> Verderop passeer je meer olijfbomen en pas bij de ruïne van een woning of schuur zie ik weer een geel Corfu Trailteken. Oef! Was er toch niet gerust dat ik nog juist liep. Op een V-splitsing links (padmarkering). Bij een kruising met een asfaltweg rechtdoor tot bij een vrij jonge olijfboomgaard waar de bomen mooi in rechte lijnen zijn aangeplant.

> De hoofdweg van rotsige rode ondergrond blijf je nog wat volgen. Langs het traject zien we ook rode puntjes (bewegwijzering Baumeler), ze helpen wat want ook hier is weinig Corfu Trail-geel te zien.
> Na zowat 20 minuten over deze weg moet je scherper naar links en een stevigere stijging begint. De holle weg wordt gebetonneerd. Langs een kleine steengroeve en een kleine 5 minuten later op een asfaltweg naar links, stijgend. Asfalt wordt weer beton en zo kom je op de top van een col. Nog even rechtdoor en bij een splitsing gaan links (rode stippen) tussen de olijfbomen.
> Op een moment zou je nu verderop langs het pad antennes moeten zien. We gaan echter niet zo ver. Tijdens de stijging moet je immers een pad naar rechts nemen. Dit pad houdt wat niveau en we zijn nu echt wel midden uitgestrekt olijfboomgebied.
> Het volgende deel van het Corfu Trail krijgt in de Companion Guide terecht de titel mee van 'the Olive Way'.

> Op een asfaltweg moet je rechts. Enkele minuten later links een pad nemen richting Giannades. Er volgen nog wat padsplitsingen maar de richting is duidelijk, recht op het centrum van Giannades af. Uiteindelijk doel is het centrale pleintje met kiosk, café en majestueus uitzicht. We volgen in Giannades nog even de hoofdstraat voorbij wat cipressen. Op een V-splitsing rechts en onmiddellijk daarna links langs een huis en olijfbomen. De asfaltweg gaat snel over in steenslag en bij de volgende 2 splitsingen telkens rechts meedraaien.

> Een hele tijd slingeren we nu tussen de olijfboomgaarden, daarbij steeds het meestal licht dalende hoofdpad volgend. Op een moment zie je allemaal olijfbomen met gele tekens op geschilderd. Dat heeft niks met het Corfu Trail te maken, gewoon verder rechtdoor en langs een paar wijngaarden.
> Bij een veldkapelletje uit 1957 nog even over asfalt vervolgen. Niet veel later staat op een V-splitsing een groot Corfu Trail-teken op een muur geschilderd. Hier rechtdoor om wat verder af te dalen door een steeg naar het centrum van Liapades. Een levendig en compact pleintje daar met een winkeltje, cafés en een kerk bij een schaduwrijke plataan.

> Het vervolg is wat raar. Je moet achter het hoofdgebouw van Ella Beach Hotel lopen, langs de rand van het zwembad en door een kleine speeltuin waar een onopvallend paadje verdwijnt in het struikgewas. Je moet nu ruw stijgen over een rotsig paadje. Bovenaan is een passage over een rotswand. Iemand heeft hier een trapladdertje geplaatst want anders is het een korte maar moeilijk te nemen hindernis. Zo kan je dus over dat scherp richeltje geraken.

> Aan de andere zijde is het vrij vlot afdalen en via een olijfboomgaard komen je even later op de grote toegangsweg tot het toeristisch centrum van Paleokastritsa.
> Links op 100 meter ligt de camping en er is hier ook een supermarkt. Dit is het einde van de 6de etappe uit de gids. Oorspronkelijk had ik gedacht om hier te kamperen maar eigenlijk heb ik best nog wel zin in meer Corfu Trail vandaag, er resten nog heel wat lichturen van deze wandeldag.

> Even iets gedronken voor de bar sluit, want het siësta-uur komt er aan. Op het plein links en afdalen door de steegjes. Let goed op de bewegwijzering die nu wel heel goed is hier. Over verscheidene doorsteekpaadjes daal je helemaal af tot bij een hoteldomein. Daar dwars door en het doel is inmiddels duidelijk, het kleine maar verblindende keienstrand van Liapades. Mooie kleuren van water en rotsen bij een azuurblauwe zee. Even zwembroek weer aan en wat gezwommen.

> In de Companion Guide staat nu een hele uitleg over hoe het verder moet. Ik vond het nogal onduidelijk. Uiteindelijk ben ik gewoon rechtdoor gelopen, op zoek naar een dwarsweg achter het einde van de boomgaard. Die gevonden nadat ik een gracht ben overgestoken en die steenslagweg links op. Gezien de afwezigheid van tekens check ik even de wandelrichting waarin ik nu wandel: Westelijk, met voor mij hoog gelegen Giannades. Dat moet kloppen met het routeverloop.

> Eens de brug over zag ik nog weinig bewegwijzering. Mogelijk heeft dat te maken met een wijziging in het traject, waarbij de tekst moet worden gevolgd maar de tekens (nog) niet zijn aangebracht. Over de brug rechtdoor tot vlak voor een beboste heuvel. Daar links een pad op. Na 450 meter, voor we een met rasterdraad omheind gebied bereiken, moet je rechts een graspad nemen door een weide. Links van ons loopt op zowat 50 meter ongeveer parallel de rivier.
> Vlak voor je bij een betonnen brug over de rivier komt, moet je rechtsvoor een graspad nemen dat weer naar de beboste heuvel loopt. Aan de voet van die heuvel meedraaien naar links. Nog steeds geen bewegwijzering toen ik hier was. Een hele tijd nu die redelijk vlakke weg aan de voet van de lage heuvel volgen, langs struikgewas en halfopen landschap.

> We zijn nu in de Ropavallei en wandelen tot bij de brug over de gelijknamige rivier. Vroeger was het hier één groot moeras, eerder een meer, vandaar dat het er zo vlak uitziet. Door drainage in het verleden ligt tegenwoordig alles droger, hoewel ook nog grotere stukken nat areaal zijn overgebleven. De dorpen ontwikkelden langs de hogere randen van de Ropavallei.

> Wat verder leidt een bredere straat je tot in het centrum van het grotere dorpje Vatos.
> Bij het dorpsplein liggen een winkel en een paar kafeneions. De regen is inmiddels alweer gestopt. Bij het plein neem je op de V-splitsing de lagere weg en daal je dadelijk daarna sterker door rechts een dorpsstraatje te nemen. Mis een paadje (nogmaals) rechts niet. Het daalt tussen olijfbomen en varens naar een weg. Je daalt na nog een paar splitsingen tot bij de grote weg in de vallei bij een tankstation.

> Vanuit mijn tent zie ik over de zee heen. De eerste zonnestralen tekenen de silhouetten van de bergen donker af tegen een zee in een oranje gloed. Hoewel de mooie zonsopgang het begin aankondigt van alweer een prachtige dag op het Corfu Trail, begint het even later zowaar wat te regenen. De eerste regendruppels sinds ik voet op Korfoe zette. Ik ben nu bijna halfweg mijn tocht. Vermoedelijk nog een viertal etappes en het Corfu Trail zit er alweer op. De tent opgeplooid en weer weg.
> Kort na de col bij de antennes neemt het Corfu Trail rechts een paadje dat herkenbaar is door een wegwijzer die naar Myrtiotissa verwijst. Dat sterk dalende, wat overgroeide oude pad op en door struikgewas en olijfboomgaarden zakken tot op een asfaltweg. Daar een breed pad op en dezelfde richting aanhouden. Het pad versmalt wat, loopt door olijfboomgaarden en komt weer op asfalt. Links hier, de hoofdstraat volgen door het gehucht Kelia.

> Tijdens deze vijfde etappe van het Corfu Trail trek je weer door heel wat verschillende landschappen. Je daalt naar de Ropavallei, een vlak en relatief nat gebied. Via het panoramische dorp Giannades kom je verderop door een groot gebied van olijfboomplantages. Het strand van Liapades komt er net op tijd aan voor een verkoelende zwempartij. Enkele eeuwenoude ezelpaden leiden je naar het straatdorp Lakones, dat helemaal in de lengte wordt doorkruist. Via het authentieke en afgelegen dorpje Krini daal je over een enig mooi zigzagpad af naar de zanderige kustlijn van Agios Giorgios.

> Bij een huis neem je links een betonwegje. Rond dat huis draaien en dadelijk links over een pad dat verderop alweer een schitterend oud ezelpad blijkt te zijn, gedeeltelijk opgebouwd uit lange en over de eeuwen heen uitgesleten trappen. Hoeveel generaties hebben van dit pad niet gebruik gemaakt. Dankzij het Corfu Trail kwijnt het pad niet volledig weg onder bomen en struiken. Onderweg ook weidse uitzichten over de baai van Paleokastritsa. Klimmen in zigzags en hogerop kruising met een asfaltweg. Rechtdoor over een ruwer pad dat nog een beekbedding is geweest. Daarna links om het dorp Lakones binnen te lopen (tavernas).

> Dit typische straatdorp lopen we helemaal door over de hoofdweg. Er is blijkbaar niet echt een aantrekkelijker alternatief voor handen. Op een gegeven moment passeer je zowaar verkeerslichten. Raar misschien maar in volle zomer rijden toeristen af en aan met hun huurwagens en de flessenhalzen blokkeren anders nogal wat verkeer blijkbaar. De weg is afgelijnd met een pak cafés, tavernes, winkels en souvenirshops. Bekendst is de 'Bella Vista' omwille van de spectaculaire gezichten op de terrassen. Het succes is blijkbaar andere eigenaars niet ontgaan en er wordt nogal gekopieerd. Het Corfu Trail trekt dus het hele dorp door en ook daarna blijf je de hoofdweg volgen.

> Voorzichtig de weg oversteken dus en rechtdoor over een betonpad tussen de afspanning van de camping en olijfbomen. Mogelijk moet je hier wat onder de olijfnetten door lopen. Op een asfaltweg links en 250 meter verder, in een S-bocht van die weg, links een betonweg op. De padmarkering is vrij goed hier. Verderop volg je de resten van een stokoud stenig paadje, langs een pompstation tussen olijven en via een tunnel onder een weg. Links tot op de weg en nu scherp links (!) op deze verkeersweg.

> Pas na 2,5 km, halfweg over een lange rechte strook van de weg, verlaat je deze om links door olijfbomen naar Krini te wandelen. Het pad komt in een droge beekvallei, nogal wat zigzaggen tussen de bomen hier. Verderop volg je een oude paadje dat tussen de terrassen van olijfboomterrassen slingert. Het is een mooi ommuurd pad waarover we dan het dorpje Krini bereiken.
> Het centrale pleintje van dit agrarisch bergdorpje is authentiek. Er is ook nog een oud winkeltje en een kafeneieon. Langs links weg van het plein, dalen en rechts een betonpad op dat snel breder wordt.

> Langs wijn- en olijfboomgaarden. Waar de betonweg een haakse bocht naar rechts maakt en gaat stijgen, verlaten we hem om rechtdoor te lopen over een steenslagweg die verder daalt. Deze weg maakt nog wat bochten om een valleitje te overbruggen en eindigt op den duur op een keerpunt voor voertuigen.
> Hier begint één van de allermooiste passages van het Corfu Trail. Via een pas door rotswanden (staat op de cover van het boek 'Walking the Corfu Trail' van John Waller) opent zich nu een grandioos uitzicht over de baai van Agios Georgios en rotsige schiereilanden. Het pad zelf is ook schitterend. Het loopt in een paar brede zigzags naar beneden langs hoge rotsmuren. Het moet een erg oud pad zijn. Hopelijk gaat men dat in de toekomst niet asfalteren of verder betonneren.

> Over de zee strooit de dalende zon lichtvlekken en stralen. Schitterend. Het oude pad leidt in zigzags naar een licht verharde steenslagweg waar je naar rechts moet. Net voor de weg geasfalteerd wordt, neem je de steenslagweg links. 50 meter verder, op een V-splitsing, rechtsvoor aanhouden, zijpaden negeren en zacht dalen tussen olijfbomen.
> Een paar zigzags volgen en dan even opletten op gele tekens want je komt in dicht rietstruikgewas terecht. Een onopvallend paadje links nemen tussen de dichte begroeiing. Na 7 meter links aanhouden.
> Opgelet hier want door de dichte begroeiing zie je mogelijk niet dat de rechterrand van het smalle pad sterk afloopt! Veel gele tekens en rode stippen om je te gidsen. Iets verder wordt het pad duidelijker en breder en zo merk je weer dat we eigenlijk over de resten van alweer een stokoud pad lopen. Lager ontmoeten we weer de steenslagweg die we naar rechts volgen, richting Agios Georgios.

> Het is inmiddels al voorbij 20 u en het spannende moment om op tijd een goeie bivakeerplek te vinden is weer aangebroken. Liefst aan het strand of met uitzicht over de zee.
> Ik daal bij de eerste gelegenheid af naar het strand en vind hier meteen de juiste plek. Mooie omgeving en afgelegen. Geen levende ziel te bekennen op het lege strand. In de verte schijnen de straatlampen al in de baai van Agios Georgios. Tent opgezet op het strand en omwille van de mulle ondergrond de piketten wat versterkt met stenen. Nog even het water in, iets gegeten en onder golvengekabbel genoten van een goeie nachtrust.