> Vroeg op. De wind waait nog steeds redelijk sterk, maar wel voornamelijk uit zuidelijke richting en we wandelen in noordelijke richting.
> Na 1 km kom ik door Louppy-sur-Chée. Lavoir (water) op de linkerkant. Even na Louppy gaat het asfalt al snel weer over in een veldweg. Die slingert evenwijdig met een beekje naar het volgende dorp toe: Lisle-en-Barrois, nog kleiner dan Louppy. Ooit moet dit dorp wat uitstraling hebben gehad door de abdij die er was gevestigd, nu is het nog een klein boerengat. Van de oude abdij zijn nog wat vervallen delen over.

> Kort daarna wandel je Foucaucourt-sur-Thabas door. Nog zo één van die dorpen die te lijden hebben aan leegloop. Nog minder dan 100 mensen wonen er nu. GR14 draait via de D20 het dorp uit en even buiten het dorp loop je links verder over een veldweg.
> Beaulieu-en-Argonne is nu duidelijk zichtbaar en ligt recht voor je. Het pad is niet altijd even duidelijk onderweg naar Beaulieu, maar de richting is dat wel: Steeds maar rechtdoor. Eerst moet je na wat velden nog door een weide en door een mooi stukje bos, de eerste echte Argonneheuvels Saint Maxe en Le Pain du Sucre, die je passeert via een onopvallende col.

> Toen ik hier 9 jaren geleden passeerde was dat net op de sluitingsdag. Gelukkig wou de bakker nog een brood uit de frigo opdiepen en ik kreeg het dan ook nog gratis ook. Dit maal vind ik de winkel wel open. Naast brood heb je er ook een kleine keuze aan andere kruidenierswaren.
> Picknick kan aan de kerk, het gras is ook uitstekend geschikt om er eventueel te kamperen. Er is ook nog een bar/resto/tabac in het dorp maar de openingsuren van deze zaak lijken me erg onregelmatig.
> Even nadat je de Aisne bent overgestoken vind je op de linkerkant bij het verlaten van Vaubécourt een lavoir (water). Zowat 200 meter voorbij het kerkhof verlaat GR14 de asfaltweg voor een bospad door de bossen van Haute-Justice en Fond de la Morte-Eau. In de bossen vond ik weer een aantal interessante zwammen waaronder een gewoon varkensoor.

> Zo kom je 4 km verder voorbij de grote hoeve La Brouenne. Even licht stijgen tot de D126. Daar naar rechts en dan dadelijk over een onopvallend bospaadje links weer het bos in. Opletten hier want het is niet zo’n duidelijk pad en het kan wat overgroeid zijn. Je moet hier in NNO-richting wandelen om zo aan de hoek van een weide te komen. De afsluiting volgen in NO-richting en zo kom je op een wegje dat je volgt over zowat 2 km. Aan de D151 rechts en aan de ingang van het dorp Evres links.

> In Vaubécourt is er nog steeds een bakker (met kleine winkel). Aangezien het de enige winkel is die GR14 voor lange tijd passeert (de volgende bevoorradingsmogelijkheid is pas in Clermont-en-Argonne, over 36 km) geef ik hier even de openingsuren zoals die in 2006 van toepassing waren:
° Open elke dag van 6 u tot 13 u.
° Zaterdag open tot 15u.
° ’s Namiddags tussen 16 u en 18u30 maar enkel op maandag, donderdag en vrijdag.
° Woensdag is de winkel de hele dag gesloten.

> Op deze hoek is een gîte. Ze is in de eerste plaats bedoeld voor reizigers die met een ezel onderweg zijn, maar als wandelaar ben je hier ook welkom. Eenvoudig comfort (slaapzaaltje), maar wel een zeer scherpe prijs (10 €). Oorspronkelijk dacht ik hier te overnachten maar zoals dat nogal gebeurt had ik weer te veel kms gepland en passeer ik hier nu over de middag, nog veel te vroeg om de schoenen uit te trekken.
> GR14 loopt dus links verder door veld. In de verte zie je de heuvels van de Argonne aan de horizon verschijnen, met in de ‘skyline’ van Beaulieu-en-Argonne. 2 km na Evres passeer je over een brug van de nieuwe TGV lijn France-Est.

> Lisle alweer uit, een veldweg op die leidt naar een afgelegen boswachterwoning. Hier moet de veldweg worden verlaten voor een grassig pad dat aanvankelijk recht door loopt en de hele tijd langs de bosrand zal lopen. Vroeger liep GR14 hier naar rechts dwars door de velden om aan de overkant het bos in te duiken. Nu volgt GR14 dus over een paar kilometers trouw de bosrand tot je aan een afgespannen weide komt.

> Daar pas ga je het bos in over een met netels nogal overgroeid pad. Ik versta nu ook waarom ik 9 jaren geleden vond dat er zo weinig bewegwijzering was, wellicht was het traject toen al veranderd. GR14 komt het Bois de la Charpentière uit op een plek waar ik 9 jaar geleden nog kampeerde. Ik weet nog dat ik toen werd gewekt door reeën aan mijn tent. Dit maal wandel ik verder door de velden, onder een aangename herfstzon en een blauwe hemel. Heerlijk.

> De Argonne wordt gevormd door een langgerekte beboste heuvellijn die een grootste breedte bereikt ter hoogte van Clermont-en-Argonne (slechts 12 km). Daarmee vormt de Argonne een natuurlijke buffer tussen de Champagne en Lotharingen.
> Deze groenwal was de voorbije eeuwen het strijdtoneel van diverse oorlogen. De Pruisen werden er eind 18de eeuw gestopt in hun opgang door Frankrijk, maar het was vooral de Eerste Wereldoorlog die de bosgrond van de Argonne rood kleurde. Tienduizenden doden vielen op de heuvelkam. Daarbij hadden de Duitse en Franse troepen zich zo ingegraven dat de oorlog vaak ondergronds werd gevoerd.
> De littekens van die vreselijke oorlog zijn ook nu, bijna 100 jaren later, nog duidelijk zichtbaar. GR14 is een ideale manier om deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis te lezen.
> Gelukkig heeft de Argonne behalve de uitgestrekte bossen ook enkele biezonder interessante dorpen, waarbij vooral Beaulieu-en-Argonne en Varennes-en-Argonne de moeite zijn. Het traject van GR14 is zo ontwikkeld dat het zowat de hele Argonne zal doortrekken van zuid naar noord.

> Deze TGV-lijn verbindt Parijs met Straatsburg. Op 15 maart 2007 werd de lijn met groots vuurwerk geopend. Het kostenplaatje bedraagt 3,12 miljard €. Op 3 april 2007 haalde een testlocomotief met 1 wagon een nooit geziene pieksnelheid van 575 km/u. Bedoeling is wel dat normale treinen tegen 350 km/u rijden. In juni 2007 werd de lijn opengesteld voor commercieel vervoer.

> Als je weer uit bos komt ligt Beaulieu-en-Argonne vlak voor je. Er wacht je nog een klim van 80 meter hoogteverschil vooraleer je op de kam staat waarop Beaulieu is gelegen. Eens boven is het tijd om de rugzak even af te gooien.
> Er is al jaren geen winkel meer in Beaulieu-en-Argonne. Wel zijn er 2 café’s/crêperies en een hotel/restaurant in het prachtig gelegen dorpje. Als je hier echter buiten de vakantiemaanden komt is het waarschijnlijk dat het dorp er erg doods bijligt en dat zowat alles gesloten is. Het is dus zeker aangeraden om vooraf te reserveren als je hier wil overnachten. Hotelovernachting vanaf 40 €.
> Als je absoluut wil kamperen in het dorp kan je eventueel overwegen je tent op te stellen op het graspleintje links als je de kerk bent voorbij gewandeld.
> Waar je zeker eens moet gaan naar kijken is naar de enorme 13de eeuwse wijnpers die staat opgesteld in één van de overgebleven gebouwen van de voormalige abdij. Het gebouw is meestal toegankelijk en de toegang is gratis. Binnenin zijn er ook enkele foto’s te bekijken van het oude Beaulieu.
> Er zijn ook enkele panoramische zichten vanuit Beaulieu, waarbij je nog eens het gebied kan overschouwen waar je zo net bent door getrokken. Wat je wacht aan de andere kant van het panoramisch utzicht is een veel sterker geaccidenteerd landschap, waarvan je al dadelijk een voorsmaakje krijgt.

Paddenstoelen in het Bois de la Charpentière en Bois de la Fond de la Morte-Eau
Fluweelboleet	Varkensoor	Aardappelbovist	Bekerzwam

> GR14 daalt namelijk af in een moerassige vijvervallei. In deze vallei zijn ook een paar plekken die prima zijn geschikt om te bivakkeren. Je loopt niet lang door dit diep ingesneden valleitje want er wacht een korte krachtige klim naar het plateau 'Plat du Boulanger'. Eens weer op het plateau moet je even door het opschietend jong bos tot je een brede piste bereikt aan een picknickplaats. Hier moet je links.
> Vroeger liep GR14 dan verder door bos, nu is het traject iets langer geworden. Je moet nl de piste een kleine 2 km volgen tot je de asfaltweg D2 bereikt nabij de kluis van St Rouin.

> Het valt je misschien op dat het landschap onderweg nogal desolaat is, met halve stompen van boomstammen. Dat landschap is grotendeels het resultaat van een vreselijk harde storm die tijdens de kerstnacht van 1999 over noordelijk en oostelijk Frankrijk waaide. De verwoesting met massa’s afgeknakte bomen was enorm. Lange delen van GR14 waren in 2000 en 2001 ontoegankelijk hierdoor. Ten behoeve van vooral de wandelaars naar Santiago de Compostela werden pamfletten verspreid onderweg waarop een groot aantal omleidingen werden opgegeven. In de praktijk kwam het er op neer dat grote delen die door bos liepen over een asfaltweg moesten worden afgelegd. In 2006 stelt dit geen problemen meer voor de wandelaar langs GR14, maar de littekens zijn na 7 jaren nog duidelijk zichtbaar in het landschap, vooral op de hogere hellingen.

> GR14 loopt aan de kluis niet door bos verder maar loopt nog even langs de D2 om een paar honderd meter verder de ‘Route Forestière des Etangs’ rechts in te slaan. De nacht begon te vallen maar een paar honderd meters verder vond ik aan een picknickbank langs een vijver een uitstekend plekje om de tent te prikken voor de nacht.

> Ik dacht aan de kluis van St Rouin te kamperen, maar ik vond het wat kort bij de weg en bovendien is dit oord van rust in feite niet zo uit op bivakkeerders. Kort bij de kluis vind je ook een bron (water), volg de aanduiding ‘fontaine’.

> Saint-Rouin (oorspronkelijk Chrodingus genaamd) was een Ierse missionaris die in de 6de eeuw naar het Europese vasteland werd gestuurd om de christelijke boodschap uit te dragen. In de Argonne vond hij op een dominerende heuvel een ideale site om zich te vestigen. Dat was op de plaats waar nu Beaulieu-en-Argonne ligt, toen nog verlaten. De lokale krijgsheer Austresius verjoeg hem echter. Na een reis naar Rome keerde Saint-Rouin terug naar de Argonne. Hij vestigde een klooster in wat nu Beaulieu-en-Argonne is, dit maal met de steun van Austresius nadat die op Sint-Rouin een beroep deed bij een ziekte in zijn familie.

> Het klooster floreerde snel. Bij het einde van zijn leven trok Saint-Rouin zich echter terug in een vallei in de buurt van Beaulieu, de plaats waar we nu zijn. Na zijn dood werd het oord een bestemming voor pelgrims. Aan het water van de bron werden miraculeuze krachten toegeschreven.

> Over de eeuwen heen stonden op deze vredevolle plek talloze kapellen. Kluizenaars kwamen en gingen. Bij de Franse Revolutie werd rond 1790 alles verbeurd verklaard. Het duurde tot de helft van de 19de eeuw vooraleer er weer werd gepelgrimeerd naar St Rouin en de gebouwen weer werden hersteld. In 1946 was de kapel echter zo vervallen dat ze door instorting onherroepelijk verloren ging.
> De huidige kapel dateert uit de jaren '50 en werd gebouwd naar een plan van een architect die zijn inspiratie vond bij Le Corbusier. De glasramen die het koude beton een warmere ziel geven werden ontworpen door een jonge Japanse kunstenares. Het hoofdgebouw is nu een huis dat vooral ter beschikking staat van retraites.