> Onderweg naar het centrum van Pepingen passeer je ondermeer een fruitbedrijf, waar je in het juiste seizoen vers fruit kan kopen. Trouwens interessant om weten dat in het Pajottenland bij nogal wat bedrijven en hoeves ter plaatse produkten kan kopen. Wandelend langs de VIP kan je zo eieren, kippen, aardappelen, fruit, aardbeien enz... kopen! Een originele inkoopmogelijkheid als je doortrekkend bent op Voettocht in Pajottenland.

> Aan de overkant van de weg loopt de VIP verder over een mooie veldweg langs populieren en met weidse uitzichten over Pepingen (links). De veldweg draait verderop dalend door het valleitje van alweer de Beringenbeek om dan weer licht te stijgen. Rechts, wat lager gelegen, ligt het Hof ter Molleken, een grote vierkantshoeve met paardenmanège.

> Het pad bereikt enkele huizen bij een kapel die is gelegen op de grens van Bogaarden (Pepingen) en Kester (Gooik). We zetten echter koers rechtdoor naar Heikruis.

> Langs het voetbalveld van Pepingen om via enkele buurtpaden en kerkwegels tot bij de kerk van Pepingen te komen. Pepingen ligt aan de drukke weg Halle-Ninove, het oorspronkelijk rustig gelegen dorp wordt sinds de aanleg van een verkeersweg eind 18de eeuw gepasseerd door een gestage stroom verkeer. In de 21ste eeuw staan er op piekuren zelfs files voor de verkeerslichten op deze weg.

> In de omgeving van de kerk en het gemeentehuis vind je een aantal winkels. Na voorzichtig de weg Halle-Ninove te hebben gekruist neemt de VIP aan de overkant rechts een asfaltwegje dat zeer snel overgaat in een prachtige oude kronkelende kasseiweg, die wat verder op zijn beurt verandert in een mooie steenslagweg. We zijn nu 90 km ver langs de VIP.
> Let even op rechts. Ter hoogte van de resten van een oude brug van een tramlijn zie je rechts het kerkhof van Pepingen. Boven de bakstenen muur van dit kerkhofje torent een opvallende tempelachtige constructie, het mausoleum Van der Stokken.

> De weg slingert door de vallei van de Beringenbeek (stroomafwaarst de Zuunbeek genoemd) en komt hogerop op een asfaltbaantje. Vreemde ontmoeting hier met een blote madam die in het asfalt van het wegdek is verwerkt. Het is in feite een kunstwerk onder de naam 'weg' van Els Van den Veyver in het kader van een kunstproject uit 2007 van het lokale kunstcollectief Pep-in-Gen. Ieder jaar brengt deze vereniging een thematische project waarbij kunst en landschap in harmonie worden gebracht.

> Een stuk verderop komt de VIP langs de stallen van een ponyclub om er links af te slaan op een kasseiweg. Die kasseiweg wordt een hele tijd gevolgd tot je een kilometer verder weer bij de weg Nivove - Halle komt. Er is hier en Prima-superette, evenals een dagbladhandel en eetcafé. We zijn hier in Kestergat.

Pepingen
> 'Het Pajottenland op zijn mooist' is de slogan van de gemeente Pepingen. Met zo'n 4500 inwoners de op één na kleinste gemeente van het Pajottenland. Ongeveer een derde van dat inwonersaantal woont in het grootste dorp, Pepingen zelf. Behoren ook tot deze gemeente: De dorpen Beert, Bellingen, Bogaarden, Elingen en Heikruis. We doorkruisen dus vrij intensief deze gemeente aangezien we langs zowat alle deeldorpen passeren.
> In een landelijke omgeving als Pepingen zijn het wereldlijke en het religieuze nauw met elkaar verbonden. De patroonheilige - Sint-Maarten - mag dan ook tevens model staat voor het gemeentelijk wapenschild.

Sint-Maartenskerk

> Zoals bij veel kerken vormt ook hier het onderste deel van de stoere westertoren het oudste, nog bestaande deel van de Sint-Maartenskerk. Die toren stamt gedeeltelijk uit de 12de eeuw. Belangrijke bouwwijzigingen aan andere delen van de kerk vonden plaats gespreid over de 15de tot 18de eeuw. Binnenin dateren de meest waardevolle kunstzaken vooral uit de 17de en 18de eeuw.

Henri Vander Stokken
> Hij was een Bogaardse boerenzoon (1851 -1907) die in het 19de eeuwse Brussel fortuin maakte in de financiële wereld als wisselagent. Zijn graftombe oogt nogal pompeus op een dorpskerkhof maar anderzijds heeft Van der Stokken zijn afkomst nooit verloochend. Van der Stokken was kinderloos, hij schonk in zijn testament zijn gronden aan enkele dorpsbewoners die ze in vruchtgebruik mochten nemen tot hun dood, waarna er een rusthuis moest worden op gebouwd door de gemeente. Voor dat rusthuis schonk hij nog eens 45 miljoen frank. Het duurde wel even voor het rusthuisproject kon van start gaan. De laatste persoon die over vruchtgebruik beschikte werd immers 103 jaren oud... Toch kwam het rusthuis er... 68 jaar na het overlijden van Vander Stokken! De eerste hulpbehoevende bejaarden werden ontvangen op 1 april 1980 en het centrum draagt nu nog steeds zijn naam.

Pep-in-gen
> De naam 'Pepingen' verraadt een Frankische oorsprong. 'ingen', 'hem' of 'heim' als achtervoegsel duiden op een nederzetting of hofstede ('heem'). Het eerste deel 'pep' is een afgeleide van de naam van de eigenaar of kan ook verwijzen naar 'paap' (= priester of monnik) met als eigenaar dan een abdij of klooster.
> Een Pepings kunstcollectief heeft de naam 'Pepingen' verkapt in de woordspeling 'Pep-in-gen'. Sinds 2002 organiseren ze in de Pepingse dorpen elke zomer eigentijdse kunstprojecten waarbij je kunst al wandelend ontdekt in een landschap dat rust en ruimte uitstraalt.