> De herfst is al een flink stuk gevorderd als ik weer in Bitburg sta een maand later. Prachtig weer. Het mooiste van de herfstkleuren gecombineerd met zomerse temperaturen van ongeveer 20°. Het is al voorbij 14 uur als ik mijn wandelschoenen heb aangetrokken.
> Bitburg is een behoorlijk groot Eifelstadje, bekend voor zijn ‘Bitte ein Bit’-Bitburger-pils. Gedurende mijn vroeger verblijf van 5 dagen hier in het ziekenhuis, had ik de kans om iets van Bitburg te zien. Weinig oude vakwerkhuizen, zoals die in andere Eifelsteden voorkomen, daarvoor is de verwoesting door bombardementen tijdens WO II te zwaar geweest.

> Uit de lange geschiedenis van Bitburg zijn wel nog een paar Romeinse wallen bewaard gebleven en er is een interessant volksmuseum. Je kan ook de Bitburgerbrouwerij bezoeken. Het stadje heeft vooral een aantrekkingskracht voor shopping. Voor de Bitburgse middenstand is elke gelegenheid goed om een braderij te organiseren in de verkeersvrije hoofdstraat. Bitburgers vertelden me dat ze zelf niet kunnen volgen welk feest er nu weer is. ’t Is waar : Elke keer als ik in Bitburg was werd er gefeest. Dit keer is het ‘Bauernmarkt’. Er zijn geen boeren te zien, ’t is gewoon een excuus voor de winkeliers om er weer een zondagse opendeur van te maken.
> Met de rugzak aangegespt, baan ik me een weg tussen de worstenkramen, kermismolens en ijsjeslikkende Bitburgers. In de buurt van het busstation ga ik op zoek naar de markering van HWW16, leenpad voor het Ardennen-Eifelpad. In de hele stad heb ik niet één markering gevonden. Ik vind de tekens gelukkig terug langs de wijkwegen ten noordoosten van het busstation. Ze leiden me een geasfalteerd verkeersvrij pad op dat door de velden naar het dorpje Matzen loopt.
> Grote boerenhoeves domineren Matzen. Hier en daar ligt de mestvaalt nog op het erf. Bij het verlaten van het dorp plakt er op een verlichtingspaal een HWW-sticker (HWW = Hauptwanderweg) met afstanden op. Ook het Maas-Rijnpad is hier bewegwijzerd, maar geen AE! Benieuwd wanneer ik het eerste AE-teken op Duitse bodem ga tegenkomen. Weer over een asfaltwegje naar Erdorf.

> Plots draait het AE-pad een onverharde weg op door een bosje om dan steil naar beneden te lopen op een overgroeid pad, bezaaid met takken. Even een weg banen om op de asfaltweg naar Erdorf te komen. Over de Kyll en langs het treinstation (station voor Bitburg) en dan over een asfaltweg naar het volgende dorp. Het is flink stijgen onder een indrukwekkende viaduct over de Kyllvallei. Ergens moet ik een afslagje hebben gemist, want ik zie even later mijn pad van links beneden komen. Ik ben maar over de K87 blijven lopen.

Zo loopt het wel juist: na het station van Erdorf dus de K87 volgen die in het begin parallel aan de spoorweg licht stijgend omhoog klimt. Daar waar op een gegeven moment langs links het bos begint (dus tussen spoorweg en de weg) moet je dan een bospad in naar links, dan verder parallel met de spoorweg. Na een paar kilometer maakt dat pad een bocht naar rechts om dan bovenlangs een klein valleitje terug uit te komen op de weg.
> Het dorpje Wilsecker door, de kerk ligt op het hoogste punt van het dorp.

> Het donker overvalt me wat, 't is hier blijkbaar een half uur vroeger nacht dan in België. Even klimmen om op een hoog punt na Wilsecker aan een schuilhut van het Eifelverein te komen. Opletten om het kleine pad dat AE neemt, niet te missen. Door het donker mis ik wel wat het mooie uitzicht over de spectaculair gelegen kerk van Kyllburg, hoog boven een meander van de Kyll. Snel afdalen want het wordt nu wel echt donker.
> Gelukkig vind ik de camping heel snel. Tent op, douche en een lekkere gyuvetje gegeten in de cafetaria van de camping, die wordt uitgebaat door een Bulgaarse familie. Prima campinkje. Alleen spijtig dat ik wat laat arriveerde. De omgeving hier heeft zoveel te bieden. Kyllburg is mooi gelegen. Ooit kom ik hier nog terug om de streek eens wat grondiger te verkennen.