Startpagina
> Wandelen > GRP 575
> Het saaie einde van de vorige etappe wordt tijdens het eerste deel van deze zesde etappe aardig gecompenseerd door een prettig lang vergeten paadje naar het verborgen gehucht La Salle en met lange passages door de bossen en parkgronden van Esneux. We volgen langere tijd de Ourthe over een aangenaam oeverpad. Voorbij het Ourthedorp Méry is het lang en stevig stijgen om uit de diepe vallei te raken. Daarna lopen we een hele tijd door sterk golvend landschap over veldwegen en rustige asfaltwegen in de noordoostelijke uithoek van de Condroz.
> Start- en eindpunt van deze etappe zijn met openbaar vervoer verbonden met elkaar via Luik en door bus 65 (Luik - Aywaille) te Florzé (halte Etoile 100 m links op de kruising met de N30) te combineren met bus 94 (Luik - Warzée) te Rotheux-Rimière. Je kan de etappe wat inkorten door bus 65 vroeger op het traject te nemen. Reken op anderhalf uur reistijd. Bus 65 passeert ook op andere plaatsen van GRP 575, zoals te Remouchamps. Er zijn uiteraard nog meer mogelijkheden met het openbaar vervoer.
> Horeca onderweg te Rotheux-Rimière, Esneux (op 1 km van de GR) en Méry. Daarna geen horeca meer over 20 km, tenzij je afwijkt van de GR in de omgeving van Dolembreux of Sprimont. Bevoorrading te Esneux (op 1 km) of Méry. Twee campings tussen Esneux en Méry.
> Horeca onderweg te Rotheux-Rimière, Esneux (op 1 km van de GR) en Méry. Daarna geen horeca meer over 20 km, tenzij je afwijkt van de GR in de omgeving van Dolembreux of Sprimont. Bevoorrading te Esneux (op 1 km) of Méry. Twee campings tussen Esneux en Méry.
> Het Sentier du Bois de la Porte loopt tussen de rand van een langgerekte weide en een bosrand. Eigenlijk een prachtig, rustig paadje, hopelijk blijft het onderhouden in de toekomst, zodat het niet weer dicht groeit. Het pad wordt wat ruwer een eind verder en begint over een heuvelkam sneller te dalen. We komen op een T met een ander hersteld buurtpad, Chemin du Champs Rolaitay. Daar links en even later komen we langs enkele mooie huizen van het geïsoleerd gelegen gehucht La Salle. Het is wel erg rustig wonen hier. Op een T-kruising met een asfaltweg naar rechts.
> Lager eindigt het asfalt en komen we op een splitsing. Ongeveer rechtdoor, een grote veestal houden we aan onze rechterzijde. De onverharde weg word ruw en steniger en gaat in donker bos snel dalen naar een meestal droge beekvallei. We bereiken deze na een scherpe bocht in het bospad. Langs een geïsoleerd huis waar de aanwezigheid van nogal wat honden in kooien voor de nodige animatie kan zorgen. Even later bereiken we de valleiweg N638. Rechts hier over deze snelle verkeersweg en al vlug zie je een paadje links van de weg. Dat volg je nog even parallel met de verkeersweg N638 maar het draait verder stijgend al snel weg uit de vallei.
> Lager eindigt het asfalt en komen we op een splitsing. Ongeveer rechtdoor, een grote veestal houden we aan onze rechterzijde. De onverharde weg word ruw en steniger en gaat in donker bos snel dalen naar een meestal droge beekvallei. We bereiken deze na een scherpe bocht in het bospad. Langs een geïsoleerd huis waar de aanwezigheid van nogal wat honden in kooien voor de nodige animatie kan zorgen. Even later bereiken we de valleiweg N638. Rechts hier over deze snelle verkeersweg en al vlug zie je een paadje links van de weg. Dat volg je nog even parallel met de verkeersweg N638 maar het draait verder stijgend al snel weg uit de vallei.
Sentier du Bois de la Porte
> Dit wandelpad is een mooi voorbeeld hoe de interesse voor oude buurt- en verbindingspaden sinds begin 21ste eeuw weer opflakkert. Dit pad dat we de volgende kilometer volgen, was helemaal verdwenen maar is sinds oktober 2008 weer hersteld. In Vlaanderen stimuleert Trage Wegen het herstel van zulke paden, in Wallonië is dat Sentiers.be. De gemeentediensten van Neupré hebben dit pad weer open gemaakt op vraag van een lokale aktiegroep en Sentiers.be bekroonde het werk door herkenningsborden te plaatsen.
> De GR-organisaties aan beide zijden van de taalgrens proberen deze gerehabilieerde paden zoveel mogelijk in te schakelen in vernieuwde wandeltrajecten en zo ze gevestigde erkenning te geven, ditmaal in een recreatieve functie.
> Dit wandelpad is een mooi voorbeeld hoe de interesse voor oude buurt- en verbindingspaden sinds begin 21ste eeuw weer opflakkert. Dit pad dat we de volgende kilometer volgen, was helemaal verdwenen maar is sinds oktober 2008 weer hersteld. In Vlaanderen stimuleert Trage Wegen het herstel van zulke paden, in Wallonië is dat Sentiers.be. De gemeentediensten van Neupré hebben dit pad weer open gemaakt op vraag van een lokale aktiegroep en Sentiers.be bekroonde het werk door herkenningsborden te plaatsen.
> De GR-organisaties aan beide zijden van de taalgrens proberen deze gerehabilieerde paden zoveel mogelijk in te schakelen in vernieuwde wandeltrajecten en zo ze gevestigde erkenning te geven, ditmaal in een recreatieve functie.
Links van de weg een rustbankje bij een gerestaureerd wegkruis voor 2 broers die hier in de buurt verdronken tijdens de zomer van 1854.
Begin Sentier du Bois de la Porte
Markering netwerk trage wegen tussen dorpen en gehuchten
Sentier du Bois de la Porte
Breed pad door Parc du Mary
> Snel een koffietje in café des Moges te Rotheux-Rimière, een volkscafé gelegen aan de Rue des deux Eglises en precies op het punt waar ik deze zesde etappe over GRP 575 start. Tegenover het café rechtdoor naast de grote kapel, over een wandel- en fietspad dat langs een schooltje loopt. Op het einde van schoolgebouw naar rechts tot op de verkeersweg. Daar oversteken en rechtdoor de kerkhofstraat in (Rue de Cimétière). Langs het kerkhof en op het einde links draaien (Rue du Petit Moulin).
> Vlak voor een geïsoleerd gelegen huis neem ik rechts een gerestaureerd buurtpad. De weg leidt over korte afstand naar een veld maar we verlaten die toegang al snel door rechtdoor het gerestaureerde buurtpad Sentier du Bois de la Porte te nemen.
GRP 575 loopt sinds 2013 niet meer door het dorpje Petit-Berleur. In dit boerendorpje zijn nog veel huizen bewaard die zijn gebouwd in de typische kalksteen van de Condroz.
Houte-si-Plou
> In Wallonië wordt naar Hoût-s'i-Ploût gerefereerd om te lachen. Het plaatsje staat synoniem voor een 'achterlijk boerengat', het einde van de wereld of voor een imaginaire plaats. Er is nog een 2de Hout-si-Plou in Wallonië, nabij Malempré. Er schuilt een heel verhaal achter de naam. Zie GR 14 voor de full story.
> In Wallonië wordt naar Hoût-s'i-Ploût gerefereerd om te lachen. Het plaatsje staat synoniem voor een 'achterlijk boerengat', het einde van de wereld of voor een imaginaire plaats. Er is nog een 2de Hout-si-Plou in Wallonië, nabij Malempré. Er schuilt een heel verhaal achter de naam. Zie GR 14 voor de full story.
> We zijn nu halfweg over het volledige hoofdtraject van GRP 575 (293 km) sinds we startten te Ciney. Op ongeveer 1 km oostelijk langs de N638 (maar niet langs GRP 575), ligt een gehucht met een vreemde naam, Hout-si-plou.
>
Let goed op de padmarkering in het bos, het traject van GRP 575 verwisselt enkele keren van pad en richting en stijgt naar een open plek met picknickbanken. Hier neem je de meest rechtse weg die al snel gaat dalen en in een lange zigzag het hoofd van een vallei bereikt. Deze zullen we nu lange tijd volgen, praktisch steeds licht dalend over een breed pad. Ook 's zomers is het hier heerlijk wandelen als jonge, opgeschoten bomen haast het hele pad schaduwrijk overkappen.
>
Zowat anderhalve kilometer verder over ditzelfde pad kom je langs een reeks vijvers. Even opletten voor de witrode tekens. Van rechts bij één van die vijvers, bij een mooie, oude taxusboom (rustbank) komt GR 57 er immers bij. De twee GR's zullen over zowat 5 km samen lopen door het Parc du Mary en verder.
Taxus
> Merkwaardig is ook dat zich hier de dikste boom van België bevindt, een sequoia of mammoetboom met een omtrek van maar liefst 9 meter. De sequoia staat eigenlijk op het stuk privé-park dat ook vandaag nog tot het kasteel 'Rond Chêne behoort. Zie Google Earth voor de exacte locatie. GRP 575 komt er niet langs. De voorbije jaren heeft men opnieuw het Parc de Mary op een aantal plaatsen heringericht, oa werken aan het bomenbestand en aangepaste recreatieve voorzieningen. Het totale domein omvat - inclusief de aangrenzende bossen - zowat 100 hectaren. Het is een aangenaam bospark, met onderweg een aantal rustbanken.
Vijver in het Parc de Mary
> Weer het bos uit, rechts en dan aan de rand van boerengehucht La Grange links. 'La Grange' betekent zoveel als 'de schuur'.
> De hele tijd loopt het Santiagopad Via Mosana (stickers met schelpsymbool op rode of blauwe achtergrond) mee met GRP 575. We dalen wat door het Bois de la Chapelle, waarbij het pad af en toe drassig kan zijn.
> De hele tijd loopt het Santiagopad Via Mosana (stickers met schelpsymbool op rode of blauwe achtergrond) mee met GRP 575. We dalen wat door het Bois de la Chapelle, waarbij het pad af en toe drassig kan zijn.
Parc du Mary
> Het bospark van Esneux is gemeente-eigendom (Esneux). Het werd al opgekocht in 1914 van de kasteeleigenaars van het domein 'Rond Chêne', Montéfiori-Lévi. Die hadden het tevoren al ingericht als landschapspark. Er is ondermeer een 3 hectaren groot arboretum, ontwikkeld in 1918 en sindsdien wat vergroeid met de rest van de bosomgeving. Tussen 1950 en 1990 was er immers geen onderhoud meer aan het arboretum. In 1990 vond opnieuw herinrichting plaats.
> Het bospark van Esneux is gemeente-eigendom (Esneux). Het werd al opgekocht in 1914 van de kasteeleigenaars van het domein 'Rond Chêne', Montéfiori-Lévi. Die hadden het tevoren al ingericht als landschapspark. Er is ondermeer een 3 hectaren groot arboretum, ontwikkeld in 1918 en sindsdien wat vergroeid met de rest van de bosomgeving. Tussen 1950 en 1990 was er immers geen onderhoud meer aan het arboretum. In 1990 vond opnieuw herinrichting plaats.
> We volgen de onaangename verkeersweg naar links over zowat 600 meter. Dan gaan we rechts een paadje op (wegwijzer 'Fond de Rosière'), lopen achter enkel huizen door over een smal pad, om dan naar de Ourthe te dalen en de oever te volgen. Het pad vervolgt in de Fond de Rosière door een overstromingsgebied van de Ourthe. Behalve met GR 57 lopen we hier ook samen met het langeafstandspad 'Sentier de l'Ourthe et de Néblon', markering met een konijnsymbool.
Esneux
> Esneux is een zeer oude nederzetting, al minstens sinds de 9de eeuw is er hier bewoning. Toeristisch ontwikkelde Esneux zich vrij snel na de aanleg van de spoorlijn door de vallei van de Ourthe in 1865. Ongetwijfeld is het ook Jean d'Ardenne geweest die het dorp uitstraling en bekendheid gaf door zijn geschriften. Er vestigden zich nogal wat kunstenaars in de omgeving en ook de vele belle epoque villa's zijn daarvan nog een bewijs.
> Esneux is een zeer oude nederzetting, al minstens sinds de 9de eeuw is er hier bewoning. Toeristisch ontwikkelde Esneux zich vrij snel na de aanleg van de spoorlijn door de vallei van de Ourthe in 1865. Ongetwijfeld is het ook Jean d'Ardenne geweest die het dorp uitstraling en bekendheid gaf door zijn geschriften. Er vestigden zich nogal wat kunstenaars in de omgeving en ook de vele belle epoque villa's zijn daarvan nog een bewijs.
> We blijven maar dezelfde richting aanhouden, tot we uiteindelijk het park nog steeds rechtdoor uitwandelen om kort over een asfaltweggetje tot op de verkeersweg door de Ourthevallei te wandelen. GRP 575 gaat op dat punt links (helaas) de verkeersweg volgen. Wil je even afwijken om het centrum van Esneux te bezoeken (1 km), dan moet je op de verkeersweg rechts gaan ipv links.
> Esneux bestaat trouwens uit 2 delen: Het commerciële centrum tussen de Ourthebrug en het station met een levendige promenade en het oude centrum met ondermeer de kerk en het gemeentehuis. Beide delen zijn verbonden met een trap, de 'Vieux Thier', bestaande uit 156 brede treden.
Mooie linde in de buurt van de Ferme de Rosière
> Jean d'Ardenne (1839 -1919) (aka Léon Dommartin), schreef de eerste echte Ardennengidsen in de 19de eeuw. Hij woonde in Esneux en later in Spa. Als schrijver, journalist, reiziger en natuurliefhebber bracht hij ook Esneux onder de aandacht. Zo was hij ondermeer ook stimulator van het bomenfeest dat sinds 1905 nog jaarlijks plaats vindt in Esneux. Het dorp is hem niet vergeten. Het gemeenteplein is naar hem genoemd en ook een originele rustbank op dat pleintje heeft zijn naam.
> Hier splitsen weer de trajecten van GRP 575 en GR 57 (Sentier de l'Ourthe). Ook het Pad van Ourthe en Néblon splitst af. Beide paden lopen naar links bij de hoeve en helemaal naar boven tot het uitzichtpunt 'Roche Aux Faucons'.
Dus niet links lopen aan de Ferme de Rosière, maar de Ourthe blijven volgen.
Dus niet links lopen aan de Ferme de Rosière, maar de Ourthe blijven volgen.
> In de lente van 2011 bleek het oeverpad langs de Ourthe tussen Ferme de Rosière en Fechereux in zo'n slechte toestand te zijn dat gemarkeerde wandeltrajecten enkele maanden moesten worden omgeleid. Probleem was de sterke erosie en een aantal gevallen bomen na de winter van 2010-2011. Rond mei 2011 werd het pad weer hersteld en toegankelijk gemaakt door de gemeentediensten.
> Het is een prachtig pad langs de breedstromende Ourthe. Hoog boven ons langs deze oever ligt op de rotsen het uitzichtpunt 'Roche aux Faucons'. Verderop loopt GRP 575 dwars door camping 'Les Platanes' van Fechereux.
> Het is een prachtig pad langs de breedstromende Ourthe. Hoog boven ons langs deze oever ligt op de rotsen het uitzichtpunt 'Roche aux Faucons'. Verderop loopt GRP 575 dwars door camping 'Les Platanes' van Fechereux.
Ferme de Rosière
> De boerderij is gegroeid uit een nederzetting van cisterciënzermonniken in 1192. Ze kwamen van de abdij van Signy l'Abbaye (Frankrijk - langs GR 12). Wellicht verbleven ze hier niet lang, in 1202 stichtten ze namelijk in Seraing de abdij van Val-Saint-Lambert. Het landgoed van Rosière bleef echter nog lang in hun bezit. Tegenwoordig is er een paardenmanège gevestigd.
> De boerderij is gegroeid uit een nederzetting van cisterciënzermonniken in 1192. Ze kwamen van de abdij van Signy l'Abbaye (Frankrijk - langs GR 12). Wellicht verbleven ze hier niet lang, in 1202 stichtten ze namelijk in Seraing de abdij van Val-Saint-Lambert. Het landgoed van Rosière bleef echter nog lang in hun bezit. Tegenwoordig is er een paardenmanège gevestigd.
> Het kan hier modderig zijn bij nat weer en 's zomers kunnen delen sterk overgroeid zijn met twee soorten exotische woekerplanten: Reuzenbalsemien uit de Himalaya en Japanse duizendknoop. Ze worden wel bestreden maar om ze hier weg te krijgen (ze verdringen immers de natuurlijke begroeiing) zal meer nodig zijn. Maar misschien vind je de paarse bloemen van de reuzenbalsemien wel mooi.
> Ter hoogte van een prachtige linde ligt aan onze rechterzijde wat verstopt een bronnetje met (officieel althans) niet drinkbaar water. Kort daarna komen we langs de Ferme de Rosière.
> Ter hoogte van een prachtige linde ligt aan onze rechterzijde wat verstopt een bronnetje met (officieel althans) niet drinkbaar water. Kort daarna komen we langs de Ferme de Rosière.
Over het oeverpad van de Ourthe
Langs de oever van de Ourthe
Stenige holle weg
naar Méry
> Als je in de Ourthevallei blijft wandelen kom je langs nog een camping maar GRP 575 verlaat de vallei en klimt over een stenig oud pad door de beboste valleiwand om een doorsteek te maken naar Avister en Méry. Waar het pad te drassig wordt bij nat weer kan je iets hoger lopen. Verder wordt dit pad grassig en het loopt naar een woning in de buurt van een manège.
> We zijn in het gehucht Avister dat uit wat landelijke woningen bestaat. Rechtdoor over een asfaltwegje dat nog even licht stijgt. Op het kruispunt rechts en dan een pad langs de bosrand op. Door bos zetten we we een snelle daling in naar de Ourthe. Die loopt verderop langs typische luxueuze residentiewoningen uit de periode 1900 -1930, ze komen vaker voor op oude toeristische plaatsen zoals in de Maasvallei of in De Panne en dienden als zomerhuis voor stedelingen uit Luik of elders. We kruisen de spoorlijn en kort daarna ook de Ourthe om zo het centrum van Méry te bereiken.
> We zijn in het gehucht Avister dat uit wat landelijke woningen bestaat. Rechtdoor over een asfaltwegje dat nog even licht stijgt. Op het kruispunt rechts en dan een pad langs de bosrand op. Door bos zetten we we een snelle daling in naar de Ourthe. Die loopt verderop langs typische luxueuze residentiewoningen uit de periode 1900 -1930, ze komen vaker voor op oude toeristische plaatsen zoals in de Maasvallei of in De Panne en dienden als zomerhuis voor stedelingen uit Luik of elders. We kruisen de spoorlijn en kort daarna ook de Ourthe om zo het centrum van Méry te bereiken.
Méry-sur-Ourthe
> Dit Ourthedorp ligt tussen de grotere centra Tilff en Esneux. Tot de fusies van 1977 behoorde Méry trouwens tot Tilff, daarna werd het een deel van de gemeente Esneux. Ook in Méry zijn rond 1900 en tijdens het interbellum heel wat landelijke villa's gebouwd. De ligging langs de autoweg door de Ourthevallei maakte dat Méry in het verleden ook een graantje meepikte van de toeristenstromen ondanks het feit dat in het dorp zelf eigenlijk geen bijzondere bezienswaardigheden zijn. De voorbije decennia is Méry echter vooral een doorgangsdorp geworden, er is amper nog horeca, Tilff en Esneux daarentegen zijn nog steeds trekpleisters voor dagjestoeristen.
> Dit Ourthedorp ligt tussen de grotere centra Tilff en Esneux. Tot de fusies van 1977 behoorde Méry trouwens tot Tilff, daarna werd het een deel van de gemeente Esneux. Ook in Méry zijn rond 1900 en tijdens het interbellum heel wat landelijke villa's gebouwd. De ligging langs de autoweg door de Ourthevallei maakte dat Méry in het verleden ook een graantje meepikte van de toeristenstromen ondanks het feit dat in het dorp zelf eigenlijk geen bijzondere bezienswaardigheden zijn. De voorbije decennia is Méry echter vooral een doorgangsdorp geworden, er is amper nog horeca, Tilff en Esneux daarentegen zijn nog steeds trekpleisters voor dagjestoeristen.
> Een korte wandeling over de 'Quai des pecheurs' is wel leuk. GRP 575 loopt er trouwens langs. De bewoners van de 18de eeuwse kalkstenen huizen langs de Ourthekade waren tot begin 20ste eeuw sterk verbonden met de bedrijvigheid rond het Ourthewater. Dit deel van de Ourthe werd immers vroeger bevaren met platboten die goederen en mensen aanvoerden.
> Er waren vroeger ook 'barques' waarmee mensen, vee en goederen werden overgezet, met name op plaatsen waar geen brug in de omgeving was. Het was in Méry (ter hoogte van Hony / Ham) dat in 1978 de laatste 'barque' op de Ourthe uit de vaart werd genomen. Hij staat nu als plantenbak bij de rotonde waar de weg naar Dolembreux aftakt.
> Er waren vroeger ook 'barques' waarmee mensen, vee en goederen werden overgezet, met name op plaatsen waar geen brug in de omgeving was. Het was in Méry (ter hoogte van Hony / Ham) dat in 1978 de laatste 'barque' op de Ourthe uit de vaart werd genomen. Hij staat nu als plantenbak bij de rotonde waar de weg naar Dolembreux aftakt.
> Het donkere valleitje van de Ruisseau du Gobry over. Dan weer klimmen over een eveneens geërodeerd maar droger pad. We lopen nog steeds samen met een variante verbinding van de Tour de Chaudfontaine (oranje C). De vallei uit en over het aangename hoofdpad door bos. Bij de bosrand ligt een padensplitsing, gewoon rechtdoor verder. Asfaltweg rechtuit verder door een sterk golvend landschap van weiden en bosjes dat is geboetseerd door dolines, ontstaan door de kalkhoudende ondergrond. We komen in Hayen, nog even rechtdoor op een eerste splitsing maar kort daarna aan de volgende splitsing gaat de GR links. Tot 2012 kwam GR 576 hier van rechts uit Méry.
Méry, kerk
Stijgen paadje door het Bois des Manants
Laatste 'barque' van Méry.
> In Méry dus de Ourthebrug over en rechts de trap afdraaien tot de Quai de Pecheurs. Langs deze oude kaai van Méry over 100 meter en dan de N633 voorzichtig kruisen.
Rotheux, begin Sentier Bois de la Porte
Historisch traject GR 5
> Het traject dat we de volgende 5 km tussen Méry en Hayen zullen volgen, behoort tot de alleroudste gemarkeerde GR-trajecten van België. Het maakte sinds 1960 deel uit van de beroemde GR 5 Noordzee - Middellandse Zee, de eerste GR die in België werd gerealiseerd. Bij Hayen liep de route dan verder naar het Natuurvriendenhuis van Fraipont.
> Vanaf 1983 behoorde dit traject niet meer tot de hoofdroute van GR 5, het bleef wel bestaan als deel van een variant traject. In de jaren '90 verviel de verbinding, de toenmalige GR 576 werd rond 1995 wel hertekend met ondermeer een directer (en overigens mooi) traject tussen Méry en Hayen. Inmiddels is ook dat sinds 2013 ook weer vervallen. In de jaren '00 wordt de oude verbinding met Hayen weer hersteld als aanlooproute naar GR 5. In 2013 verandert de situatie weer. De oude verbinding tussen Méry en Hayen wordt na meer dan een halve eeuw gerecupereerd als volwaardig onderdeel van GRP 575.
> Het traject dat we de volgende 5 km tussen Méry en Hayen zullen volgen, behoort tot de alleroudste gemarkeerde GR-trajecten van België. Het maakte sinds 1960 deel uit van de beroemde GR 5 Noordzee - Middellandse Zee, de eerste GR die in België werd gerealiseerd. Bij Hayen liep de route dan verder naar het Natuurvriendenhuis van Fraipont.
> Vanaf 1983 behoorde dit traject niet meer tot de hoofdroute van GR 5, het bleef wel bestaan als deel van een variant traject. In de jaren '90 verviel de verbinding, de toenmalige GR 576 werd rond 1995 wel hertekend met ondermeer een directer (en overigens mooi) traject tussen Méry en Hayen. Inmiddels is ook dat sinds 2013 ook weer vervallen. In de jaren '00 wordt de oude verbinding met Hayen weer hersteld als aanlooproute naar GR 5. In 2013 verandert de situatie weer. De oude verbinding tussen Méry en Hayen wordt na meer dan een halve eeuw gerecupereerd als volwaardig onderdeel van GRP 575.
> Rechtdoor naar de kerk van Méry en met de kerk aan je linkerzijde hard stijgen over een asfaltwegje, Rue August Donnay. Dit straatje draagt de naam van een landschapsschilder die tussen 1905 en 1921 in Méry woonde en er graag op uittrok om in het Bois des Manants (waar wij ook naar toe lopen) te genieten van het uitzicht over de Ourthe en Méry.
> We volgen de Rue Auguste Donnay maar even, eerste straat rechts, even keihard stijgen in de Rue des Heids. Wat hogerop vervolgen we in het verlengde over een stenig pad. Kort daarna niet het smalle pad naar rechts nemen (oude route GR 576 van 1995 tot 2012) maar rechtdoor gaan over de oude GR 5-verbinding, nu dus GRP 575.
> We volgen de Rue Auguste Donnay maar even, eerste straat rechts, even keihard stijgen in de Rue des Heids. Wat hogerop vervolgen we in het verlengde over een stenig pad. Kort daarna niet het smalle pad naar rechts nemen (oude route GR 576 van 1995 tot 2012) maar rechtdoor gaan over de oude GR 5-verbinding, nu dus GRP 575.
Oude GR 5-tekens
Méry, Ourthekade
>
Nog steeds stijgend en enkele honderden meters verder draait het pad plots naar links. Even opletten. Draai niet mee naar links langs een huis maar hou dezelfde richting aan, rechtdoor dus over een minder gebruikt pad. Kort daarna hou je een grote weide aan je rechterkant. Langs de rand van die weide kom je even later schuin uit op een asfaltweggetje dat eveneens uit de vallei van de Ourthe komt. Rechts en een paar tientallen meters verder kom je op een scheef kruispunt. We kruisen hier een asfaltweggetje dat wordt gevolgd door het langeafstandspad 'Sentier de l'Ourthe et Néblon' en vervolgen rechtdoor over een nog licht stijgend bospaadje.
> Wat later opnieuw een kruispunt, van boswegen ditmaal en weer even opletten, veel kans dat je hier even verkeerd loopt! GRP 575 neemt hier namelijk een onopvallend pad tussen grotere bospaden in. Even zoeken misschien. Wat hogerop wordt dit oude pad snel duidelijker. Nog even wat stijgen tot we een eind verder alweer op een kruispunt van paden komen. Hier vervolgen we ongeveer in dezelfde richting over een brede, vrij vlakke bosweg die er nogal modderig kan bij liggen. Wat verder duiken de eerste huizen op van een afgelegen luxewijk in de gemeente Chaudfontaine.
> Wat later opnieuw een kruispunt, van boswegen ditmaal en weer even opletten, veel kans dat je hier even verkeerd loopt! GRP 575 neemt hier namelijk een onopvallend pad tussen grotere bospaden in. Even zoeken misschien. Wat hogerop wordt dit oude pad snel duidelijker. Nog even wat stijgen tot we een eind verder alweer op een kruispunt van paden komen. Hier vervolgen we ongeveer in dezelfde richting over een brede, vrij vlakke bosweg die er nogal modderig kan bij liggen. Wat verder duiken de eerste huizen op van een afgelegen luxewijk in de gemeente Chaudfontaine.
>
Op de verharde weg in dezelfde richting verder (Chemin Macors). Man man, wat een pompeuze woningen hier. De langeafstandsroute Tour de Chaudfontaine is er bij gekomen (oranje C op witte achtergrond). De weg loopt verderop naadloos over in de straat 'Bois Manant'. Rechtdoor en we bereiken een grasplein met leilinden. Hier naar rechts (Rue Clos Colas). Op het einde van die wijkstraat gaan we rechtdoor het bos in voorbij een barrière en we komen plots op een wel erg wild pad terecht, af en toe flink geërodeerd door afstromend water. We draaien mee naar rechts en dalen links dan weer verder.
Ingesneden vallei van de Gobry-beek
Ondergaande zon over de Ourthevallei vanop de hoogten rond Hayen
Wilde kamperfoelie
> Hayen is een charmant gehucht met een piepkleine maar mooie kern. Die ligt 200 meter naar rechts maar GRP 575 gaat links een grassige kiezelweg op. De stenige paden die wat verder naar de verkeersweg Dolembreux - Méry dalen, kunnen nogal drassig zijn. Het paadje kruist de verkeersweg en we stijgen nog even tot Hautgné.
> Bij een eerste huis van Hautgé gaan we links, een asfaltwegje op dat al snel licht verhard wordt. Door een omgeving van weiden alweer een stijging, ze wordt beloond met panoramische vergezichten over de verborgen gelegen Ourthevallei. Kruising van de weg Dolembreux - Esneux en wat verder dalen we in een wijde bocht naar links.
> Bij een eerste huis van Hautgé gaan we links, een asfaltwegje op dat al snel licht verhard wordt. Door een omgeving van weiden alweer een stijging, ze wordt beloond met panoramische vergezichten over de verborgen gelegen Ourthevallei. Kruising van de weg Dolembreux - Esneux en wat verder dalen we in een wijde bocht naar links.
Haast een paradijselijk zicht, de Ruisseau de Haze die sterk meandert
Haagbeuken die vroeger steeds werden geknot voor hun hakhout. Vandaag kunnen ze ongestoord uitgroeien.
> We lopen in een licht bebost nat gebied door een valleitje met een sterk slingerende beek, de Ruisseau de Haze. Als we weer uit bos komen lijkt het er op of we langzaam stijgen tot de watertoren van Dolembreux maar in een linkse bocht verlaten we de verharde weg naar rechts en lopen zo weg van Dolembreux. Een tijdje houden we een oostelijke richting aan (onderweg rustbank) om op de asfaltweg niet ver van de 17de eeuwse boerderij Wachiboux kort links-rechts te gaan bij een infopaneel, een beekje overstekend. Door een vochtige zone stijgen we verder oostelijk.
> Kort voor het gehucht 'Haie des Chênes' rechts-links een prachtige oude steenweg op die is afgezoomd met haagbeuk. Op dat punt takt ook een witrood gemarkeerde verbinding naar Fraipont af (aansluiting op GR 5). Het steenwegje met haagbeuk stijgt wat en arriveert uiteindelijk op een T-kruising waar we de asfaltweg naar rechts nemen. Na 400 meter links een steenslagpad op dat ons naar de watertoren van Sprimont voert. De toren dateert uit 1937 en is in baksteen opgetrokken.
> Kort voor het gehucht 'Haie des Chênes' rechts-links een prachtige oude steenweg op die is afgezoomd met haagbeuk. Op dat punt takt ook een witrood gemarkeerde verbinding naar Fraipont af (aansluiting op GR 5). Het steenwegje met haagbeuk stijgt wat en arriveert uiteindelijk op een T-kruising waar we de asfaltweg naar rechts nemen. Na 400 meter links een steenslagpad op dat ons naar de watertoren van Sprimont voert. De toren dateert uit 1937 en is in baksteen opgetrokken.
> De volksmond vertelt dat de Duitse soldaten in het kasteel van Lincé de wijnkelder hadden 'soldaat gemaakt'. De dronken troep trok vervolgens weer naar het dorp. Onderweg moest één van de soldaten kakken en daarvoor ging hij achter de struiken van de weg. Andere soldaten die achter kwamen hoorden geritsel in de struiken. Ze namen geen risico en openden het vuur...op één van hun eigen mannen. Ze waren daarover zeer ontstemd en schoven de schuld voor hun zwaargewonde makker op een aanval van weerstanders in Lincé. Vervolgens gingen ze ongemeen wreed te werk. Ze joegen de mensen 's nachts uit hun huizen, deze hadden amper de tijd om een kledingstuk aan te trekken. Door de tussenkomst van de pastoor konden nog een paar inwoners het fatale lot ontsnappen. Een groep van 35 personen werd naar een weide bij de rand van het dorp gedreven en daar gefusilleerd. Vreselijk. In het dorp brandden de Duitsers zowat alle huizen af.
> Een andere versie, heeft het over een Duitse eenheid die onderweg op een Franse hinderlaag stoot. In de paniek die daarop ontstaat doden ze door friendly fire één van hun eigen mannen. Dat wreken ze later in het nabijgelegen Lincé.
> De precieze plaats van de fusillade is ook wat onduidelijk. Mogelijk is het niet hier waar dat menhir-monument staat maar iets verder, op 200 meter ten Z van het monument. Daar groeit een haagbeuk ter herinnering.
> Een andere versie, heeft het over een Duitse eenheid die onderweg op een Franse hinderlaag stoot. In de paniek die daarop ontstaat doden ze door friendly fire één van hun eigen mannen. Dat wreken ze later in het nabijgelegen Lincé.
> De precieze plaats van de fusillade is ook wat onduidelijk. Mogelijk is het niet hier waar dat menhir-monument staat maar iets verder, op 200 meter ten Z van het monument. Daar groeit een haagbeuk ter herinnering.
Afslachting Lincé - Monument Hazotte
> Het dorpje Lincé was in de nacht van 6 op 7 augustus 1914, bij de Duitse opmars, het triestige schouwspel van een Duitse wraking. Op de plek waar deze moderne menhir (afkomstig uit een steengroeve te Lillé) staat, werden 35 burgers van Lincé gefusilleerd. Over de aanleiding voor deze slachting verschillen de meningen nogal. We baseren ons hier op het boek 'Quand les conflits troublent la paix de nos vallées' van René Henry.
> Het dorpje Lincé was in de nacht van 6 op 7 augustus 1914, bij de Duitse opmars, het triestige schouwspel van een Duitse wraking. Op de plek waar deze moderne menhir (afkomstig uit een steengroeve te Lillé) staat, werden 35 burgers van Lincé gefusilleerd. Over de aanleiding voor deze slachting verschillen de meningen nogal. We baseren ons hier op het boek 'Quand les conflits troublent la paix de nos vallées' van René Henry.
GRP 575 dwars door een weide
> Rechtdoor bij de watertoren (Rue Tige aux Frènes). Op een kruispuntje bij een waterpompstation rechts. GRP 575 loopt over een kiezelwegje dat verderop achter een verkaveling passeert en zo weer een asfaltwegje bereikt. Naar links, langs enkele veel te ruime verkavelingen tot bij een monument dat herinnert aan een drama uit de Eerste Wereldoorlog.
> Bij het monument links een mooie, licht verharde veldweg. De weg wordt een dalend graspad en verder via drie hekjes weiden door. Voorbij het derde hekje over een slingerend paadje tussen tuintjes en hagen dat uitkomt op de Rue Henri Simon. Het monument voor de schrijver staat 20 meter rechts (rustbank).
Henri Simon
> Standbeeld voor een vergeten dichter, schilder en muzikant. Hij schreef in het Waals en leefde van 1856 tot 1939. Het grootste deel van zijn leven woonde hij in Lincé. Nog in het jaar van zijn dood zelf werd dit monument gemaakt door Maurice Bar uit Sprimont.
> Standbeeld voor een vergeten dichter, schilder en muzikant. Hij schreef in het Waals en leefde van 1856 tot 1939. Het grootste deel van zijn leven woonde hij in Lincé. Nog in het jaar van zijn dood zelf werd dit monument gemaakt door Maurice Bar uit Sprimont.
> Komende van het paadje gaan we in Lincé links die Rue Henri Simon op. Bij een wegverbreding met een calvariekruis en nog een rustbank, bochten we niet mee naar links maar gaan we rechtdoor de Rue Namoseye in. We volgen deze weg 500 meter zacht dalend en gaan dan links een wegje op met ruwe verharding. Wat verder rechts een stenig bospad op dat dalend naar de vrij drukke verkeersweg N678 Sprimont - Chanxhe slingert. Onderweg zie je in een doorkijkje in de verte het kasteel van Xhignez liggen temidden van golvende weiden en bos.
> Over 200 meter links de vervelende N678 volgen en dan het eerste weggetje rechts in. Dat wordt al snel een graspad en arriveert in het gehucht Lillé. Rechtdoor de verkeersweg Sprimont - Comblain oversteken. De stevig stijgend Rue Haute Lillé verlaten we alweer naar rechts als ze een bocht maakt. Doorstijgen tot op een kruispunt. Op dat punt zijn we bijna 100 hoogtemeters gestegen sinds de weg Sprimont - Chanxhe.
> Links zetten we koers over een hooggelegen plateau. Aan onze linkerzijde vergezichten met ondermeer de bakstenen watertoren waar we een paar uren geleden passeerden. Een paar veldwegen negeren we en in de buurt van een volgende watertoren, van beton ditmaal, gaan we even rechts-links om aan de voet van de watertoren te passeren. We houden eenzelfde richting aan en kruisen 3 kort opeenvolgende straten van Florzé, alvorens op de drukke verkeersweg Aywaille - Sprimont te arriveren in het gehucht Sur le Tige.
> Links zetten we koers over een hooggelegen plateau. Aan onze linkerzijde vergezichten met ondermeer de bakstenen watertoren waar we een paar uren geleden passeerden. Een paar veldwegen negeren we en in de buurt van een volgende watertoren, van beton ditmaal, gaan we even rechts-links om aan de voet van de watertoren te passeren. We houden eenzelfde richting aan en kruisen 3 kort opeenvolgende straten van Florzé, alvorens op de drukke verkeersweg Aywaille - Sprimont te arriveren in het gehucht Sur le Tige.
> Eindpunt voor deze etappe. Links is een bushalte en 100 meter rechts is een frietkot om de na 34 km ongetwijfeld hongerige maag snel te stillen.
