> In de buurt van het uitzichtpunt ‘An der Runschelt’ bevindt zich een in 1987 gerestaureerde bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Deze bunker maakte deel uit van een groep van 5 bunkers die werden gebruikt door verzetslieden. Er bevindt zich nog een herinneringsbord.

> De eerste aanblik van Esch s/Sûre is een verrassing. Het dorp ligt werkelijk geperst tussen Ardennenheuvels waar de Sauer zich sterk kronkelend doorheen werkt. De met ruïnes van burchtversterkingen gekroonde heuveltoppen geven Esch een historisch karakter. Als je later op het AE-pad door Bouillon komt moet je maar eens de vergelijking maken. Ook dit dorp is gelegen op een smalle riviermeander, is getopt met een burcht en werd voorzien van een tunneldoorsteek tussen de rivieroevers.

> Maar er is meer dat Bouillon met Esch s/Sûre linkt. Gedreven door hetzelfde godsdienstfanatisme vergezelde de kasteelheer Hendrik d’Esch in 1096 Godfried van Bouillon op zijn kruistocht naar Jeruzalem. Het dorp telt maar een 300 inwoners, maar in de vakantiemaanden kan het er behoorlijk druk zijn door dagjestoeristen. Er is dan ook een infrastructuur van hotelletjes en restaurants aanwezig. Tot in de 19de eeuw lag het dorp vrij geïsoleerd, sinds 1850 werd Esch meer toegankelijk door het graven van een tunneldoorsteek. Het loont de moeite om een paar uren te blijven plakken in Esch. Je kan er naar de burchtruïnes klimmen voor nog meer schitterende uitzichten of de tentoonstelling over het Natuurpark van de Bovensauer bezoeken.

> De eerste stappen voor de creatie van het ‘Natuurpark Boven-Sûre’ (Parc Naturel de la Haute-Sûre) werden gezet in 1988. In feite bestond in 1963 reeds de aspiratie voor de oprichting van zo’n park, maar dan een grensoverschrijdend. Die wens werd toen geuit door de Groupement Ardennes-Eifel, dezelfde ideologistengroep die de aanzet gaf voor de creatie van het Ardennen-Eifelpad. In tegenstelling tot het AE-pad werden de ideeën rond natuurparken aanvankelijk op weinig enthousiasme onthaald door de gemeenten. Er bestond nogal wat tegenstand. Het feit dat de definitieve creatie van het Parc Naturel de la Haute-Sûre bijna 10 jaar duurde is daar nog een bewijs van. Zo’n natuurpark is iets anders dan een natuurreservaat waar strikte ecologische regels gelden. Het is eerder een harmonisch samenwerkingsverband van gemeenten die een landschappelijk en geologisch waardevol gebied tesamen willen beschermen, beheren, promoten en gecontroleerd openstellen voor zachte recreatie. Het Parc Naturel de la Haute-Sûre wordt gevormd door 7 kleine gemeenten met als belangrijkste nederzetting Esch s/Sûre. Er wonen ongeveer 6000 mensen in een gebied dat meer dan 18.000 hectaren beslaat, waarvan zowat de helft bos. 380 hectaren worden gevormd door het stuwmeer op de Sauer. In feite zijn we langs het Ardennen-Eifelpad al 2 dagen in dit natuurpark aan het wandelen. Waarom dit gebied dus zo waardevol is, werd inmiddels al duidelijk. Je kan alles te weten komen over het Parc Naturel de la Haute-Sûre in de parkgebouwen langs de Route de Lutzhausen (nr 15) te Esch s/Sûre. Er is daar een permanente tentoonstelling evenals een lakenmuseum. Ondertussen is ook langs Belgische zijde een natuurpark gecreëerd: ‘Parc Naturel Haute-Sûre et Forêt d’Anlier’, ingehuldigd in 2003. Door grensoverschrijdende samenwerking tussen de parken kan ook in de Europese geldpot Interreg III worden gescharreld. We zullen over 20 dagen ook door dit park langs Belgische zijde wandelen langs het Ardennen-Eifelpad.

> Wiltz is een vrij uitgestrekt, druk stadje. Het bestaat uit een hoog en laag gedeelte. In de hoogstad, waar AE eerst doorkomt, ligt ondermeer een kasteel en het commerciële en administratieve centrum. Door het lage stadsdeel, waar AE ook passeert, lopen ondermeer de gelijknamige rivier Wiltz en een spoorlijn. De stad heeft een jeugdherberg en een camping. Er is een museum waar je meer te weten komt over de Slag om de Ardennen en er is een brouwerijmuseum.

> Ooit passeerde in Wilwerwitz de beroemde heilige Willibrord. In een groene vallei hier in de buurt plantte hij zijn wandelstok en spontaan ontsprong er op die plek een bron. Later werd er een kapelletje bovenop gebouwd en begon de plek bedevaarders aan te trekken. En de dorpsnaam heeft natuurlijk ook iets te maken met de Heilige: Wilwerwiltz, het Wiltz van Willibrord. Uiteraard heeft de parochie ook als patroonheilige Willibrord, je kan zijn levensgrote beeltenis zien aan de kerkgevel.

> Wilwerwiltz moet ooit een fraai dorp geweest zijn met oude huizen. Daarvan blijft vandaag niet veel meer over. In het centrum kan je nog de oude 16de eeuwse inrijpoort zien van een kasteel maar dat is het zowat. Met een goeie 250 inwoners is Wilwerwiltz één van de grotere nederzettingen van de gemeente Kiischpelt, ontstaan door de fusie van Kautenbach en Wilwerwiltz in 2006. Het administratieve gebouw van Kiischpelt bevindt zich dan ook hier evenals enkele gemeenschapslokalen. Wilwerwiltz ligt niet enkel langs de oever van de Clerve maar ook de spoorlijn Troisvierges - Luxemburg dwarst het dorp, er is een treinhalte. Het bijna 800 km lange Escapardenne Eislek Trail loopt ook door Wilwerwiltz, je vindt de markering met een blauw golfje terug in de omgeving van de kerk.