek bij een kapel voor OLV van Luxemburg scherp links over een dalend pad dat op het laagste punt een populaire visvijver bereikt: L’étang des Nénuphars (‘de waterlelievijver’). Vaak wordt hier in deze bosvijver druk gevist op brasem, forel, voorn en karpersoorten.
> GR570 loopt in dezelfde richting verder. Via een donkere tunnel passeer je onder de weg Aarlen – Longwy om zo Messancy te bereiken. Bij de N883 moet je even rechts en niet ver van de bushalte ga je tussen een school en het gemeentehuis links door Messancy.
Onder de weg Aarlen - Longwy door.
> Halfweg de 19de eeuw was het weer armoe troef in de hele streek, evenals in een groot deel van het huidige Groothertogdom Luxemburg. Met duizenden ontvluchtten de Luxemburgers hun land en namen de boot om definitief te emigreren naar de Verenigde Staten. Alleen al uit het dorp Messancy emigreerden bijna 100 inwoners. In diezelfde periode stierven in Messancy ook een honderdtal inwoners aan cholera. Er kwam daarna weer wat welstand met de bloeiende zware metaalnijverheid in de regio.
> Een laatste klap kreeg Messancy te verduren toen in 1977 de fabriek van Athus sloot en duizenden arbeiders op straat kwamen te staan. Ondertussen is de regio daarvan volledig hersteld. Succesvolle reconversie, de bloeiende banksector van het Groot Hertogdom en Europees geld voor regionale grensoverschrijdende projecten brachten een ongekende rijkdom in de streek. Een afspiegeling kan je daarvan zien in de bedrijven buiten het dorpscentrum, waaronder een Cora hypermarkt. De inwoners van Messancy behoren nu tot de meest welstellende van heel Wallonië!
GR 570 passeert tussen de oude kasteeltorens van het in 1979 afgebrande kasteel in het centrum van Messancy.
> Einde van deze eerste etappe. In Messancy kun je eventueel de bus nemen langs de N883 naar Aarlen of Aubange ofwel de trein naar Rodange (Lux) of Aarlen of Halanzy.