> Over een pad met poortjes lopen we weinige tijd later onder het spoorviaduct en draaien naar rechts langs een manège om wat hogerop te klimmen en even later op hoogte te komen met de Vennbahn (picknickbank). Ik kon het natuurlijk niet laten om even tot bovenop het viaduct te wandelen. Toch opletten, ik was even verrast toen ik over het met metalen platen bedekte brugdek wandelde en daar enkele bouten weg waren. Die ijzeren platen gaven nogal mee. Het was even schrikken want daaronder gaapt de diepte, ik ben dus maar veilig op de dwarsbalken blijven stappen daarna. Parallel met de spoorlijn loopt ook een lang fietspad, maar we blijven met de Eifelsteig aan de andere zijde.

> 'Hier beginnt der Eifelsteig' staat er op een bord naast het Santiagozuiltje. Eifelsteig merktekens worden er ook gepland in het pavement van Kornelimünster. In het centrum vind je - behalve oude vakwerkhuizen - verder ook een paar kleine winkels en enkele cafés en restaurants.

> Een regelmatige stijging door het bos van Friesenrath, langs een schuilhut in de vorm van een paddenstoel. We zijn hier op 325 meter hoogte, dus al 100 meter hoger sinds Kornelimünster. Verderop komen we even op asfalt, rechts-links en dan over een kaarsrechte licht verharde bosweg door gemengd exploitatiebos van dennen en loofbomen.
> Voorbij een volgende schuilhut, waar je gaat dalen, is het even opletten voor het padverloop en moet je even de automatische piloot uitzetten. Enkele honderden meters verder neem je immers bij een kruispunt van paden een onopvallend paadje dat tussen de bomen slingert. Je begint sterker te dalen en komt in een beekvallei, kruist deze over een brugje en zigzagt dan weer omhoog. Kruising met een weg. Over een wat drassig pad stijg je verder tot een grotere weg.

> De Eifelsteig gaat dadelijk weer dalen in de vallei van de Inde, nog steeds samen met de Matthiasweg (HWW 6). Even later stevig kort omhoog over een trappenpad, bovenaan zijn rustbanken om dat eerste klimmetje te verteren. We lopen langs het dorp Hahn en verlaten de spoorlijn nu voor een tijd. Door het dorpscentrum tot bij de hoofdweg door Hahn. Even 100 meter naar rechts op die weg om dan links weer de Inde over te steken. Bij een driesprong nogmaals de Inde over waarbij we dus deze keer de rivier aan onze rechterzijde houden.
> Een paar honderd meter verder weer van oever wisselen en licht klimmen door bos langs de gerestaureerde ruïne van een kalkoven. Deze ovens werden gebouwd om van brokken kalksteen zogenaamde ongebluste kalk of poederkalk te maken, vooral gebruikt in de bouwsector. Bij dat proces werd de kalksteen op een temperatuur gebracht van meer dan 1000°, chemische reacties als gevolg daarvan creëren die poederkalk.

> De kerk van Friesenrath ligt mooi tegen een beboste heuvel aangeschurkt. Het kleine dorp heeft een lange geschiedenis. Al in de 2de eeuw was hier een galloromeinse villa. In de middeleeuwen stond het dorp onder sterke invloed van de monniken van Kornelimünster tot de abdij werd opgeheven eind 18de eeuw. Daarna komt Friesenrath bij de gemeente Walheim. De komst van de Vennbahn en de kalkindustrie brachten tewerkstelling vanaf de 19de eeuw. Tijdens de twee oorlogen van de 20ste eeuw telde het dorp nogal wat doden. Na WO II floreerde hier op de grens de smokkelhandel van koffie.

> OK, vertrokken voor de 313km lange Eifelsteig. Vanuit Keulen de trein richting Aken genomen en onderweg afgestapt in station Rote Erde. Aan de busstand bij het station stonden nog een paar wandelaars met rugzakken te wachten op de bus naar Kornelimünster. Stevig files onderweg naar Kornelimünster maakten de busrit wat langer dan 20 minuten.
> Het dorpje heeft een mooie oude kern rond de voormalige abdij. Ooit was dit een bloeiend bedevaartsoord. Een fiere vergulde Heilige Kornelius kijkt vanop de Korneliuskapel ook vandaag nog uit over het dorp, hoewel de pelgrims in de 21se eeuw vervangen zijn door Eifelsteigwandelaars in felgekleurde buitensportkledij. Op het plein, net op de plek waar ook de Eifelsteig vertrekt, staat een zuiltje dat de ligging van Kornelimünster op een pad naar Santiago de Compostela markeert. De oude pelgrimskerk is meestal open voor een bezoek. Mooi houtsnijwerk van biechtstoelen en koorstallen, moderne glasramen en een oude doopvont.

> Nogmaals de Inde over om de Kalkovenweg te volgen. Onderweg meer indrukwekkende overblijfselen van een kalkfabriek met zijn typische ovens, Walheimer Kalkwerke. De industriële constructies dateren vooral uit de eerste helft van de 20ste eeuw maar kalkbewerking is hier eigenlijk al eeuwenlang bekend. Langs de kant van het pad kan je trouwens mooi zien hoe hoog de concentratie van kalksteen hier in de bodem wel is.
> Bij een parking met infoborden ga je scherp links om naar een speeltuin te lopen, 'Freizeitverein Waldheim'. Daar aangekomen rechts. Even tijd voor een koffie hier. Duitse koffie is eigenlijk maar een slappe bedoening. Voorbij de recreatieruimte vervolg je door bos tot het dorpje Friesenrath.

> Even rechts-links door de hoofdstraat van het dorp en een eind verder gaan we links het bos in. Hier ben ik nog even doorgelopen tot een grote doorgaande weg (B258) om er 150 meter rechts even te gaan kijken naar de mijlpaal langs de weg (foto rechts). De mijlpaal waarop duidelijk te lezen is dat de afstand tot Aken 2 mijlen is, werd hier geplaatst rond 1817, bij de bouw van de weg Aken - Monschau. Een Pruisische mijl was ongeveer 7,5 kilometer.

> Ondertussen zou de hele spoorlijn een RAVeL-pad moeten zijn. Er werd zwaar geïnvesteerd om van de oude Vennbahn zelf het paradepaardje te maken voor fietsen in Oost-België en het Duitse grensgebied. Het grootste deel ervan loopt door de Oostkantons, hier zijn we op een stukje dat even Duitsland in loopt.
> De spoorlijn heeft een fantastische geschiedenis achter de rug. Vanaf de jaren '90 reden er nog 12 jaar regelmatig toeristische treinen over maar ook dat eindigde in 2006. Spoorfanaten zien het wat met lede ogen aan hoe de sporen van de Vennbahn worden ontmanteld en de bedding een nieuwe functie krijgt als fietspad.

> Weg uit de kleine kern van Kornelimünster om de drukke straat over te steken die vlak langs het oude centrum loopt. Dadelijk een parallel asfaltpaadje nemen dat naast de rivier Inde loopt, een zijriviertje van de Rur, en ontspringend in de Oostkantons, in de buurt van Raeren. Bij een eerste houten brugje (Indebrücke) links oversteken. Dadelijk op een drukke weg voorzichtig (!) kruisen en vervolgen over een graspad dat langs de bosrand loopt in het dal van de Inde. Een indrukwekkend viaduct van de oude Vennbahn komt in zicht.

> Met slechts 14 km op de teller een rustig begin van de Eifelsteig maar alvast een goede kennismaking met de route. Op zoek gegaan naar de camping van Roetgen. Dat viel wat tegen. Ze ligt toch wel zowat 2 km van de Eifelsteig en staat niet aangeduid in het dorp. Ik moest aan buurtbewoners de weg vragen, ze belden voor mij ook de eigenaar op, want er was geen ziel te bekennen.

> Kruising en dan verder omhoog door het Rotter Wald over een licht verharde bosweg, nog steeds stijgend, we zijn op weg naar het hoogste punt van deze etappe. De kaarsrechte weg komt uiteindelijk op een hoogte van 454 meter op een padenkruispunt (rustbanken en infoborden van de Belgisch-Duitse Moorroute).
> Rechts hier om door het interessante veen-heidegebied Struffelt te wandelen.

> Over knuppelpaden worden enkele drassige veenstroken overbrugd. Onderweg zie je zowel struikheide als dopheide. Hier en daar groeien berken en elzen in het venig heidegebied dat ook bekend is voor de aanwezigheid van verschillende zangvogelsoorten.
> Aan de bosrand vervolg je over een stenige bosweg rechtdoor. Verderop kom je bij een pompstation van een waterkrachtcentrale. Rechts hier en kort daarna scherp dalen over een zigzagpad tot op de weg. Oversteken, licht klimmend rond de waterkrachtcentrale lopen om in bos nog wat verder te klimmen.
> Een eerste zicht over Roetgen en we komen weer bij de Vennbahn die we een tijdje volgen over een parallel paadje. Een deel van de signalisatie van de opgeheven Vennbahn is nog aanwezig. We naderen de oude stationssite van Roetgen, nog duidelijk herkenbaar aan het stationsbord. Tegenwoordig functioneert de open ruimte als parkeerplaats voor campervans. Hier heb ik voor vandaag de Eifelsteig verlaten.