>

> ’s Morgens een spectaculair mooie zonsopgang. De campinguitbater ontvangt me met een kop koffie. Er is geen haast, we babbelen nog even. Vandaag kan ik het wat rustiger aan doen want er staan slechts 22 km op het programma. Dit wordt de laatste etappe door de Duitse Eifel, één van de mooiste ook. Wel is het weer duidelijk aan het omslaan, er wordt regen aangekondigd.
> De tocht loopt eerst door nog een dorp aan de Rursee dat vol met caravans en vakantiehuisjes staat, Rurberg. Hier moet ik de Willibrordusweg (HWW5) definitief verlaten. Voor de resterende 19 kilometers tot Monschau gebruikt het Ardennen-Eifelpad het traject van de Ahr-Venn-Weg (HWW11).

> Even verkeerd gelopen na de kerk van Rurberg door slechte markering. Het begint licht te regenen onderweg naar het volgende dorp, Einruhr. Het Ardennen-Eifelpad van Einruhr tot helemaal in Monschau is werkelijk schitterend. Indian Summer in de Eifel, waaaw. Ritselen door de herfstbladeren, mooie utzichten over de Rurvallei tussen het herfstgebladerte in.
> Deze Rurrivier is niet te verwarren met de gelijknamige rivier die door het belangrijkste industrieel bekken van Duitsland loopt. Deze Rur ontspringt in feite in België, op het plateau van de Hoge Venen. Hier in de Eifel is de Rur een wildstromende rivier geworden. Het is een plezier om hier wandelen, zelfs bij regen.

Indian Summer in de Rurvallei

> Al die schuilhutten komen eindelijk van pas. Na de camping van Hammer passeert het pad een ruime schuilhut, ideaal voor een middagpicknick. Als ik weer op pad ben, vermindert de regen en wat later houdt het zelfs helemaal op. Ik ben er redelijk droog door gekomen. De mooie herfstwandeling loopt door tot vele kilometers verder Monschau wordt bereikt.
> Monschau heeft een lange toeristische traditie. Het plaatsje is erg populair bij Belgische en Nederlandse dagjestoeristen. De pittoreske homogene vakwerkarchitectuur vormt een aantrekkelijk geheel voor de honderden toeristen die over de kasseistraten slenteren.

> Op het plein in het midden van Monschau staat een ordinair verkeersbord. Op die anonieme paal staan zowel een wit/rode sticker als een AE –bordje. Hier neemt dus de wit/rode markering van de Belgische GR-paden over. Hier staat ook ook de laatste markering van AE door het Eifelverein. Meteen ook het einde van het Ardennen-Eifelpad door Duitsland.