> Op een T naar links de onverharde weg op en verder dalen door bos. Onderweg even op beton en daarna weer een onverhard wegdek. Ik kom op een plek met voor mij oude olijfbomen en bij een beek met hoog overhangend riet en meer olijfbomen. Hier moet ik rechts. 120 meter verder links over een steenslagweg. Na een goeie 500 meter is er weer een T-kruising, ditmaal rechts om nu een veldweg over langere tijd te volgen.
> Het is een afwisselend pad dat zowel langs jongere als veel oudere olijfbomenplantages loopt en langs afgelegen groententuintjes. Veel zwaardlelies ook. Blijf steeds op het meest voor de hand liggende en duidelijkste pad, er takken nogal wat zijpaden af onderweg. 5 minuten na een T-kruising een beekbrugje over en 30 meter daarna links nog een brugje over en 40 meter verder rechtdoor. Het pad wordt grassiger en loopt langs meer tuintjes.
> Bij zo'n tuintje vind ik een goede plek om mijn tent recht te trekken. Er is zelfs een zitbankje en een tafeltje, de man die hier af en toe zijn afgelegen volkstuintje komt onderhouden heeft dat goed gezien.

> De eerste (halve) wandeldag zit er op en die is alvast zeer goed meegevallen. Bloemen, strand, kliffen, een dorpje, wilde natuur, olijfbomen, vriendelijke mensen: Prima start.

> Langs een eerste huis en de weg is nu even gebetonneerd. We komen op de geasfalteerde hoofdweg naar Spartera. 100 meter links ligt een taverna waar je iets kan drinken of van de huisgemaakte maaltijden kan genieten maar het Corfu Trail loopt er niet langs en gaat rechts op de asfaltweg. Het is ondertussen al 19u30. Even snel een drankje genomen en dan verder.
> In een bocht draait de asfaltweg naar het centrum van Spartera. Dalen tot het kerkje, gelegen bij een stokoude en enorm dikke olijfboom. Dadelijk na de kerk links dalen over een betonweg en voorbij het kerkhof.

> Het klooster van de 'blessed virgin' ('gezegende maagd') werd gebouwd rond 1700, in de Venetiaanse periode, wat je ook nog in de architectuur wat kan zien. De naam Arkoudillas dan weer zou een Griekse verbastering zijn van het Franse 'Arc de l'isle', triomfboog en 'toegangspoort tot Korfoe' dus, vrij geïnterpreteerd. Feit is dat het hele klooster al lang in ruïne ligt.

> Na een halfuurtje vlakt de klim uit. Blijf op dezelfde weg, rechts niet de dalende betonweg nemen maar rechtdoor om nog wat verder te stijgen. We zijn ondertussen zowat 140 meter hoogtemeters boven de zee uit. Onderweg meer sniporchissen en lange tongorchissen en een orchideeënsoort die ik na wat opzoekwerk determineer als wantsenorchis.

> Schoenen uit en op de waterlijn wandel ik het strand af. Onderweg moet je even over een paar rotsen en dan vervolg je verder tot het einde van het strand. Daar neem je de sterk oplopend betonstrook. Al na een paar minuten neem je de eerste piste rechts. De stijging is vrij sterk maar regelmatig. In brede zigzags loop je weg van de kliffen en al klimmend heb je geweldige zichten over zuidelijk Korfoe. Onderweg ook veel kleur in de berm, vooral duizendguldenkruid bloeit uitbundig.

> Op het lege strand naar rechts de waterlijn aflopen. Geen kat te zien hier, gewoon een leeg strand. Wellicht druppelen er in het hoogseizoen meer toeristen tot hier. Zalig rustig dus en een wilde, schitterende omgeving. Uitnodigend om nu al te stoppen met wandelen en op het strand de tent op te zetten maar ik ga toch nog wat kilometers wandelen.

> Verkenning van het uiterste zuidelijke punt van het eiland. Een prima eerste kennismaking met het Corfu Trail. Langs de ruïnes van een lang verlaten klooster, wilde kliffen, veel wilde bloemen en een verlaten zandstrand, heerlijk. Behalve één lange zigzagstijging om van de kust weg te klimmen, zijn de hoogteverschillen beperkt. Je wandelt je tijdens deze eerste 10 km van het Corfu trail over meestal brede paden. De stranden en mooie omgeving zijn uitnodigend om er gewoon een slentertocht van te maken en de tocht te breken voor een zwempartij.

> Valse start op het Corfu Trail. Bij aankomst op de luchthaven van Korfoe dacht ik even snel te voet naar het centrum van Corfu-stad te wandelen om er de bus te nemen naar de start van het pad. Voorbij de luchthaven liep ik al meteen al de verkeerde kant uit en raakte gedesoriënteerd in de buitenwijk bij de luchthaven. In de middaghitte sleurde ik maar wat rond met mijn rugzak, en liep kilometers verkeerd. Olé!
> Uiteindelijk in de namiddag toch de busterminal voor de 'Green busses' gevonden, het is eigenlijk minder dan een uur wandelen tussen luchthaven en busterminal. De bus van 14 u naar Kavos genomen. Deze bus schuimt op haar slingertocht naar het zuidelijk einde van het eiland, de oostkust af. De toeristische infrastructuur ziet er vanuit de bus gezien ook nogal belabberd en uitgeleefd uit.

> Om 15u 30 dropt de Green Bus me op het terminuspunt, een bushokje in het centrum van Kavos. Een lelijk dorp om snel te verlaten, het heeft een aparte reputatie. Dit is het Korfoe voor jonge Britten die er 's zomers komen zuipen en zonnen. Je vindt er dus bijvoorbeeld Mc Donalds en danstenten. Veel is nog gesloten half mei, het jonge volkje laat zich wellicht pas vanaf eind juni zien.
> OK, mijn 'Companion Guide' van het Corfu Trail van Hilary Paipeti opgediept. Die vertelt me dat ik in Kavos nog wat verder moet wandelen zuidelijk, richting Asprokavos. De hoofdstraat door Kavos verder door en meedraaien tot bij een bruine wegwijzer die naar het klooster van de 'blessed virgin van Arkoudillas' verwijst. Het gehucht Asprokavos laat je links liggen. Hier zie je ook het eerste gele markeringsteken van het Corfu Trail.
> Het is in principe zo'n 45 minuten tot het klooster maar ik deed er meteen een dik uur over. De bloemen onderweg waren te verleidelijk om niet meteen aan het fotograferen te slaan. De eerste prachtige wilde lelies, een bremraap en ook een eerste orchideeënsoort: De lange tongorchis, ik zou ze later nog regelmatig tegen komen.
> Het is een vrij brede piste die naar het verlaten klooster leidt, op een paar delen verhard met beton en dus ook berijdbaar. Het pad loopt licht stijgend, af en toe onderbroken door een korte daling. Verderop krijg je prachtige uitzichten over het zuidelijke, wilde, rotsige uiteinde van Korfoe. Net bij enkele mooie uitzichten over de kliffen bereik je dan het klooster van Arkoudillas.

> Het Corfu Trail houdt de ruïnes aan de rechterkant en duikt kort daarna naar beneden over een pad door donker, dicht bos. De eerste echte botanische verrassing komt er even later op een kleine open plek tussen het dichte struikgewas: Sniporchissen. Juwelen van orchideeën.
> Voilà, echt goesting gekregen in het Corfu Trail en vol spanning wat me de volgende dagen nog allemaal te wachten staat. Het wilde en schaduwrijke pad daalt verder tot in een kloofje en stijgt dan kort tot bij een kruispunt van pistes. Hier neem je scherplinks de gebetonneerde weg die daalt naar het strand van Arkoudilas.