> Met Schepdaal achter ons zetten we onze voetstap in het allerlaatste stukje VIP. Na even op de grens van de gemeenten Dilbeek (Schepdaal) en Sint-Kwintens-Lennik (Sint-Martens-Lennik) te wandelen ga je via kleine paadjes, waaronder een privéweg, door een omgeving van sterk golvend landbouwgebied. Je wandelt over grassige veldwegen en soms smalle paden.

> Via een paar asfaltweggetjes en meer paadjes kom je langs een superdikke maar geknotte eik. Een paadje en een grassige veldweg langs populieren brengen je tot bij de eerste huizen van Sint-Martens-Lennik.

> De spitse kerktoren van Sint-Kwintens-Lennik prikt door de gouden schemering aan de horizon en gidst me probleemloos naar het centrum van Sint-Kwintens-Lennik, zoals kerktorens dat al eeuwenlang doen.
> Voettocht in Pajottenland eindigt na 205 km genieten, verwonderen en bewonderen zo weer bij het punt waar alles begon, bij Frans-Jozef De Gronckel, 'uitvinder van het Pajottenland'. 'Prins', het forse boerenpaard, straalt op het marktplein nog steeds ongestoord de trots van het Pajottenland uit.
> Einde.

> De VIP slingert naar de kerktoren van Sint-Martens om via het dorpsplein (café 't Pleintje) de oude trambedding te bereiken. Dit is nu een geasfalteerde weg waar autoverkeer is verboden.
> In een zachte bocht loop ik zo over dit geasfalteerde verkeersvrije pad mijmerend de allerlaatste kilometer van de 205 km lange Voettocht in Pajottenland. De avondzon zakt over het Pajottenland en dekt dit boeiende landschap, met zijn rijke maar ook turbulente geschiedenis, in de rust van zacht wegdeemsterende kleuren.

> Vandaag is Sint-Kwintens-Lennik duidelijk het administratieve en handelscentrum van Lennik. Nochtans was tot 1826 Sint-Martens-Lennik qua oppervlakte de grootste gemeente van het hele Pajottenland. Schepdaal en Sint-Gertrudis-Pede waren voor dat jaar immers gehuchten van Sint-Martens-Lennik.
> Pajotse dorpen zijn bijna steeds voortgekomen uit een Frankische versterking of boerderij ofwel hebben ze zich ontwikkeld langs oude doorgangswegen of verkeersassen. Sint-Martens-Lennik is zo'n voorbeeld van die laatste ontwikkelingsvorm. Hier kruisten immers een weg uit Brussel met een stokoude veedrijfweg, waarvan de naam nu nog voortleeft in 'Schapenbaan' of 'Schapenstraat'.

> Het centrum van Sint-Martens-Lennik oogt nog landelijk met zijn oude zandstenen kerk en enkele volkscafés. Rondom de kern is er echter nogal wat zoutloze wijkbebouwing opgetrokken. Sint-Martens-Lennik heeft verder met het Sint-Godelieve-Instituut één van de grootste onderwijsinstellingen van het Pajottenland.

> Op het middenschip en het koor zie je nog sporen van rondboogvensters, wat bewijst dat de oorsprong van het huidige gebouw terug gaat tot de romaanse periode (11de - 12de eeuw). De romaanse vensteropeningen werden tussen de 13de en de 15de eeuw vervangen door gotische vensters, onderdeel van verschillende verbouwingen, vergrotingen en veranderingen die in die periode de kerk transformeerden tot haar huidige - vooral gotische - uitzicht. Hoewel de steenkleur van de stoere westertoren behoorlijk verschilt van de steen die bvb bij de kapellen werd gebruikt, is de kerk grotendeels opgetrokken met kalkzandsteensoorten en in dezelfde periode.
> Heb je de kans om de kerk ook binnenin te zien dan zal je zeker niet teleurgesteld zijn. Het kerkgebouw herbergt een pak waardevolle en mooie kunstschatten. Ondermeer beelden uit de 16 en 17de eeuw, adellijke grafstenen uit 15de tot 18de eeuw (wie geld en aanzien had eigende zich het recht toe om dichter bij God te liggen!), mooi barok houtsnijwerk, vergulde reliekschrijnen van Sint-Maarten, 17de eeuwse schilderijen, een 13de eeuwse stenen nis,...

Sint-Martens-Lennik
> Met het centrum van buurdorp Sint-Kwintens-Lennik op amper een kilometer gelegen kan het niet anders of er is altijd een zekere rivaliteit geweest tussen de 2 Lenniken. Sint-Martens werd als parochie van Sint-Kwintens afgesplitst begin 16de eeuw. Mooi is dan ook de legende die vast hangt aan de naamgeving van de 2 dorpen.

Sint-Maarten en Sint-Kwinten waren het niet eens over wie zijn naam mocht verbinden aan welke parochie. Op de plek waar nu de kerk staat van Sint-Martens-Lennik werd rendez-vous gegeven. Wie van de 2 van daar het eerst de kerkdeur van het huidige Sint-Kwintens-Lennik kon bereiken mocht zijn naam aan die parochie verbinden. Sint-Maarten, die een paard als trouwe metgezel heeft, was er zeker van dat hij de snelheidswedstrijd zou winnen, Kwinten was immers te voet. Sint-Maarten bereikte inderdaad als eerste de Molenbeek, die beide dorpen scheidt, maar zijn paard weigerde halsstarrig om de beek over te springen. Ook Kwinten kwam wat later bij de beek, sprong er probleemloos over en bereikte zo als eerste de kerk van wat sindsdien Sint-Kwintens-Lennik is.

Sint-Martinuskerk
> Sinds 1938 is de kerk van Sint-Martens-Lennik terecht een beschermd monument, inclusief de omringende kerkhofmuur. Een laatste grote restauratieronde aan het gebouw vond plaats in de jaren '00.
> De kerk van Sint-Martens-Lennik ligt een stuk hoger dan die van buurdorp Sint-Kwintens, zoals je zelf ziet via een doorkijkje of langs het verdere traject van Voettocht in Pajottenland.