> Deze gemarkeerde doorsteek op GRP 577 van 10 km brengt je langs de merkwaardige oosterse / benedictijnse abdij van Chevetogne - waar de GRP 577-variant zowaar even backtrackt - , het provinciaal park- en recreatiedomein van Chevetogne en een mooie bospartij in de vallei Trou des Mouches. Een aangenaam alternatief voor de hoofdroute, waarvan deze variant telkens aftakt op een nogal afgelegen punt. Je zou dit variante traject ook kunnen combineren met de hoofdroute in een lange luswandeling van 30 kilometer, waarbij je eventueel het treinstation van Leignon als startpunt kan nemen. Op het variant deel van 10 kilometer is er drank- en eetmogelijkheid in het recreatiedomein van Chevetogne. De camping daar is enkel een residentieel park.

> Ik pik het variant traject op tussen Custinne en Leignon, op een plek met de naam 'La Brodde'. Op deze plek komt ook GR 575 - Tour du Condroz Namurois erbij. De wandelpaal met GR-richtingsbordjes is dan ook gevuld. Komende vanuit Custinne moet je hier bij een dikke beuk rechts gaan voor Chevetogne. Voilà, de andere takken van dit GR-kruispunt ken ik al, tijd om ook de vierde tak te verkennen.
> Een prettige, lichtjes holle veldweg die 's zomers is afgezoomd met veel bermbloemen, voert me langzaam dalend naar een kruising met een dreef. Rechtdoor op dat punt. Het mooie pad wordt voorbij een bosje weer hol.

> De abdijkerken waren helaas gesloten om er een bezoekje aan te brengen, het was dan ook al wat laat op de dag. Vreemd genoeg gaat deze GR-variante nu weer een paar honderd meter terug over eenzelfde traject dat is gemarkeerd. Eerst lopen we langsvoor langs het hoofdgebouw om op het einde daarvan links door dennen kort te dalen tot bij het pad waarover we kwamen. Rechts ditmaal. Nu is het even opletten. Bij de laatste den die dit pad aflijnt, moet je rechts een paadje vinden dat naar een houten brugje over een beek leidt. Aan de overzijde omhoog tot bij de geasfalteerde bosweg.

Provinciaal domein Chevetogne
> GRP 577 komt 'langs een achterpoortje' het provinciaal domein binnen. Normaal betaal je via de hoofdingang van april tot begin november inkomgeld (10 €), maar als GR-wandelaar hoeft dat niet als je geen gebruik maakt van de parkfaciliteiten.
> Het voormalige kasteeldomein van meer dan 500 hectaren bos, park, vijvers en tuinen wordt sinds 1969 beheerd door de provincie Namen. Met name voor families met kinderen biedt het domein allerlei zachte recreatiemogelijkheden en sportinfrastructuur. Dit is geen attractiepark maar een groen ontspanningspark waar ook langer verblijf mogelijk is door een aanbod aan overnachtingsmogelijkheden. 'Een loflied aan de Natuur', is het credo van het park.

Chevetogne - dorp
> Oude dorpen zijn vaak gegroeid uit een galloromeinse villa of frankische boerderij. De naamsoorspong houdt dan ook vaak verband met de eigenaar van die woning en werd dan later verfranst. Zo ook in Chevetogne, waar een zekere Cavantos moet hebben gewoond. Uit oude documenten blijkt het bestaan van Chevetogne al bevestigd in de 9de eeuw. In de middeleeuwen behoorde Chevetogne tot Luxemburg, een eclave gelegen tussen gebied dat tot het Prinsbisdom Luik behoorde zoals met Enhet het geval was. Het dorpje Ronvaux behoorde dan weer tot Namen. Ongetwijfeld dus veel grensconflicten in de middeleeuwen, al werden oorlogen meestal uitgevochten door kleine legertjes van enkele tientallen manschappen. Na het Ancien Régime, rond 1800, werden de gehuchten Enhet en Ronvaux bij Chevetogne gevoegd.
> Vandaag behoort heel Chevetogne tot het grondgebied van de uitgestrekte gemeente Ciney. De eigenaars van het grote kasteeldomein verkochten in 1855 hun eigendommen in twee grote loten. Daar zijn vandaag de abdij van Chevetogne en het provinciaal domein gelegen. In Het dorpje, gelegen op de flank van de vallei van de Ywoigne, valt niet zoveel te ontdekken. Enkele vakwerkhuizen en de huidige dorpskerk, met patroonheilige Maurits, werd gebouwd in 1828. Ze onderging sindsdien vergrotingen en restauraties.

Chevetogne - abdij
> De abdij van Chevetogne heeft een merkwaardige traditie. Attraktie voor bezoekers is natuurlijk de oosters-orthodoxe kerk maar dat is maar een deel van het plaatje. Het is eigenlijk een oecemenisch centrum.

> Na de Russische Revolutie van 1917 kreeg de orthodoxe kerk het daar erg moeilijk. Dat trok de aandacht hier in het Westelijk Europa. Gesteund door het Vaticaan kwam in België een project tot stand dat de gemeenschappelijke interesse voor liturgie, bijbelstudie en gebed van zowel de Latijnse als de Orthodoxe kerk samenbracht. Vanuit Rooms-katholieke hoek werden hierbij paters benedictijnen betrokken omdat hun inspiratiebron voor samenleving gebaseerd was op de regel van Benedictus, bepaald lang voor de splitsing tussen de Latijnse en de Oosterse kerk in 1054 te Constantinopel (Istanboel).
> In 1925 werd een klooster geopend te Amay (nabij Hoei). De verhuizing naar het voormalige kasteel en het domein in Chevetogne gebeurde in 1939. Dat kasteel werd in 1860 gebouwd en was vanaf 1903 een benedictijnse abdij. Het is nooit de bedoeling geweest om er een versmelting tussen beide religies tot stand te brengen. De Latijnse en de Byzantijnse geloofsbeleving behouden hun waarden en tradities in Chevetogne. Er kwam dus zowel een Latijnse als een Byzantijnse kerk en je kan er paters aantreffen die ofwel het orthodoxe of het benedictijnse habijt dragen en die elk hun eigen ritus beleven in hun eigen kerk.
> De Byzantijnse kerk werd ingewijd in 1957. De sobere buitengevels staan in schril contrast met de drukte van kleurrijke muurschilderingen, iconen en vele kaarsen binnenin. De diensten gebeuren in het Slavisch en het Grieks. De Latijnse kerk werd gebouwd in de jaren '80. Er wonen ongeveer 25 monniken van vele nationaliteiten. Niet zelden verblijven er tijdelijk ook monniken uit oosterse gemeenschappen. De abdij van Chevetogne of het 'Monastère de l'Exaltation de la Sainte Croix' (het klooster van de Heilige Kruisverheffing) zoals ze officieel heet, is dan ook een echt studiecentrum met een bibliotheek van zowat 200.000 boeken.
> Het is mogelijk om in de abdij te verblijven en er deel te nemen aan de diensten of om meditatieve momenten te beleven. Mannen kunnen in het klooster verblijven, voor vrouwen en koppels is er een gastenverblijf buiten de abdijmuren.

> Na zowat 200 meter, op het hoogste punt, gaan we net voor het laatste huis rechts om een grassige veldweg te volgen. Die daalt snel door de velden. Een andere veldweg links laten we liggen en kort daarna komen we op een T-kruising waar we links gaan.
> We komen op een asfaltweg en gaan daar rechts om dadelijk links mee te draaien (niet rechtdoor de veldweg op). Zo lopen we Chevetogne binnen.

> We zijn inmiddels in het provinciaal domein van Chevetogne beland. Naar rechts over deze asfaltweg en zowat 250 meter verder, bij een kruising van bospaden en een rustbank, nemen we scherp links het pad omhoog. Het draait wat hoger 180° naar rechts en we lopen nu langs een fit-o-meter-parcours.
> Na Oefening 18 komen we in het parkdeel van het domein. Links daar tot bij een verzorgd parkje van buxus. Hier lopen we door om een lange rustieke hagendreef, 'charmille', te volgen helemaal tot het einde. Daar even rechts en dan links over een asfaltwegje dat in brede bochten daalt naar een vijver. Onderweg loop je door de speelzone van het domein. Wil je ook de rest van het park bezoeken dan kan je daar een ticket kopen.

> We wandelen over de dorpsstraat tot bij de grote Sint-Martinuskapel, waar nog één keer op 2 maanden een misviering plaats vindt. Hier werd vroeger ook de Waalse heilige Sint-Walhère aanbeden voor hoofdpijnen en dierenziekten. Bij die kapel (of 'minikerk') nemen we rechts een stijgende asfaltweg.

> Op het einde van de weg, langs enkele huizen over een trappenpad dalen naar de hoofdweg. Richting kerk, waar GRP 577 ons even langs de kerkingang laat lopen om hier rechts via een kerkpad weer snel te dalen tot bij de hoofdweg. Oversteken en vervolgen op een andere asfaltweg. Deze brede, stijgende asfaltweg volgen we tot bij een kapel voor Sint-Antonius van Padua. Bij deze kapel links. We volgen nu een tijdje een steenslagweg die gedeeltelijk is afgelijnd met dennen. Het pad leidt ons uiteindelijk omhoog in een bocht naar de oriëntaalse en latijnse kerk van de abdij van Chevetogne.

> We kruisen de ingesneden beekvallei van de Ruisseau de Vivi en stijgen daarna kronkelend om al snel het dorpje Enhet binnen te lopen. Nog een echt boerengat. Bij een goed onderhouden dorpskapel komen we in de kern van het dorp.

> Wat lager in het provinciaal domein komen we langs een kunstmatige waterval. We draaien rond de vijver en gaan dan rechtsvoor verder over een wegje dat is afgesloten voor verkeer. We draaien zo rond een heuvel en volgen dan een reeks van opeenvolgende vijvers. Onderweg een soort wandelpad voor kinderen rond het thema 'Martine' (= Tiny uit de gelijknamige kinderboekskes voor meisjes).
> Voorbij de laatste vijver lopen we rechtdoor naar de camping. Niet de weg tussen de caravans nemen maar wel het wegje dat rechtstreeks naar de bosrand loopt. Dit volgen we even om dan links stijgend het bos in te lopen. De padmarkering is hier zeer goed gedaan.

> We stijgen even stevig en komen al vlug op een Y-splitsing waar we de linkertak volgen. In een paar bochten bereiken we zo een 'crête' in het bos. Daar naar rechts langs een arboretum. Deze rechte en vrij vlakke bosweg botst op den duur op de omheining van het domein van Chevetogne. Er is hier gelukkig wel een doorgang, want we vervolgen hier rechtdoor.
> We zijn nu dus buiten het domein van Chevetogne. Wat verder komen we aan de bosrand bij een weide. Links daar over een graspad dat al snel gaat dalen. We lopen nog wat door dennenbos en komen op een kruispuntje van paden. Voor een wed in een beek gaan we rechts naar een witte bareel om achter de bareel links een paadje te nemen. Dat pad zal de hele tijd zowat op niveau blijven want we volgen hier een hele tijd de wild meanderende beek Ruisseau des Cresses. Door een stille en intieme bospartij wandelen we zo een tijdje tot we uiteindelijk op de hoofdroute van GRP 577 komen.