> Het was al 9 uur voorbij toen ik weer op weg was. Na 1 km weer op GR14. Een asfaltwegje draait al snel weer het bos in. Over onverharde paden door het bos van Bel Orme.

> Links de D442 op en 1 km verder rechts een bospiste over, het is de (hier onverharde) Route de la Haute Chevauchée. Aan een driesprong de middelste (grassige) bosweg op, verderop de D4 over en verder over een veldweg.
> Net voor een T-kruispunt een prachtig ingezaaid bloementapijt midden in de velden. Een uitstekende plek om even te picknicken onder wat de laatste warme herfstzon zou worden van dit jaar. De padmarkering wordt iets minder verderop. Tussen enkele vijvers door naar rechts en een hele tijd rechtdoor tot in de buurt van Grandpré.

> Gelukkig laat mijn oriëntatie mij niet in de steek en kom ik toch aan dit afgelegen kerkhof voorbij na een tijd. Het is reeds de derde maal dat ik hier passeer, één maal met de fiets in 1996, één maal op weg naar Santiago in 1998 en nu weer. Het is er nog even vredevol.

> Het weer is beginnen omslaan en voor het eerst in een week begint het lichtjes te druppelen. De hemel is dicht getrokken, het landschap daarentegen opent zich helemaal. Tussen enkele late koolzaadvelden door bereik ik de D342 en loop links richting Grandpré. Onderweg even een uitkijktoren voor jagers opgeklommen. Vanop de wat wankele toren heb ik een mooi uitzicht over de omliggende gele koolzaadvelden.
> Ook in Grandpré is het de derde maal dat ik hier passeer. De ‘skyline’ wordt er nog steeds gedomineerd door een silo. De kerk is in bruine zandsteen, een architecturaal kenmerk dat vanaf nu de dorpen zal domineren. GR14 loopt het dorp binnen via de gemeentelijke camping. Deze is open van april tot september maar niets belet je om er te kamperen buiten die maanden, alleen zul je het sanitaire blok gesloten vinden. Café/resto en de 8 à 8 - supermarkt pal in het centrum. In deze winkel heb ik voedselvoorraad ingeslagen voor de rest van de trip tot Sedan. Tot Sedan passeert GR14 immers geen winkels meer, tenzij je 2 km afwijkt onderweg (Bar-les-Buzancy).

> Door regelmatige padveranderingen raak je al vlug de oriëntatie kwijt en het is dan ook goed opletten voor de GR-markering. Die snelle padenwissels gaan zo een paar uren door. Na een drassige passage slaag ik er net voor het bereiken van het Duitse oorlogskerkhof van Aprémont toch in om verkeerd te lopen.

> De ingetogen eenvoudige uitbouw van deze dodenakker waar deze soldaten rusten contrasteert sterk met de pompeuze herdenkingsmonumenten die de Amerikanen in de streek hebben neer geplant. Op een manier kan je er het contrast tussen verliezer en overwinnaar van de oorlog in zien.
> Het Duitse oorlogskerkhof van Aprémont bevat de stoffelijke resten van 1111 soldaten, gesneuveld tijdens de harde gevechten op de Argonneheuvels in de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). De aanwezigheid van de lichamen wordt gemarkeerd met zwartmetalen kruisen.
> Reeds in 1915 legden de Duitsers hier zelf een dodenakker aan. In de loop van de oorlog werden de resten van meer gesneuvelden toegevoegd. Na het einde van de oorlog voegden de Fransen hier meer dan 200 stoffelijke resten aan toe van gesneuvelde Duitsers die later nog werden gevonden of een tijdelijke begraafplaats hadden gekregen.

> De bedoeling is om nog voor het donker de bossen van Fumuy en Bourgogne door te trekken, hoewel mathematisch gezien de afstand van 12 km te lang is om dat nog te halen, het is immers al na vijven.
> Op weg toch maar. Met een zware rugzak verlaat ik alweer Grandpré, langs indrukwekkende kasteelmuren. Het pad loopt geleidelijk op, langs een wat verstopt Mariabeeld bij de bosrand.
> De route door het bos is vrij logisch, steeds maar rechtdoor. Het gaat flink vooruit, ik vermoed dat de afstand tot Briquenay maar 9 km is ipv 12 km.

> De laatste lange bospassage door de Argonne. Daarna gaat het landschap stilaan over naar de Franse Ardennen. Als de lange rechte bosweg uitmondt na 6 km op een grassige open ruimte draait GR14 dieper het bos in naar links.
> Je loopt hier over oude bospaden, wat ingegraven in het bos. Na een tijdje loopt GR14 parallel over paden met een andere bospiste tot uiteindelijk een antennemast wordt bereikt op de Mont d’Arson. Hier naar rechts, afdalen naar Briquenay.
> Ik moest nogal hard doorstappen de laatste kilometers en het laatste stukje duurde toch nog wat langer dan ik verwachtte. De nacht slorpte me net niet op in het donkere bos. Aan de bosrand vlak voor Briquenay vond ik een kampeerplek op een openstaande weide. Het regende wat lichtjes tegen de morgen aan, maar het was vooral het herfstgeluid van vallende eikels dat ik hoorde tijdens de nacht.