© Luc Selleslagh 2004 - 2024
>
In Akcapinars theehuis ben ik een paar uren blijven plakken. Het was in
feite gesloten, maar toen de vrouw van de eigenaar mij daar zag rondhangen
gaf ze haar kleinzoon de opdracht voor mij thee te zetten. Het jongetje
zocht voor mij ook de plaatselijke winkelier op het pleintje. Onder het
gejoel van de schoolkinderen, die mij vanop het schoolpleintje in de gaten
kregen, ben ik terug afgedaald uit Akçapinar om op het eerder verlaten
punt de SPT weer op te nemen.
>
De Trail volgt een rivier die vele malen
wordt overgestoken en die uiteindelijk naar een bosgebied leidt. Het is
prettig wandelen hier in de schaduw van de bomen. Enkele uren later komt
het gedonder van de Uçan I watervallen naderbij. Het was al in de
vroege vooravond toen ik hier aankwam. Ik had de plaats voor mij alleen.
Het is wel een populaire picknickplek denk ik. Maar nu was er enkel het
geluid van het klaterende water dat van tientallen meter hoog komt.
> Een kampeerplek vinden in de buurt is door de dikke
boomwortels niet zo eenvoudig. Gelukkig heb ik voldoende aan enkele vierkante
meters voor mijn tentje. Klederen uit en 'het zwembad' in. Voor de watervallen
is nl een grote groenblauwe poel waar het heerlijk zwemmen is. Er is ook
een bron, om ze te bereiken komt er wat kunst- en zwemwerk bij kijken want
de bron bevindt zich in een rotswand aan de overkant van de poel. Het water
spuit er uit een overhangende rots tussen varens. Met mijn drankfles ben
ik er dus naar toe gezwommen en al peddelend heb ik dan water getapt.
Kamperen aan de Ucan I waterval
>
's Morgens een stevige opwarming in de vorm
van een steil klimmetje dat je over de watervallen brengt. Er zijn mooie
uitzichten van daarboven en de markering is goed. Net na de eventuele kampeerplek,
omschreven in de gids als "a level space suitable for a camp site",
kom je aan een klein riviertje. Het is alsof het pad hier verder loopt over
de rivier en er zijn ook enkele wit/rode tekens hier. Er is hier blijkbaar
even verkeerd gemarkeerd. Het pad gaat niet over dat riviertje maar gaat
links voor enkele meters over de bedding van het riviertje, waarna je weer
wit/rood ziet.
>
Wat verder kwam ik langs het dorpje Kozan
en klimt het pad langzaam verder door bos, gedeeltelijk over een oud Romeins
traject. Naar Pednelissos toe wordt de stijging groter. Op de historische site is geen padmarkering. Volg gewoon het hoofdpad. Pednelissos' eenzame
ruïnes liggen op een heuvel tegen een rotswand, een hele vlakte overkijkend.
Er was niemand hier. Het was er heerlijk rustig. Wat rondgelopen en gepicknickt.
Aan een citerne is weer wit/rood. Het water in de citerne was wel veel te
diep om over te hozen.
>
Na een lange siësta volgde een stevige
afdaling naar de asfaltweg. Waar het pad op asfalt komt is een boerderij
met een bron (onder een dikke plataan), waaruit overvloedig water stroomt.
Klimmend asfalt volgt om aan een bocht een veldweg in te slaan naar de mahalle
van Belen. Het pad loopt langs enkele oude boerderijen, gebouwd in lokale
steen, mooi gelegen. Verder door meer bos. Aan een waterput klimt de St
Paul Trail dwars door een veld naar een woning op een heuvel. Eens daar
rond gedraaid is het kort afdalen naar een asfaltweg. Het kerkhof met bron
aan de weg leek me toch niet zo'n geschikte kampeerplek, ik ben dus nog
even verder gewandeld om de tent op te slaan op 725 m hoogte langs een zigzaggende
klimmende bosweg.
> Update jun 10 Els Breedstraet: "Uçan I is een erg mooie site. Er leuk om hier te zwemmen. Er is een klein visrestaurant met erg vriendelijk personeel en een Duits sprekende kok. Toen ik hier was brak net een zwaar onweer uit en mocht ik overnachten in het restaurant."
>
Voor ik de volgende dag mijn kampeerplek
verliet heb ik eerst nog wat afval verbrand. Ik zou niet weten waar ik het
anders moet achterlaten. Veel afval zal ik vandaag niet hebben want ik zit
nu al door mijn proviand. Wat te weinig gekocht in Akçapinar. Al
wat me nog rest zijn wat noten en mueslirepen. De volgende inkoopmogelijkheid
is pas in Candir.
>
De eerste uren klimt het pad door velden,
weiden en rotsen, af en toe herders die mij al lang hebben zien aankomen
vooraleer ik ze zie. Nog een uur later kom ik voorbij een bronnetje met
veel groen en wat schaduw. Een heerlijke plek om te rusten en sokken te
wassen. Voor het eerst ben ik over 1000 meter hoogte. Nog iets hoger is
een eenzame boerderij die blijkbaar het hele jaar wordt bewoond. De eigenaar
lijkt niet zo'n gelukkig man. Hij toont me een
gat in de grond dat droog staat, ik vermoed dat hij me wil zeggen dat zijn
levensnoodzakelijke watervoorziening een probleem is. De man kan er niet
om lachen. Leven hier zo afgelegen is wellicht niet makkelijk. Na deze boerderij
begint een afdaling door een jonge aanplanting van dennen naar een piste.
Hoogste
punt van de tocht tussen Akçapinar en Ören op 1100 meter
>
Heet wandelen hier zo zonder schaduw, maar
gelukkig zijn er veel bronnen op dit traject. Aan het dorpje Karatas loopt
de SPT verder over kleine paden rond het dorp, het is uitkijken naar de
markeringen hier. Het is wel een mooie afwisselde wandeling die volgt hier,
met af en toe stukjes schaduwrijk bos. Er volgt een wat moeilijke passage
waar je voet per voet over een rotsrichel moet afdalen. Even later komt
Ören in zicht. Er is misschien wel een theehuis maar het is blijkbaar
dicht. In het hele, wat geïsoleerde dorpje is zo over het middaguur
trouwens weinig leven.
> Update jun 10 Els Breedstraet: "In Pednelissos kon ik geen bronnen vinden. Kozan (Pednelissos): Restaurant, douches, bungalows. Het dorp Ören is oninteressant."
