> Vanuit het centrum van het dorp Mozet tot in de buurt van het dorp Porcheresse loopt een gemarkeerde wandelverbinding van GRP 575. De afstand is maar liefst 30 km, genoeg voor een volle etappe op zich of je kan de verbinding inlassen om een lusvormige "mini-GRP 575" te wandelen.
> Vanuit het mooie Mozet wandel je over een hoogte om weer de vallei van de Samson op te zoeken bij Faulx-les-Tombes. Door bos en over enkele heuvelruggen bereik je het uitgespreide dorp Gesves om de rest van de tocht vele kilometers langs boerengehuchten te lopen, wisselend tussen veld- en landweggetjes. Eigenlijk een goeie doorsnede van hoe de 'echte Condroz' er uit ziet.

> De GR-verbinding takt te Porcheresse niet af vanuit het centrum van het dorp, zoals in Mozet maar op 750 meter, op een zessprong in de velden.
> Het Condroz-dorp Porcheresse niet verwarren met Porcheresse in de provincie Luxemburg, of je bent in voor een wel erg lange wandeling!

> Mozet kan je bereiken met bus 42 vanuit het treinstation van Namen of dat van Andenne (Seilles). Porcheresse ligt op het traject van bus 126b, die vertrekt vanuit het treinstation van Ciney of het busdepot van Havelange. Het is mogelijk om van Mozet naar Porcheresse te reizen met openbaar vervoer maar het is zeker geen vlotte verbinding én het is tijdsabsorberend. Dan moet je tussen Ciney en Namen de trein nemen om de aansluitende bussen te bereiken. Je zou de 30 km lange verbinding ook in twee kunnen delen met telkens afstanden van ongeveer 15 km. Het scharnierpunt is dan het dorpje Sorée dat is doorsneden met de snelle weg Ciney - Andenne waarover bus 13 (Ciney - Andenne-Seilles) rijdt, halte Sorée église. Er zijn nog andere mogelijkheden, bvb je etappe al beginnen op de hoofdroute te Sart-Bernard (treinstation) en wandelen tot Sorée (Tec-bus 13 + trein Ciney - Sart Bernard).
> Horeca onderweg: Camping Faulx-les-Tombes in het seizoen, verder geen cafés onderweg! Bakker (+ brood- en drankautomaat) in Faulx-les-Tombes. Spar-superette in Gesves-administratief centrum.

Faulx-les-Tombes
> Enkele interessante bezienswaardigheden in dit dorp. Allereerst is er het opvallende kasteel van Faulx, op 1 km van de GRP 575 verbinding gelegen. Sinds de 13de eeuw stond daar al een burcht maar eind 19de eeuw maakte de toenmalige eigenaar er bijna volledig 'tabula rasa' van. Architect Henri Beyaert (de man op het laatste 100 frank-briefje) ontwierp een plan dat is geïnspireerd op de valse romantiek van de grote middeleeuwse burchten met torens en kantelen. Het geheel uit 1872 oogt dan ook nogal kitscherig en is qua stijl in feite wat in hetzelfde schuifje te klasseren dan het kasteel van Leignon waar we over GRP 575 ook langs lopen. Ook de kerk van Faulx-les-Tombes (1879) is een ontwerp van Beyaert. Sinds de 13de eeuw was er ook de cisterciënzerabdij van Grandpré, afhankelijk van de Brabantse abdij van Villers-la-Ville. Daarvan blijft vandaag oa nog een monumentale toegangspoort over. Ook deze abdijresten liggen niet langs onze wandelroute.

Fête de mai - Landart
> Hier passeren we langs het meest opvallende kunstwerk van de tientallen die er tussen 2001 en 2020 zijn geplaatst in de gemeenten Assesse, Gesves, Havelange, Somme-Leuze, Hamois, Ciney en Ohey. (Zie ook de etappepagina Sart-Bernard - Andenne.) De Koreaanse artiest Byoung-Tak Moon had een droom om een drakenstaart uit de grond te laten komen op 9 plaatsen in de wereld. Hier in Faulx-les-Tombes kwam er daarvan één terecht, midden in een weide waar koeien op grazen. Het effect is zondermeer verrassend en de drakenstaart is inmiddels hét symbool geworden van het Fête de Mai-kunstproject. In 2009 ging de 7 meter hoge drakenstaart echter tegen de vlakte tijdens een storm. Sinds eind maart 2011 priemt hij weer in de hemel. Bij de kunstprojecten van Fête de Mai zijn ook wandelingen uitgewerkt die je langs verscheidene landart-kunstwerken leiden. Fête de Mai.

Doyon
> In de oude gids van GR 575 stond er niks over het schitterende ensemble van de Sint-Nikolaaskapel en de prachtige linde die de kapel flankeert. In de huidige gids van GRP 575 krijgt de site 5 regels.
> De kapel is wellicht gebouwd in de 11de eeuw, op een verhoging, en behoorde tot een nabijgelegen versterking. Ze vormde waarschijnlijk een geheel met een zogenaamde 'hospice', waar passanten zoals pelgrims en reizende handelaars onderdak en verzorging konden vinden. In deze context wordt de kapel ook wel eens vermeld als rustplaats, gelegen op een oude heerweg die ook werd gebruikt door pelgrims naar Santiago de Compostela maar of dat klopt?

> Beneden een beek over en weer stijgen tot een wijk met nieuwbouw. Gesves is een vreselijk uitgespreid dorp. Links daar, een tijd deze straat volgen tot op een kruispunt. Daar rechts (Corere) een stijgende asseweg. Het paadje stijgt even verder nogal steil en we komen op een voorrangsweg, vlak bij het commerciële en administratieve centrum van Gesves. Een 200 meter naar rechts heb je oa een Spar-superette en een bushalte.

> We lopen langs een zagerij en nemen al snel rechts het wegje dat de toegang vormt voor camping 'Cascade de Jausse'. Net voor de campingingang links over een stijgend steenslagpaadje dat een electriciteitslijn volgt. Veel look zonder look en gele dovenetel onderweg. Hogerop lopen we langs koterij van de camping en eens boven komen we op een driesprong van paden op de bovenste uithoek van de camping. Rechtdoor hier, dalen naar een asfaltweg bij het begin van Faulx-les-Tombes. Nogmaals rechtdoor daar, voorbij de dorpsschool en bij huisnr 25 links een buurtpad op. Dit graspad loopt achter het huis verder. Op het einde daarvan links en na 20 meter rechts voor een gelijkaardig graspaadje. Zo komen we in het oude centrum van Faulx-les-Tombes.

> In het centrum naar rechts tot aan een rotonde. Links op 50 meter is een bakker (met broodautomaat en drankautomaat) maar we vervolgen rechtsvoor (niet rechts) in de Rue de la Briquetterie. Hogerop nemen we rechts een doodlopende weg (Impasse des Meries). Bij een laatste huis gaat de weg over in een graspad dat naar een draaihekje (of 'tourniquet') loopt. Zo krijgen we toegang tot een weide waarin op een groene heuvel wel een erg opvallend kunstwerk staat van het landart project 'Fête de Mai'.

> We lopen langs links over het erf en de toegangsweg en gaan onmiddellijk na de gebouwen rechts op het grote bos van Gesves af. We stijgen nog steeds licht. Bij een dikke eik lopen we het bos in. Het eerste deel van onze bostocht zal voornamelijk door dennenbos lopen. Er is weinig bewegwijzering maar we houden ongeveer steeds dezelfde richting aan. In natte periodes is het hier wellicht zeer drassig op sommige plaatsen. We komen in de buurt van een verkeersweg en lopen er even parallel mee. Snel kiezen we op een bospadkruising echter voor rechts, een chemin forestier van steenslag. Even opletten nu want de markering is niet zo duidelijk. Na enkele tientallen meter kruisen we een beekje dat over de weg stroomt. Dadelijk daarna verlaten we de chemin forestier door links over een eenvoudig houten brugje te lopen.

(Uitleg over Mozet: Zie etappe Sart-Bernard - Andenne.)
> Komende in Mozet uit de Rue de Tronquoy (de weg die langs het hoger gelegen kasteel loopt) ga je op het kruispunt in het centrum naar rechts, Rue de Loyers. Daar zou je de eerste tekens van de GR-variante moeten zien, duidelijk gemarkeerd met een GR-plaatje op de nutspaal. Op het T-kruispunt dat kort daarna volgt naar rechts, een beek over. Dit is niet het riviertje Samson maar wel een zijbeek ervan, de Tronquoy.
> 50 meter voor we een grote OLV-kapel bereiken en net na een sterk gerenoveerde hoeve, gaan we links een steenslagweg op. Zo zijn we alweer Mozet uit en stijgen we zacht boven de vallei van de Tronquoy. Het graspad loopt langs acaciastruiken en veel kruisbladwalstro (bloeit in april - mei). We gaan scherper stijgen en het pad wordt stenig hol. Zo komen we na een tijd op een open agrarisch plateau.

> Een eind verder kruisen we de asfaltweg N941 (Rue de Jausse). Rechtdoor en bij de bosrand nemen we links een nogal onopvallend pad. Het holle paadje daalt sterk door het Bois de Roquimont en al snel komen we zo in de vallei van de Samson op een asfaltweg. Op 1 km naar rechts op deze weg ligt het kasteel van Faulx-les-Tombes met zijn kitscherige torens, kompleet in disproportie met de rest van de kasteelgebouwen. We gaan echter niet rechts maar kort links, langs de bushalte en op een T-kruising hier rechts de Samson over.

Voormalig convent Sorée
> Het is de dynamische abt van de abdij van Orval, de Gentse Marie-Albert van der Cruyssen, die in de jaren '30 van vorige eeuw aan de basis ligt van de stichting van een klooster en orde hier. Niet zo verwonderlijk dus dat de bouwplannen getekend werden door dezelfde architect die ook de huidige gebouwen van Orval uittekende en die voor die tijd echt revolutionair waren in religieuze middens. Oorspronkelijk stond er op deze locatie een 19de eeuws kasteeltje.

> De nieuwe congregatie van jonge zusters "Bernardines Réparatrices" installeert zich in de modernistische gebouwen in Sorée in 1934. Ze leven er de cisterciënzerregels na. Er komt een bijhuis in Namen. In 1961 verhuist de congregatie dan volledig naar het kasteel van Brialmont, nadat één van de zusters dat domein heeft geërfd. Ze zijn in Brialmont nog steeds aanwezig.

> Sinds 1983 is het convent niet langer een religieus gebouw. De zusters verkochten hun convent en het hele domein van 5 ha aan een vzw die projecten ontwikkelde rond tewerkstelling en integratie voor gehandicapten. Daarvan is tot vandaag enkel een vzw overgebleven voor opleidingen die met lederbewerking hebben te maken. Ze gebruiken maar een klein deel van de gebouwen.
> Het grootste deel van het domein van Francesse werd weer verkocht in 1991. Een groep verenigde particulieren kocht alles en maakte vooral veel fantastische plannen zonder iets te realiseren. Door de leegstand trad enig verval in. De gebouwen veranderden uiteindelijk nogmaals van eigenaar en sinds enkele jaren zijn ze nu in handen van een bouwpromotor. Er werden rond 2011 22 luxe-appartementen van gemaakt.

> Bij de drakenstaart heb je trouwens een mooi uitzicht over de vallei waarin Faulx-les-Tombes ligt. Tijd om je even op weidegras tussen de koeienvlaaien in neer te vleien. Het traject van onze verbindingsroute is hier niet zo moeilijk te vinden. Zoek naar een volgend hekje dat nutteloos midden in de weide staat. Vandaar gaat het ongeveer in lijn verder tot bij een acaciastruik aan de weiderand waar nog een draaihekje is. Daar ga je linksvoor op de Ferme de la Sart-Mère af, een gebouw dat gedeeltelijk verhuurd wordt als gîte rural.

> Het pad is aanvankelijk niet zo duidelijk en kronkelt wat maar al vlug komen we op een bredere grassige weg die hier en daar wat is versperd met gevallen bomen en struiken. De grasweg loopt door het Bos van Gesves en eindigt een tijd later bij een paar huizen in de buurt van Gesves, er is hier ook een bushalte. Pré d'Amité heet dit gehucht blijkbaar.

> Links de weg op en deze een tijd volgen langs de bosrand. Einde op een T rechts, Fau Ste Anne. Het is eigenlijk nog een heel eind tot het centrum van Gesves. Derde rechts en onmiddellijk links, Rue Ste Cécile. We dalen draaiend naar rechts en de straat, inmiddels Impasse des chalets, komt in een bocht naar links op de Rue Les Fonds. Naar links hier en verderop (maar niet langs de GR) in deze straat heb je een bushalte waar de bussen naar Jambes en Namen passeren. We gaan echter al na 30 meter naar rechts (huisnr 55) en gaan dan over een pad de vallei van Gesves in (Fonds de Gesves).

> Op de hoofdweg door Gesves rechtdoor om de Ry del Vau te nemen. Deze loopt wat lager langs een muur van het kasteeldomein naar beneden en komt op een T-kruising. Naar links daar en deze weg eindigt niet veel later weer op een T. We zijn in Petit Gesves. We lopen richting kerk maar laten ze links liggen. Tot 2013 was hier een GR-kruispunt maar nu is er enkel nog de verbindingsroute van GRP 575 waarover we wandelen. Achter de kerk veranderen we nog snel een paar keren van pad of weg maar dan zijn we definitief Gesves uit en trekken we over een veldweg het weidse landschap in.
> Meer dan 1 kilometer verder draait de veldweg zuidelijk naar de N946. Die weg op naar rechts, we volgen hem over 250 meter tot net voorbij een grote boerderij. Daar links een mooie veldweg op die licht stijgt en voorbij enkele bomen naar links draait. We lopen naar het voormalige klooster van de Soeurs du Bon Pasteur.

> We wandelen langs een Mariagrot en de muur van het voormalige klooster om dan rechtdoor verder te wandelen op hoogte tot helemaal in Sorée aan de N921 Ciney - Andenne (bushalte).
> De snelle verkeersweg oversteken en rechtdoor richting kerk van Sorée (Rue de la Croisette). Wat opvalt aan de huizenbouw in Sorée is de geelachtige bouwsteen van de huizen, verschillend van de harde grijze steen of kalksteen die ons beter bekend is van de de zovele dorpen in de Condroz die we nu al zijn doorgetrokken, zoals bvb in Mozet. De geelachtige kleur van de steen hier en in de volgende dorpen, duidt op een samenstelling van fijn zand met klei, ongetwijfeld afkomstig uit een groeve in de streek hier.

> 100 meter voor de kerk rechts de Rue du Centre in. Waar deze stijgende weg een bocht naar links maakt verlaten we hem en wandelen rechtdoor de Rue des Baibes in. Op het kruispuntje 50 meter verder rechtdoor, de Rue des Baibes versmalt wat en gaat verderop over in een onverharde veldweg. Die ligt er vaak kapot en modderig bij doordat het vee er tussen de verschillende weiden pendelt. Wat verder wordt de veldweg grassig en het nog aanwezige dauwnat zorgt er voor dat ik al snel in zompige schoenen rondloop. De grasweg loopt door een wed en komt een eind verder op een T, waar je naar links moet langs de bosrand.

> Even later loop je weer over een graspad dat je steeds maar rechtdoor volgt. De veldweg kan nogal overgroeid zijn. Meer zompen in mijn schoenen dus. Voorbij wat dennen kruis je een wegje en daarna daal je tussen afwisselende struikbegroeiing naar de hoofdweg door het gehucht Doyon. Rechts op die weg en zichtbaar dadelijk rechts: de fotogenieke kapel en Hollandse linde van Doyon. Zeker even stoppen hier (geen rustbank), al was het maar om mijn sokken uit te wringen van het modderwater.

> In Doyon de hoofdweg op en vervolgen langs het kasteeldomein (aan je linkerzijde). Op de hoofdweg blijven als deze scherp naar rechts draait en zo licht stijgen uit het gehucht. Die stijging eindigt in het gehucht La Béole. Op deze plek kwam tot 2013 de GR van links, nu lopen we rechtdoor verder over de asfaltweg waar af en toe ook een snelle auto over passeert. De weg maakt verderop een bocht naar rechts bij een waterpompstation. Daar nemen we niet de weg naar rechts (Rue de Houssière) maar vervolgen onder de hoogspanningslijn door en dalen tot een volgend gehucht, Emeville.

> Flostoy heeft een mooi kasteeldomein (aan de rechterzijde) maar we gaan ter hoogte van het kasteel links stijgen (richting Havelange-Montegnet). Kruising met een veldweg en als we dadelijk daarna dalend Montegnet binnen lopen, nemen we bij een rotsblok de eerste weg schuinrechts (Ruelle Al Capaille).

> Dalen naar een beekvalleitje en een goeie 50 meter verder rechtdoor over een grasweg die stevig stijgt naar de verkeersweg door het dorp. Daar rechts en verder stijgen tussen een mooie partij huizen, veel gebouwd met een geelachtige zandkleisteen die het een warmer uitzicht geeft dan de meer typische Condruzische grijze steen. Het dorpje was tot voor WO II beroemd voor zijn atelier en produktie van oerdegelijke houten stoelen in een landelijke stijl.

> Helemaal aan het einde botsen we op de N97. Links. Helaas volgt nu 250 meter over een smal grasstrookje langs een weg waar wel erg snel wordt gereden. Opletten hier om niet te worden weggeblazen door een truck! Update okt 15: Er loopt nu een grindstrookje langs de vangrail. Eerste weg naar rechts, naar de grote boerderij van Offoux. Na de trucks is het hier wat uitkijken voor de honden van de boerderij, die meestal los lopen en niet zo vaak wandelaars zien.

> De boerderij passeren in tegenwijzerzin, gewoon over de weg en tot bij een RAVeLpad, Pays de Famenne. We zijn hier weer op de oude spoorlijn 126, van Hoei naar Ciney waarover we op de hoofdroute van GRP 575 al enkele keren hebben gewandeld. RAVeL op naar rechts en over meer dan 1 km blijven volgen. De kilometerpaaltjes tellen door tot een afstand van meer dan 60 km hier, vermoedelijk begint de telling al te Landen vanwaar RAVeL 127 naar Hoei loopt en daar connecteert op RAVeL 126 naar Ciney.

> We kruisen een brede brandgang van een gemeentelijk bos van Havelange en nemen deze (licht stijgend) naar links. Het bos door tot bij de rand en dan rechts over een graspad langs de bosrand tot we bij een kruising komen met een veldweg. Links daar.
> De volgende kruising is met een asfaltweggetje op een hoog punt waar een herdenkingssteen staat voor een vader en zijn zoon. Het verhaal hierachter is me niet bekend. Schuin rechtdoor op een volgend bos af, Bois de Jeneffe. Eens in dat bos nog even rechtdoor en bij een open plek links mee volgen over het hoofdpad door dit bos. Voorbij een jagershut en wat verder lopen we langs de rand van het bos. 'A la Cave Romaine' heet deze plaats.

> Bij een hangar naar rechts draaien en vervolgen tot de gemeentelijke weg die naar Jeneffe loopt. Deze kruisen, langs een veebedrijf en kort daarna links een veldweg op die naar een volgende pluk bos loopt, deel van het langgerekte Bois de Porcheresse. Dit keer volgen we er enkel de rand van.

> We naderen het einde van de 30 kilometer lange verbinding vanuit Mozet. Op het einde van het bos vind je een rustbank die uitkijkt over de velden en het dorp Porcheresse in de verte. Tijd om even uit te blazen en te genieten van de rust en de stilte over de akkers en weiden. En daarna even dalen en weer wat stijgen over de veldweg tot bij de zessprong 'Clinchamps'. Hier eindigt de verbinding Mozet - Porcheresse. Links kan ja naar Porcheresse (750 meter) of rechtdoor is het 21 km tot Ciney...

> Een weg naar rechts negeer je maar voorbij een rustbank en het bord dat einde van de dorpskom aankondigt, ga je links een straat in (Rue des Vias). Als de weg 90° naar rechts is gedraaid, gaat hij over in een licht verharde veldweg. Panoramische uitzichten onderweg. We blijven hem meer dan 2 km volgen, ook als hij een ander wegje kruist en eikenbos inloopt. Veel kans dat je hier een reebok ziet wegspringen in dit gevarieerd stuk bos.

> Ook in Emeville nog steeds rechtdoor. Pas een kleine kilometer verder slaan we rechtsaf en dalen we over de Rue du Centre naar het centrum van het dorp Flostoy.

Flostoy
> Dit was tot voor de fusies van 1977, toen het bij Havelange werd geschoven, een gemeente op zich. Daarbij hoorde ook ondermeer Doyon en Emeville, waar we daarstraks langs kwamen en ook Montegnet waar we straks passeren.
> Zoals veel dorpen in dit deel van de Condroz zijn er sporen van bewoning terug te vinden die terug gaan tot de galloromeinse periode. De Sint-Remigiuskerk is van oorsprong romaans (11de eeuw) maar ook hier met flink wat aanpassingen over de eeuwen heen. Het 18de-19de eeuwse kasteel heeft nog roze gekalkte gevels.

> De eerste eeuwen was de kapel gewijd aan Johannes de Evangelist, vanaf de 17de eeuw werd het een publieke kapel met Sint-Nikolaas als patroonheilige, beschermer van reizigers. De kapel is helaas meestal gesloten. De vensteropeningen zijn neoramaans, toegevoegd in de 19de en 20ste eeuw. De deuropening is in de 17de eeuw aangepast. Binnenin werd in de 20ste eeuw helaas de bepleistering weg gekapt. Uit die tijd dateert ook het achterste kapeldeel.

> Tussen de bomen rond de kapel valt zeker de enorm dikke Hollandse linde op. Dit is een kruising tussen een winter- en een zomerlinde. In zijn subsoort is dit de dikste van België! Van alle lindensoorten is hij niet de dikste van België, die kwamen we tijdens de eerste etappe over GRP 575 tegen! Wel staat de linde van Doyon nog net in de top 10 van allerdikste bomen van België. Desondanks is hij niet opgenomen in het boek 'Merkwaardige bomen in België' van Yo de Beule en Paul Geerts (2005). Hij is wel te bekijken in de bekende gids 'Merkwaardige bomen van België' van Waters en Bossen (1978).

> Hoe oud is deze linde? Door de holle stam is het moeilijk te achterhalen. Sommige bronnen schatten hem op zeker 1000 jaar maar dat is schromelijk overdreven. Linden worden wellicht niet zo oud. Hij is dus volgens ons niet geplant toen de kapel werd gebouwd. Meer aannemelijk is dat hij tussen 350 en 450 jaar oud is. Mogelijk geplant in de 17de eeuw dus.
> Gezien van aan de straatkant ziet hij er nog vrij gezond uit. Bekijk je hem echter van de andere kant dan valt de aftakeling zeker op. De linde van Doyon is duidelijk op zijn retour. In 1911 werd op 1,5 meter hoogte een stamdikte van 6,4 meter vast gesteld. De boom was toen blijkbaar in blakende gezondheid en had een regelmatig gevormde kruin.

> Ook in het tijdschrift van Touring Club lezen we dat de linde van Doyon rond 1928 in uitstekende conditie is. Geen boomrot, beschadiging, dode vertakkingen of ander spoor van verzwakking. Een machtige boom die tot 35 meter hoog is.
> 'Merkwaardige bomen van België' van Waters en Bossen geeft in 1978 een dikte op van 8,1 meter, eveneens op 1,5 meter boven de grond gemeten. Rond die tijd was het met de linde wellicht al iets minder goed. Er zijn dan al kabels aangebracht om zware takken extra steun te geven. Hij reikt op dat moment tot 27 meter hoog.
> In 1983 wordt de linde zwaarder aangepakt. De verzwakkende boom wordt 'kort geknipt'. Wellicht om hem te beschermen tegen zijn eigen gewicht maar ook om de oude kapel te vrijwaren van vernieling als de linde zou omvallen. Zo wordt zijn hoogte gereduceerd naar 15 meter en zijn stamomtrek vermindert door afgestorven hout tot 7,35 meter. De linde wordt een zorgenkind en na grondige wetenschappelijke studie wordt hij voorzien van een steunsysteem van kabels, waarbij ook een pyloon wordt geplaatst om een hoog steunpunt voor de kabels te hebben, aangezien de boom sterk was ingekort. Hoe men is te werk gegaan kan je zien op deze presentatie.

> Inmiddels ontwikkelt de linde weer een frisse kruin van jonge takken. Hoe lang hij het nog zal volhouden is de vraag. Misschien langer dan we denken. Zo'n 10 km ten ZW van Doyon staat in Maibelle nog zo'n oude knar die in een nog verder gevorderd afsterfstadium is maar die mits wat extra nursing desondanks nog leeft.

> Aan de andere zijde van de weg ligt het 18de eeuwse kasteel van Doyon, getopt met een uurwerk. Ook daar een paar recordbomen: 2 sequoia's waarvan de stamomtrek meer dan 7 meter bedraagt, daarmee behorend tot de 10 dikste sequoia's in België. Helaas niet te bekijken.