> Het graspad waarover we lopen kan behoorlijk modderig zijn doordat hier met de opening van de Eifelsteig veel meer wandelaars passeren. Na anderhalve kilometer over dit pad gaan we rechts, de beek over en langs dennenwoud over een vrij vlak pad langs een waterpompstation en kapelletje. Hier kan je links om naar Grosslittgen te gaan maar we vervolgen gewoon rechtdoor in een wat donkere vallei en kruisen verderop de L62. Verderop komen we op een bredere weg die we naar links nemen. Licht dalen en draaien en plots opent het landschap zich. Voor ons ligt het dorp Grosslittgen. Tijd om me even neer te vleien op één van de ligbanken onder een boom die over het open landschap kijken en over de paden die we over de Eifelsteig dadelijk zullen volgen.

> De eerste 3 à 4 kilometers wandelen heel vlot, relax wandelen en nog mooier dan gisteren met die uitzichten. De Duitse wandelaars die ik passeer zijn echt wel watjes. Na een uurtje wissel ik de lange voor een korte broek en dat vinden ze toch wel te koud, ik ben hier ook de enige die met volle bepakking rond zeult, de meesten dragen enkel een dagrugzakje en nemen 's avonds een bus of auto. De paden zijn veelal met steenslag versterkt, wat meer zekerheid creëert voor de Eifelsteigwandelaar. Onderweg passeer je regelmatig rustbanken en af en toe een schuilhut.

> Zowat 4 km na Manderscheid loop je kort door een weide en steek je over een brugje de Lieser over. Daarna volgt een klim met een relatief groot hoogteverschil (130 meter), van 285 m naar 420 meter. Je passeert hogerop een picknicktafel en 100 meter verder kom je bij open veld. Niet rechtdoor lopen hier maar rechts de rand van het dennenbos volgen. Je draait verderop rechts en gaat weer dalen naar de Lieser. Zonder veel stijgingen, eerder wat dalen, passeer je verder de Lieser opnieuw door de Karl Kaufmannbrücke te gebruiken; een houten brug op betonnen pijlers.

> Lawaai van overvliegende straaljagers contrasteert sterk met de stilte in de vallei. Door de lage bevolkingsdichtheid hier is deze streek voor militairen blijkbaar een ideaal speelterrein. Weer aan de andere zijde van de Lieser lopen we verder tussen bosrand en weide, we dalen weer, ditmaal in de vallei van een zijbeek van de Lieser. Op de plaats waar deze beek in de Lieser mondt passeren we ze over een brugje. Even opletten nu want kort daarna gaan we naar rechts om dit laatste beekje in stroomopwaartse richting te volgen, we verlaten hier dus het Lieserpad!

> 10de dag op de Eifelsteig. Fris vanmorgen, maar het ziet er iets zonniger uit dan gisteren. Tent opgebroken en bij een koffie/croissant even opgewarmd in een bakkerij van Manderscheid. Komende uit de richting van Udersdorfer Mühle loopt de Eifelsteig in Mandescheid even door de hoofdstraat om na 100 meter links onder een passage naar het Kurpark van Manderscheid te lopen. Daar kom je op een cornichepad terecht boven de Lieservallei. Het zicht over de fotogenieke burchtruïnes van Manderscheid is werkelijk sprookjesachtig. Zo vroeg in de morgen hangt er nog mist in de Lieservallei.

> Er is bij de abdij ook een winkel waar je naast religieuze parafenalia ook topogidsen over de Eifelsteig kan kopen. Ik ben in Himmerod even blijven plakken, heb een koffie gedronken op het terras en wat met andere wandelaars gepraat. Rond 16 u ben ik verder getrokken.
> De Eifelsteig verlaat Himmelrod weer door de hoofdpoort om voorbij het café-restaurant links te gaan over een paadje. De kleine vallei over en bij een waterpompstation naar links. We ontmoeten hier voor het eerst het riviertje de Salm. Heeft niks te maken met de gelijknamige rivier in de Ardennen overigens. Na de Lieser zullen we ook deze rivier een hele tijd volgen, ook morgen.

> Achter ons ligt een lange passage door de Lieservallei. Voor ons wacht weer een heel ander deel van de Eifel, we zullen na een passage door open landschap (3 km tot Himmerod) de vallei van de Salm opzoeken. Van de ligbanken wandel je nog even door tot je 300 meter verder rechts loopt om daarna een weg over te steken. Rechtvoor vervolg je over een graspad dat je naar een asfaltwegje leidt. Rechts bij dat wegje, het wordt na 200 meter lichter verhard met fijne steenslag. Je trekt een eind verder kort een bosje door en zo loop je dadelijk Himmerod binnen, dat eigenlijk uit niet veel meer bestaat dan het abdijcomplex en een paar café-restaurants. De Eifelsteig loopt over de binnenplaats van de abdij.

> Je loopt even het valleitje door en steekt het dan weer over via een brugje bij een vijver. Het soldatenkerkhof dat hier staat aangeduid, ligt wat verder dan ik had gedacht en ligt niet langs de Eifelsteig. Voorbij dat brugje dus naar rechts voor een mooie wandeling onder overhangende bladerdaken van dikke beuken die in deze late herfst volop in vlammende kleuren staan.
> Je komt uiteindelijk op een asfaltweg waar we links op lopen voor 200 meter. Plots rechts, een korte ruwe stijging door een dennenbosje, om hogerop langs een bosrand verder te lopen voorbij een zandgroeve. We nemen in die omgeving een pad naar rechts dat op een huis toe loopt. Voor dat huis naar links om de bosrand te volgen. Verderop volg je dan plots een nieuw Eifelsteigpad dat ruw daalt door struikgewas naar een grote weg in de Salmvallei.

> Door een eerste watermolencomplex, het pad wordt al snel smaller en wilder. Na een aantal bochten in de Salm bereiken we opnieuw een molengebouw. We verlaten hier kort de Salm om een zijbeek over te steken en wat later weer te dalen naar de Salm.
> Het pad kronkelt wat door het donkere dalletje en draait dan hogerop naar een ingesloten weide. Hier staat ook picknicktafel. Het was al flink donker aan het worden en hoewel het er niet erg vlak was besloot ik om hier de tent recht te trekken, ik was niks beters tegen gekomen. Helemaal alleen ben ik hier niet aan het geluid van everzwijnen te horen maar de jagerstorens lijken gelukkig onbemand te zijn.

> De geschiedenis van dit cisterziënserklooster gaat terug tot de 12de eeuw, toen Bernardus van Clairvaux zijn monniken uitzond over Europa om overal nieuwe kloosters te stichten. Hier in een stil dal rond het riviertje de Salm vonden ze een uitstekende locatie. Eind 18de eeuw werd in de nasleep van de Franse Revolutie zoals elders de kloostergemeenschap opgeheven. De barokke abdijgebouwen vervielen al snel in ruïne. Het huidige gebouwencomplex is relatief recent, pas in de jaren '20 van vorige eeuw ontwikkelde zich opnieuw een cisterziënsergemeenschap in Himmerod. De kerk en bijgebouwen zijn gebouwd tussen 1937 en 1962. Binnenin de abdijkerk valt zeker de koel- en kaalheid van de kerkaankleding op, hoewel er veel 'warme' rode zandsteen is verwerkt. Hierdoor wordt ook het verticale effect in de architectuur versterkt. De abdijgemeenschap telt nog 13 monniken.