> De gele stippen begeleiden je verder door de stegen van Prinilas en tot op de rand van het dorp. Net links van het kerkhof loopt een dalend steenslagpad. Dat neem je om een eind lager op een T linksvoor te vervolgen. Rechts indrukwekkende kalksteenwanden. Zo loop je al snel Pagi binnen. Aan de kerk rechtsvoor verder en 50 meter verder op de V-splitsing links de dalende weg verder nemen. We lopen nog langs enkele huizen en draaien dan naar rechts in een valleitje. Na die bocht even opletten: We verlaten daar het gebetonneerde pad voor een steenslagpad links dat verder in de vallei daalt. Verderop daalt de inmiddels weer gebetonneerde weg naar een rivier die je oversteekt. Over een graspad loop je verder.
> De natuur is met massa's bloemen hier weeral geweldig maar de verrassing komt uit de reptielenwereld als ik een smaragdhagedis kan observeren en fotograferen. De meesten schieten altijd schichtig weg voor je ze hebt gezien, maar deze probeert blijkbaar de techniek uit om zich voor dood te houden. Doe maar, ik profiteer ervan om de fluogroene beauty langs alle zijden te fotograferen.

> Verder over deze asfaltweg en na amper een minuut of 2 komt het volgende dorp er alweer aan, Manatades. Ook hier moet het blijkbaar druk zijn in volle zomer, aangezien er verkeerslichten zijn die het verkeer vlotter over de versmalde weg door het dorp moeten leiden. Voor het dorpscentrum van Manatades moet je echter links een steegje nemen dat snel een pad wordt, sterk stijgend en wat overgroeid.

> Onderweg zie ik nog maar eens een piramideorchis. Na een paar minuten vervoeg je alweer een asfaltweg waar je rechts gaat tussen de olijfbomen. Op een T-kruispunt naar rechts en 50 meter verder rechtdoor over een betonpad langs een kerk met genummerde hoekstenen. Volgende kruispunt rechtdoor over een nieuwe asfaltweg tussen olijfbomen. Nog een kerk (Agios Vasileos?) en hier heb je een mooi uitzicht over de omgeving.

> Verder dan maar, over de hoofdstraat, zijwegen negerend. Agros en het aansluitende Agios Athanasios in. Hier klopte volgens mij de tekst van de gids niet maar ik sluit niet uit dat ik zelf iets verkeerds interpreteerde. De beschrijving zegt dat je bij het begin van etappe 8 de weg moet nemen die is 'signposted' naar het 'Healthcentre'. Ik heb dat gedaan maar uiteindelijk draaide ik in een grote cirkel rond tot ik weer langs de kerk met genummerde hoekstenen kwam. Ik denk dat je de hoofdweg gewoon rechtdoor moet volgen. Voorbij het dorp Agios Athanasios loop je dalend naar een vallei.

> In de verzorgde bloementuin bij de kerk volg je een dalend trappenpad. Na een zigzag bereik je een steegje waar je rechts of links kan. Rechts kom je dadelijk in het centrum van Agros met winkels, cafés, bank en busstop. Even wat eten en water inslaan daar. Het Corfu Trail vervolgt echter links en loopt het steegje af langs oude huizen en stallen tot het dan toch uitmondt op de hoofdweg door Agros bij een pleintje. Dit moet zowat het belangrijkste dorp zijn tussen Corfu-stad en Sidari, gezien de relatieve drukte in dit straatdorp.
> Hier eindigt de 7de etappe uit de gids van Hilary Paipeti. Zelf ben ik tijdens mijn zesde wandeldag nog niet eens halfweg. Het plan is om vandaag ook nog de volledige 8ste etappe uit de gids te wandelen.

> Via een wed steek je het riviertje weer over, 50 meter verder de asfaltweg naar links op en deze zowat 5 minuten volgen tot je tegenover een huis een pad naar rechts neemt. Veel bloemen betekent ook veel vlinders en insekten en zo kan ik wat later ook een koninginnepage fotograferen. Het is duidelijk een oud pad dat zich in lange zigzags naar omhoog werkt tot het dorp Aspiotades. Op de doorgaande asfaltweg naar rechts en zo kom je langs een café-taverne op het pleintje onder de kerktoren van Aspiotades. Even een Griekse koffie gedronken.

> Langs enkele haltes van de Green Busses, die komen vanuit Corfu-stad blijkbaar langs hier Agios Georgios binnen gereden. Langs de wat stijgende weg neem je de eerste asfaltweg rechts na 350 meter NIET maar nog 100 meter verder, zowat tegenover een bakkerij, moet je de tweede (beton)weg rechts nemen. Ook hier is een busstop voor de Green Bus. De stijgende weg wordt al snel onverhard. Aanvankelijk een venijnig harde stijging, al snel kom je op een hoogte van 120 meter boven de zeespiegel vanwaar je nog een mooi zicht hebt over de baai van Agios Georgios.
> Op het steilste deel loop je door olijfboomgaarden. Bij splitsingen is het steeds een kwestie van het stijgende pad te nemen, de keuze is telkens vrij logisch. We lopen het stille dorp Prinilas binnen. Geen winkels of andere voorzieningen te merken. Je klimt over trappen en steegjes naar en door het dorp en langs een kerk en een hooggelegen dorpspleintje (rustbank).

> Zeelucht en de groene bergen van Korfoe doen goed slapen. De zon stond alweer boven de zeespiegel toen ik wakker werd op het strand van Agios Georgios. Tegen acht was de tent ingepakt en kon ik weer op pad. Omhoog geklommen op de kliffen boven het strand om het Corfu Trail op te pikken. Op naar Agio Georgios.
> Eigenlijk wandel je niet tot het centrum van het badplaatsje maar ga je bij de eerste urbanisatie alweer het dorp uit door de eerste asfaltweg naar rechts te nemen. Daarvoor passeer je nog een visrestaurant en bij de afsplitsing naar rechts zijn ook tavernas en een supermarkt. We verlaten nu definitief de westkust van Korfoe.

> Af en toe is het goed dichtgegroeid. Je loopt tussen oud akkerland dat nu blijkbaar niet meer wordt bewerkt. Op een dubbelspoor kom je weer in struikgewas en bos. Links gaat het oude pad verder, nu wel erg smal. Het was met de rugzak echt schuurwerk tussen takken en struiken. Langs een paar wijngaarden kom je weer op een gebuldozerde weg. Even naar links tot op een T-kruising en daar weer links. Dalen over een weg die geasfalteerd wordt. Rechtvoor in de verte ligt alvast de uitdaging voor morgen te wachten, de klim langs de hoogste top van Corfu.
> Prachtig en rustig landschap waar je nu door wandelt. De tekstbeschrijving is niet zo duidelijk maar de wandelrichting is dat wel. Nog licht stijgen tot 400 meter en na veel wijngaarden en olijfboomgaarden kom je weer op de hoofdweg, deze volgen in dalende richting.

> Spartillas komt eraan, zowat het eerste huis is een bar-taverne. Het Corfu Trail loopt bij het begin van het centrum linksvoor een steeg is. Heb je een winkel nodig, wandel dan nog 100 meter verder over de hoofdweg. Er zou hier ook een stopplaats voor de Green Busses moeten zijn. Ik zit hier wat met een probleem: Ik had gedacht een hotelkamer te vinden maar blijkbaar is dat niet (meer) mogelijk in Spartillas. Veel familiepensions zijn de voorbije jaren dicht gegaan op Korfoe, ten voordele van meer grootschalige hotels. Het resultaat van het feit dat jarenlang alleen in packagetoerisme langs stranden werd geïnvesteerd en niet in kleinschaliger ruraal toerisme.

> Pech, na enkele nachten bivakkeren had ik anders wel uitgekeken naar een bed en douche. Ik besluit dan om - ondanks het late uur - toch maar te beginnen aan de klim naar de Pandokratoros en hogerop een bivakkeerplek te zoeken. Een man in Spartillas stopt mij echter net voor de klim begint en zegt mij dat ik niet de berg op mag 's nachts en dat hij mij zal komen zoeken (??) Enfin ik wil geen last krijgen, wandel terug het dorp in en probeer nog even tevergeefs een kamer te vinden. Uiteindelijk wandel ik nog een goeie kilometer terug uit Spartillas om een bivakkeerplek te vinden. Ik eindig in een olijfboomgaard waar ik de tent plaats op één van de terrassen. Niet echt wat ik wou, valt wat tegen nog een nachtje bivakkeren maar zo gaat dat als je niks op voorhand plant en zomaar opdaagt tegen zonsondergang. Soms levert dat een leuke verrassing op, soms slaat dat tegen.

> Tijd voor een laatste zwempartij in Ionische Zee te Agio Giorigios, want vandaag trekken we over het Corfu Trail de hele dag door het soms nogal wilde binnenland van Korfoe. De zee zie je pas morgenavond terug. Toch komen we ook vandaag door nogal wat dorpen, sommige daarvan zijn nog vrij authentiek. Het is vandaag in de eerste plaats toch weer de uitbundige groene natuur van Korfoe die de show steelt. Ook deze etappe levert een uitstekende staalkaart op van wat op Korfoe aan flora, insekten en reptielen allemaal groeit, bloeit, vliegt en rond kruipt.

> Je volgt het kloosterwegje nog een goeie kilometer, tot je links (goed aangeduid) een pad neemt, dalend naar een vallei. Op een kruispunt de meest dalende weg op, niet rechtsvoor maar eigenlijk rechtdoor meedraaiend, het middelste hoofdpad. Op een T-kruispunt links en je bent inmiddels in een laag gelegen valleitje met veel rietbegroeiing. Na een tijd weer een T-kruising waar je rechts moet. Hogerop meedraaien met de hoofdweg (niet rechtdoor over het secundaire pad).
> Onderweg had ik ook een verrassende ontmoeting met een slang van bijna 2 meter lang die languit op het pad lag. Ik had er bijna op getrapt! Volgens wat Korfioten mij vertelden zijn die lange slangen niet de gevaarlijkste, de giftigste zou een eind korter zijn.
> Onze weg komt uiteindelijk bijna op zeeniveau, zo laag ben je inmiddels gezakt (ongeveer 30 à 35 meter hoogte). De rivierbrug over en dadelijk ben je in het gehucht Rekini, bestaande uit niet veel meer dan een paar winkels langs de verkeersweg die van Corfu-stad naar Roda en Acharavi loopt. 200 meter voorbij de brug staat langs de hoofdweg een bord van het Valanio Footpath Network. Hier verlaat je de asfaltweg door rechts een grassige weg te nemen. Het begin van een tocht die door onherbergzaam gebied loopt.

> We staan nu op 160 meter (130 meter hoger dan de brug bij Rekini). Voorbij de eerste huizen kom je op een T, door een steegje naar het centrum en op de geasfalteerde dorpsweg links. Voor het plein met café en winkel rechts een steegje in. Voorbij het kerkhof niet links het voetpad op maar over asfaltweg rechtdoor lopen. Hogerop krijg je een combinatie van beton en steenslag onder de voeten. Zijpaden negeren, een tijd op dit hoofdpad blijven tot je langs een rij cipressen op een V-splitsing komt. We zijn nu al op 245 meter hoogte en gaan links dalen. Nog wat op en af en langs een houten bord van lokale wandelingen.

> Na zowat 1 km verder kun je eigenlijk de afslag naar het nonnenklooster van Agios Athanasios niet missen (staat op de Freytag & Berndtkaart vermeld als klooster van 'Pandokratoros'). Op de achterkant van een verkeersbord staat een grote gele pijl geschilderd die de afslagweg naar het klooster duidelijk aankondigt. Het klooster is te bezoeken in aangepaste kledij (Lees: Geen short of opvallend blote 'onderdelen').

> Aanvankelijk kan het pad wat overgroeid zijn. Wat verder steek je het riviertje over. Geen brug maar het water staat laag genoeg om het zo over te steken, bij hogere waterstand is dat misschien niet zo evident. Dit koele schaduwrijke plekje bij het water is uitstekend voor een picknick. Het water is er vrij zuiver. Even de voeten verfrist en het leven rond het water geobserveerd. Veel libellen vliegen aan en af en tegen een oude, opgeschoten olijfboom groeien geelkleurige klimopbremrapen.
> Links verder over een pad dat eveneens wat overgroeid kan zijn. Je bent hier in een wild en vrij vochtig, afgelegen natuurgebiedje. Ideaal voor wie de libellensoorten van Korfoe wil bestuderen. Het is zelfs wat modderig door de aanwezigheid van opwellend water. Verderop in de vallei is een dubbele bron waar je water kan tappen maar opgelet: Niet te ver wandelen, je mist gemakkelijk het voetpaadje naar rechts zowat 4 à 5 minuten na de beekoversteek.
> Stijgen nu door een kloof en verder win je al zigzaggend snel hoogte door vrij dicht, donker bos en struikgewas. Soms is het pad wat overgroeid. Hogerop is het weer uitkijken hoe je verder moet maar eigenlijk ligt het padverloop redelijk voor de hand. Je loopt uiteindelijk het dorpje Valanio binnen.

> Langere tijd door olijfboomgaarden en af en toe langs rotsformaties van vooral conglomeraatsteen. Zowat drie kwartier blijf je op deze piste zonder veel hoogte te verliezen, eerder integendeel, we stijgen in feite naar het hoofd van een vallei. Eens daar gekomen steek je in een bocht de vallei over via een brug. Kort daarna is een piste naar rechts die je niet neemt maar op deze plek (ongeveer 50 meter na de brug) moeten je rechts een oud steenpad nemen (stond goed aangeduid). Harder stijgen nu. Gelukkig is er veel schaduw.
> Af en toe is het pad weeral wat dicht gegroeid. Aan de vele achteloos achtergelaten kogelhulzen te zien wordt het pad ook voor jacht gebruikt. Klimmen naar een hoogte van zowat 385 meter, waar je stilaan in velden terecht komt.

> Volg goed de tekstbeschrijving en de tekens (die soms wat verstopt kunnen zijn onder de vegetatie). Voorbij een tweetal kleine wijngaarden kom je op een V-splitsing. Linksvoor (rechtdoor) vervolgen. Je slingert langs nog wat oude muurtjes en bij een eerste huis kom je op een betondek. De inspanning zit er bijna op, nog even verder het dorpje Sokraki in.
> We zijn nu op een hoogte van 445 meter. Op 50 meter van het Corfu Trail ligt het gezellige dorpspleintje van Sokraki met een paar caféetjes waar het blijkbaar een must is om 'ginger beer' (gemberbier) te proberen. 't smaakt best lekker en verfrissend. Het is trouwens niet echt bier maar eerder een soft drink, destijds geïntroduceerd door de Britten op de Ionische eilanden.

> Het Corfu Trail loopt dus niet rechts naar het pleintje maar links verder. In een linkse bocht neem je een stijgend betonwegje, je bent inmiddels Sokraki uit. Weer kom je terecht in een haast botanische tuin door de fantastische variatie aan planten. Opvallend hier zijn de vele parelmoervlinders. Ik zag ze nergens anders in zulke concentraties dan hier.
> Waar het pad een bocht van 90° neemt, moet je linksvoor vervolgen. Verderop neem je bij een bocht van haast 180° een pad langs de rechterkant. Alweer een oud ezelpad. Dalen naar 380 meter hoogte. We komen even op een overgroeid gebuldozerd traject.

> Deze wegen zijn volgens de initiator van het Corfu Trail, Hilary Paipeti, echt getrokken als littekens in het landschap, geld- en ruimteverkwanseling en bovendien nutteloos. Ze suggereert dan ook om het oude pad te blijven volgen om de bulldozerweg niet verder te banen. 5 meter naar links uitwijken dus en rechts vervolgen over het oude pad.