Aziz Paul Yolu
St Paul Trail
(600 km)

> Zonder GPS is het wat moeilijk om weg te geraken uit Adada. Als je op de asfaltweg door Adada staat ga je noordelijk en dan naar de tempelruïnes links. Na de laatste ruïnes loop je verder WNW. Het eerste wit/rood vond ik pas enkele wegpunten later op een dikke eik. Zonder GPS loop je van de laatste ruïnes WNW door het struikgewas tot je op den duur op de asfaltweg naar Eğirdir komt. Daar neem je de onverharde parallelweg links van de asfaltweg, langzaam dalend. Ondertussen is de bewegwijzering al een tijdje terug.

> Wat verder kom je aan een houten platform op een lommerrijke plek bij een riviertje. Boven dat platform zijn bronnen die massa's water produceren, tijd om bij te vullen. Daarna loopt de St Paul Trail verder over smalle paden, waarna het landschap wat opener wordt. In de verte zie ik tenten staan en een Turkse vlag, precies daar waar ik ook had voorzien te kamperen. Ik had verwacht Turkse trekkers tegen te komen, maar het waren 3 jonge gasten uit Israël. Ze hadden in Eğirdir's Lale Pansiyon het boek van Kate gezien, hadden het gekocht en waren op pad getrokken richting Sütçüler. Ik heb er mijn tent bijgezet en hoewel het Israëliërs waren hadden we nog een gezellige tijd bij kampvuur en een schitterende sterrenhemel. De Israëliërs klaagden over het feit dat er zo weinig landen waren die ze konden bezoeken met hun paspoort en dat dat kwam doordat hun Eerste Minister Ariel Sharon zo'n varken was.

> Het was een koele nacht bij open hemel, maar de zon was er weer snel bij de volgende morgen. Ik nam afscheid van de Israëliërs en dook het begin van de canyon in die richting Sipahiler gaat. De Israëliërs hadden me gewaarschuwd voor de moeizame doortocht door deze canyon. Hij is niet zo diep ingesneden als Yazili maar wat de tocht moeilijk maakt is dat je constant over en door de rivierbedding met rotsblokken en water moet zigzaggen. Het gaat dus niet snel vooruit. Dat duurt uren lang. Er zijn een drietal hindernissen bij waarvoor in het boek wordt gewaarschuwd. Het is echter best te doen. Op één plek is ook hier staalkabel bevestigd, waardoor een eerder moeilijke passage nu iets van 2 keer niks is.

> Uren later kwam ik aan een voetbrug over de canyon en nog een tijdje later trok het landschap open aan een betonnen brug. Hier verlaat de St Paul Trail de rotsige rivierbedding. Er komen snel een paar bronnen aan en het pad loopt langs weiden en stukjes bos langzaam naar het dorp Sipahiler toe, dat je al van ver ziet liggen. Terwijl het landschap is opengetrokken trekt de hemel daarboven stilaan dicht en donkere wolken komen opzetten.

> De St Paul Trail gaat tot aan de rand van Sipahiler maar het centrum zelf ligt nog 500 meter verder. Ik duik het theehuis binnen terwijl er buiten een flinke regenbui uitvalt. Tegenover het theehuis is een winkeltje met een bescheiden keuze aan eetwaren. De mensen hier vond ik eerder wat schuw, op een afstand de gedragingen van de vreemdeling observerend.