>

> Boven de 37 km voor vandaag moet ik nog 2,5 km tellen vooraleer ik het centrum van Nürburg bereik. Dat zijn dus bijna 40 kilometer om in Freilingen te geraken. Ik wou er zo vroeg mogelijk aan beginnen, maar ik moet wachten tot 8 uur, tot de campingreceptie open is. Mijn identiteitskaart en waarborg zijn daar nog. Hier zien ze mij niet meer. Vlakbij de camping zijn er resten van een Romeinse villa te zien.
> Er is weer een schitterende herfstdag voorspeld, 21°. De herfst kan nu a niet meer stuk, in de verste verte geen wolk te zien. Met zo’n lange afstand moet ik er wel het tempo inhouden de hele tijd en de stops beperken.

> Gelukkig zijn mijn voeten toch al iets gewend na al die Eifelkilometers. Het Ardennen-Eifelpad terug opgepikt en door Nürburg. Alles draait hier rond het fameuze racecircuit. Eerst onder de Nürburgring door om dan een indrukwekkend zicht te hebben op de burcht van Nürburg. Het dorp door, ’t is wat opletten met de bewegwijzering dan, want er lopen nogal wat 'kriskraswegen' hier.
> Het pad loopt uiteindelijk zowat de hele tijd onderlangs de Nürburgring. Vele kilometers verder gaat het pad nogmaals onder de ring. Onmiddellijk daarna (links) is er een goeie uitkijkpost over 3 bochten in het circuit. Ondanks de strakke planning ga ik toch even kijken naar de snelheidsfreaken op de Ring. Gierende banden en verbrand rubber en stilletjes hopen dat er eens ééntje uit de bocht gaat...

> Daarna begint de tocht naar Hohe Acht. Het culminerend punt in het Eifelgebergte, hoogste punt in de Eifel en hoogste punt op het hele Ardennen-Eifelpad (747 meter). Bovendien is Hohe Acht ook het meest oostelijke punt op AE. The point of turnaround dus. Het gaat flink omhoog van 550 meter naar 747 meter, door bos.
> Op de top de Kaiser Wilhelm-toren met een 360°-zicht over de hele omgeving. Eronder zijn infoborden over de Karl-Kaufmannweg en de Rhein- Rureifelweg. Hier moet ik weer van pad veranderen, maar ik loop zowaar verkeerd.

> Als ik dat merk heb ik natuurlijk geen zin om weer terug omhoog te lopen naar de toren, daarom zoek ik een eigen pad door het bos. Dat lukt aardig en even later loop ik weer over AE het heeft me toch weer wat tijdsverlies opgeleverd en zo is het al na twaalven. Ik moet nog 28 km wandelen vandaag.

> Een vlotte en snelle afdaling naar Adenau. De Rhein – Rureifelweg loopt over de hoofdweg door het dorp, bijna 2 km lang. Hier en daar zijn mooie vakwerkhuizen. Een brood gekocht en verder. ’t Is weer flink stijgen om uit de vallei te klimmen naar het plateau. Door bos en over veldwegen, naar het dorpje Rodder. Daarna weer diep afdalen in de Ahrvallei naar Antweiler. Mooie uitzichten onderweg over het nazomerse Eifellandschap, de hele dag door eigenlijk. Dit is de Hoge Eifel.

> ’t Is wat vechten tegen de tijd en mijn voeten zijn moe. Ik steek ze toch nog even in een waterbak bij een bron in Antweiler. Weer een stevige klim, dit maal naar Aremberg. Spijtig dat ik geen tijd heb om het slot te bezoeken. Is dit het Aremberg van de machtige familie uit de middeleeuwen? Het dorpje is klein maar ook hier enkele mooie vakwerkhuizen.
> Van 560 meter langzaam dalen door bos naar het volgende dorp: Lommersdorf. Dat ging vooruit. Als ik het bos uitkom zie ik de zon langzaam ondergaan over het Eifelgebergte. Wat een mooi einde!. Het dorp door en ik weet nu dat de nacht mij niet zal opslorpen, het volgende dorp is Freilingen!

> De camping ligt vlakbij het kunstmatig meer van Freilingen. Hoera, ik ben er geraakt. Wat een verschil met Nürburg, ik wordt hier vriendelijk ontvangen, ze zijn hier duidelijk niet gewoon om solowandelaars voor één nacht op te vangen. Er is blijkbaar geen officiële prijs. “Is 8 € OK?” vraagt de receptionist van dienst. De AE-wandelaar en de zwarte campingkas zijn beiden tevreden met die prijs. De camping is verzorgd met proper sanitair en er is een gezellig café/resto waar ik een ‘Bauernsteack’ en wat Bitburgers doorsluis. Ik sliep als een blok.