Startpagina
> Wandelen > GR57 Ourthe + Sentier du Nord
Uitgesleten pad onderweg naar La Xhavée
> De meeste wandelaars over GR57 slaan deze eerste etappe over. Het is een etappe die in de jaren '90 toegevoegd werd aan GR 57 met een tweeledig doel: De stad Luik integreren in het grande randonnée-net en meteen ook een noordelijke aansluiting realiseren met de 2000 km lange GR5. Dit stuk GR 57 is dus 'landschappelijk' heel anders dan de rest van het traject. De eerste kilometers lopen door een omgeving die aansluit op het bocage- en hagenlandschap van de Herve, daarna volgt een doorsteek dwars door het stadscentrum van Luik, om dan via de oevers van achtereenvolgens Maas en Ourthe het dorp Angleur te bereiken treinstation).
> Dit stuk heb ik als dagtrip afgelegd omdat ik geen zin had om met een rugzak door de grootstad te zeulen. Bovendien was het op deze 21ste juli, dag waarop ik deze etappe stapte, bloedheet.
> Dit stuk heb ik als dagtrip afgelegd omdat ik geen zin had om met een rugzak door de grootstad te zeulen. Bovendien was het op deze 21ste juli, dag waarop ik deze etappe stapte, bloedheet.
Start van GR 57 als afspltising van GR 5
Fort Barchon.
Onder deze bunkerkoepel bevindt zich een heel netwerk van honderden meters gangen, leefkamers en opslagruimten voor munitie
Onder deze bunkerkoepel bevindt zich een heel netwerk van honderden meters gangen, leefkamers en opslagruimten voor munitie
Barchon - Angleur / Angleur
- Hamoir / Hamoir - Barvaux / Barvaux
- Hotton / Hotton - La Roche-en-Ardenne
/ La Roche-en-Ardenne - Engreux / Engreux
- Gouvy / Gouvy - Troisvierges
/ Troisvierges - Goebelsmühle
/ Goebelsmühle - Diekirch
> Doorstappen. Door een parkje erg kort bij de monding van de Ourthe in de Maas. Hier ontmoeten we dus voor de eerste maal de Ourthe, daar waar ze in de Maas mondt. We zullen de rivier pas verlaten kort bij de oostelijke bronnen, zowat 200 km verder. Langs de Ourthe-oever verder. Ik moet helaas nog wat lopen nu naar het treinstation van Angleur, maar ik haal mijn trein van 21u41 net niet. Blijkt dat er ook een trein is om 21u47! Wat een geluk, daarmee kan ik in Guillemins nog net de aansluiting naar huis halen.
> Achter de kerk en het station van Angleur heb je al een schitterend uitkijkje over hoe de volgende etappe begint, over een groenbeboste heuvel.
> Barchon is bereikbaar per bus vanuit Luik via TEC buslijn 67 Luik - Visé. Stap af in de buurt waar de snelweg E411 wordt overgestoken. Er zijn nogal wat busterminals in Luik. Die voor lijn 67 ligt aan de Rue Léopold. Om de Rue Léopold te bereiken vanuit treinstation Luik-Guillemins neem een trein naar Luik-Palais, loop dan te voet naar de Place Saint-Lambert. Steek ongeveer diagonaal dit grote plein over en je komt aan de Rue Léopold. Lijn 67 bedient ook Bressoux en Jupille, plaatsen langs GR57. Luik - Barchon is zowat 30 min per bus. De start van GR 57 kan je dan bereiken door kort een stukje GR 5 volgen. Zie gids van GR 57.
Op het eindpunt van deze eerste etappe ligt het treinstation van Angleur met verbindingen naar station Liège Palais (centrum van Luik), Liège Guillemins voor nationale/internationale bestemmingen en naar veel plaatsen zuidelijk langs het traject van GR 57 door de Ourthevallei. Horeca onderweg langs de passage door Luik-stad.
Op het eindpunt van deze eerste etappe ligt het treinstation van Angleur met verbindingen naar station Liège Palais (centrum van Luik), Liège Guillemins voor nationale/internationale bestemmingen en naar veel plaatsen zuidelijk langs het traject van GR 57 door de Ourthevallei. Horeca onderweg langs de passage door Luik-stad.
> Het was al een eind in de namiddag toen ik in Barchon aankwam. Het plan was om - met slechts 17 km voor de boeg - rustig door Luik te slenteren langs GR57 en er een uitgerekte avondwandeling van te maken. Het was veel te warm om overdag te wandelen.
> De versterking van Barchon maakte deel uit van de eerste fortengordel rond Luik (met ondermeer Dave, Loncin en Lantin), die later versterkt werd met een tweede (met oa Eben-Emael en Tancremont). Het fort werd gebouwd in 1888 en deed zowel in '14-'18 als in '40-'45 dienst.
> Ik dacht even snel door het fort te lopen, maar voor ik het goed besefte was ik bij de ingang in een groepje beland voor een gegidste beurt die net van start ging en meer dan 2 uren zou duren! Je wandelt niet zomaar even uit die doolhof van onderaardse gangen. Bovendien was de tocht door dit driehoekig betonnen fort wel biezonder boeiend. De gids bracht me langs ondermeer een ziekenhuis met operatiezaal, munitiedepots, slaapzalen en de koepels van waaruit werd gebombardeerd of gemitrailleerd. De ronde werd afgesloten met een bezoek aan het museum. Vrijwilligers vertellen vol enthousiasme de meest merkwaardige verhalen over de leefomstandigheden in het fort van Barchon.
> Sinds 2008 vertrekt GR 57 bij de brug onder de E40 nabij Barchon. Een wat vreemde startplaats voor één van de populairste lange wandelpaden van België: De plek is niet rechtstreeks bereikbaar met openbaar vervoer en de afsplitsing van GR 5 is dan nogal slordig geschilderd op een electriciteitspaal.
> Volg je dus GR 5 vanuit noordelijke richting dan moet je na de passage onder de E40 dadelijk de eerste straat links nemen, een doodlopende straat van 80 meter met de naam 'Sart-Tournay'. Op het einde is een padenspitsing. Hier gaat GR 5 naar links uit een beekvallei klimmen. GR 57 blijft echter in deze vallei en start rechtdoor.
> Er is op dit startpunt een rustbank en het geluid van kabbelend water, afkomstig van een snelstromend beekje. Het lijkt haast een wat afgeschermd intiem berglandschapje maar helaas verraadt een geur dat in de beek vervuild water stroomt. Rechtdoor, over een schaduwrijk pad met rechts een langgerekt veld in de beekvallei en links een hellingbos waarin we onder de zoom lopen. Na een paar honderd meter komen we op asfalt. Stijgen tot bij de verkeersweg. Vroeger kwam de GR 57 hier van links. We lopen op dit punt rechtdoor om een klimmend stenig hol pad te nemen naar het gehucht La Xhavée.
> GR57 loopt hier te samen met de Via Mosana, een Santiago-route tussen Aken en Namen, gemarkeerd met stickers waarop een Sint-Jakobsschelp. We zullen de Via Mosana de volgende dagen nog een paar maal tegenkomen. Op een plateau nog even door veld wandelen om dan door de woonwijk La Xhavée te lopen. Na dit gehucht klimt GR57 g naar een uitzichtpunt nabij hoogspanningspylonen. Aan dat uitzichtpunt 'Houlpays' over de Maasvallei staat een oriëntatietafel.
Houlpays, Luiks ontvangstcomité...
De eerste kilometer van GR 57 langs een boszoom
>
Na Houlpays is het wat opletten. Het pad daalt naar een weide waar een paar voetgangerssluisjes moeten worden gepasseerd. GR57 loopt links over de weide, langs een buitenverblijf en dan door een bewerkt maïsveld, dwars er door om aan de ander kant een dalend paadje te vinden. Dit paadje is vreselijk sterk overgroeid in de zomer. Netels en braamstruiken maken de doorgang wel erg moeilijk. Het was echt worstelen met struikgewas. Zo komt GR57 aan in Jupille.
> Jupille is een oude nederzetting. Zowel tijdens de Romeinse als tijdens de Merovingische periode was hier al bewoning. Er zijn hier interessante archeologische vondsten uit die periode naar boven gekomen. De laatste eeuw is Jupille vooral bekend omwille van iets heel anders. Bier dus, geproduceerd in brouwerij Piedbœuf. De brouwerij is al een tijd eigendom van de machtige Inbev-groep die ook het industriële bier Stella Artois op de markt brengt. Jupille is één van de fabrieken waar Inbev zijn Belgische aktiviteiten wil concentreren en dat gaat ten koste van traditionele landelijke brouwerijen zoals in Hoegaarden. Hiertegen was in 2006 hevig protest in Hoegaarden. Inbev slaagde er echter niet in om de smaak van Hoegaarden na te bootsen in Jupille en moest een jaar later weer terugkeren naar Hoegaarden voor het echte witbier!
> Links na het overgroeide pad, wat verder draait de weg en GR57 neemt hier een stijgend pad. Hier is ook een bron, maar het water is ongeschikt om je te verfrissen, laat staan om er van te drinken: Ik weet niet of het altijd zo is, maar het water was sterk vervuild met javel. Spijtig. Ik kon nog net een aanhuppelend kind waarschuwen niet van de bron te drinken op deze hete dag, voor ze een slok van het vergif kon nemen.
> Het stijgende wegje wordt een mooi pad dat goed toegankelijk is. Hogerop draait een zijpad rechts naar de hoeve Tambour. Hier loopt een mooi paadje tussen houten weidepalen weer naar beneden naar een rij huisjes. Daar links een asfaltwegje volgen dat even later wat omhoog loopt.
> Boven links door een woonwijk die naar het kerkhof van Robermont leidt. De kerkhofweg loopt uit op een T aan een soort caravanpark. Rechts. De steenslagweg gaat over in een pad dat snel verslechtert.
> Het stijgende wegje wordt een mooi pad dat goed toegankelijk is. Hogerop draait een zijpad rechts naar de hoeve Tambour. Hier loopt een mooi paadje tussen houten weidepalen weer naar beneden naar een rij huisjes. Daar links een asfaltwegje volgen dat even later wat omhoog loopt.
> Boven links door een woonwijk die naar het kerkhof van Robermont leidt. De kerkhofweg loopt uit op een T aan een soort caravanpark. Rechts. De steenslagweg gaat over in een pad dat snel verslechtert.
> Op den duur is het zo overgroeid dat een doorgang hier wel heel moeilijk is, zoniet onmogelijk. Ik moest alternatieven zoeken door de velden en over prikkeldraad. Het bewijst ook een beetje dat dit stuk van GR57 weinig wordt gelopen. Sinds 2008 loopt GR 57 nu lichtjes anders, deze obstakels vermijdend.
> Zo kom ik dan in de buurt van de voormalige abdij van Bressoux, nu een rusthuis. Hier neemt GR57 een soort crêtepad dat naar de eigenlijke stad Luik loopt. Eerst gaat de tocht door een wat grauwe maar volkse woonwijk en loopt ze via een smal verkeersvrij straatje naar een brede weg toe. Ondanks de tijdsnood kan ik niet zomaar voorbij een crèmerie lopen. Snel het interieur van de verhitte GR57-wandelaar wat afkoelen met een paar ijsbollen.
> Zo kom ik dan in de buurt van de voormalige abdij van Bressoux, nu een rusthuis. Hier neemt GR57 een soort crêtepad dat naar de eigenlijke stad Luik loopt. Eerst gaat de tocht door een wat grauwe maar volkse woonwijk en loopt ze via een smal verkeersvrij straatje naar een brede weg toe. Ondanks de tijdsnood kan ik niet zomaar voorbij een crèmerie lopen. Snel het interieur van de verhitte GR57-wandelaar wat afkoelen met een paar ijsbollen.
> Even later komt GR57 bij de brede Maas. Het pad steekt de Maas niet over maar loopt links over een oeverwegje dat ook deel uitmaakt van het RAVelnetwerk. Stevig doorstappen nu. Aan het Parc de Boverie langzaam weglopen van de Maas om een lateraal kanaal over te steken. Stoere gasten staan op een brug over de Maas om van daar in het water te springen. Ik heb helaas geen tijd meer om veel te stoppen. Een echt bezoek aan de stad Luik zal voor een andere keer zijn. Geen verdere info dus in dit verslag over wat de stad te bieden heeft (ongetwijfeld veel).
De Ourthe kort voor ze in de Maas mondt
Dalen naar Fond Houlleux
Station Angleur
Luik, de vurige stede, by night
