> Deze gemarkeerde doorsteek op GRP 577 van slechts 7 km laat je toe om het hele zuidwestelijke deel van GRP 577 er uit te knippen, of om een mini-Tour de la Famenne te maken door juist enkel dat zuidoostelijke deel te wandelen in een lus van 32 km. De bewegwijzering is zoals steeds in 2 richtingen en details over deze verbinding, evenals een topokaart zijn opgenomen in de topogids.

Aangenaam wandelen, waarvan de helft over onverharde of slechts licht verharde paden. Je komt langs het oude dorpje Revogne en via Eclaye heb je weer aansluiting op de hoofdroute een paar kilometer ten oosten van de stad Beauraing. Geen cafés of winkels onderweg, ook niet bij het begin- of eindpunt. Oorspronkelijk was deze verbinding tussen 1998 en 2010 onderdeel van de hoofdroute van GRP 577. Nu vormt ze een alternatieve inkorting van een sindsdien uitgebreide GRP 577.

> Net voor GRP 577 vanuit Wellin na goed 5 km het dorpje Froidlieu bereikt, komen we op een asfaltwegje met een T-splitsing. Naar links voor de hoofdroute via Froidlieu en naar rechts voor een verkorting via Revogne. (Info Froidlieu zie de etappepagina Wellin - Beauraing.)
> Naar rechts dus ditmaal. Het asfaltstreepje slingert door een groene omgeving van veel weiden en struikgewas zacht naar de vallei van de Wimbe, die we oversteken over de Pont de Kaiserlichs.

> Je steekt de spoorlijn Dinant -Bertrix over om dan 700 meter verder bij de kapelsite van 'Maria, Koningin van de wereld'. Hier worden tevens de oorlogsslachtoffers herdacht. Het dorp Pondrôme ligt op slechts enkele honderden meters. Rechts bij de kapel, over een wegje dat wat verder licht de helling oploopt naar een brede beboste heuvel. Kort voor dat bos kom je op een Y-splitsing. Hier kom je weer op de hoofdroute. Rechts voor Martouzin, links voor Beauraing.

Pont des Kaiserlicks
> Een brugje kruist hier de Wimbe, een zijrivier van de Lesse. Dit riviertje loopt ondermeer ook langs het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne en we kruisen de Wimbe ook op de hoofdroute, diep in de bossen tussen Sohier en Froidlieu. De vreemde naam voor het brugje houdt verband met de aanleg van deze passage onder het Oostenrijkse regime. Dit wegje maakte dan ook deel uit van een oude verbinding tussen Wellin en Neupont voor oa troepenverplaatsingen. De Oostenrijkse soldaten stonden op het einde van de 18de eeuw in onze regionen bekend als de 'Kaiserlichen' (Kijzerlijken). De brug werd aangelegd rond 1792. Op de Ferrariskaart (1777) stond de passage hier nog ingetekend als een 'gué', een doorwaadbare plaats.

Revogne
> Nog zo'n piepklein maar stokoud dorpje met eigenlijk een trotse geschiedenis. Er is een grot, 'Trou des nutons' ('kaboutergrot'), die mogelijk al een schuilplek was in prehistorische tijden. In die grot - gelegen niet ver van de kerk - huisden volgens de lokale vertellingen ook vriendelijke kabouters. in ruil voor wat voedsel repareerden ze de casserollen, potten en pannen van de dorpsinwoners...
> Het ontstaan van een permanente nederzetting in de vorm van een versterking of 'castrum', hangt wellicht samen met de passage van een secundaire Romeinse heerbaan. Merovingische graven evenals oude geschriften uit de 11de eeuw bevestigen expliciet het bestaan van Revogne tijdens het eerste millennium, hoewel het wellicht maar om een kleine nederzetting of versterking ging. Dat veranderde vanaf de 9de eeuw al.
> Revogne heeft altijd op grenslijnen gelegen met de nodige lokale oorlogen, schermutselingen, plunderingen en ander onheil als gevolg. Ook vandaag ligt Revogne nog op een grens, tussen de provincies Namen en Luxemburg. Kijk maar eens op de laatste topokaart in de topogids van GRP 577: ten noorden van Revogne zit er wel een erg rare grensuitsprong in tusen de provincies. Maar in de 9de eeuw zat Revogne als bezit van het prinsbisdom Luik geprangd tussen territorium van het graafschap Luxemburg.

Eclaye
> Net zoals Revogne was Eclaye ooit van meer belangrijke betekenis op de kaart dan nu het geval is. Er was een kasteel, grote hoeve en een kerk die als parochie diende voor de omliggende gehuchten en dorpen zoals het nu veel grotere Pondrôme.
> Verschil met Revogne was dat Eclaye tot het Luxemburgse machtsblok behoorde en niet tot het Luikse. Dat verklaart misschien een zekere strategische rol voor Eclaye want het lag echt op de grenslijn tussen de feodale machtsblokken.

> De huidige, indrukwekkende, kasteelhoeve en bijgebouwen dateren grotendeels van de 18de eeuw, met nogal wat 19de eeuwse toevoegingen. Gebouwd met vooral kalksteen. Je komt ook langs de kasteelkapel (links van de straat), gebouwd in de plaats van de kerk, die werd afgebroken op bevel van de revolutionairen tijdens de Franse bezetting rond 1800. In de plaats kwam dus deze grote kapel; gebouwd in 1827 in neoklassieke stijl. De octagonale klokkentoren is getopt met een merkwaardige 'zee-egel'.

> In de 13de eeuw werd er een stevige stenen burcht met uitgebreide omwalling gebouwd. Revogne was een militaire verdedigingsbasis voor de prinsen van Luik. Er was een permanent legertje van een man of 25 dat kon worden vertienvoudigd door versterking van inwoners uit de omliggende dorpen. Moeilijk te geloven vandaag maar Revogne was toen in het prinsbisdom Luik de machtsbasis voor meer dan 15 dorpen die vandaag groter zijn dan Revogne. De 'militaire basis' van Revogne moest ook soldaten leveren ter verdediging van Dinant.
> Overbodig te zeggen dat Revogne omwille van zijn strategische betekenis regelmatig werd aangevallen en bestookt. In 1466 wordt Revogne, evenals Dinant, zeer hard aangepakt door de legers van Filips de Goede. Alles wordt grondig verwoest en in Dinant werd zowat de hele nog resterende bevolking uitgemoord. Ook Revogne wordt plat gelegd. Van de 13de eeuwse versterkte vesting zijn vandaag nog een paar muren bewaard en nog een deel van de omwalling, inclusief een poort, de Porte de Lomprez.
> Het eigenlijke dorp Revogne ontwikkelde zich echter ook buiten de omwalling. In 1645 werd het huidige kasteel gebouwd, een versterkt gebouw maar toch ook al met meer residentieel karakter. De dorpskapel met Saint-Etienne als patroonheilige, is pittoresk gelegen. Ze staat wat symbool voor het kleine, heringeslapen dorpje dat Revogne vandaag weer is.

> Eveneens op dit punt waar asfalt wisselt voor een pad, moet de galg van Revogne hebben gestaan tijdens de Oostenrijkse tijd. Een relikwie van het Ancien Régime, vooraleer de Fransen rond 1800 ook in onze contreien komaf maakten met het feodale rechts- en machtssysteem. Dit is een van de meer bizarre details die je op de fantastische Ferrariskaarten van 1777 terug kan vinden.

> Bij een grote boerderij bereik je het gehucht Eclaye en draai je links.

> Onderweg zie je links even later een prachtige lindendreef die tegenwoordig eigenlijk naar nergens leidt. Ze behoorde tot het kasteeldomein van Revogne. GRP 577 loopt verder rechtdoor en komt weer op een kleine asfaltweg. Rechts meebochten met die weg en op een kruispuntje rechtdoor over een holle steenslagweg die is afgezoomd met hagen. Bij een bosje op een heuvelrug gekomen ga je bij de bosrand rechts. Het pad slingert de volgende anderhalve kilometer langs deze bosrand over een steenslagpad, met rechts een ruraal landschap van veld en wei en links hoog struikgewas.

> Bij het einde van het bosje moet je links richting het dorp Revogne, waar je ook meteen de grens met de provincie Namen weer oversteekt. Aan een kruispunt, gemarkeerd met een witgeverfd houten kruisbeeld, steekt GRP 577 over om in dezelfde richting te vervolgen, het gaat wat omhoog. Boven loopt GRP 577 ter hoogte van een villa in een bocht in DEZELFDE richting verder over een ONverhard pad.

> In een brede bocht loopt de GRP 577-variant langs een bosrand. Hier staat het Croix Bovy, naar de familienaam van iemand die hier op 39-jarige leeftijd plots is gestorven.

Luzerneveld	Avondkoekoeksbloem	Wilde marjolein