> Een stuk voorbij de radar kom je dwars over de velden uiteindelijk op een kiezelweg die je rechts neemt naar het gebouwencomplex van hoeve Hof te Eekhout. Als je een asfaltweg kruist, even links en snel rechts over een schuinlopende grassige veldweg. De eigenaar van het huis bij het begin van deze veldweg blokkeerde in 2011 de voetweg door ophoping van aarde en na vruchteloze aanmaningen heeft het Assese gemeentebestuur het pad - manu militari - met een bulldozer weer toegankelijk gemaakt!

> Verder over de veldweg tot je links een grassige verhoogde veldweg ziet tussen wei en akker. De VIP volgt deze veldweg, die wat draait en door laaggelegen bos loopt.

Op het einde van deze weg zowat dezelfde richting aanhouden over een kiezelweg, tot een oud witgeverfd huis. Even links en je bent in het stille centrum van Asbeek. Ook het Kruisborrewandelpad passeert hier weer. De VIP vervolgt rechtdoor en neemt 100 meter verder een onopvallend kiezelwegje rechts. In 2012 had een kwaadwillige bewoner, een zekere De Mulder, die dit kiezelwegje als toegang tot zijn eigendom gebruikt, de slechte gewoonte om hier alle padmarkering te verwijderen!

> Verderop links over een grassig paadje dat je bij een omgeploegd veld brengt. Hier stond ik voor een bos van oogstrijp maïs. Gelukkig zijn er mij deze zomer hier toch al een paar voorgegaan, en hoef ik maar het pad te volgen dat dwars door het veld loopt. Aan de andere kant moet je bij een strook braakland komen met wilde plantengroei.
> De VIP loopt hier rechtdoor over een slecht zichtbaar pad, draait verderop links en rechts rond een paardenweide en langs een afsluiting van betonplaten. Door een voetgangerssluis kom je zo op een asfaltweg. Hier even links-rechts om over een veldweg te wandelen. Je passeert een woning waar enkel nog wat hopstaken pieken.

> We zijn nu 50 km gevorderd langs de VIP.

> Bij een padkruising links afslaan over een mooi pad, dat iets verder langs de rand van het beboste valleitje loopt. Zo kom je bij een dikke wilg met een zitbank. Er is hier ook een bronnetje dat helaas verwaarloosd is en onbruikbaar is voor drinkwater.
> De VIP vervolgt in dezelfde richting, wat stijgend nu. Bij een nieuwe splitsing rechtdoor volgen en niet meedraaien. Het pad komt uiteindelijk uit bij de eerste huizen van Asse in een woonwijk.

Hop
> Hop werd in Vlaanderen als akkercultuur geteeld vanaf de 14de eeuw. Traditioneel werd eerder vooral gruit gebruikt om bier op smaak te brengen, een mengeling van gagel en andere kruiden. De hopbellencultuur kwam overgewaaid uit Duitsland.
> Het grote verschil van het gebruik van hop in bier ipv gruit zat hem in de houdbaarheid. Hop bevat namelijk naast smaakstoffen ook conserverende bestanddelen, waardoor de houdbaarheid veel langer werd. Toch gebruikten de Vlaamse en Brabantse brouwers nog eeuwenlang gruit en hop naast mekaar tot uiteindelijk toch hop het won.

> De hopcultuur was hier vooral ontwikkeld op de akkers in de wijde omgeving rond Asse en ook in de streek van Aalst. Sinds 2003 is de laatste hopteler van het Pajottenland ermee gestopt hier in Asse. Een paar projecten rond hoppeteelt zijn ondertussen opgestart, ze zijn eerder folkloristisch bedoeld. Vandaag leeft hoppe in Asse vooral verder in de Hoppestoet, die tweejaarlijks uit gaat. Of met de hoppescheuten die je kan eten in één van de gezellige eetcafés, gelegen aan de Hopmarkt.
> De enige regio in Vlaanderen waar hoppe nog intens commercieel wordt geteeld is rond Poperinge. Hop wordt er ook wel eens 'hommel' genoemd. Ook in Poperinge is er een levendige volkscultuur rond de kweek van hop. Net zoals in de streek van Asse liep het geteelde areaal lange tijd achteruit maar recent is er een onverwachte schaarste ontstaan op de hopmarkt, waardoor brouwerijen de teelten van boeren al jaren vooraf begonnen in te kopen. Hop is dus lang nog niet helemaal verdwenen, misschien tonen de hopboeren van Asse in de toekomst ook weer interesse.

> Waarom de hoppeteelt het zo moeilijk had is ongetwijfeld te verklaren door de intensieve menselijke arbeid die onlosmakelijk verbonden is met de teelt. Het is een stuk makkelijker om een maïsveld te onderhouden dan een hoppeveld. Dat heeft niet enkel te maken met de plaatsing en het onderhoud van staakconstructies die zo typisch zijn voor hoppeteelt en dienen om de klimplant te leiden. Gedurende hun groei- en bloeiproces moeten de hoppeplanten ook intensief worden verzorgd om tot een maximaal oogstresultaat te komen.

Aldus hebben de Vlaamse hoppekwekers het moeilijk om op te tornen tegen de goedkopere hop uit landen met lagere verloning, zoals Oost-Europa. De hopprijs is altijd sterk fluctuerend geweest. In de 19de eeuw kende de teelt een hoogtepunt. De kweek rond Asse was even belangrijk dan rond Poperinge. In de 20ste eeuw kalfde het areaal systematisch af, vooral vanaf WO II.
> Hop geeft ook een wat zurige smaak. Voor de zware Pajotse bieren wordt vooral gebruik gemaakt van oudere hop waaruit de zurige stoffen meer zijn opgelost.