> We worden even omgeleid om een privé-doorgang te vermijden en zo bij een asfaltweg te komen die we naar links volgen. Na 200 meter links om dan het tweede pad rechts te nemen. Het gaat wat op en af en heen en weer door een bos van grove den om verderop in een beukendreef een fietspad te volgen om zo langs een rustbank te wandelen bij de bosrand van de Vagevuurbossen.

> We steken de drukke verkeersweg over die Beernem en Wingene van elkaar scheiden en komen zo bij een volgende wandelwijzer waar GR 129 en GR 131 weer uit elkaar gaan. Scherprechts dus, door een smalle beukendreef die ons toegang verschaft tot de Vagevuurbossen. De paden kunnen er hier af en toe modderig bij liggen, het is net iets wilder dan het geordende Bulskampveld.

> Bij het monument volgen we een paar bochten. Verderop rechtdoor over een rechte steenslagweg die is afgezoomd met jonge eiken. Daarna links langs hoge populieren en dan weer rechts, opnieuw langs jonge eiken. Nog wat veldwegen later komen we op een asfaltweg, Gevaerts-Noord, langs enkele huizen, een boerderij en een boomkwekerij. Een eind verderop in die straat links op een steenslagweg. Verderop laten we een veldweg links liggen maar we nemen wel in een bocht een graspad rechts (mogelijk geen GR-teken). Dit graspaadje loopt naar een wijk bij het historische kanaal Brugge - Gent.

> We wandelen provinciaal domein Lippensgoed en Bulskampveld binnen. De dreven zijn er meestal afgelijnd met stoere eiken. We draaien in het bos richting kasteeldomein. De GR loopt niet tot bij het kasteel maar het loont wel de moeite om even tot daar te wandelen. Er is een bezoekerscentrum waar je info vindt over het bosleven en waar je ook alle wandelkaarten van de streek kan vinden. Bos is trouwens schaars goed in de provincie West-Vlaanderen. Achter het centrum ligt een uitgebreide kruidentuin en een groot karrenmuseum.

> GR 129 - Dwars door België - gaat een 200 meter voor het kasteel naar rechts bos in van een bonte samenstelling aan boomsoorten. Let even goed op de padmarkeringen, er volgen trouwens nogal wat snelle padveranderingen de volgende paar kilometers. In de domeincafetaria kan het op mooie dagen behoorlijk druk zijn. Even gestopt voor een koffie en om wat te schuilen voor een miezerige hemel.
> GR 129 kronkelt verder door de bosrand in het kasteelpark, na een tijdje passeren we achter de muren van het karrenmuseum. Werkelijk schitterende dreven hier, een eerste hoogtepunt op GR 129 Dwars door België. Na de kruising met een gekasseid wegje wandelen we rechtdoor over een zanderige dreef. Dan rechts een prachtige eikendreef in over een grassig pad en nu steeds maar rechtdoor tot we de grens van het domein Lippensgoed / Bulskampveld bereiken.

> Bij de wandelwijzer op de splitsing tussen GR 131 en GR 129, gaan we links over een privaatweg, tesamen met die GR 131 (Maldegem - Ieper). Het paadje verbreedt verder tot een dienstweg voor de plantenkwekerij hier. Gekweekte heidesoorten in de meest felle kleuren.

> Langs enkele huizen loopt de nu geasfalteerde weg op het einde langs de merkwaardige gebouwen van 'de succursale' op het Sint-Pietersveld. 'Succursale' is een frans woord voor 'bijhuis' en dat was het oorspronkelijk ook. Opgetrokken half 19de eeuw als bijgebouw voor de populaire nieuwe matrozenopleiding van het nabijgelegen Ruiseledense heropvoedingsgesticht. Na WO I werd het een opvangtehuis voor landlopende kinderen (of 'een Weldadigheidsschool', dat klonk beter), de lokale bevolking had het over 'de suikerzaal'...een mooie verbastering. Na 1930 maakte de Regie voor Telegrafie en Telefonie (RTT) er een feestzaal van voor hun personeel van het nabije zenderpark.
> In 2011 trof ik de gebouwen aan in vervallen toestand, eigenlijk een droomplek voor Urbex-fans. Even binnen gewipt (eigenlijk verboden militair terrein!) om er de sfeer van vervallen grandeur op te snuiven. Inmiddels zijn de gebouwen hersteld en doen ze dienst als gesloten jeugdinstelling voor delinquente jongens. Wandel je even naar rechts op het asfaltwegje dan zie je achter 'de succursale' de voormalige school en rechtsvoor ligt een deel van het oude 'maritieme antennenpark'.

> GR 129 loopt echter rechtdoor door een gebied dat onder beheer is van Natuurpunt, de Gulke Putten. Rechts ligt het kasteel Carpentier (uit 1883). Links doemen meer antennenmasten op. We komen nog langs de radiogebouwen van 'de maritiem' en wandelen weer door een woonwijk.
> Rechts ligt de hoofdingang van het antennenpark maar ook hier vervolgen we rechtdoor om een 150 meter na de kruising met de weg naar recht te draaien. Het wordt een steenslagweg. Bij een boseinde gaan we links een privaatweg in langs een woning. Langs nog meer natuurgebied Gulke Putten en via een veldweg komen we op een kruispuntje met een solitaire eik.

> Even het fietspad langs een grotere verkeersweg gebruiken om aan de overzijde van de E40 te geraken. Daar nemen we meteen de eerste straat links. Het bochtende wegje volgen we een hele tijd, ook als het een privéweg wordt. Geen probleem voor GR 129, we mogen er gewoon door. Voorbij een hoeve wordt de weg naar rechts een privaat graspad met een doorgang voor voetgangers. En zo komt stilaan een einde aan het vele asfalt onder de voeten.

> Via een houten sluisje komen we in lang gerekt natuurgebied Zuidleie op de kanaaltalud. Uitkijken geblazen voor al de drollen die de groenvretende galloways hier kwistig droppen. Verder een mooi natuurreservaatje met veel gaspeldoorn in bloei. Er loopt een oude trekweg langs het kanaal, dan de dijk en daarachter een laaggelegen zone. Interessante combinatie voor planten en dieren, zeker ook met de poeltjes waarrond libellen cirkelen.
> Even gepicknickt op de rand van het talud onder een eik, met een laagstaande oktoberzon pal op mij gericht. Anderhalve kilometer verder zijn we via een volgend hekje het natuurgebied weer uit.

> Helaas de start van zowat zes verharde kilometers. Te Beernem de verkeersbrug over die het kanaal overspant. De Waterstraat volgen we daarna langere tijd, ook na de kruising met een spoorlijn. Verderop tweemaal links om langs een oude hoeve te passeren. Het autolawaai van de E40 komt inmiddels kortbij.

> Het gaat richting Beverhoutsveld, we draaien er naar rechts over een steenslagpad dat is afgelijnd met hoge populieren. Typisch voor het Beverhoutsveld, die aflijningen met rechte dreven van populieren of eiken in een verder vrij open landschap van akkers en weiden. Verder enkel af en toe onderbroken door perceelscheidingen met wilgen. Hier heeft de wind nog redelijk vrij spel waardoor de groeivorm van de hogere bomen soms echt door de wind is bepaald. Honderden jaren lang was het Beverhoutsveld dus een gezamenlijk leenland van omwonenden. Pas midden 19de eeuw kwam afgebakende perceelsindeling tot stand, zoals we het nu zien. Even over een gekasseide dreef en een beek over.

> We zijn inmiddels in Assebroek en lopen rechts naar het mooie, rustige kerkpleintje van Assebroek toe. Achter enkele rijen linden staat de kerk. Rond het Pastoor Verhaegheplein liggen oude huizen geschaard, met oa een pastorij in Vlaamse neogotiek en het oude Leenhof. De kerk heeft ook een Mariaverering opgebouwd rond een legende van vissers en een miraculeus Mariabeeldje.
> Voor het dorpsplein loopt GR 129 rechts langs het Leenhof (herberg open tijdens het weekend). Hier start een trajectverandering van GR 129. De weg Kerkdreef/ Koeiendreef over op een met een grindlaag verharde veldweg, in feite ook weer een oude spoorbedding.

> Nu, let even op vooraleer we echt het natuurgebied Assebroekse Meersen inwandelen. We lopen dadelijk dwars door een merkwaardig beschermd landschap. Vanop de grond merk je haast niks maar bekeken vanuit de lucht is duidelijk te zien dat er zich een reeks concentrische ringen aftekenen in het grasgebied! Bodemdeskundigen merkten het fenomeen voor het eerst op in de jaren 1950. Sindsdien ontstonden de wildste geruchten, waaronder een theorie, dat hier een soort Stonehenge moet zijn geweest!

> In 2011 werd komaf gemaakt met alle gissingen. De Vlaamse overheid zette archeologen aan het werk om nu eens en voorgoed het mysterie van de Assebroekse cirkels op te lossen. Ze stelden onomstootbaar vast dat het hier gaat over een locatie waarop een middeleeuwse vesting stond, waarschijnlijk gebouwd in de 12de - 13de eeuw en tot de grond weer afgebroken na de 15de eeuw. Ter verdediging van de burcht werden ringvormige wallen aangelegd waarvoor een massa grond werd aangevoerd. Het zijn de sporen van een verstoorde bodem waarin zich eeuwen later nog die ringvormen aftekenen.

> De steenweg over, nog voor de Sint-Pietersabdij rechts en bij een frituur links en zo op de voormalige spoorlijnbedding van lijn 58. Ooit spoorde hier de trein tussen Brugge, Maldegem en Eeklo. De lijn bestaat vandaag nog tussen Maldegem en Eeklo als museumspoorlijn. Van Brugge naar Maldegem is het nu een fiets- en wandelpad onder de naam 'abdijenroute'. Die gaan we 2 km volgen over een aanvankelijk geasfalteerde bedding, verderop wordt het aangenamer wandelen over steenslag of dolomiet.

> De start van GR 129 ligt bij Brugge Katelijnepoort. Even naar de wandelwijzer gezocht. Die staat aan de kant van de binnenstad als je het Kanaal naar Gent oversteekt, tegenover café Soeur Sourire. Hij markeert de GR 129-afsplitsing van GR 5A. Grappig is dat in de buurt van de wandelboom ook een poëtische tekst op een witte gevelmuur staat 'Als je weggaat, kom je dan weer terug?' Dat zien we dan nog wel, eerst in Aarlen geraken!
> Op weg dan maar, met 573 km voor de boeg is er niet veel reden om te talmen in mooi Brugge. De Katelijnepoort werd lang geleden afgebroken maar aan het Kanaal naar Gent ligt wel een draaibrug en die staat net open voor een schip. Meteen al een eerste hindernis en we zijn nog geen kilometer onderweg. Tijd om even de aalscholver te bestuderen die naast de brug rustig op zijn typische wijze de veren aan het drogen. Er hangen ook kokmeeuwen rond. Tja, de zee is hier ook niet zo ver af. Raar eigenlijk dat GR 129 'Dwars door België niet bij de zee vertrekt.

> Even door een stukje bos om dan plots tussen het groen het Sint-Lucasziekenhuis te zien opdoemen. We dwarsen er twee brede beekjes, het Sint Trudoledeke en de Mazelbeek. De voormalige spoorlijn is nu vooral met eiken afgezoomd. Als de omgeving wat natter wordt, nemen elzen hun plaats in. Op het tweede kruispunt nemen we een veldweg die schuinrechts aftakt, blijkbaar een privéweg tussen achtertuinen en weiden door. Even rechts de Michel van Hammestraat in en dadelijk links de Mispelaar in. Verderop nemen we een weg met de naam Leitje die in tegenwijzerzin ronddraait door een wijk.

> Zo lopen we het natuurgebied Assebroekse Meersen binnen. Rechts liggen natte gebiedjes waar vogels en natuur weer alle ruimte krijgen. Links nog wat lelijke wijkbebouwing maar de laatste Brugse urbanisatie ligt nu bijna achter ons. Langs de hoofdbeek door de Assebroekse Meersen wandelen we over een grassig pad. Een voorbijflitsend ijsvogeltje levert het bewijs dat ze hier qua natuurbeheer toch wel goed bezig zijn. De ijsvogel houdt immers van zuiver water.
> De beek en het pad voeren ons mee langs een informatietafel bij de samenvloeiing van de hoofdbeek in de Van Praetbeek. Ze werd geplaatst in 2006 bij de afronding van het herinrichtingsproject van dit natuurgebied. Hierdoor ontstond ook een betere doorgang voor GR 129, vandaar de trajectwijziging. 50 meter verder tref je ook een picknickbank aan. We gaan er scherp links om een pad te volgen dat rond augustus is afgelijnd met bloeiend boerenwormkruid.

> Op het einde van deze Boterdreef gaan we rechtdoor op een grasweg die naar een monument loopt dat herinnert aan 600 jaar Slag van Beverhoutsveld. In 1382 kwam het hier tot een uitbarsting van geweld: gedreven door het morrend volk van de stad Gent als gevolg van voedseltekort, verzamelde Filips van Artevelde, bijgenaamd Lippe de Loddere, een leger om een opmars naar Brugge in te zetten. Er waren toen al een tijdje spanningen tussen Gent en Brugge omdat de Bruggelingen zeer tegen de zin van de Gentenaars een kanaal wilden graven naar Gent. De Bruggelingen werden in de pan gehakt maar toch zou het kanaal er veel later komen, dat is trouwens de vaart waarlangs we bij het begin van onze tocht te Brugge een tijd langs wandelden.

> Eens de brug weer gedraaid is zet ik er stevig de pas in. Het geasfalteerde fiets- en wandelpad volgt een tijd de oever van het kanaal Gent - Oostende en loopt onder de brug van de Brugse ringweg door. Aan de andere kanaaloever liggen een paar woonboten aangemeerd. Links ligt de oude arbeidserswijk van La Brugeoise.
> Wat verder zien we aan de andere oeverzijde de grote Brugse fabriek van Bombardier. Ze maken er de trams en treinstellen waarvan we verder op GR 129 nog zullen gebruik maken. In de verte zien we ook de toren al van de Sint-Pietersabdij, ons eerste richtpunt. Een tijdlang wandelen we tussen het kanaal en de grote weg naar Oostkamp. Ter hoogte van een AD Delhaize gaan we via de parking van de supermarkt tot bij de grote weg te Steenbrugge.

> Op dat kruispuntje liep GR 129 tot 2020 rechtdoor maar nu kiest het traject voor de onverharde weg naar links. Die loopt voorbij een afgelegen woning verder als het sinds 2017 opengestelde Beierhaagpad. Na wat gezigzag belanden we zo bij kamphuis 't Haantje (bivak voor groepen) op de Brandstraat te Doomkerke. Rechts gaan, de merkwaardige kerktoren van Doomkerke 'doomt' op voor ons.
> We wandelen echter niet tot bij de kerk. Ook niet langs café New York, dat tegenover de kerk ligt en zijn naam dankt aan de bestemming van vele Doomkerkenaren die lang geleden het West-Vlaamse boerenleven ontvluchtten om naar Amerika te emigreren.

> 130 meter voor de kerk nemen we ter hoogte van huisnr 44 links een buurtpad om zo bij de bivakzone van Doomkerke te komen.