> Bij een grote, witgekalkte kapel links langs een paardenmanège en over een veldweg die naar en door het Bois l'Evêque leidt. Het pad was nogal kapotgereden door motorcrossers. Verderop is het nogal hobbelig en kapot traject van GR 129 afgelijnd met eiken. Hogerop kwam er nog wat modder bij. Hier zijn Vlamingen welkom blijkbaar, de nogal 'lege' omgeving draagt de naam "Aux Flamands" al lijkt de omgeving vooral gemaakt om er snel doorheen te vlammen met de auto. En ook te voet, de gelegenheid om eens stevig door te stappen en vordering te maken op onze tocht Dwars door België.
> Met een grassig pad tussenin kruisen we twee snelle, rechte N-wegen, waarbij voorzichtigheid geboden is. Links uitzicht op een bedrijventerrein bij Mettet en rechtsvoor ligt ons volgende doel langs GR 129, het dorp Stave.

> Inderdaad, wat later hoor ik vanop de verkeersweg geknal van jagers die zich amuseren met dieren af te schieten in het bos. Goede beslissing dus om het bos te mijden. Kort voor Fromiée, in de buurt van de eerste huizen, pik ik rechts weer aan op het tracé van GR 129. Niet links tot bij de kerk maar rechts de andere kant uit, tot bij een kruispuntje waar naast een oude waterpomp een standbeeld van 'een Marcheur' staat. De jaarlijkse Sinte-Rolendeprocessie van Gerpinnes komt dus ook langs het kleinste dorpje van de gemeente. Het totale traject van die mars is dan ook meer dan 30 km!
> Bij de Marcheur links, een andere asfaltweg op en daarna 2 x rechts aanhouden. Zo draaien we even later een bosje in. Voorbij een veld komen we dan in het veel grotere Bois du Tournibus.

> Op dat punt rechtdoor in het bos over een brede steenslagweg. Op een open plek rechtdoor over een smaller en dalend pad. Delen ervan kunnen nogal 'vettig' en vochtig zijn. We bereiken de bosrand bij het gehucht 'Les Bruyères' maar gaan meteen rechts over weer zo'n oude steenslagweg alvorens Les Bruyères te bereiken.
> Na 400 meter gaan we links, slingeren rond een bosje en in open veld zien we ons volgende wandeldoel liggen, het dorpje Oret. Nu ja, aan de dominerende kerk te zien lijkt het niet echt een dorpje. Kom je korterbij dan lijkt het wel haast een kathedraal.

> De hoofdstraat door Oret leidt ons naar rechts tot bij de kerk en in de buurt van een groot landhuis gaan we bij de T-kruising links. Voor een grote kwadraathoeve alweer rechts een asfaltje op dat tussen hoge muren loopt. De architectuur is hier, nu we in de provincie Namur zijn, toch wel wat verschillend, meer 'Condroz-achtig' met grote vierkantshoeven in de lokale kalksteen.
> Langs het kerkhof wandelen we Oret alweer uit om naar de drukke en snelle verkeersweg N932 te stijgen. Voorzichtig oversteken en rechtdoor naar het dicht bijgelegen gehucht Corroy.

> Langs de hoge muur van een vierkantshoeve wandelen we verder, waarbij we nog een beekje kruisen. Op de verkeerweg N977 links en in de eerste bocht rechtdoor over een geasfalteerde weg. Op de V-splitsing linksvoor (bord Stavesoule) en voorbij enkele huizen zijn we weer temidden van velden, hoewel de weg geasfalteerd blijft ten voordele van de boer die op de vierkantshoeve van Stavesoule woont.
> Dit is een erg oude nederzetting. De boerderij bestond misschien al in de tijd dat de Heilige Gérard leefde, volgens onbevestigde geschriften werd hij hier zelfs geboren. Eeuwenlang was het een cijnshoeve van de abdij van Florennes. De huidige gebouwen, opgetrokken in kalksteen van de streek, dateren uit 1741.

> Bij de hoeve van Stavesoul gaan we rechts een steenslagweg op die iets hoger klimt en als veldweg naar een bosrand loopt. Voorbij de bosrand komen we de heuvel over op een asfaltweg. Nu heb ik al een vertraagde trein, gehad, een gemiste bus, jachtblokkering en paden die door motorcrossers zijn omgewoeld maar dit keer kom ik zowaar in een autorally terecht. Scheurende auto's met opgefokte motoren in een pastoraal landschap. Tja, ook dat kan er nog bij.

> Even rechtdoor in het verlengde op de asfaltweg om bij een volgende kruising rechtdoor te lopen op een graspad. En zo ben ik van de rallygekken vanaf. Op de hoek van een bosje links en stijgend verder over het graspad, langs een vermolmde rustbank en een GR-teken dat nog moet dateren uit de jaren '80 zo te zien aan de afkorting met puntjes tussen: G.R. Het mooie paadje wordt hol en bereikt een schitterende beukendreef waardoor we langere tijd en licht dalen gaan wandelen.

> Een eind voorbij een schuur draaien we links mee met het het hoofdpad, we wandelen dus niet naar de watertoren. Kruising met een asfaltweg en rechtdoor over een pad dat aanvankelijk langs de bosrand gaat lopen maar even later toch links het bos indraait. Afwisselend lopen we daarna langs bosrand en in bos. Goed op de GR-tekens letten hier want er volgen wat padwissels en om helemaal het noorden kwijt te raken gaan we ook nog wat zigzaggen langs een weide. Een prachtig wandeltraject en behalve de GR-tekens is er ook nog de de abdijtoren van Maredret om ons in de juiste richting te leiden.

> In een kleine woonwijk gaan we rechts. Bij een Mariakapel met schuilmogelijkheid en rustbank bereiken we het abdijdomein van Maredret. Deze benedictinessenabdij werd gesticht in 1893 en is tegenwoordig bekend voor het atelier waarin de eeuwenoude traditie van miniatuurtekeningen en kalligrafische verluchting van geschriften weer wordt beoefend. Ook ander secuur en ambachtelijk handwerk wordt er verricht. De abdij is als toerist niet te bezoeken. Even opletten om bij de kapel niet het paadje te missen dat ons door bos onderlangs de abdijmuur voert.

> In Stave laten we de kerk links liggen, aan de andere kant vinden we een merkwaardig monumentje dat er ons op wijst dat in dit godvergeten dorp ooit de Heilige Gérard ter wereld kwam. Dat is al eventjes geleden, ergens rond het jaar 890. Hij stichtte een abdij in het dorpje dat tot vandaag zijn naam draagt en ongeveer 15 km ten N-O van Stave ligt. Verblijven deed hij er niet veel, hij was vaak te vinden in andere Belgische en Franse benedictijnerabdijen waar hij de dingen reorganiseerde. Zijn eigen abdij te St-Gérard bestaat ook niet meer, de Franse Revolutie luidde het definitieve verval in.

> Bij de abdij is een bushalte, meer bussen passeren over de valleiweg van de Molignée bij Maredsous-Gare.
> Met de abdij verbonden is ook een uitstekend uitgeruste abdijwinkel waar je niet enkel religieuze parafernalia kunt kopen maar ondermeer ook GR-gidsen in de rekken vindt. Je zou je hier al de volgende topogids van GR 129 kunnen aanschaffen, die het deel van Dinant helemaal tot Arlon beschrijft.
> Bij een stevige pot abdijbier droom ik zo al even weg naar meer en verdere horizonten. Tijd ook om wat na te genieten, want op GR 129 - Dwars door België - zijn we nu na 292 kilometer over halfweg geraakt.

> Hmm, een wandeldag op GR 129 - Dwars door België - waarbij een en ander verkeerd liep. Het begon al met de treinrit naar Charleroi. Geen NMBS-staking maar de trein arriveerde met 18 minuten vertraging waardoor ik in Charleroi-Sud nog net in de verte mijn TEC-bus naar Gerpinnes zag wegrijden. Late start dus te Gerpinnes, want de volgende bus op deze mooie herfstige zondag reed pas 2 uren later... Frustrerend om zo lang te moeten wachten, terwijl de zon een superwandeldag presenteert. Dat wordt dus aan een stevig tempo doorstappen vandaag.

> In Gerpinnes pik ik weer de GR-tekens op bij de verkeersweg N975, niet ver van de kerk van Gerpinnes. Net zoals bij het binnenkomen van het dorp, zoeken we ook nu onze weg via buurtpaden, straten en stegen om Gerpinne weer uit te geraken. Onderweg kruisen we een kanaaltje van de oude watermolen en de brede beek Ruisseau d'Hanzinne om verderop de verkeersweg naar Mettet naar links te nemen. Langs het kasteeltje 'Clos de la Rochette' en in de tweede bocht kiezen we voor een buurtpad (een oude trambedding?) waardoor we een heel stuk van de verkeersweg afsnijden.
> Weer bij de weg naar Mettet zit ik met een volgend probleem. GR 129 gaat hier naar rechts (Rue Villa des Roses) maar ik weet dat er verderop in het Bois de Frècheux een drijfjacht plaats vindt deze morgen. Kan ik dus niet door. Ik besluit dan maar om op dit punt de verkeersweg richting Fromiée en Mettet te nemen en zo het risico te vermijden terug te worden gestuurd en nog meer tijd te verliezen. Daarmee 'schiet ik' wat sneller op maar onnodig te zeggen dat het een 'boorrring' traject is.

> Gisteren was er ook hier jacht maar vandaag lijkt er geen doorgangsprobleem te zijn. Ongemerkt verlaten we in het bos na enkele honderden meters definitief de provincie Henegouwen. De volgende 85 kilometer zijn we te gast in de provincie Namur. Steeds maar rechtdoor, ook in de omgeving van een padenkruispunt in een meer open omgeving bij een jachthut. Voorbij die jagershut versmalt ons pad trouwens tot een singletrack, die wat slingert door het struikgewas.
> Al dalend verbreedt het pad weer en bij de bosrand gaan we resoluut links over een aan de wegbedekking te zien merkbaar oude steenweg. Verderop krijgt hij meer het karakter van een veldweg en zo bereiken we de kruising met een andere Grande Randonnée, GR 125 (Tour Entre-Sambre-et-Meuse).

> Eerst kruisen we nog een voormalige spoorlijn, waarover voorlopig nog geen RAVeL-asfalt is gelegd, hoeft ook niet. Dit is de bedding van de 11 km lange lijn 136a Florennes - Ermeton-sur-Biert. De spoorlijn werd aangelegd rond 1895 als secundaire lijn om andere spoorlijnen te verbinden. Treinen rijden er al lang niet meer, rond 1990 werd nog even een seizoen een toeristische lijn naar Maredsous opgestart maar dat was geen succes. In 1996 werd de spoorlijn ontmanteld. Kort na de spoorbeddingkruising even opletten want we nemen niet de directe weg naar Stave maar gaan rechts naar een voetbalveld.

> Verderop voert een straat ons langs de ingang van deze abdij. We vervolgen door een mooie dreef over verharde ondergrond. Op het einde links over de weg die de abdijen van Maredret en Maredsous met elkaar verbindt. Op een mooie dag is het hier nogal een geflaneer van toeristen en wandelaars.
> Zo bereiken we het ontvangstcentrum Père Joseph. Hier kun je van het bekende bier en de kaas van Maredsous proeven bij een hartige boterham. Het moet gezegd dat het bier niet in de abdij zelf wordt gebrouwen maar bij Duvel-Moortgat in Breendonk! Idem voor de kaas, die wordt door een privé-bedrijf gemaakt maar wel op het abdijdomein. De abdij is tijdens het weekend en vakanties ook te bezoeken op namiddagen onder begeleiding van een gids en tegen betaling.
> Dit Benedictijns klooster van Maredsous is relatief jong, het werd gesticht in 1872, zowat 25 jaar vroeger dan de abdij van Maredret. De abdijbib herbergt zo'n 400.000 boeken en er is ook een eliteschool voor middelbaar onderwijs.

> De dreef verdient misschien wel de titel van allermooiste op GR 129, de beukengalerij staat bovendien op deze mooie herfstdag in goudgele kleuren getooid. De dreef draagt een al even mooie naam: Chemin des Diligences. Reden hier ooit postkoetsen? Bij een boerderij komen we uiteindelijk weer op asfalt en beneden volgen we bij viskweekvijvers mee naar links. Rechts op de verkeersweg en na een beek en nog voor het indrukwekkende benedictinessenklooster gaan we weer rechts een paadje op dat voorbij een voetgangerssluis langs vijvers stijgt en draait. Langs muren en achtertuintjes arriveert het op de hoofdverkeersweg door Ermeton-sur-Biert.
> We zijn nu in de mooie vallei van de Molignée aangekomen en dalen links naar de kerk van Ermeton-sur-Biert. Voorbij de kerk van Ermeton neemt GR 129 de eerste straat rechts, de gekasseide Rue des Roches. Bij een rustbank links. De stijgende Rue des Roches vlakt pas uit voorbij een boerderij. We zijn weer op een plateau boven de vallei van de Molignée. Er wordt hier verkaveld. In het verlengde van de straat lopen we over een steenslagweg door de velden. Een graspad naar rechts negeren we. Links zien we zowel de abdijtorens van Maredret als die van Maredsous boven de bossen uitsteken. Geen tekort aan abdijen in deze streek!