© Luc Selleslagh 2004 - 2024
>
Het vliegtuig van Fly Air was rond middernacht
in Antalya geland. Eer ik mijn bagage had was het nog een uur verder. Ik
zag er niet meteen het nut van in om naar de stad te trekken en daar midden
in de nacht rond te dwalen op zoek naar een pension. Mijn GPS toonde als
afstand tussen de luchthaven en startpunt Perge slechts 6,4 km in vogelvlucht.
Daarom besloot ik om even te crashen op een bank voor de luchthaventerminal.
>
Om een uur of 4 ben ik in het donker de luchthavenweg
afgewandeld tot ik wat later op de snelweg Antalya-Adana kwam. Het verkeer
viel nog mee op dit late nachtelijke uur. Rechtdoor op deze weg tot ik Aksu
bereikte en een verkeersbord waarop Perge vermeld stond. Aan deze afslag was
zowaar een restaurant open. Ik besloot hier met een Turks ontbijt het ochtendlicht
en de opening van de winkels af te wachten.
>
Update jun 10 Els Breedstraet: "Ik nam een taxi van de luchthaven van Antalya naar Aksa (22 TL). Je zou dit ook kunnen wandelen maar het is oninteressant en gevaarlijk. Er zijn veel shops en restaurants in Aksa. Ik arriveerde er om 6 uur 's morgens, de meeste shops waren nog gesloten maar een restauranthouder wijsde mij de weg naar één die al open was."
> Na het nodige fruit en brood te
hebben gekocht ging ik dan maar op pad naar de archeologische site van Perge,
onderweg naarstig speurend naar de eerste markering van de St Paul Trail.
De site ligt op slechts 1,2 km van de splitsing. Ondanks het vroege uur was
het al snel warm op de historische site. Met wat verbeelding
kan je van deze stad nog een levendige voorstelling krijgen. Vooral de Romeinse
wegen door de site zijn nog goed bewaard. Na een uurtje ruïnekijken
was het tijd om de aangroeiende meute Japanse fototoeristen en verkopers
van namaakmunten achter te laten en op zoek te gaan naar de start van de
St Paul Trail.
>
Het eerste wit/rood vond ik met behulp van
de GPS achter de site, ruwweg links-links-voor als je de lange Romeinse
hoofdweg door Perge bent afgewandeld. Het pad loop eerst nog even vlak en
klimt dan wat hoger over landweggetjes met boerderijen en serres. Een aardbeiplukker
komt uit een veld aangelopen om 2 handen vol aardbeien aan "de toerist" te
geven. Heerlijk, de eerste aardbeien dit jaar, recht vanonder de Turkse
zon. Een bosje door naar een asfaltweg die naar de watervallen van Kursunlu
leidt. Het is zondag en meteen kan ik kennismaken met de favoriete Turkse
sport op zondag: Picknicken.
> Update jun 10 Els Breedstraet: "Je kan de archeologische site van Perge niet bezoeken voor 9 uur. Na een meelijdende blik liet een bewaker me wel toe tot een kleiner deel van de site zodat ik geen 2 uren hoefde te wachten om aan mijn trekking te beginnen."
> De watervallen zijn idyllisch gelegen. Toegang
2 mio TL (1,1 €). De schaduwrijke omgeving rond de watervallen ligt
bezaaid met picknickende Antalyanen. Er is geen bankje vrij. Toch rust gevonden
in de schaduw van een bosje bij de kabbelende rivier met fluitende vogels,
kikkers en libellen. Het asfaltlint loopt verder, eerst door bos, dan door
meer open landschap. Onderweg worden een paar kleine dorpen gepasseerd en
een winkeltje. Kilometers lang loopt de SPT over asfalt, het gaat heel licht
omhoog. Dan volgt er een bochtige afdaling over meer asfalt om, eens in
üloluk te wandelen.
> Ondertussen wordt het
stilaan duidelijk dat ik met veel te veel enthousiasme aan deze tocht ben
begonnen. Mijn nog niet ingelopen voeten protesteren na al dat asfalt. Wat
mij nog meer bezighoudt is de beruchte Regulatör die even na Güloluk
eraan moet komen. Ik ben benieuwd hoe moeilijk en diep de oversteek over
de brede Aksu-rivier zal zijn. Zal ik er over geraken of wordt het terug
naar af? Wat later ben ik er. Een indrukwekkend brede rivier ligt voor
mij. Voor enkele lusteloze vissers ben ik een welgekomen attractie. Ze zullen
hier zeker niet vertrekken vooraleer ze zien hoe de blanke toerist met zijn
zware bagage de rivier zal proberen over te sukkelen. Pech voor hen, want
ik besluit het spektakel tot morgenvroeg uit te stellen.
>
Het is genoeg voor vandaag. Nog niet ingelopen dit jaar zitten mijn voeten al meteen
onder de blaren, en dat wordt dus een week afzien vrees ik. Aan de Regulatör
zijn picknickbanken, een kraantje en wat gras. Meer hoef ik niet om de tent
recht te zetten. Ik ben doodop na een bijna slapeloze nacht. Helaas zijn
er enkele Turkse mannen die dat hier ook een rustig plekje vinden. Het zondags
picknickfestijn is blijkbaar nog niet afgelopen. Let's start the party.
Ghettoblasters in de mercedes op full force Turkse muziek. En zo gaan we
de nacht in. Ik wordt wel gevraagd om mee te feesten, maar de energie bij
mij is op voor vandaag. Het is lang na middernacht als de boozende mannen
besluiten om op te krassen en de jangelmuziek plaats maakt voor het geluid
van de over de Regulatör rollende Aksurivier.
>
Update jun 10 Els Breedstraet: "Van Perge tot de Regulatör is het een vrij eentonige wandeling. Ik kampeerde ook aan de Regulatör, aan de kant van Perge. Er is een waterkraantje maar het werkte niet. Gelukkig kreeg ik water van een familie die vlakbij woont. Leuke bivakkeerplek maar het nadeel is dat je nogal wat bekijks hebt: Vriendelijke mensen maar ik voelde me wat te kijk gezet als een aap in een kooi (of in een tent). Desondanks beter aan deze zijde te overnachten dan aan de overzijde van de rivier. De plek is daar minder mooi en de 'bewaker' van de Regulatör is nogal lawaaierig en heeft een gevaarlijke hond."
>
De volgende morgen startte met de overtocht
over de Regulatör. Er is geen brug in de verste verte en de oversteek
moet dan ook hier gebeuren, op een plaats waar de rivier Aksu 150 à
200 meter breed is. Onder de dam loopt een betonnen plaat over de hele breedte.
Deze plaat is ongeveer 1 meter breed en je komt er op terecht na een afdaling
op een ladder van een meter of 4. Het waterpeil was op de betonnen plaat
slechts 15 à 25 cm en het water stroomde niet zo snel. Wel moet je
de overtocht voorzichtig doen, voetje voor voetje, want de betonnen plaat
is op stukken met trager stromend water glad door algen. Door omgevallen struikgewas en boomstronken in de rivier, moet je mogelijk soms uitwijken van de betonnen plaat en kom je in iets dieper water
(kniehoogte). De overtocht doe je best met losgegespte rugzak, beter in het geval je
zou uitschuiven. Aan de andere kant moet je weer een ladder op. Het
waterpeil is vroeg in het jaar wellicht een stuk hoger en kan dan eventueel
een probleem vormen. Om de dam te vermijden moet je ongeveer 25 km etappe er uit knippen. Kate heeft
plannen om ook hier een veiligheidskabel aan te brengen, maar ik
heb zo sterk mijn twijfels of dit er ooit zal van komen. Al bij al was het
spannend om die dam te naderen en aan de oversteek te beginnen, maar de
oversteek was eigenlijk nog leuk en fris aan de voeten. De waterhoogte viel
beter mee dan verwacht. Half mei en nu al is het waterpeil gezakt tot net
boven de enkels.
>
Eens aan de andere kant wordt de tocht voortgezet
over grintwegen. Wat verder moet je een zijrivier van de Aksu oversteken.
Daar waar wit/rood oversteekt was de rivier echter veel te diep. Ik ben
dus een 300 meter stroomopwaarts gewandeld, daar was de rivier wel makkelijk
over te steken. De tocht loopt verder door akkers met fruitbomen en veel
irrigatiekanalen tot ik even na een kraantje aan de splitsing kwam voor
Akçapinar. Ik ben naar het dorp gewandeld. Het dorp ligt op een heuvel
en is al van ver zichtbaar. In het centrum is een theehuis en een (goedgevuld) winkeltje.
>
Update jun 10 Els Breedstraet: "De oversteek over de Regulatör was geen enkel probleem, zelfs met een zware rugzak en zonder wandelstokken."
Passage over de dam op de Aksu ('Regulatör')
Perge
- Adada
