>Ik loop wat later in noordoostelijke richting om kort daarna, midden tussen mooie olijfbomen, op een T-kruising te komen met een andere asfaltweg. Links hier voor een voettocht van 2,6 km over een asfaltweg. Er is gelukkig amper autoverkeer op en het is een schaduwrijke tocht door prachtige oude olijfboomgaarden. Onderweg zijwegen negerend, komen we op den duur op een kruispuntje bij ruïnes, een 'gun-emplacement' (uit welke tijd?) lees ik in de Companion Guide van Hilary Paipeti. Rechts hier, wat stijgen en linksvoor aanhouden wat. Ook in hier is olijfboom weer king.

> Zowat 20 minuten na de militaire versterking gaat het nu dalend verder naar Paramonas. Op een T naar links en dadelijk naar rechts bij de wegwijzer voor Paramonas. Na 5 minuten kom ik in Paramonas nogmaals op een T-splitsing. Hier eindigt de derde etappe uit de gids. Mijn wandeldag is echter nog niet eens halfweg. De tocht vervolgt naar rechts op dat punt, weg van Paramonas. Ik ga echter eerst links afdalen naar het strand van Paramonas. Daar sla ik een watervoorraad in en drink ik nog een koffie op het terras van de Sunset Bar. Paramonas lijkt me een ideale plek om te crashen voor een paar dagen en te genieten van dolce farniente. Ook hier is het in de lente erg rustig. Na een uurtje klim ik weer omhoog tot bij de T-splitsing en vervolg ik over het Corfu Trail.

> De gidstekst waarschuwt dat je moet opletten om na een minuut of 8 een paadje dat rechts van de weg aftakt niet te missen. De vele gele tekens ter plaatse maken je extra attent hierop. Ik klim over een stenig paadje tussen een paar schuren en terrastuintjes door. Volg goed de beschrijving in de Companion Guide hier. Het pad stijgt nu harder door, er zijn vele gele stippen aangebracht. In zigzags win ik snel hoogte. Soms is het oude pad nogal dicht gegroeid maar de geuren en kleuren van bloemen en planten zijn weer fantastisch.
> Op een kleine open plek zijn een paar rotsige uitsteeksels vanwaar je prachtige uitzichten hebt. Allerlei verschillende vlinders vliegen de helling op en af, op zoek naar de beste nectarplanten. We zijn hier toch al zowat 240 meter gestegen sinds de Paramonas – splitsing. Vanaf de uitstekende rots kan je ook zien waar je straks de kam over moet om aan de andere zijde af te dalen naar Ano Pavliana. Verder stijgen tot op een tweesporenpad en wat later op een betonstrook tot de top van de col.

> Eens daar over moet je de tweede weg rechts nemen en dadelijk voor een huis scherp links gaan. Ik daal over een oud dorpspad nu snel af naar de eerste huizen van Ano Pavliana. Op een T naar rechts en sterk dalen tot bij een kleine pleintje in het bergdorp Ano Pavliana. Onder een dikke plataan rust ik wat uit op een bank in de schaduw.

> Na het pleintje moet je onmiddellijk rechts om te dalen tot de dorpsweg. Dan 30 meter links is een dorpswinkel en kafeneion maar je moet rechts verder dalen. Na 50 meter een onopvallend paadje scherp links nemen en bij de padsplitsing verder naar beneden vervolgen. Het smalle pad zigzagt tussen terrassen en kruist een paar sterk vervuilde beken, de afwatering van het dorp wellicht. Aan de ander kant van het scherpe valleitje ga je weer even stijgen om een asfaltweg te ontmoeten. Zo kom ik al snel in Kato Pavliana (Ano = Hoog, Kato = Laag) waar ik oa 2 kafeneions passeer. Kort daarna via trappen rechts afdalen. Opletten geblazen, ik ben hier wat verkeerd gelopen, nogal wat overgroeiing en ik vond niet dadelijk gele tekens.

> Je moet uiteindelijk op een betonwegje komen dat je verder dalend volgt tot op een asfaltweg en die moet je naar rechts nemen. Verder dalen tot bij een brug en 150 meter verder links (hier is een geel teken) een brede steenslagweg links op tussen olijfbomen. Door het verkeerd lopen ben ik wel een Griekse landschildpad tegen gekomen. Op het warmste moment van de dag is de schaduw van de olijfbomen zeer welkom. Bij een kruising rechtdoor en al snel bereik ik zo de eerste huizen van Vouniatades.

> Het Corfu Trail loopt het dorp in en loopt door wat stegen, volg ook hier goed de tekst van de Companion Guide. Weer op een asfaltweg ga je links en die moet je blijven volgen, ook als hij onverhard of gebetonneerd wordt. Op een bepaald punt meedraaien naar links. Dit dorpje was ik snel weer uit, niet gestopt. Er zijn een paar oude 19de eeuwse huizen hier met ronde poorten. De betonweg loopt uiteindelijk een olijfboomgaard in en bij een V-splitsing rechts. Nog 500 meter verder kom je bij een brug met een betonnen kapelletje. Rechtdoor hier, we gaan stijgen. De weg is even gebetonneerd of bestaat uit geërodeerde beton. Aanvankelijk door olijfbomen, verderop meer struikgewas.

> Vanaf nu volg je de volgende kilometers en tot Strongili eigenlijk steeds de hoofdweg, ook als die helemaal van richting veranderd. Prima traject om op bloemenjacht te gaan. Verscheidene orchideeënsoorten langs het traject. Ook veel vlinders dus.

> Op een T gaan we naar rechts en het pad neemt verderop grote bochten. Zo kom je een hele tijd later uiteindelijk in de buurt van het dorpje Strongili. Een groot Corfu Trail-bord, geplaatst door de eigenaar van een taverne, wijst de juiste weg naar het centrum. Bij een wegkruising liggen verschillende tavernas en cafés. Hier in Spiros Bar ontmoette ik pas de eerste andere wandelaars, een Pools koppel dat enkel met de Freytag & Berndt kaart wandelt en dan ook constant verkeerd loopt. Tegenover de tavernes is een winkel, opengehouden door een Canadese.

> De variëteit aan planten is ook rond het meer zeer groot maar vogelspotters vinden dit zeker ook een interessante plaats. Hoewel, eigenlijk zag ik niet onmiddellijk veel vogelleven rond het meer. Er zou een grote populatie smienten zijn, aalscholvers en grote zilverreigers, naast nog meer dan 100 andere vogelsoorten.

> 400 meter verder was de weg ingestort, gedeeltelijk weggespoeld in zee. Te voet kon je er wel door. Het is een passage van enkele tientallen meters. Langs een picknickbank kort daarna en dan slingert de weg verder langs villa's. Aan het aantal platgereden slangen op de weg te zien, zitten er hier nogal wat. Tussen de villagronden in zijn er hier dan ook wat moerassige zones, een ideaal habitat voor sommige slangensoorten.

> Je moet die weg over bijna 3 km volgen, tot net voorbij het westelijke einde van het Korissionmeer. Daar in de buurt is een taverna aan het strand. Nog even rechtdoor langs de kust en dan draait de weg kort inland naar rechts. Op een T links de asfaltweg volgen. Deze weg loopt wat over vals plat en draait verderop weer naar rechts, weg van de kust. Op een T met een bredere weg gaan we weer links.

> t' Is toch even opletten met de verrotte planken op de brug. Anderzijds is het goeie hindernis om gemotoriseerde voertuigen weg te houden. Aan de overzijde heb je de keuze: Ofwel volg je de brede onverharde piste tussen zee en meer ofwel wandel je over het strand. Om wat te avanceren kies ik deze keer voor de weg.

> Weer een massa lentebloemen onderweg en behoorlijk wat afwisseling. Aanvankelijk loopt het vlak en kan je snel kilometers afleggen over een smalle duinenstrook tussen het meer van Korission en de zee. Verderop loop je tussen verkaveling en olijfboomgaarden. De gezellige strandtavernas van Paramonas liggen niet rechtstreeks langs het Corfu Trail maar ze zijn wel een goed breekpunt. Na Paramonas gaat het immers de bergen in. Een wilde klim over een oud ezelpad brengt je in Ano Pavliana. Voorbij Kato Pavliana trekken we langere tijd over een vlakte met veel lentebloemen. Even opladen in de tavernas van Strongili om energie op te doen voor een uitgerekte klim van 340 hoogtemeters naar het bergdorp Kominiata. Vlakbij ligt Stavros, terminus van mijn etappe.
> Tavernas onderweg op het einde van het Korissionmeer, Paramonas (aan het strand op een paar 100 meters), Ano Pavliana, Kato Pavliana, Strongili en Stavros. Winkel in Strongili en Stavros.

> In Strongili sta je aan de voet van de tweede (uitgerekte) stijging van de dag. Als je straks het bergdorp Komianata binnen loopt, zal je 300 meter zijn gestegen. Rechtdoor eerst tot bij het relatief grote dorpsplein van Strongili. Links voor het plein en een 200 meter verder rechts op de hoofdweg. 50 meter verder rechts een stijgende betonweg op.
> Voorbij een kerk en dan bij een V-splitsing rechtsvoor het stijgende, rotsige pad nemen. Een 100 meter verder splitst het pad weer. Blijf op niveau en volg rechtsvoor. Langs stokoude olijfbomen en langs een rij van een tiental cipressen. Bij een verlaten klooster gaan we naar links een gekasseid pad op. Op een T in een oude boomgaard naar rechts, we maken een draai om dan tussen 2 schuren in naar rechts mee te draaien. Bij een volgende bocht niet meedraaien maar rechtdoor over een minder zichtbaar pad tussen bloemen. Hier en daar mankeert cruciale bewegwijzering, volg goed de tekst uit de gids hier.

> Het pad kan ook hier nogal overgroeid zijn hier, je loopt hier in de lente tussen hoge varens. Scherp rechts draaien verder en een stijgend pad nemen dat naar links verder omhoog draait. Verder stijgen, langs een berghelling nu. Stilaan wordt het pad duidelijker en is het minder overgroeid. Bij een paar huizen kom ik even op beton en ik moet nu rechts voor die huizen. Kort daarna links meedraaien langs een afrastering. Deze weg nu de hele tijd bergop volgen. De late zon schijnt recht in mijn gezicht en de vermoeidheid van de dag laat zich zo stilaan voelen. Zijpaden negeren en steeds maar rechtdoor over deze stenige weg. De klim langs de bergwand gaat uiteindelijk over in een oud dorpspad dat in een paar zigzags naar Komianata klimt.

> Wat een mooi oud dorpje met zijn smalle steegjes en minipleintje. We zijn zo Komianata alweer uit. Er is maar één echte weg naar toe, dus die kunnen we niet missen. Via de asfaltweg wandelen we nu richting Stavros, eigenlijk een kluster van samengekoekte kleinere dorpjes. We zijn ondertussen op zowat 340 meter hoogte. Eigenlijk was ik van plan om vrij te kamperen maar toen ik langs de Taverne van Kostas kwam nodigde hij me uit een kamer te nemen. Wel waarom niet eigenlijk? Voor 20 €. t' Was tijd om eens stevig van een avondmaal te genieten en van een goed bed na de eerste 2 nachten vrij te kamperen.

> Een hele rustige nacht gehad in mijn tent langs het meer. Even gewacht tot de dauw van de tent was verdampt onder de eerste zon en dan naar de 300 meter verder gelegen 'footbridge' gewandeld. Deze gammele houten brug ligt over een kanaaltje dat het Korissionmeer met de zee verbindt.

> Het Korissionmeer is eigenlijk een grote lagune van zowat 1500 hectaren, gescheiden van de zee door een lange duinengordel die soms maar enkele tientallen meters breed is. Helemaal natuurlijk is het meer niet, het werd aangelegd tijdens de Venetiaanse periode in moerasland. Mensen uit de dorpen hebben hier lang geleden eigen vismethodes ontwikkeld, er wordt vooral met fuiken gewerkt.