Sinsin
> Het langgerekte Sinsin bestond vroeger uit Grande en Petite Sinsin. Grande Sinsin was van het graafschap Luxemburg en Petite Sinsin van het prinsbisdom Luik. Bij de vorming van gemeenten onder het Franse Regime waren beide dorpen even gescheiden maar al in 1814 kregen ze één gemeentelijk statuut. De komst van de N4 als autoweg naar het zuiden zorgde voor enig leven in Grande Sinsin maar sinds de E411 en E25 het verkeer richting zuiden opslorpen is Sinsin weer wat ingedommeld. Camping Le Luxembourg, even ten noorden van Grande Sinsin, was nog een overlever uit de tijd dat caravans en toeristen hier massaal de N4 volgden maar sloot blijkbaar intussen toch ook rond 2012. Sinsin is op de N4 de gateway tot Luxemburg en de Ardennen, zei het dat men over de N4 richting Marche eerst eigenlijk de Famenne inrijdt.

Kasteel Saint-Roch
> Het kasteeltje in kalksteen en met een aardig parkje bij werd gebouwd als kasteel Sainfon rond 1906 in opdracht van notaris Joseph Bosseret. Het verving een oude boerderij waarvan je nu nog de schuur kan zien (wel sterk aangepast). Lord Montgomery verbleef er kort tijdens het Von Rundstedt-offensief in december 1944. Tegenwoordig is het kasteel eigendom van de gemeente Ciney. Het gebouw wordt sinds 1981 ondermeer gebruikt als muziekschool en kunstacademie. Het nabijgelegen mooie park van Saint-Roch, waar we door wandelden, is geklasseerd sinds 1997.

Nettinne
> Een dorpje dat zoals zovelen is gegroeid rond een kasteel van landelijke adel. Uit sporen van een gallische versterking en merovingische graven blijkt dat de omgeving echer al veel langer bewoond werd. Volgens een toeristische brochure zou Ambiorix er nog hebben geschuild...klinkt goed om toeristen te lokken. Het huidige kasteel werd gebouwd in 1847 en is sinds 1975 eigendom van de gemeente Watermaal-Bosvoorde (!) Het wordt gebruikt voor bosklassen. In 2013 wou de Brusselse gemeente er van af. Een Brits koppel kocht het kasteeldomein op in 2016 voor 775.000 € om er een privé-verblijf van te maken.

> De huidige kerk in natuursteen werd opgetrokken rond 1776 en vergroot begin 20ste eeuw met oa een neoromaanse toren. Ter hoogte van de kerk kom je langs boerderij Pétry. Er is een winkel met produkten uit de boerderij (vooral varkensvlees) en streekprodukten. Je kan er ook gewoon iets drinken tijdens een degustatie. De Ferme de Pétry heeft wel beperkte openingsuren.

> Een hele tijd afdalen nu over de veldweg die ons mooie uitzichten biedt en probleemloos dropt in de buurt van de kerk van het uitgerekte dorpje Sinsin. In tegenstelling tot wat de kaart van Sentiers d'Art vermeldt, is er geen winkel in Sinsin, ook geen café. Wel een frituur langs de expressweg N4.

> Op een kruispunt van grotere, onverharde bosdreven rechts over een kaarsrechte bosweg. Voorbij een kruising en net voor de steenslagweg draait, gaan we rechts. Hier begint een meer geaccidenteerd en gevarieerd parcours. Dat grassige en schistige pad maakt nogal wat bochten. In de late lente zie je hier veel vlinders, het lijkt wel een thuishaven voor de kleine ijsvogelvlinder naast ondermeer de kleine parelmoervlinder en vele andere. De Famenne-grond is hier mogelijk ook nogal kalkhoudend, gezien de bloei van ondermeer anjers. Let verderop goed op de bewegwijzering.

> Te Sinsin op de verkeersweg kort rechts en nog een eind voor de op een kleine hoogte gelegen Sint-Joriskerk van Sinsin nemen we de eerste weg links. Dat asfaltwegje kruist een beek en gaat nog even stijgen. We nemen voor een bocht rechts een grindweg die stijgt naar het Bois de la Culée. In dat bos volgen we een versmallend en bijwijlen wat ruw pad over enkele honderden meters. Uitkijken want we nemen onverwacht een paadje 90° links, dat ons dadelijk in de buurt van een Mariagrot brengt en op een bijhorende parking (rustbank). Beneden stroomt opnieuw de Heure.

> Met een afstand van 30 km is deze laatste etappe een stuk langer dan de vorige. Onderweg is dan ook geen legale bivakkeermogelijkheid. Vroege start dus als je later in de dag ook nog een trein wilt nemen in Ciney.
> De rustplek 'artbri cubique' laat ik achter mij. Verder door het woud Bois d'Heure. Het pad loopt al snel uit in een breder bospad dat ook deel uitmaakt van het fietsnetwerk van de Famenne.

> Even een zwart punt nu op het traject van Sentiers d'Art, we moeten de verkeersweg N 929 even volgen in de berm. Aan de volgende bocht, nog voor we de Heure kruisen, verlaten we hem opnieuw en wandelen rechtdoor over een graspad, dat brengt ons snel in de Rue Saint-Donat. Naar rechts, we volgen deze oplopende straat een tijdje en krijgen aan onze linkerzijde een mooi uitzicht van Nettinne in een typisch landschap van “tiges” en “chavées”. De weg stijgt nog licht verder tot bij een Sint-Donatiuskapel. Daar nemen we links een veldweg (Chemin de Valenne) die daalt naar de kern van Nettinne.

> Langs de Sint-Martinuskerk van boerendorpje Nettinne (de kerk aan je linkerzijde houden, Rue du Monty volgen). Op een kruispunt van wegen rechts (Rue Bois des Sarts). Waar deze weg wat hogerop een scherpe bocht maakt, nemen we onmiddellijk na die bocht rechts een stenige veldweg. In de verte zien we al het volgende kunstwerk liggen van La Fête de Mai, ons volgende doel ook. “Into the open” werd gemaakt door de Duitse kunstenaar Roger Rigorth.

> Het Sentier d'Art stijgt daarna nog even, voorbij een paar huizen al draaiend door wat bos. Verderop negeren we alle aftakkende veldwegen aan onze rechterzijde, we blijven de hoofdveldweg volgen tot hij op het einde een geasfalteerde weg bereikt (Rue Champ du Bois). In 2018 eindigde het Sentier d'Art hier voorlopig maar in 2019 werd de wandelroute verder doorgetrokken met 65 km over het grondgebied van de gemeenten Hamois, Ciney, Gesves en Assesse. Zo werd de cirkelvormige route helemaal gedicht.
> Aan dat 'lieu dit' Croix Maillard gaan we rechts en helaas volgen we nu over 1,3 km een asfaltwegje. 't Is wel rustig wandelen. Het weggetje golft wat mee met het landschap en komt door een gehucht, Champ du Bois, van een tiental verspreid gebouwde huizen. 100 meter voorbij het laatste huis aan de linkerzijde, verlaten we het asfalt door rechtdoor te wandelen over een grassig veldwegje dat naar bos loopt. Na een bospassage van een vijftal minuten, arriveren we op de snelle verkeersweg Ciney – Ocquier. Die steken we voorzichtig over om aan de andere zijde de toegangsweg naar Scy te nemen (Rue de Scyoux). Jammer dat we niet de privé-dreef aan onze linkerzijde wat verder kunnen gebruiken. Ze behoort tot het uitgestrekte kasteeldomein van Scy en voert naar het hart van het dorpje.

> Het asfaltwegje waarover we wel mogen wandelen, loopt met een brede bocht naar Scy over 1,6 km. Voorbij de kleine begraafplaats bereiken we de dorpshuizen. De kern vormt een mooi geheel van oude robuuste huizenin de plaatselijk gewonnen grijze bouwsteen. Zonder twijfel hebben de adellijke eigenaars van het kasteel hun stempel gedrukt op de gemeenschap en het architecturaal ensemble van Scy de voorbije eeuwen. In het centrum van Scy eerste wegje links (Rue Hector Monjoie) en zo bereiken we het andere einde van de verboden kasteeldreef (linkerzijde) en toegang van het kasteeldomein (rechterzijde).

> De meeste delen van het huidige kasteel van de familie Speeckaert-Cornet d'Elzius, het Château de Sans Soucis, zijn eigenlijk maar een goeie halve eeuw oud, andere delen zijn nog een stuk jonger. Kasteel Sans-Souci vervangt een veel ouder kasteel.

> Rechtdoor loopt een pad en daar mogen we wel over wandelen. Het draait al snel wat naar links en weer rechts om een tijdje langs een bosrand te lopen. Aan onze linkerzijde een vreemde obelisk. Ook deze heeft uiteraard te maken met het kasteeldomein van Scy, het is eigenlijk een crypte-grafkelder van de familie d'Espiennes, die zowat anderhalve eeuw het vroegere kasteel betrok.

> Het pad loopt langs de bosrand door tot het boseinde aan de rand van akkers. Kwartdraai naar rechts daar om de bosrand verder te volgen tot op de Rue du Herdal, een andere invalsweg naar Scy. Opnieuw rechts om weer richting Scy te wandelen. Er loopt hier trouwens nog een wandeling die met een rode balk is gemarkeerd. Aan onze linkerzijde zien we een vijver, gecreëerd om het eerste water van de prille Bocq al na een paar honderden meters op te vangen.

> We wandelen verder, 120 meter voorbij de ruïne van een bakstenen schuur, gaan we rechts weer naar het dorpscentrum (Rue de la Vallée du Bocq) en komen langs een fontein van de Bocq, het water van de prille rivier stroomt hier uit het kasteeldomein om zo door Scy richting Hamois te vloeien. Eerste straat links (Rue du Soleil Levant) om weer naar de Rue du Herdal te wandelen.

> Ter hoogte van een mooi huis in vakwerk gaan we kort rechts op de inmiddels versmalde straat en wandelen we links Scy uit in de Rue Mon Plaisir, langs een paar rustbanken die privé zijn geplaatst.
> Na 800 meter verlaten we ter hoogte van dennenbos dit weinig gebruikte asfaltwegje. We gaan rechts door een groot perceel dennenbos en wat verder langs bosrand door halfopen landschap.

> Bij de volgende toegangsweg tot het kasteel gaan we rechts wegwandelen van het kasteeldomein. Op het einde van de straat komen we bij een Sint-Jozefskapel, we gaan er links (Rue Mapré) om 150 meter na een flauwe bocht links het bos in te wandelen.

> Na ongeveer 500 meter over het bospad is er aan onze rechterzijde een volgend kunstwerk van Sentiers d'Art. 'Pose inclinée'. De Belgische kunstenaars Natacha Brion en Anne-Sophie De Visscher nodigen hier de wandelaar uit om een rustpauze te nemen tegen een van de roodgeverfde planken. Die planken tegen eikenbomen symboliseren de relatie mens - natuur door het aanwenden en bewerken van materialen die de natuur voortbrengt. Die rust wordt wel wat verstoord door het autolawaai dat van de N4 komt afgewaaid.

> We vervolgen over dezelfde bosweg, die al snel eindigt bij de bosrand. Nu ja, eindigen doet hij eigenlijk niet, alleen heeft de boer van de akker hier de gewoonte om de weg mee om te ploegen. We mogen wel degelijk rechtdoor wandelen.

> Zie je niet onmiddellijk een duidelijk pad, richt je dan op het laagste punt van de akker ten opzichte van het N4-wegdek en wandel daar dwars over de akker naar toe. Goed verborgen ligt daar immers onder de N4 een wel erg weinig gebruikte, bijna geheime voetgangers-underpass. Zo kunnen we de Route Nationale 4 kruisen.

> De Nationale 4 is eigenlijk bijna een autosnelweg, het was de belangrijkste weg naar de Ardennen voor de E411 werd aangelegd. Aan de andere zijde van die underpass gaan we links nu een kwartiertje de N4 volgen over een smal bermpad dat wat op en af loopt. Ter hoogte van wat ruïnes kunnen we rechts een wegje nemen (Chacoux) en wegwandelen van de N4-drukte. Ik ken deze passage nog van een vervallen GR 575-traject waarover je te voet de N4 moest kruisen, levensgevaarlijk! Nu hoeft dat gelukkig niet.

> Het steenslagwegje loopt langs een veeboerderij en verder rechtdoor het bos in. Op de T-kruising was vroeger een Grande Randonnée-kruispunt, nu loopt er nog maar één GR-traject. Er loopt hier ook weer een andere toeristisch wandelroute die eveneens met een rode balk is gemarkeerd. Links in de verte zien we de kerk van Pessoux maar we gaan rechts, het bos in. Een heel eind verder splitsen de witrode GR-streepjes naar links af, terwijl wij over het Sentier d'Art rechtdoor vervolgen over tweesporenbeton.

> Verderop gaan we op een V-splitsing linksvoor verder over een betonpad waarop enkel fietsers en wandelaars welkom zijn. Het daalt zacht voor langere tijd, naar de beekvallei van de Ruisseau de Biron. We komen hier in een waterwinningsgebied. Het pad wordt een steenslagweg en gaat wat kronkelen rond een nat gebied met grote vijver. Aan een mooi geheel van oude boerderijgebouwen komen we aan in Biron en meteen ook bij nog een kunstwerk van Sentier d'Art. 'Light from the forest' van de Oostenrijker Beni Altmüller beeldt een ode aan de kracht van licht uit, een bron van leven voor planten en bomen. Het stervormige geheel van naar alle richtingen geplaatste boomstaken is vrij indrukwekkend.

> Vanaf dit kunstwerk is het wat uit met rustig landschapswandelen. Het enige asfaltweggetje (Rue du Moulin de Biron) voert ons naar een T-kruising, waar we links gaan om de expressweg Route de Charlemagne (N97) onder te lopen. Daarna eerste straat links (Rue de Biron) en zo worden we stilaan opgeslokt in de stad Ciney. Het traject verloopt aanvankelijk grotendeels licht stijgend, waarbij we steeds de Rue de Biron blijven volgen en alle zijstraten negeren. Ook bij een verkeersrotonde houden we dezelfde richting aan (nu Rue Voie Verte). We vervoegen wat verder rechtuit de Rue de Sainfoin maar gaan al na enkele tientallen meters schuinrechts het domein Saint-Roch binnen.

> Het vroegere kasteeldomein is een publiek park. Volg het hoofdpad met richtpunt het kasteel en eens in de buurt wandelen we in wijzerzin rond het kasteel om na driekwart ronde bij een volgend kunstwerk van Sentiers d'Art te komen: 'Human Nature'. De kunstenaars Luiza Rauleac en Ananta Roosens verenigen door de mens gecreëerde materialen (flessen) met een produkt van de natuur (hout). Update 2023: Ontmanteld na vandalisme.

> We wandelen net voorbij het kunstwerk naar links weer weg van het kasteel over een lange geasfalteerde dreef. Aan de andere zijde van de domeinpoort en aan de Capucijnenkerk gaan we naar rechts kort de Rue de Capucins in. Daarna links de Rue du Commerce (winkels) en zo komen we in de buurt van het trein- en busstation van Ciney. Voilà, daarmee is de 144 km lange cirkel van dit kunstig wandelverhaal helemaal rond! Einde.

> Dit onverharde pad komt na een tijdje op een T-kruising met een smalle asfaltweg, die we naar links gaan volgen, aanvankelijk door een bosperceel. In een grote bocht wandelen we op afstand rond het Château de Ry en voorbij een rode beukendreef. Het kasteel uit de 17de en 18de eeuw is eigendom van de adellijke familie d'Aspremont Lynden, net zoals de kastelen van Barvaux-Condroz en Mouffrin.

> We stijgen in nog een laatste bocht uit een beekvallei naar een landbouwplateau en het weggetje komt bij een kruising met een wegje dat tussen de N4 en Heure loopt. Op dit open punt staat een kunstwerk van Fête de Mai. “Bourgeons” (= de bloemknoppen) van de Franse artiest Jonathan Bernard. Een ode aan steeds weerkerende natuurenergie in de lente en aan de vitale levenscyclus in de natuur.
> Links op dit kruispunt en volgen enige tijd een asfaltstreepje dat zacht stijgt en helemaal op het einde met een korte bocht op een T-kruising arriveert. Kort links op die weg en na 50 meter rechts afslaan in een veldweg.

> We zijn nu op dit hoog punt van bijna 300 meter ook op het meest zuidelijke punt van het Sentier de l'Art belandt. In de diepte ligt het dorpje Sinsin en dat is ons volgende doel.