> We dalen tussen de jeneverbesstruiken weer lager tot we op het onverharde valleipad komen. In de lente is deze omgeving wellicht zeer de moeite omwille van de speciale bloemen op schraal kalkgrasland, zo ondermeer wildemanskruid (eind maart) en orchideeën (mei, juni). Niet rechts naar Alendof maar we wandelen links het Lampertsdal binnen. De volgende kilometers zijn weer heerlijk rustig en wandelen erg vlot. Dat er in delen van het Lampertstal weinig of geen water is te zien heeft eveneens te maken met de kalkbodem. Het water vindt gedeeltelijk ondergronds zijn weg naar de Ahrvallei.

> Er loopt hier ook een fietsroute. Na zowat 2 km in het Lampertsdal nemen we op een plaats waar de vallei erg breed is een pad dat naar rechts de vallei oversteekt om een zijdal in te wandelen. Een eind verderop lopen we weer naar rechts om naar het dorp Mirbach toe te wandelen.

> Voor de eerste wandelaars kunnen arriveren heb ik de Brotpfadhut weer netjes verlaten. Vroeger kwamen de inwoners van Ripsdorf en de achterliggende dorpen zoals Alendorf langs hier en door het dal van de Nonnebach om in Blankenheim brood te verkopen of administratieve zaken te regelen. Vandaar dus de naam 'Brotpfad' voor dit stukje Eifelsteig waar we nu over wandelen richting Ripsdorf.

> We vervolgen vanaf de mooie hut in ongeveer dezelfde richting dan waaruit we kwamen, tesamen met hat lange afstandspad Jozef Schrammweg. Het aangename pad loopt door afwisselend bos en gaat dalen. Bij een vijver even rechts-links om over een bredere bosweg te vervolgen. Deze loopt weer wat hoger in een paar bochten en komt op een open vlakte. Naar links hier en deze vlakte oversteken. We dalen uiteindelijk naar de vallei van de Schafbach. Naar rechts in deze beekvallei. Iets verder zoek je een lager pad op dat in dezelfde richting verder loopt. Heel stil hier, rustbanken nodigen uit om wat langer te genieten.

> Even terugblikken daar over de vallei van de Schafbach en Ripsdorf. De koude wind die hier waait op 564 meter laat me echter al snel weer vertrekken. Over de top draait de weg naar links, bij een kruis weer naar links,graspad ditmaal, om zo rond de berg te draaien. We krijgen een eerste zicht over Alendorf maar lopen eerst nog naar de hoog gelegen oude kerk van Alendorf. Rond deze geklasseerde kerk ligt nog een klein oorlogskerkhof met 146 graven van soldaten die sneuvelden in de eindfase van WO II. We lopen door het kerkhof om aan de andere zijde te dalen naar de toegangsweg tot Alendorf (infoborden, rustbanken).

> Geen goed weer aangekondigd, frisse wind jaagt donkere wolken over het land maar er komt vooralsnog geen regen uit. Verderop het Schafbachdal oversteken bij een eerste brug. Niet het gehucht Ripsdorf Mühle inwandelen maar even rechtdoor en dan links een brede steenslagweg op. Onder overhangende dikke haagbeuken klimt en draait deze weg naar Ripsdorf toe.

> Merkwaardig zijn de vele jeneverbesstruiken die tegen de kalkhellingen groeien, een heel ander landschap dan wat we tot nu toe van de Eifel zagen! Jeneverbes is te samen met taxus zowat de enige conifeerachtige boom die van nature in ons klimaat voorkomt. Voor de staat Nordhein-Westfalen is dit het grootste jeneverbesgbied.

> De Eifelsteig slingert door dit boerendorp om dan bij de merkwaardige kerk van Mirbach te arriveren, die is even een bezoek waard. Het grondplan is wat gebaseerd op een oude basilica. Verschillende soorten bouwsteen werden gebruikt. Het onderste deel bestaat uit zwarte basalt, een vulkaansteen. De opbouw gebeurde met tufsteen en gebakken steen en het fijnere houwwerk rond vensters en voor afwerking is met makkelijker te bewerken zandsteen gebeurd.

> Patronen van Mirbach zijn St Sebastiaan en Sint-Lucia. De dorpskerk van Mirbach werd gebouwd in 1903 en het plan is gebaseerd op de Duits-evangelische kerk die in Jeruzalem enkele jaren eerder werd gebouwd, vandaar dus het oosterse uitzicht binnenin. Hoe het mogelijk was dat in een boerendorp zo'n opvallende en kostelijke kerk werd gebouwd is te danken aan de Pruisische generaal Ernst von Mirbach die aan het hoofd stond van een commissie voor kerkenbouw. Hij had nauwe relaties met keizer Wilhelm II. Het dorp met de naam waaraan hij zijn familienaam heeft te danken bedacht hij met een bijzondere kerk.

> Geen voorzieningen in dit dorp. Bij de kerk een trappenpad af tot een schuil- en informatiehut. Ondertussen begint het licht te regenen. Rechts even de asfaltweg op om dan links een brug onder te lopen. Aan de andere zijde onmiddellijk scherp links bij een 18de eeuws wegkruis uit rode zandsteen. Een graspad omhoog draaien. Onderweg krijgen we nog een mooi uitzicht over Mirbach. Na enkele bochten komen we voorbij een paar jachttorens op een T-kruising. Links daar en dan rechts omhoog langs de weiderand. Verderop bereiken we een asfaltweg in een bocht. Deze niet nemen maar rechts het uitgestrekte woud in lopen. Het bosbestand bestaat aanvankelijk grotendeels uit dennen, waartussen wat lorken. Verderop is de samenstelling meer beuk. Hoofdpiste volgen, zijwegen negerend. Het algemene padverloop is licht dalend.

> Na zowat 2 km moeten we naar rechts (wegwijzer). Ook nu het hoofdpad een tijd volgen en de zijwegen negeren. Op een T naar rechts. We slingeren door meer dennen- en beukenwoud. Verderop naar links en 50 meter verder is een grote schuilhut naast nog wat houten barakken. Er ontvouwt zicht op deze open plek weer een schitterende 'Eifelblick' én de regen is gestopt.

> In Leudersdorf, waar we niet passeren, zijn gastenkamers. Het pad draait wat en na 500 meter naar rechts een grasweg op met meer uitzichten. Op een T, asfaltweg, 100 meter naar rechts. Einde asfalt naar links. Langs de bosrand, even meedraaien langs dennenbos om kort dwars door dit bos te lopen. Let goed op het routeverloop op de kaart. Over een graspad kruisen we 2 X na elkaar een asfaltweg. Dan een veldweg op die naar bos leidt.

> Bij de ingang van het bos naar links en we lopen langs de omheining van een steengroeve. Bij de ingang van de steengroeve nog steeds rechtdoor over een grassige veldweg. Wat verder gaan we links over een graspad midden in een weide tot bij een hoogspanningslijn. Op die hoogte naar rechts tot bij een asfaltweg. Deze 100 meter naar links oplopen om dan rechts een steenslagpad te nemen. Dit wegje loopt naar een open steengroeve. Bij een V-splitsing rechts aanhouden tot kort bij de groeve. Daar een brugje over waaronder een oude spoorlijn loopt (nu geasfalteerd fietspad). Een parallel pad volgen links van het fietspad en tesamen met een Eifel Krimipad. 500 meter verder scherp links dalen en we draaien dan naar de waterval Dreimühlen, een leuke stopplaats.

> De waterval van Dreimühlen is zeker niet de meest spectaculaire van Duitsland. Het is een mooie plek maar interessanter is het 'boetseerwerk' hier van waterbronnen op kalkgrond. Infopanelen ter plaatse vertellen je de hele geschiedenis. De rijkdom aan mossen geeft het geheel nog meer kleur.
> Over een singletrack langs de Ahbeek komen we bij de Nohner Mühle. De plek is een uitstekende rustplaats om even te genieten in de oude molengebouwen van taart en koffie. Aangezien ik geen eten meer had en wat honger had heb ik maar meteen 2 enorme taartstukken binnen geslagen. Ze waren té uitnodigend. ik durf het bijna niet zeggen maar die taart was toch wel het hoogtepunt van de dag!

> Even weer wat regen. We lopen nu op het geasfalteerd spoortraject een hele tijd. De lijn bocht naar rechts. We verlaten het spoor pas kort voor Niederehe door onder een brug naar de hoofdverkeersweg door de vallei te lopen om dan naar en rond de kerk van Niederehe te lopen (hotels, gastenkamers en cafés). Blijkbaar een verplicht rondje van de Eifelsteig.
> Weer naar de hoofdweg toedraaien, weer oversteken en schuin rechts een weg nemen. 50 meter verder links een trappenpad op om weer op de hier volledig verlaten spoorbedding te komen. Deze naar links volgen. Wat tijd verloren en ik moet dringend uitzien naar een kampeerplek. Deze komt er sneller aan dan verwacht, niet eens zover van Niederehe in een vlak stukje bos op een dood stuk spoorlijn.

> Aangekomen bij de kerk draai je rechts (hotel-restaurant Breuer, maar geen winkels gezien - pech, want ik moet ergens eten vinden) en loop je zowat 500 meter over de hoofdweg. Links dan een wijkstraat met de naam 'Auf der Reusch' in. Einde rechts en we lopen een licht stijgende veldweg op. Deze draait verderop langs een hooischuur en we klimmen verder over een graspad. Verderop draait dit pad naar de asfaltweg Ripsdorf - Alendorf. We kruisen die weg om dan schuin links een rustige geasfalteerde weg te nemen naar een schitterend geplaatste bank. over een

> Alendorf laten we rechts liggen (geen winkels) om koers te zetten naar het Lampertsdal. Eerst laat de Eifelsteig ons nog de calvarieberg van Alendorf bedwingen. De toegangsweg tot Alendorf oversteken dus en rechtdoor vervolgen langs de kruisweg in rode zandsteen. Eind 17de eeuw werd die kruisweg geplaatst, met een uitbreiding in de 19de eeuw. Bovenaan staan enkele ligbanken waar het genieten is van weer een prachtig uitzicht. Van hieruit zie je de hoogste toppen van de Eifel met culminerend punt Hohe Acht.