> We lopen dan in de Urftvallei en passeren even later links langs die jeugdherberg. Dadelijk weer rechts, parallel met de Urft. Het asfalt gaat al snel over in een mooi bebost pad dat een kleine kilometer verderop achter het openluchtzwembad van Gemünd passeert. Daarna steek je de Urft over op een plek waar een hele reeks langeafstandspaden passeren. Hier ligt 'de Tor' van het Nationaal Park Eifel. Restaurant.
> Het domein uitwandelen tot de hoofdstraat, daar links (supermarkt) en dan door de verkeersvrije shoppingstraat van Gemünd (alle voorzieningen). Van de gelegenheid gebruik gemaakt om een restaurantje binnen te stappen. Op het einde van de winkelstraat wandel je net voor de kerk van Gemünd naar rechts om achter de kerk het paadje met de naam 'Kanzelweg' te nemen.
> Dit mooie bospaadje klimt door gemengd woud van eiken en beuken. Je komt na een tijd langs een schuilhut en stijgt even later in zigzags verder omhoog. Op een bredere weg in dezelfde richting vervolgen en voor een paar huizen links blijven. Dit pad houdt wat niveau en slingert in een paar brede bochten weer naar bos.

> Even opletten dan om een pad scherp links niet te missen. We dalen kort tot een uitzichtpunt over de vallei van de Olef. De plaats heet Kuckucksley en er staat een schuilhut. Het weer is ondertussen terug zwaar bewolkt geworden. In vele zigzags dalen we van het uitzicht verder tot een bredere grindweg. Rechts daar en op een open plek vlakbij een drukke weg volgen we een parallelwegje.

> Van het middeleeuwse Sint-Rochuskerkje te Wollseifen bleef na 1944 enkel nog een deel van de dikke natuurstenen muren over. Het is één van slechts een paar overgebleven gebouwen van het oude Wollseifen. De inwoners van Wollseifen werden in volle herstelperiode in 1946 bruusk verjaagd door het Engelse leger, dat een groot militair oefengebied afbakende rond Kamp Vogelsang. De volgende decennia ondergingen de overgebleven huizen verder verval bij militaire maneuvers door het Engelse leger en vanaf 1950 door het Belgische leger. De voorbije jaren onderging de kerk basisrestauratie met onder andere een nieuwe dakbedekking voor schip en toren.

> De site die het Nazi-regime hier liet optrekken als kweekschool voor elite-officieren is zonder meer indrukwekkend. Later vervulden tussen 1950 en 2006 duizenden Belgische soldaten hier hun militaire dienst.
> Regenkap van de rugzak want het weer klaart gelukkig wat uit. We verlaten Vogelsang langs de hoofdingang en gaan 100 meter verder links, nog steeds tesamen met het Wildnis Trail, over een nieuw aangelegd pad dat al wat is kapot gelopen door de vele Eifelsteigwandelaars. Dalen in zigzags naar een beekvalleitje. Aan de andere zijde van de beek loop je over een beter pad. Langs uitzichtpunt Kicksley. In de verte zien we daar Gemünd al liggen maar er wachten eerst nog flink wat Eifelsteigkilometers. Verderop een asfaltwegje op. Zijwegen negeren. Voorbij een 'Eifelblick'.

> Na een onrustige bivakkeernacht de tent opgeplooid bij het eerste daglicht. Zwaar bewolkt weer, met regenjas en kap over de rugzak vertrokken. Het is behoorlijk fris op het ruwe plateau van de Dreiborner Hochebene. Ik zou hier ook wel eens in de lente willen wandelen om de brem in bloei te zien, hier zijn wellicht ook andere interessante planten te spotten dan. Nu bloeit er zo goed als niks meer.

> Voor het eerste huis van Morsbach scherp links (café op 400 meter) over een half verharde weg die daalt naar een beekvallei die afwatert van het plateau naar de diepere vallei van de Urft. Langere tijd afdalen door schitterend beukenwoud. Even wordt de afdaling onderbroken door een korte stijging waarna je weer verder afzakt. Zo komen we uiteindelijk uit bij een manège. De terreinen over en over een paadje achter een propere woonwijk verder richting Gemünd. Op een kruispunt scheiden we van het Wildnis Trail en lopen we naar de jeugdherberg. Op een T weer links om kort daarna rechts de Urft over te steken.

> Via een brugje de Olef over om het gelijknamige dorpje binnen te lopen. Zeer mooi dorp overigens, het heeft iets 'Bokrijkachtigs' met al die vakwerkhuizen. Op het oude marktplein naar rechts, de tramsporen over, zowat 50 meter volgen en dan een stijgende asfaltweg naar links nemen. Als de weg harder begint te stijgen splitsen we er van af om een onverhard pad te kiezen. Dit pad loopt aanvankelijk nog vrij vlak, gaat dan sterker stijgen.
> Op een T-kruising links aanhouden en bij een V-splitsing links vervolgen. We blijven een hele tijd verder klimmen om uiteindelijk in een korte bocht een pad te vervoegen dat al een hele tijd parallel mee klimt. We zijn nog niet op het hoogste punt.
> Merk ook onderweg op dat de ondergrond helemaal is veranderd: Vulkanische steen en ijzerhoudende roodkleurige steen. Bij een T-splitsing met een grindweg deze naar rechts nemen. We komen op 515 meer hoogte en stijgen even later nog verder door tot 525 meter. Uit de dreigende donkere wolken komt gelukkig geen regen. We lopen hier samen met de Jozef Schrammweg en met een lokaal themapad rond de oude ijzerontginningen: Het Pingenpfad.
> Op een kruispunt van brede paden draaien we rechts mee (Steinfeld is nog 8,4 km van hier). Kaarsrecht vooruit en waar de weg asfalt bereikt gaan we links een rotsig roodkleurig pad op dat wat gaat slingeren en licht daalt. Onderweg kom je langs een rij indrukwekkend hoge dennen. Opgelet echter, onverwacht neem je een paadje rechts dat grillig door het bos slingert. Goed op de padmarkering letten hier.

> Je bereikt uiteindelijk een asfaltwegje bij open landschap. Links-rechts en dalen tot de hoofdweg. Even links daar en rechts verder dalen. Dorpswinkeltje. Bij de kerk en bushalte van Golbach links een paadje nemen dat na de kruising met een weg beneden in de vallei van de Kalbach uitkomt.
> We volgen nu over een paar kilometer dit mooie valleitje over een vlot wandelend pad. Waar je een hoogspanningslijn raakt draai je links weg. Kort bij een verkeersweg neem je rechts-links een graspad tussen bos en weide. Dit draait omhoog en kruist de verkeersweg bij een Px-monument voor de 17-jarige Pascal. Rechtdoor over een graspad dat klimt (mooie uitzichten over een open landschap). Zo bereik je enkele huizen waar je links gaat. Een graspad leidt naar meer bos, waarin we nog wat klimmen tot we de eerste huizen van Steinfeld bereiken.

> Rechts over een graspad langs een hoge stenen omwalling. Zo komen we meteen in het centrum van Steinfeld. (Abdij, café-restaurant). Het klooster van Steinfeld had in de middeleeuwen een sterke uitstraling, in die mate dat er 'bijhuizen' werd opgericht in binnen- en buitenland. Eeuwenlang was het van de premonstratenzerorde tot in 1802 de Salvotorianen ovenamen. De stijloorsprong van de gebouwen is romaans met latere toevoegingen van renaissance. Binnenin de basiliek is het interieur vooral in barokstijl.

> Toen ik bij het klooster passeerde stond alles in de stijgers voor restauratie maar normaal gezien is de basiliek wel open voor bezoek. Het werd trouwens al vrij laat op de dag. Ik moest dringend op zoek naar een overnachtingsplaats. Rechts in het centrum, richting Margaretenhof (ligt maar een paar 100 meter van het centrum aan de bosrand). Ondertussen was ik wat koortsachtig op zoek naar een bivakkeerplek, want voor Steinfeld had ik die niet meteen gevonden. Ik dacht nog in het Margaretenhof te overnachten maar de zaak bleek potdicht. Eens het bos bereikt afdalen naar een beekvallei. Het begon toch al flink donker te worden. Mijn geluk kon niet op als ik in de beekvallei plots langs een uitstekende plek kwam: Snelstromend beekje, ligbanken, picknicktafel, uit het zicht van bewoning én een vlak stukje gras. Wat moet een mens eigenlijk meer hebben?

> Nog even door het spookdorpje Wollseifen gelopen en dan verder te samen met het Wildnis Trail naar Burg Vogelsang, een kleine 3 km verder. In Wollseifen dus links. Onderweg nog restanten van de vroegere militaire aanwezigheid. Na de vallei van de Neffgesbach in zigzag omhoog tot Burg Vogelsang. Tegen tienen was ik op het paradeplein van de voormalige Belgische kazerne. Nog even een koffie gaan drinken en het toilet gebruikt. Neem minstens een uur de tijd om langs de gebouwen te lopen, de infoborden te lezen en van het alweer schitterende uitzicht over de stuwmeren te genieten. Passeer ook zeker even langs het groteske Nazi-standbeeld van de fakkeldrager en langs het ereplein.

> Dit pad stijgt licht een beekvallei in. Aan het hoofd van deze vallei draaien we op een kruispunt van paden 90° naar links om de beek langs de andere oever weer stroomafwaarts te volgen. We passeren enkele kruisen. Bij één zo'n kruis, waar het pad naar rechts draait, nemen we een ander pad naar links. Dit daalt en komt uit op de grote weg van daarstraks. We volgen deze weg nu even over het fietspad om een 100 meter verder voorzichtig de weg over te steken.