Startpagina > Wandelen > Streek-GR Vlaamse Ardennen
> Op het punt waar we het Mijnwerkerspad bereiken komen we weer op een GR-kruispunt. Hier verliest Streek-GR Vlaamse Ardennen tot bij Rozebeke weer zijn eigen geelrode bewegwijzering. We vervoegen naar rechts op het Mijnwerkerspad de witrode tekens van GR 122 (Hulst – Champagnestreek).
> Verderop nemen we eerste straatje links (Ceutericklos), dat daalt een natuurgebied in dat door Natuurpunt wordt beheerd, Boterhoek. Nog wat lager wordt de weg na een laatste huis eindelijk onverhard. Over enkele wilde paden wandelen we door het natuurgebied, die kunnen er wat drassig bijliggen. Het sterk variërend reliëf, de natte weilanden en de lappendeken van bosjes, weiden, hagen en struweel trekken een grote variatie aan vogelsoorten aan in natuurgebied Boterhoek.
> We stijgen naar een asfaltweggetje in het gelijknamige gehucht Boterhoek en gaan er links voor even. Daarna weer rechts om te dalen en te stijgen door de vallei van de Strijmeersbeek. Op de Langendries gaan we links op de brede macadamweg.
> De cafés rond de kerk lijken hier definitief gesloten te zijn? Zes jaren eerder kon ik hier nog een pintje drinken voor 1 €. De kerk van Rozebeke wordt ook wel eens “de kathedraal van Zwalm” genoemd, gezien haar volume voor een dorp dat slechts enkele honderden inwoners telt. Het standbeeld aan de kerk verwijst naar de traditionele paardenommegang van Rozebeke. Hier eindigen we onze dagetappe.
> Bij café 'De Zavelput' verlaten we het gemeenschappelijk traject met GR 122. Het afgelegen volkscafé De Zavelput was een populaire locatie voor een hele rist films en TV-series. GR Vlaamse Ardennen gaat met geelrode tekens bij het café links en neemt er dadelijk rechts een grasweg in noordwestelijke richting. Links zien we Rozebeke al liggen in een alweer flink golvend typisch Vlaamse Ardennenlandschap. Mooi. We dalen een tijdje om voorbij het gehucht Wolvenhoek de Zwalmbeek nogmaals te kruisen. Naar links wandelen we even later hoger gelegen Rozebeke binnen.
> Ook dit keer zitten er nog een para 'cols' bij tijdens deze etappe over Streek-GR Vlaamse Ardennen, zoals de Schonenberg, de Caudenberg en de voor renners beruchte Berendries. Toch is het dit keer vooral de vallei van het snelle riviertje Zwalm die het landschap domineert. Tussenin ook een paar natuurgebieden, zoals het Parkbos - Uilenbroek en het Kloosterbos. Eindigen doen we in alweer een oervlaams karakterdorp, Rozebeke.
Brouwerij Van den Bossche
> Links van de kerk van Sint-Lievens-Esse nemen we een discreet pad dat ons door nat brongebied voert. Na een paar padwissels stijgen we naar de Schonenberg en gaan daar op de verharde weg links. Heel wat verharding nu onder de voeten. De wegen werden verhard kort nadat Streek-GR Vlaamse Ardennen werd ontworpen.
Sint-Lievens-Esse
> Een wat eentonige betonweg voert ons dus naar de drukke verkeersweg N42b te Wijnhuize. Aan de overzijde staat een gedrocht van een kapel bekend als De Calvaer (verwijzend naar het kalvariekruis bovenop) of de Kapel Ter Schreie. Ze staat er in de 21ste eeuw inderdaad bij in een toestand om 'te schreien'. Het is een vreemde constructie. Onderaan is een soort namaakgrot, een grafkapel waarin een beeld lag van een opgebaarde Jezus Christus, omgeven door andere beelden. Op etageniveau dan de Onze-Lieve-Vrouwkapel met calvariekruis.
> De kapel werd opgericht op initiatief van de meier van Wijnhuize rond 1765, na zijn bedevaart naar Jeruzalem. Mogelijk stond er echter al veel langer een kapel of kruis. In de 19de en 20ste eeuw onderging de kapel nog restauraties en was er regelmatig onderhoud. Tijdens de jaren '90 en '00 zette het verval zich sterk door omdat de eigenares verzaakte aan het onderhoud.
> De gemeente Herzele ging de kapel wel herstellen rond 2008 maar daar is vooralsnog weinig van in huis gekomen. De vraag is of het nog de moeite loont dit te herstellen ondanks het feit dat het tot voor enkele jaren om een geklasseerd monument ging en er een eeuwenoude geschiedenis aan vast hangt? Zowat al wat tussen de kitsch en nepbeton nog enige waarde had is immers sinds mensenheugenis verdwenen en van enige volksdevotie is al lang geen sprake meer. Ook de buurtbewoners lijken niet geneigd de handen uit de mouwen te willen steken. In 2019 en 2023 verloor De Calvaer achtereenvolgens zijn statuut van beschermd monument en van bouwkundig erfgoed.
De Calvair in betere tijden (postkaart)
> Langs de kapel volgen we de even later naar rechts draaiende betonweg (Pijpeketel), die daalt in de vallei van de Wijnhuizebeek. De beek vormt de grens tussen de gemeenten Herzele en Zottegem. We gaan dadelijk na de beekkruising links een veldweg op. Die draait verderop naar rechts en komt een eind verder op een betonweg (Wijnhuizestraat) die we naar links nemen en helemaal volgen langs nogal pompeuze woningen en tot bij een tweede kapelletje. Daar voorbij links aanhouden voor even en dan een grassige veldweg links nemen.
Onderweg naar Lierde
> Naar het dorpscentrum gaan we niet, wel rechtdoor langs het kerkhof. Een kronkelend buurtpad voert ons richting verkeersweg N8 (Ninove - Brakel) maar 50 meter voor deze drukke weg nemen we rechts een andere straat (Kleinendries). Bijna anderhalve kilometer verder kruisen we de spoorlijn. Hier eindigt voor mij deze lange etappe.
Sint-Maria-Lierde
> Vlakbij kun je tijdelijk het tracé van Streek-GR Vlaamse Ardennen verlaten om naar links een paar honderden meters te wandelen tot bij het treinstation van Lierde. Eerst nog een bijzonder fris smakende Romy-pilsje naar binnen gegoten in het volkscafé bij het station en dan de trein weer op naar huis.
'De pendelaar van Lierde', herinnert aan de duizenden fossemannen die in een verarmd Vlaanderen naar de Borinage pendelden om er in de steenkoolmijnen te werken.
Natuurgebied Parkbos - Uilenbroek
> Die rechte veldweg kruist na 800 meter een straat, aan de overzijde trekken we over een graspad natuurgebied in, bestaande uit ondermeer vochtig bos, struweel, ruigten, weiden en hagen van meidoorn en sleedoorn. Dit is natuurgebied Parkbos - Uilenbroek. Een klein maar interessant natuurgebied.
> Op het laagste deel is het pad wat verstevigd met een knuppelpad, hogerop lopen we over een helling met rijke begroeiing van wilde bloemen. Die zongeoriënteerde en dus warme helling trekt ook nogal wat vlinders en insekten aan.
> In het gehucht Nauw komen we weer op verharding. Rechtdoor en na een bocht in de weg (rustbank) krijgen we een mooi Vlaamse Ardennenpanorama waarin Sint-Maria-Lierde ligt te blakeren.
Atalanta
Langs de Lierdekouter
> We volgen de verharde weg verder en verlaten hem pas 1 km verder en na heel wat bochten, ter hoogte van een pleintje met infobord en rustbank. We gaan er even links tot bij een grote maar alweer vele jaren geleden vervallen kapel uit 1907 voor Sint-Anna. Net VOOR de kapel nemen we een veldpad. Een eind verder nemen we een kwartdraai links en komen even later over een tegelpad langs... jawel alweer een volgende kapel, deze keer gewijd aan Sint-Antonius. We gaan er rechts en kruisen even later de Dorpsstraat van Sint-Maria-Lierde.
> We gaan op de verharde weg kort bergaf (het steilste stukje van de Berendries) om dan de eerste straat rechts te nemen (Kuiterlos of is het Kuiten Los?) langs een oud huisje met een 'kleurrijke tuin'. Links van ons zien we het dorpje Michelbeke liggen en ook de kerk van Rozebeke zien we even later al in de verte liggen.
> Lager in het bos houden we links aan en bereiken zo een rustig asfaltwegje ter hoogte van een groothandel in ijsroom, we gaan daar rechts. Het dalende en daarna weer flink stijgende asfaltweggetje loopt eerst voorbij een kapelletje en dan de Elverenberg op. In het centrum van het gelijknamige gehucht, dat tot de gemeente Brakel behoort, nemen we links een dalend graspad naar de vallei van de Zwalmbeek.
> Aan de rand van het natuurgebied gaan we links. Het kan hier 's winters modderig zijn. Verderop steken we een bruggetje over om na nog enkele padafslagen en bochten op het Mijnwerkerspad te komen.
> Verderop nemen we bij een wegkruising rechts een speciaal aangelegd wandelpad dat parallel loopt met de verkeersweg. Op het einde van het pad gaan we links de weg over om de Zwalmbeek een eindje te volgen. Het pad kronkelt door een natte zone en over een geërodeerd kasseiwegje vangen we de klim aan van de Berendries, één van de beruchte 'bergen' uit de Ronde van Vlaanderen.
> Uiteraard volgen we over Streek-GR Vlaamse Ardennen onze eigen wandelvariant van deze Berendries-beklimming. Boven wandelen we door het gehucht Kapittel over een aardig buurtpad tot op de straat die ook door de renners wordt opgefietst.
> Mooi zicht over de vallei van hierboven, al ontbreekt ook hier een streep Vlaamse lintbebouwing niet in het landschap. Voorbij de B&B gaan we links een asfaltweggetje op dat naar een betonbaan loopt. Daar gaan we links voor even. Opgelet want er is hier geen voetpad. Kort daarna gaan we rechts een veldweg op die naar het Kloosterbos loopt, meteen onze eerste brok natuur voor vandaag.
> Het Kloosterbos is eigendom van stad Zottegem en ligt in de meest zuidelijke uithoek van de stad (dorp Sint-Maria-Oudenhove). Het beheer is grotendeels in handen van Agentschap Natuur & Bos, terwijl ook Natuurpunt eigenaar is van een aantal grote percelen in de omgeving. Gewoon rechtdoor in dit bos, dat ongetwijfeld op zijn mooist is als eind maart de bosanemonen massaal beginnen te bloeien.
> Het station van Lierde is de gateaway voor deze laatste etappe over Streek-GR Vlaamse Ardennen. Op een paar honderd meter passeert immers de wandelroute waarvan we nu al meer dan 100 km hebben afgelegd. We wandelen op de flanken van de Caudenberg, al voel je amper iets van enige stijging. Voorbij een rustbank met zicht over een vallei wordt de stijging beter voelbaar.
> Boven op de helling Eikenmolen wandelen we langs de gelijknamige B&B Eyckenmolen, waar je kunt overnachten vanaf 150 € per nacht. Het uitzicht van de gebouwen is wat bedrieglijk: ze zijn helemaal niet oud, opgetrokken rond 1980! Wel werd de kern gevormd door een molenaarswoning uit eind 18de eeuw, de windmolen zelf verdween in de jaren '30 van vorige eeuw.
> Merkwaardig is ook de aanwezigheid van een opvallend grote kolonie longkruid in dit bos (bloei maart-april), wellicht een stinsenplant die hier misschien al een paar eeuwen rustig gedijt en uitbreidt. Onder de gevarieerde plantengroei ondermeer nog wilde kamperfoelie, dagkoekoeksbloem, gevlekte aronskelk, grote paardenstaart, bosmuur,...
B & B Eyckenmolen
Kloosterbos
> We blijven zowat de hele tijd dezelfde richting en hoogte aanhouden, zonder af te dalen. Zo doorkruisen we het ganse hogere deel van het Kloosterbos in de lengte. Sommige pad-delen kunnen heel modderig zijn. De GR-tekens leiden ons na een tijd tot op de linkerbosrand. We volgen er naar rechts over minder dan 100 meter een betonwegje om meteen rechts weer het Kloosterbos in te duiken, voor een korte doorsteek in de breedte dit keer.
> Het Mijnwerkerspad is een recreatief fietspad dat refereert naar de oude spoorlijnbedding waarover het fietspad is gelegd. De spoorlijn tussen Zottegem en Elzele vervoerde vroeger veel Vlaamse mijnwerkers uit Zottegem en de Zwalmvallei naar de Borinage, vandaar de naam. In 1963 werd dit spoordeel gesloten en vanaf 1978 werd een deel ervan omgevormd tot recreatief pad, helaas vooral met asfalt verhard. De bermen worden onderhouden in samenwerking met Natuurpunt, waardoor er een erg gevarieerde plantenrijkdom is.
> Wat later zien we aan onze rechterzijde het kasteeldomein van Lilare. Het van oorsprong middeleeuws domein werd in 1933 verkocht aan de Zusters Franciscanessen die er vanaf 1938 een internaat voor meisjes-studenten van maakten. Ook vandaag is het nog steeds een school met internaat, pas sinds eind jaren '90 kunnen er ook jongens terecht op het prestigieus uitziend domein.
De Zwalmbeek
Mijnwerkerspad
Rozebeke, de Ruitersommegang
Rozebeke
Onderweg naar de Berendries
Boterhoek
Icarusblauwtje
Wilde kamperfoelie
Vlaamse Ardennen vanop de Eikenmolenheuvel
Longkruid

 

 

 

 

 

 

 

 

Streek-GR Vlaamse Ardennen (157 km)