> Vandaag wordt net zoals gisteren hoofdzakelijk een dagje vooral zwerven door de bossen. De lucht is zwaarbewolkt, en aan de hemel stond regen nader dan zonneschijn. Toch bleef het gelukkig droog.
> GR 14 loopt nog even langs de RER-lijn om dan na 1 km, tegenover een vijver (met picknickmogelijkheid), rechts te gaan, het grote Forêt d’Armainvilliers in. Na een paar honderd meter nog meer picknickbanken. De volgende kms lopen meestal over brede boswegen, soms met steenslag verhard maar ook vaak onverhard. Het gaat goed vooruit over de vaak rechte bospaden.

> Het woud van Armainvilliers gaat over in het woud van Ferrières. Het 2800 hectaren grote Forêt de Ferrières werd door de overheid van Ile-de-France aangekocht in 1973.
> GR14 beschrijft een grote bocht door het bos van Ferrières. Verderop regelmatig oude metalen wegwijzers met de namen van de boswegen. De paden zijn vaak afgezoomd met schitterende grote eiken. Een GR du Pays (GRP) kruist GR14, ik heb de indruk dat het routeverloop iets anders is dan op mijn IGN-kaart.
> Opvallend in het bos zijn op sommige plaatsen de massa aan sleutelbloemen en de kleine tapijten van bosanemonen en andere vroege lentebloeiers.

> Op een noordelijk punt ligt GR14 in vogelvlucht op slechts 5 km van Disneyland. De drukte is hier echter ver weg. Na wat zigzaggen, komt het pad uren later aan in het gehucht “La Dénicherie”. Even recht door veld om dan links te gaan via een brug over een TGV-lijn. Aan de andere kant loopt het pad nog even verder langs de TGV-lijn maar draait uiteindelijk weer het bos in. Hier wordt in de wintermaanden op maandag gejaagd.
> Wat verder een boerderij (gîte de France) waar ik verwelkomd wordt door 2 (gelukkig ongevaarlijke) loslopende honden. Door een dreef langs een soort pelgrimsoord. Rechts langs de bosrand en in een wijde bocht langs het gehucht ‘Les Masselins’. Je kruist hier een asfaltweg waar occasioneel wel eens een bus passeert.
> GR14 gaat een wegje op dat naar een wat vreemde hoeve leidt. Les Egrefins is een ‘centre équestre’ (paardenmanège) die lijkt te zijn gebouwd op oudere fundamenten.

> De geschiedenis van de heerlijkheid ’Les Egrefins’ gaat terug tot minstens de 13de eeuw. Het bewijs daarvan wordt geleverd door een oude grafsteen die zich bevindt in het nabijgelegen dorpje Neufmoutiers. Het is de grafsteen van een zekere Gilles d’Esgrefins die waarschijnlijk ook de opdrachtgever was voor de bouw van de kerk van Neufmoutiers. Wellicht schonk hij ook de grond voor de bouw van de nieuwe kerk, mede daarom werd als patroonheilige van Neufmoutiers Saint Gilles gekozen Ook met de bouw van diezelfde kerk gelinkt is de naam van het dorp. ‘Neufmoutiers’ is afgeleid van ‘Novum Monasterium’, wat in die tijd eerder ‘nieuwe kerk’ betekende dan ‘nieuw klooster’. Aldus is vanuit ‘Les Egrefins’ het huidige dorp Neufmoutiers ontsproten waartoe het domein nu zelf behoort. Het leengoed diende later vooral om cijnsrechten uit te puren.

> Het Forêt Domaniale de Crécy is maar liefst 4300 hectaren groot. Door verbeurdverklaringen bij de Franse Revolutie eind 18de eeuw kwam het grootste deel van het woud in handen van de Franse staat. Voordien waren deze bossen adellijk en kerkelijk bezit.
> Traditioneel bestaat het Forêt Domaniale de Crécy uit een samenstelling van loofbomen waarin vooral beuken overheersen.
> Voor het bosbeheer staat het ‘Office National des Forêts’ in. In de herfst wordt door deze staatsdienst jaarlijks een deel van het bos geveild voor kap. Dat levert telkens een opbrengst op van zo’n 15.000 kubieke meter hout, vooral beuk van hoge kwaliteit. Bij de aangroei van jonge bomen wordt de natuur zoveel mogelijk ongemoeid gelaten, waarbij vooral wordt gereguleerd om jonge beuken de kans te geven zich te ontwikkelen.
> Zo’n uitgestrekt woud trekt natuurlijk ook jagers aan. De vroegere Franse koningen, zoals François I kwamen zelfs tot hier voor een jachtpartij. Ook nu wordt er nog gejaagd, voornamelijk op everzwijn en reebok. In principe wordt er slechts één dag in de week gejaagd, tussen september en maart. Hoewel het niet verboden is is het om begrijpelijke redenen niet aan te raden dan over GR14 te lopen. Sommige stukken bos worden ook voor privéjacht tijdelijk verpacht. De jachtdag is in principe aangekondigd op een bord bij het binnentrekken van het bos. In het bos zijn ook een aantal lokale wandelpaden gemarkeerd. Onderweg kom je ook cartografische infopanelen tegen.

> GR14 loopt rond de slotgracht van Les Egrefins naar bos toe. Onderweg daar naar toe zie je rechts het dorpje Neufmoutiers liggen. Het Forêt Domaniale de Crécy in.

> Door boskap waren er hier en daar een paar GR-tekens verdwenen, maar ik slaag er toch in niet verloren te lopen. In de verte wordt het geluid van de N36 hoorbaar. De GR14 nadert na een picknickplek bij een vijver een belangrijke zessprong waarop een ‘obelisque’ is geplaatst.

> Les Egrefins werd gebouwd in een gebied van weiden, vijvers en velden, grotendeels omringd door bos. Een blik op de kaart toont aan dat in de 21ste eeuw het domein ook nu nog grotendeels omgeven is door uitgestrekte bossen. In de loop van de eeuwen veranderde het domein talloze malen van eigenaar. Van de oude gebouwen is weinig te merken. Relatief recente gebouwen werden boven de fundamenten van de oude versterking gebouwd. Een gerestaureerde hoektoren bleef over. Meest opvallend is de grotendeels behouden slotgracht waarvan de waterstand door een sluisje kan worden gereguleerd. Behalve boerderij is er ook een paardenpension.

Stengelloze sleutelbloem	Bosviooltje	Bosanemoon

> Zo'n obelisk op een belangrijk kruispunt komt wel meer voor in de Brie. Deze obelisk staat op een culminerend hoogtepunt van 134 meter en dateert uit de 18de eeuw. Oorspronkelijk stond er op de plaats waar nu de obelisk staat enkel een kruis. De Franse koningen hadden hier in het bos jachtgronden. Naar aanleiding van een ontmoeting hier met de graaf van Brandenburg gaf Lodewijk XV de opdracht om ook deze plaats te markeren met een obelisk. Het monument is ongeveer 15 meter hoog en het symboliseert het laatste oordeel met op de top een (opgeheven) aardbol die overgeleverd is aan de natuurkrachten water en vuur (bliksem). De aarde bevindt zich centraal in een denkbeeldig heelal op een stervormig punt (de zessprong van wegen).

> Aan de andere kant (café – snackbar) neemt het pad de enige niet geasfalteerde weg, weg van het lawaai. Eerst ligt er wat brikeljon op het bospad maar verder betert het. De rechte bosweg waarover GR14 nu loopt is een deel van de oude Romeinse weg die van Neufmoutiers naar Sainte Avoye loopt.

> Verder door het Forêt de Crécy, dat hier gedeeltelijk in privé-bezit is, je kunt moeilijk naast de massa verbodstekens kijken. Kruising met moederpad GR1 dat enkele honderden meters verder alweer wordt verlaten.
> GR14 duikt een spoorwegbrug onder en loopt nog even door bos (anemoontapijten in de vroege lente) om dan plots aan het stationnetje van Mortcerf aan te komen. (Winkels op 1 km, in het centrum).

> Dit soort obelisken is geïnspireerd op die van de oude Egyptenaren. Motieven vormen de wetenschappelijke kennis (terug te vinden in de geometrische vormen en symboliek) vermengd met die van traditionele oerkrachten (water en vuur).
De (onbekende) architect van de obelisk liet langs elk van de 4 zijden graveringen aanbrengen, volgende onderwerpen symboliserend:
Koninklijke macht: De scepter,
Gerechtigheid: De hand,
Jacht: Een pijlenkoker,
Woud: Een eik met latijnse inscriptie.
Enkel de laatste inscriptie ontsnapte aan vandalisme.
De obelisk werd geklasseerd als beschermd monument in 1921.