© Luc Selleslagh 2004 - 2024
>
Aan de andere kant van het strand kon ik vlot door de prikkeldraad kruipen.
Even later gaat het pad een zandweg op, gevolgd met een doorgang voor huizen
langs het meer. Daar stond alles echter onder water zodat ik besloot om
langs de achterkant van de huizen te wandelen. Een km verder kruist de SPT
dan deze asflaltweg. Het gaat omhoog nu, weg van het meer. De tekens zijn
niet zo makkelijk te vinden hier, maar de richting is duidelijk, naar het
dorp Beydere toe.
>
Boven in het centrum van dit dorp is een nieuwe moskee, voor de rest straalt
het dorp een wat vervallen grandeur uit. Geen theehuis hier en de mensen
leken me ook niet erg gastvrij, zodat ik niet lang bleef. Vlak bij de moskee
is een klaterende bron. Aan het einde van het dorp is een splitsing van
wegen. Ik liep hier rechtdoor langs een kerkhof, maar dat bleek verkeerd.
Aan de splitsing moet je de weg nemen rechts van de "kerkhofweg"
en licht omhooglopend. Uiteindelijk verdwijnt Beydere uit het zicht en ietsje
verder, in de buurt van een herdershut, gaat het pad dan naar beneden in
een vallei met een - aanvankelijk droge - rivierbedding.
>
Het pad loopt uren lang over deze kronkelende rivier- of beekbedding, af
en toe met struikgewas overgroeid. Een tijd later opent het landschap zich
iets aan een splitsing van de beek. Links komt water naar beneden, gedeeltelijk
afkomstig van een bronnetje. Hier in de buurt zocht ik een kampeerplek voor
de nacht, in het gezelschap van wat loslopende koeien.
De SPT loopt hier voor huizen het meer in, een beetje moeilijk
om te
volgen,
eenvoudiger te volgen is het asfalt dat aan
de andere kant van
de huizen loopt.
SPT boven 1600 meter hoogte
Op weg van de berg Barla
naar het dorp Barla
>
De volgende morgen ging de tocht verder over de beekbedding. Stilaan worden
de bergen kaler, de stijging wordt iets steiler, maar is nog steeds erg
geleidelijk. Uiteindelijk klimt het pad rechts de bedding uit om over een
bijna kale heuvel verder te gaan tussen kleurrijke bergen tegen een knalblauwe
hemel. Even later wordt een pas bereikt op 1700 meter. Iets lager zijn frisse
bronnen bij een paar wilgen. Een prachtig berglandschap
hier, onder de berg Barla. Het pad is sneeuwvrij eind mei en loopt nog iets
hoger tot het hoogste punt van deze etappe wordt bereikt op 1760 meter.
Hier aan dit punt, Kalkan Geçidi genaamd, kan je eventueel de berg
Barla beklimmen. Ik ben verder gewandeld hier.
>
Een lange en langzame afdaling tot Barla. Onderweg heb ik het alternatieve
pad gevolgd (zie gids), hoewel ik de lenteflora onderweg toch niet bijzonder
vond. Het laatste stuk voor Barla wordt bereikt is een kaldirim,
steil omlaag. Beneden een eenvoudig brugje over en dan heb ik de trail verlaten
voor een bezoek en inkopen in Barla. Aan de hoofdmoskee zijn enkele winkels,
bronnen en een levendig theehuis. De hoofdmoskee is niet de moskee met een
potloodminaret met metalen dak die je al uren op voorhand ziet liggen. In
het dorp zijn nog vele oude huizen, sommige zijn helaas in een verre staat
van verval.
Barla,huis in natuursteen met
een houten speklaag (stallen)
en daar bovenop
een houten woongedeelte
