© Luc Selleslagh 2004 - 2024
>
Behalve dat Candir bekend is voor zijn forellen
is dit dorp ook de gateway voor een bezoek aan de Yazili-canyon. Je kan
een asfaltweg nemen vanuit het dorp naar de ingang van het park, maar de
St Paul Trail gaat zo zijn eigen weg. Achter de kweekbakken van het eerder
genoemde restaurant zoekt de trail een pad op dat ruwweg parallel loopt
met de rivier, stroomopwaarts. Het pad worstelt wat met gebroken pijplijnen
van de forelkwekerijen om enkele km verder door een rotsspleet te gaan die
wat onderwater staat. Eventueel moeten de schoenen uit, maar het waterpeil
was niet zo hoog en het lukte zonder blote voeten. Wat verder kwam ik dan
aan de eigenlijke ingang van de Yazili canyon, aan een brug.
>
Je kan hier de brug oversteken en kamperen
op fris gras met picknicktafels om dan de canyon te bezoeken. Stom dat ik
dat niet heb gedaan want het terrein dat volgt is niet echt erg geschikt
om te kamperen. Het pad klimt nu door redelijk donker dennenbos de canyon
uit. Een kwartier later kwam ik dan toch nog een redelijk vlak stuk voorbij
waar ik de nacht doorbracht.
Candir, rivier die uit de
Yazili canyon komt
>
Stevig omhoog zigzaggend loopt de St Paul
Trail dan verder omhoog. Onderweg af en toe wilde orchideeën die hier
in de donkerte van dat bos blijkbaar goed gedijen. Uiteindelijk komt het
pad dat donkere bos uit aan een rotsige pas met niet ver daar vandaan de
zomerhut van een herder en zijn hond. Schitterend uitzicht hier hoog boven
de canyon. Nu wordt het spannend.
>
Voor het stuk dat nu volgt waarschuwt Kate in haar gids enkele malen. Het
wordt afgeraden dit alleen te doen, maar ja...we zien wel. Over kale rotsen
met links de diepe ravijn klimt het pad verder over een smal strookje, steeds
korter bij de rotsmuur rechts. Het gaat aanvankelijk redelijk vlot, tot wit/rood
plots voor een uitstekende rotswand van een dwarsrichel komt. Het pad loopt
niet verder op het eerst zicht. Er is geen echte doorgang. Steil omhoog hier
over de wand en aan de andere kant weer steil naar beneden. Het te overwinnen
stuk is maar een meter of 5 hoog, maar de rugzak en het zicht op een afgrond
maakt het niet zo eenvoudig. Grondig afwegend waar de volgende voetstap te
plaatsen lukt dat toch, vooral niet naar beneden kijkend in de oneindige afgrond.
Bijna onmiddellijk na het overwinnen van deze moeilijkheid komt de volgende
hindernis er aan. Het pad loopt naar een klein hol in de rotswand. Hier moet
je over de grot geraken en dan langs de rotswand daarboven schuifelen. De
markeerders van de St Paul Trail hebben hier in het voorjaar van 2004 een
staalkabel ingebed. Prima werk. De staalkabel loopt over de eerste meter of
zo wel verticaal omhoog waardoor het houvast even wat moeilijk is maar de
volgende meters is de passage van de rotswand een makkie geworden. Update
(juni 06): Opgelet: Veiligheidskabel zou verwijderd zijn door herder!
Update jun 10 Els Breedstraet: "Kate Clow waarschuwt in haar gids over enkele gevaarlijke passages. Niks gevaarlijk aan, ik passeerde ze zonder het te noteren. Ter vergelijking: De eerste dag op GR 20 (noorden) is veel moeilijker. Het is wel een ZEER mooie wandeling."
> Voor
je het weet ben je er al weer voorbij. Daarna loopt het smalle pad verder
langs de afgrond om dan de top te bereiken met weer een prachtig uitzicht.
Nu is het zigzaggen door aan weer en wind blootgestelde karstige rotsen. Wat
verder loopt een breder pad bovenop de hoge rotswand van de Yazili-canyon
licht naar beneden. De laatste moeilijkheid komt in zicht net voor je de zo
goed als verlaten nederzetting van Curuk bereikt. Over een verschilferde rotswand
en een puinkegel gaat het nu steil naar beneden, de vallei in. Het valt best
mee. De eerder genoemde moeilijkheden zijn niet gevaarlijker dan sommige Alpenpaden
of delen op GR 20 in Corsica. Het vraagt wat voorzichtigheid en concentratie.
Wel is het zo dat op dit geïsoleerde stuk geen mogelijkheid tot hulp
is van buitenaf.
>
In Curuk loopt het pad door een droge rivierbedding
en zo een onverharde weg op. Sinds het verlaten van de Yazili canyon is er
geen bron meer gepasseerd. Er komen er enkele aan nu maar ze zijn gemakkelijk
gemist. Daarom hebben de markeerders in dikke rode verf "water"
geschilderd op de eerste bron. Kijk er naar uit langs de linkerkant van de
weg, ongeveer 10 meter lager. Er is nog een andere bron vlakbij. De weg leidt
naar Yesildere toe waar verder afgedaald wordt over een kaldirim tot aan de
moskee. Meer bronnen in het kleine dorp. Een kort klimmetje naar de hoofdweg
om deze laatste dan te volgen langs enkele bruggen.
Yesildere, stilleven van
2 ezels in een wei
>
Aan de brug waar de SPT de rivier oversteekt
verliet ik even wit/rood voor een wandeling van 10 minuten stroomopwaarts
langs de rivier. Je komt dan aan een natuurlijke zwempoel in de rivier.
Het is misschien geen goeie kampeerplek maar het is er wel heerlijk om te
zwemmen op het heetste van de dag. Daarna weer op het pad dat zich wat moeizaam
omhoog werkt naar Sütcüler toe.
