> Laatste dag op het Corfu Trail. Dit maal heb ik dus niet langs het wandelpad overnacht (de omgeving rond Kaminaki is trouwens te verkaveld om makkelijk een vrije en anonieme bivakkeerplek te vinden) maar op camping Dyonisus tussen Dasia en Gouvia(zo'n 20 km van Kaminaki. 's Morgens om 5u 45 uur al de bus genomen van de camping terug naar Kaminaki.
> Gisteren ben ik op het einde dus iets verkeerd gelopen. En vanmorgen neem ik zowaar weer een valse start door wat verkeerd te wandelen. Gewoonlijk schuiven wandelaars verkeerd lopen af op slechte bewegwijzering of beschrijving maar de tekst in de Companion Guide zal deze keer wel kloppen.

> Het pad klimt dus weg van de kust, kruist een weg en zigzagt verder naar het dorpje Kentroma. Daar aangekomen zijn we al 100 hoogtemeters gestegen. Op het schaduwrijke dorpspleintje is ook een café. Op de hoofdweg even naar links en eerste straat rechts. Die stijgt wat en 80 m meter verder, aan een kleine waterpompstation, links en een afgemuurd paadje nemen dat stijgt en op een asfaltweg komt. Deze weg stijgend volgen over zowat 300 meter en dan links een onopvallend paadje kiezen bij een olijfboom (goed gemarkeerd).
> Onderweg zag ik ook enkele piramideorchissen. Het pad is nogal overgroeid met bramen en ander struikgewas. Op een splitsing ga je rechts en het pad loopt nu vlak tot licht stijgend. Weer op een asfaltweg links over 100 meter en dan links een piste op om 20 meter verder rechts een pad te nemen. Dat is weer een mooi, oud pad dat stijgend loopt door kleine veldjes, olijfboomplantages en langs veel wilde bloemen. Weer op een asfaltweg gekomen vervolg je rechtdoor een paar 100 meter tot op de hoofdweg. Daar naar links door het centrum van het dorpje Porta. In het centrum kom je langs 2 volkse kafeneions, waar je ook een frisdrank kan krijgen. We zijn inmiddels al gestegen tot een hoogte van zowat 350 meter.

> Door de steegjes van Sanda kom je al snel op de geasfalteerde dorpsweg. Daar links en deze weg nu volgen over ongeveer 850 meter. De splitsing rechts naar Mengoulas kan je niet missen. 300 meter verder kom je bij dit dorpje dat blijkbaar ook een tijd verlaten is geweest maar waar met Europees geld sinds enkele jaren wat is gerestaureerd. Waarvoor die vele vuilbakken nodig zijn is wat vreemd maar soit, het budget moest op waarschijnlijk. Er zouden er beter enkele elders worden geplaats in Korfoe. Moet dit dorpje een toeristische attraktie worden? Mogelijk worden een aantal woningen terug bewoond in de toekomst en wordt het wat zoals Paleo Perithia, waar je straks langs komt.

> Verder klimmen tot bij de oude school (nu een taverne) en de kerk Agias Varvaras, die in 2011 werd gerestaureerd. Even opletten dadelijk na de kerk. Rechts bij een betonnen citerne moet je een pad voor een muurtje nemen. Langs dat muurtje en een olijfboomgaard loop je verder over dit mooie, oude kerkpad tussen de dorpen Porta en Sanda. Het paadje slingert door eikenbos een valleitje in en kruist daar in het groene lover een beekje over een brug. Aan de overkant klim je weer kleine terrassen in. Een paar minuten na de vallei-oversteek kan het padverloop onduidelijk zijn. Even goed zoeken, je zigzagt verder om 5 minuten later plots Sanda binnen te lopen op het dorpspleintje met rustbanken in de schaduw.

> Deze weinig gebruikte piste is af en toe licht overgroeid, we lopen meestal licht stijgend langs bergwanden die in mei geel kleuren van de vele bloeiende bremstruiken. Veel vlinders ook. Links zie je aan de overzijde van de vallei weer de piste waarover we gisteren daalden naar Sinies. De 'approach' naar de berg Pantokrator is in ieder geval een stuk aangenamer langs de route van vandaag. Bij een overdekt paviljoentje (schaduw) bereik je tenslotte weer de High Col, gelegen op slechts een 100 meter van de plek waar we gisteren passeerden. We zijn nu op een hoogte rond 640 meter. De laatste lange stijging van het Corfu Trail zit er op.

> Gelukkig lijkt de eigenheid van het oude dorp bewaard en wordt er – behalve voor de toegangsweg - geen beton of asfalt gekapt tussen de verschillende oude huizen. We zijn nu op een hoogte rond 480 meter. Het Corfu Trail loopt langsvoor bij de eerste huizen over een gekasseid trappenpad en neemt dan rechts een trap naar en door een portiek van een vervallen maar mooi huis. We klimmen verder naar de top van het spookdorp en verder rechtdoor langs een herdershut over een veepad tot bij een piste (op 530 meter hoogte). Die nemen we links en we zullen ze over 3 kilometer volgen.

> 50 meter over de hoofdweg langs de kust en dan een trappenpad nemen, een oud pad. Na wat zigzags langs olijfbomen kom je op een betonweg. Hier rechts afdalen (in de tekst staat vermoedelijk verkeerd 'turn left' ?) naar het kleine Kaminaki met zijn keienstrand (tavernas en cafés). Op dat kleine strand links gaan en bij het zwembad van een groot hotel omhoog tot vlak voor het hoofdgebouw van dat hotel. Langs de gevel lopen en op het einde daarvan kan je weer vervolgen over het kustpaadje. Het pad loopt verder wat hogerop om villa's te ontwijken. Je daalt weer wat en te Agni, 100 meter voor enkele tavernas die prima maaltijden serveren, ga je links een ander paadje op. Klaar voor de langste klim op het hele Corfu Trail, we zullen van zeeniveau uiteindelijk tot ongeveer 650 meter hoogte stijgen straks.

> Een paadje slingert er doorheen en wat later kom je langs nog een strandje in een kleine baai. Op het einde van dat strandje vervolgt het pad tussen de karststeen en nu komt al snel het definitieve eindpunt in zicht. Je moet nog even van de kustlijn afwijken om een laatste brugje te kunnen oversteken. Aan de overkant wandel je nu de laatste 100 meter van het Corfu Trail naar het kerkje van Agios Spiridon. Voilà, we zijn er. Vlakbij is een café en daat heb ik mezelf op een Grieks Mythosbier getrakteerd.
> Ik ben hier toch ook weer niet te lang blijven plakken want er kwamen dreigende wolken opzetten. Daarna ben ik nog te voet helemaal tot Acharavi gewandeld, langer dan ik dacht, ongeveer 6 km. Het is misschien een beter idee om een taxi te bellen vanuit Agios Spiridon (de cafébaas wil dat ook wel doen) of te liften op de grote weg. Om 21u15 had ik dan nog een laatste bus richting Corfu-stad en die me dropte op een paar 100 meter van de camping. De laatste dag op Korfoe bracht ik door met een bezoek aan Corfu-stad en aan het strand van Ermones. Einde.

> Over scherpe karstrotsen gaat het verder tot de kleine baken die het meest noordelijke punt van Korfu markeert, Kaap Agias Ekatarinis. Even een fotootje for the record en verder wandelen door het wilde karstige landschap langs de kust.

> We wandelen rechtdoor langs een autokerkhof door een vlak landschap naar de kust toe. Meedraaien met de weg naar rechts en dadelijk weer links. Verder wandelen over vlakke wegen richting strand van Almiros. Voilà, daar even de rugzak afgegooid en het water in. Er zijn hier strandhokjes en een taverne in de buurt. Het Corfu Trail is echter nog niet helemaal ten einde. Rechts hier, de strandweg nemen of over het strand wandelen tot je na enkele honderden meters enkel nog verder kan door een voetbrug te nemen over een kanaaltje dat het meer van Andiniotissa verbindt met de zee. Aan de andere zijde volgt een aangenaam, aangelegd duinenpad naar nog een klein strandje.

> De laatste etappe is behoorlijk lang en bovendien staat vandaag ook de langste stijging van het Corfu Trail op het programma: Van 0 naar 640 meter. Echt uitbollen is het dus zeker niet. De klim naar de voet van de Pantokratorberg loopt langs verscheidene kleine dorpen, waaronder het 'spookdorp' Mengoulas. Afwisselende paden met weer veel uitbundige natuur. Het tweede deel van de dag is het dalen all the way. Het pad dat afdaalt naar het oude byzantijnse dorp Perithia is mogelijk moeilijk te vinden maar eens in het voormalige spookdorp geraakt, kan je jezelf trakteren op een drankje of maaltijd in een traditioneel bewaard dorpskader. Het vervolg van de afdaling verloopt ook nu over een schitterend oud pad. Via boomgaarden, velden en een paar gehuchten bereik je tenslotte de noordelijke stranden. De kustlijn loop je helemaal af, voorbij het meest noordelijke punt van het eiland en over karstige rotsen tot het eindpunt, Agios Spiridon.

> Het gevolg was weer vele extra kilometers extra wandelen over pistes die de valleiwandelen eindeloos rond slingeren tot ik uiteindelijk de asfaltweg naar Old Perithia (Palaia Perithia) bereikte. Na een goeie kilometer bereikt die het voormalige spookdorp. Spijtig dat ik het pad verloor want ik had echt wel het traditionele oude dorpspad willen volgen.
> Waar er aanvankelijk maar een stuk of 2 restaurants waren in Old Perithia zijn er inmiddels al verscheidene, een stuk of 5, 6. De oude eigenaars hebben blijkbaar de toeristische waarde ontdekt van dit dorp dat niet mee is geëvolueerd met betonnering en asfaltering van de stegen. Best karakter met de oude gekasseide paden, alleen zijn de Korfioten nogal weinig creatief en worden de huizen haast enkel herbruikt voor wining & dining.

> Aan dit pad hangt trouwens een heel verhaal vast. De blauwe tekens werden aangebracht door de Duitse hotelier Fried Aumann (tevens sponser van het Corfu Trail). In de zone tussen Acharavi en Pantokrator herontdekte hij vele kilometers oude ezelpaden, liet ze weer toegankelijk maken en markeerde ze met blauwe stippen voor toeristen eind jaren '90. Begin jaren '00 kon het gemeentebestuur van Acharavi een subsidie vangen van maar liefst 100.000 € voor het 7 km lange pad dat van Perithia afdaalt. Eigenlijk pure verkwisting, want Aumann had het pad al toegankelijk gemaakt. De afstandswijzers die je hier ziet, zijn ook van dat budget gekomen. Kompleet overbodig, wie heeft er nu behoefte om elke paar 100 meter te weten hoe ver het nog is? De rustbanken die ze plaatsten waren in een mum van tijd om zeep geholpen door rondstruinend vee...De aanpak van dit project zette kwaad bloed bij de initiatiefnemers van het Corfu Trail, temeer daar ook nog eens de gele tekens werden verwijderd toen de borden werden geplaatst!

> Tijd om vanaf nu de afdaling in te zetten, helemaal naar het eindpunt van het Corfu Trail. Vlak voor de schuilhut de piste naar rechts nemen. Door de aanleg van deze gebuldozerde piste in de jaren '90 verdween het oude gekasseide pad helaas voor een groot deel. Bij de afdaling moet je na 10 minuten bij een boom een pad vinden om naar Perithia te wandelen.
> Ik vond wel een begin maar raakte het spoor dan volledig kwijt en besloot dan maar te bunken dwars naar beneden door een scherpe vallei en weer omhoog door prikkelend en schurend struikgewas om een piste te bereiken. Dat was achteraf bekeken een volledig verkeerde keuze, ik had een andere vallei moeten nemen wellicht, meer naar links.

> Zowaar vrij plots een harde regenbui terwijl ik een yoghurt met honing verorberde onder een plataan. Het Corfu Trail loopt verder door één van de steegjes van Perithia tot de rand van het dorp. Daar neem je nu links een onverhard tweesporenpad dat vlot loopt tussen de vele bloemen. Dit pad is helemaal tot Krinias ook gemarkeerd met afstandbordjes en zowel blauwe als rode tekens. Waar dit tweesporenpad eindigt een goed kwartier later, zou je kort daarvoor rechts een zijpad moeten nemen. Heb dat geprobeerd maar dat liep dood tussen hoge varens waarin braamstruiken de passage vervelend moeilijk maakte. Blijkbaar hadden nog anderen het langs hier geprobeerd maar dat blijkt toch niet juist te zijn. Ben teruggekeerd en heb het oude en overigens mooie pad rechtdoor gevolgd, tesamen met de rode en blauwe bewegwijzering.

> Aanvankelijk loop je veel langs afgemuurde terrassen, verderop duik je bos in en daal je in zigzags dieper de Parigori-ravijn in. Lager loop je op een splitsing linksvoor tussen de vele olijfbomen. Steeds maar verder dalen tot je het gehucht Krinias bereikt. De asfaltweg naar rechts volgen (dalend) tot je beneden een brug bereikt. Onmiddellijk links na de brug over een piste. De weg wordt gedeeltelijk gebetonneerd en na een 10 à 15 minuten is het opletten. Je moet ongeveer diagonaal licht stijgen en weer wat dalen, langs een muurtje door een akker. Mogelijk kunnen naast de schaarse gele tekens ook rode stippen helpen om het pad te vinden. Je moet terechtkomen in de bocht van een gebetonneerde weg. Naar links dan deze weg volgen naar het gehucht Portes, bestaande uit niet veel meer dan enkele huizen.

> Je wandelt door het gehucht en moet dan links een weg nemen waar een bord voor 'doodlopende straat' staat, maar ook een bord 'public footpath'. Die moet je nemen. Kort daarna links langs een huis verder lopen en dan weer even opletten: Niet klimmen wat verder maar niveau houden langs de bovenkant van een muurtje. Ook rode stippen hier. Dit mooie pad wordt wat hol, duidelijk ook weer een oud pad. Je loopt wat verder door eikenbos en dan door een oude amandelboomgaard om zo een asfaltweg te bereiken. Oversteken en een nogal overgroeid pad nemen. Een laatste beproeving volgt: Het pad loopt vlak langs bijenkasten. Even snel daar door om geen kwaaie zwerm achter mij te krijgen. Het pad gaat nog even links door overgroeiing, verbreedt weer en komt dan bij de kustweg. De finish komt nu kortbij.