> >

> De ochtendstond is gehuld in kille nevels met frisse temperaturen. De doornatte tent droog ik later op de dag wel. Nog voor de zon op isben ik vertrokken uit de camping en ligt Kyllburg alweer achter mij.
> De padmarkering blijft redelijk slecht de hele dag, dat zal duren tot in de buurt van de Wolfsschlucht, net voor Manderscheid. Net na Kyllburg passeert het Ardennen-Eifelpad een goeie vrijkampeerplek. Een grote hut met tafels en veel plaats om te kamperen, eigenlijk een barbecueplaats. Je kan er ook een vuurtje maken. Het pad klimt het Kylldal uit naar een plateau met weidse velden.

> Op het plateau kan de zon al boven de nevelslierten uitkomen. De eerste warme zonnestralen van weer een schitterende herfstdag. Het zuchtje frisse wind dat waait is onvoldoende om de windmolens aan de horizon in gang te zetten. Langs Kyllburgweiler en Seinsfeld, 2 boerendorpen zonder winkels. Dat valt tegen want ik zit nu al zonder eten. Eten dus wat de boom schaft, en dat zijn in Seinsfeld walnoten. En ’t is altijd weer zoeken naar de markering die nogal éénrichting is uitgezet. Het pad duikt het grote Arenbergwoud in en plots, midden in het bos, hoera, een allereerste AE-teken, na meer dan 50 kilometer wandelen in Duitsland!

> De vreugde is van korte duur, na de hut waar het AE-teken zich bevindt loop ik helemaal verkeerd, want de markering blijft slecht. Door ‘s morgens nogal te slenteren en dan nu nog een paar kilometers verkeerd te lopen ben ik verplicht mijn dagplanning bij te stellen. De camping die ik in gedachten had zal ik niet meer halen vandaag. Dat wordt dus vrij kamperen vanavond. Eindelijk passeer ik de zendantenne op 543 meter hoogte in het Bettenfelder Wald en even later kom ik aan de rand van het uitgestrekte woud. Het landschap opent zich.

> Even tijd voor een picknick. Zowaar een blaar opgelopen. Ha, al dat Eifelse asfalt! Even verzorgen en de rest van de dag geen probleem gehad. Het pad passeert nog door enkele wijken van Bettenfeld. Na dit dorp begint de Ardennen-Eifel-Rundweg pas echt mooi te worden.
> We zijn aangekomen in de Vulkaneifel en de markering van de paden verbetert aanzienlijk. Meteen een eerste dode vulkaan, de Mosenberg met daarop een kratermeertje, de Windsbornkrater. Bijzonder aan dit kratermeer is dat het (volgens het Eifelverein) het enige kratermeer is ten noorden van de Alpen. Deze dode vulkaan die voor het laatst actief was ca 10.000 jaar geleden, is een ideale leervulkaan. Hij heeft alle kenmerken van een archetype vulkaan, inclusief nog in het landschap herkenbare gestolde lavastromen.

> De grond in de omgeving is van een soort roodbruine poreuze substantie. Dat alles in een herfstkleurenkader onder een blauwe hemel maakt het tot een schitterend geheel.
> Ondertussen is ook het Ardennen-Eifelpad van leenpad verandert; de Mosel-Ourweg wordt verlaten ten voordele van de Vulkanweg. De markering van dit pad wordt vanaf nu ook aangevuld met eigen AE-markeringen.

> Het pad loopt over en langs de Mosenberg om dan langs enkele weiden de mooie Wolfsschlucht te bereiken. Basaltformaties van rechte octagonale blokken maken duidelijk dat we hier nog volop door vulkanisch gesteente wandelen. In de Wolfsschlucht loopt een watervallenriviertje in een ravijn. Mooi. Klimmen dan naar een plateau waarop Manderscheid ligt.
> Bij het binnenkomen van het dorp zijn rechts 2 supermarkten. Snel inkopen gedaan, het is al na vijven! De prijzen hier liggen door de scherpe concurrentie iets lager dan in Vlaanderen. Minder dan 2 uren voor het donker is. Te vroeg om te stoppen met wandelen en te ver tot de volgende camping. Ik loop al na 2 dagen flink achter op schema, dus de resterende lichturen ga ik nog wat verder wandelen en bij valavond ga ik een vrije kampeerplek zoeken.

> In Manderscheid wissel ik weer van pad, van de Vulkanweg naar de Erft-Lieser-Moselweg. Waaw dit wordt echt schitterend wandelen: op een smal pad langs een afgrond, goed beveiligd. Een blik over de schouder toont 1 van de 2 schilderachtige kasteelruïnes die Manderscheid rijk is. Ook hier zijn op regelmatige afstand schuilhutten. Het pad splitst ontelbare keren maar alles is goed aangeduid en er is een rode draad, het pad loopt nooit ver weg van het riviertje de Lieser.

> Net voor pikdonker; rond 19 uur vind ik een stukje gras midden in het bos. Hier prik ik de tent voor de nacht.