> Stolzembourg is behalve zijn opvallende alleenstaande kerktoren nog een kasteel rijk. De oude middeleeuwse burcht werd wel grondig omgebouwd tot een groot buitenverblijf en is in privébezit. Interessanter is de eeuwen oude traditie van koperontginning in Stolzembourg. Een klein gedeelte van de oude ondergrondse mijngalerijen is aangepast aan toeristenbezoeken. Een groot deel van de mijn staat zowat permanent onder water door constante waterinsijpeling. De mijn ligt wel anderhalve kilometer van het centrum. Er is ook een thematisch leerpad van 2,5 kilometer over de koperontginning of je kunt alles eens rustig bekijken in het kopermuseum.

> De kapel van Bildchen is een lokaal bedevaartsoord waar een 17de eeuws Mariabeeld wordt vereerd. De legende vertelt over een herder die in een natuurlijke rotsnis een Mariabeeld vond. Hij bracht het beeld mee naar de abdij in het dal, maar 's morgens was het weer verdwenen. De herder vond Maria terug op zijn oorspronkelijke plaats. Hij nam het beeld weer mee naar het dal, maar... Maria was weer verdwenen de volgende dag. Dat fenomeen herhaalde zich nog een derde keer en toen vond men Maria terug in haar nis met een doornat kleed, aan de zoom met modder besmeurd... het was stormachtig weer geweest tijdens Maria's nachtelijke AE-trekking. De besmeurde klederen werden door de abt als een bewijs aanzien dat Maria de weg te voet had afgelegd en dat ze nergens anders een troon wou dan in haar nis hoog op de Bonzelbierg.

Een kleine grot werd uit de harde rots gehouwen om het beeld meer bescherming te geven en meteen was ook de pelgrimage geboren. Die legende wordt in de middeleeuwen gesitueerd maar nader onderzoek leert dat het beeld uit de 17de eeuw stamt en wellicht werd bewaard in de Neukirche van Vianden. Heiligenverering en Mariaverering ihb flakkerde in de 17de eeuw sterk op door ondermeer de radeloze angst die oorlogen en pestepidemies onder de mensen zaaide. Tot in de helft van de 19de eeuw was het beeld moeilijk te bereiken via een steil pad (het huidige AE-pad?). In 1857 werd door de inwoners van Vianden een bedevaartsweg aangelegd naar Bildchen. Ook in die periode werd aangevangen met de bouw van een echte kapel voor het beeld. In 1850 werd deze ingewijd, maar door geldgebrek werd ze pas echt voltooid rond 1860. Jaarlijks vinden nog een aantal processies naar Bildchen plaats, de belangrijkste op de zondagen rond 15 augustus.

> Vianden (Veianen) is na Echternach het meest populaire Luxemburgse stadje bij toeristen. De imposante slotburcht is dé attractie. Als je via het AE-pad Vianden binnenkomt, heeft de aanblik van het kasteel iets van het Beierse Neuschwanstein. Toch was deze 1000-jarige burcht in het begin van de 19de eeuw door verval herleid tot een ruïne. De burcht is nu dus helemaal gerestaureerd en open voor (betalend) bezoek. Als je van de burcht naar de Our wandelt, is het genieten van de mooie gevels langs de gekasseide Grand'Rue. Achter één van die gevels huist een museum van folklore. Vianden gaat er ook prat op dat de Franse schrijver Victor Hugo (1802 - 1885) een tijd in de stad woonde. Hugo had Vianden al eerder bezocht als toerist. Toen hij verbannen werd uit Frankrijk en later ook uit België omwille van zijn kritiek op de dictatuur van Napoleon III, zocht hij in 1871 asiel in Luxemburg. Meer dan 3 maanden vertoefde Hugo in Luxemburg waarvan een goeie 2 maanden in Vianden.

> Hij vond er ook zijn 50 jaar jongere vrouw. Het huis waar hij toen woonde is nu een museum (gerenoveerd in 2002) met aandacht voor het rijke litteraire oeuvre van Hugo. Zijn naam is ook verbonden met een wandelpad (Sentier Victor Hugo), lopend langs plaatsen die Hugo zou hebben bezocht, zoals het uitzichtpunt op de Neklosbierg waar ook het Ardennen-Eifelpad langs loopt. Een ander langeafstandspad HWW16 (Mosel-Our-Weg) begint (of eindigt) in Vianden. AE zal dit pad dat van Vianden naar Alf (aan de Moezel) loopt, over enkele dagen 36 km lang volgen.